Ιερώνυμος: Ο προύχοντας του Παπανδρεϊσμού

Ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμος, στο Αναστάσιμο μήνυμά του κάλεσε τους Έλληνες να βιώσουν την Ανάσταση και να προχωρήσουν στη νέα ζωή!!! Οποία προκλητικότητα, ο έχων την άνεση της βιοτής, να προσκαλεί στην μετά το μαρτύριο ζωή, εκείνους που σήμερα δεν έχουν που την κεφαλή κλίναι…!!! Κι όμως, ο πνευματικός – θρησκευτικός ταγός, συντασσόμενος εκ του ασφαλούς με τους διώκτες του Ελληνισμού, προτρέπει να βιώσουμε το μαρτύριο, την σταύρωση για να γνωρίσουμε το μεγαλείο της ανάστασης…
με τον ίδιο να βρίσκεται στην εξέδρα των επισήμων, στη θέση του... θεατή. Στο Κολοσαίο της Παγκοσμιοποίησης, ο κ.κ. Ιερώνυμος επέλεξε να μην βρίσκεται στην αρένα με τα λιοντάρια, αλλά να καθίσει στο πλευρό των βιαστών και των εκτελεστών ενός ολόκληρου λαού...

Πόσο εύκολα ξεχνά ο κ.κ. Ιερώνυμος τους υπαίτιους της σταύρωσης ενός λαού! Πόσο εύκολα κλείνει τα μάτια και δεν βρίσκει ούτε μία λέξη να καταθέσει εναντίον των ανάλγητων βασανιστών του Ελληνισμού! Πόσο εύκολα ο άνθρωπος που είναι πνευματικά υπεύθυνος για όλους εμάς, μας παραδίδει την φωτιά και στο μαρτύριο για να ζήσουμε (πόσοι άραγε;) το λαμπρό αύριο! Μήπως όμως, την ίδια έκκληση δεν κάνει και ο καθ’ ύλην αρμόδιος της καθημερινής σταύρωσής μας, ο πρωθυπουργεύων Γιώργος Παπανδρέου; Κι αυτός δεν μας καλεί να υπομένουμε σιωπηλά, προκειμένου να κερδίσουμε την ευτυχία και την μακαριότητα του επιζήσαντα από την λαίλαπα πολίτη; Πόσο τυχαία μπορεί να χαρακτηριστεί λοιπόν, η ταύτιση των προτροπών των δύο ανδρών;

Δυστυχώς, ο κ.κ. Ιερώνυμος, καλεί όλους εμάς να βιώσουμε την σταύρωση για να απολαύσουμε την ανάστασή μας. Ξεχνά, ο δυστυχής αρχιεπίσκοπος πως εμείς, οι πολίτες, είμαστε στο σταυρό. Εκείνος, ομιλεί εκ του ασφαλούς, ευρισκόμενος απέναντί μας και όχι δίπλα μας. Μη συμπάσχοντας, αλλά παρακολουθώντας, όπως κάποτε παρακολουθούσαν οι Φαρισαίοι την Σταύρωση του Χριστού, ο κ.κ. Ιερώνυμος μας ζητά υπομονή, επειδή μετά την σταύρωση ακολουθεί η ανάσταση! Εκείνος όμως, συναγελάζεται, ομονοεί και συντάσσεται στο πλευρό των βασανιστών μας, για τους οποίους δεν βρίσκει ούτε μία λέξη να ειπεί, ούτε έναν κακό λόγο… Δεν τολμά να σταθεί αντιμέτωπος με τους ηθικούς και τους πραγματικούς αυτουργούς του μαρτυρίου στο οποίο μας καλεί να συμμετάσχουμε… αδιαμαρτύρητα!!!

Με τους γραμματείς και τους τελώνες συντάσσεται ως νέος Φαρισαίος, ο κ.κ. Ιερώνυμος, ο οποίος αποτελεί άλλη μία τραγική καρικατούρα της απάνθρωπης καθημερινότητας που βιώνουμε όλοι, πλην των εκλεκτών, πλην εκείνων που έτρεξαν να συγκαταριθμηθούν με τους βασανιστές – εξολοθρευτές μας… Ανίκανος να αντιληφθεί το μέγεθος της κρισιμότητας των καιρών, ανίκανος να τρέξει με λαχτάρα για να βρεθεί ως πάσχων συνμαρτυρώντας στο πλευρό του βασανιζόμενου ποιμνίου, ο ποιμένας επιλέγει να σταθεί στα πόδια του σταυρού που καλεί όλους μας να ανέβουμε και παρακολουθεί το… θέαμα λέγοντας: «Μη φοβείσθε». Καμία αδικία, καμία ασθένεια, καμία δυσκολία της καθημερινότητας, καμία οικονομική κρίση, καμία αβεβαιότητα για το μέλλον δεν πρέπει να μας φοβίζει…»

Πολλοί αναλογίζονται κάποιον άλλο αρχιεπίσκοπο και νιώθουν σήμερα την απουσία του. Πολλοί περισσότεροι δε αρχίζουν να σκέφτονται πονηρά για τους λόγους της αναγκαστικής απουσίας του κεκοιμημένου και αγαπητού, μακαριστού ποιμενάρχη Χριστοδούλου… ο οποίος δακρύζων συνέπασχε και δεν είχε ως μέριμνά του την δημιουργία ΜΚΟ, αλλά την σωτηρία των ψυχών μας…

Ο πανοσιολογιότατος κ.κ. Ιερώνυμος, προφανώς ακατάλληλος για το βάρος των ευθυνών που έτρεξε να επωμισθεί, μένει βουβός στο δράμα, παρακολουθεί συμπαρατασσόμενος των βασανιστών το μαρτύριο και… καλεί στο αύριο, εκ του ασφαλούς βεβαίως, αφού ο ίδιος ως ποιμένας θα συνεχίσει να υπάρχει (εκτός αν ο Κύριος αποφασίσει κάτι άλλο), ενώ το ποίμνιο θα έχει σαφέστατα ελαττωθεί. Ποιόν λόγο θα δώσει τότε ως ποιμένας στον Κύριο όλων; Τι θα απολογηθεί ο πανοσιολογιότατος; Ποια δικαιολογία θα προτάξει για την αμεριμνησία του, αλλά και για την σύμπλευσή του με τους βασανιστές; Δεν είναι η πρώτη φορά, ιστορικά, που ανίκανος θρησκευτικός ηγέτης βρέθηκε σε κρίσιμη χρονική περίοδο να μην αγωνίζεται για τον λαό. Πολλές φορές, στην ιστορία του Ελληνισμού, βρέθηκαν ακατάλληλοι πνευματικοί-θρησκευτικοί ταγοί. Όμως, ο λαός συνέχισε να υπάρχει ενώ οι ίδιοι δεν απέκτησαν ούτε μία γραμμή στις λαμπρές σελίδες του μαρτυρίου, αφού εκ πεποιθήσεως ή κατ’ επιλογήν τους υπήρξαν τραγικοί απόντες, αρνούμενοι να εγγραφούν και να συγκαταριθμηθούν στα βιβλία της χριστιανοσύνης και του Ελληνισμού.

Ασπαζόμενος την δεξιά του πανοσιολογιοτάτου κ.κ. Ιερώνυμου, εύχομαι κάποτε να πάψει να βρίσκεται στα πολύβουα τραπέζια των κοσμοπολιτών εξουσιαστών και των δυναστών του λαού μας και να βρεθεί στην Δεξιά του Κυρίου…


http://kostasxan.blogspot.com/search/label/%CE%A1%CE%BF%CE%AE