Κάποιοι θέλουν να κάνουν την Ελλάδα "Ερντογανιστάν"!

Το ακούγαμε αλλά αντιστεκόμασταν συστηματικά στο να φτάσουμε να το πιστέψουμε. Διότι η δική μας εμπειρία από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας είναι ότι πάνω από όλα έχει κατακτηθεί η Δημοκρατία και νοοτροπίες που θυμίζουν άλλες εποχές έχουν ενταφιαστεί οριστικά. Όταν όμως οι πληροφορίες επιμένουν, ότι “κύκλοι” που παρεπιδημούν στο ΥΠΕΘΑ δηλώνουν… σφόδρα ενοχλημένοι από την κριτική ορισμένων ακαδημαϊκών δασκάλων στην εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη και μάλιστα μελετούν αντίποινα κατά των “ασεβών”, δεν πρόκειται να κάτσουμε με τα χέρια σταυρωμένα.

Εάν οποιοσδήποτε στο πλαίσιο της επιθυμίας του να παραδώσει διαπιστευτήρια… κομματικής νομιμοφροσύνης δεν θα διστάσει να προβεί σε ενέργειες που θα μετέτρεπαν την Ελλάδα σε… “Ερντογανιστάν”, θα μας βρει απέναντι με ΚΑΘΕ δυνατό τρόπο και το εννοούμε κυριολεκτικώς.

Διότι τα δημοσιογραφικά γραφεία τελούν σε γνώση πολλών λεπτομερειών και ειδήσεων τις οποίες για το καλό της εθνικής άμυνας συχνά αποσιωπούν, ώστε να μην εκφυλιστεί η συζήτηση περί εθνικής ασφαλείας σε εξέταση της ιδιοτελούς ατζέντας του ενός ή του άλλου αξιωματούχου. Αυτό θα περνούσε τη λάθος εικόνα στην ελληνική κοινωνία.

Όταν όμως αυτό που διακυβεύεται είναι η ελευθερία του λόγου και της άσκησης κριτικής, το να γίνει ακόμα και από ΜΗ ΕΚΛΕΓΜΕΝΟΥΣ κατάχρηση εξουσίας με σκοπό τη δίωξη όποιου διαφωνεί, να μας συγχωρέσει η “χάρη” τους, αλλά αυτό θα ήταν κανονικότατο casus belli με όποιο κόμμα και να εμφανιζόντουσαν τέτοια αρρωστημένα φαινόμενα.

Χωρίς μάλιστα να λαμβάνεται υπόψη το επίπεδο τεκμηρίωσης της κριτικής άποψης. Ή μήπως λαμβάνεται και αυτό που ενοχλεί είναι ακριβώς το ότι η κριτική αυτή γίνεται αντιληπτή από τον κόσμο ως εύλογη και πειστική;

Αντί όμως να προβληματίσει, πρόσωπα που προφανώς θεωρούν ότι κατέχουν μονοπωλιακά την απόλυτη αλήθεια, εμφορούμενα από “ιερή αγανάκτηση” για την… “αδικία” απέναντι στην όποια εθνοσωτήριο (σ.σ. έτσι πιστεύουν όλες…) κυβέρνηση, κινούνται να φιμώσουν τους διαφωνούντες… για το καλό της Ελλάδας βεβαίως-βεβαίως.

Αγαπητοί (σ.σ. σε κάποιες περιπτώσεις κυριολεκτικά) εδώ δεν είναι η Τουρκία του Ερντογάν και οι όποιοι ακαδημαϊκοί δάσκαλοι δεν έχουν ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να λιβανίζουν μέρα νύχτα τον ηγέτη των “πιστών” αν δεν θέλουν να υποστούν συνέπειες.

Οπότε, ακόμα και το να συζητούν σε κάποια υψηλά κυβερνητικά επίπεδα “καμουφλαρισμένες κυρώσεις” στους απείθαρχους, δηλαδή “αντίποινα” είναι εμετικό για κάθε δημοκρατικό πολίτη. Μια κλασική δημοκρατική μέθοδος όταν ανακύπτει οτιδήποτε, είναι να πείσεις αυτόν που διαφωνεί μαζί σου ότι σφάλει και ότι τουλάχιστον θα έπρεπε να μετριάσει την κριτική.

Τίποτε δεν μπορεί να μείνει κρυφό, ειδικά όταν θα πρόκειται για ενέργεια που θίγει τον σκληρό πυρήνα των ακαδημαϊκών, πολιτικών και προσωπικών ελευθεριών. Προσοχή λοιπόν προτού ανοίξει ο ασκός του Αιόλου, διότι η αντίδραση δεν θα προέλθει μόνο από ένα μέσο ενημέρωσης και θα πάρει η μπάλα όλη την κυβέρνηση.

Δεν παίζουν με τέτοια θέματα, ειδικά στην Ελλάδα, μια χώρα που “έφτυσε αίμα” για να κατακτήσει ελευθερίες τις οποίες κατατάσσει πλέον ο ελληνικός λαός στα “ιερά και τα όσια”. Ειλικρινά πιστεύουμε ότι ήταν μια κακιά προσωπική στιγμή αξιόλογων ανθρώπων με μακρά διαδρομή και διαπιστευτήρια σε πολλαπλά επίπεδα, τα οποία ΔΕΝ δικαιούνται να αμαυρώσουν.

Ας πάψουμε λοιπόν συλλογικά στη δημοκρατική Ελλάδα να θέλουμε να γίνουμε Ερντογάν στη θέση του Ερντογάν – κατά το “χαλίφης στη θέση του χαλίφη” από την περίφημη γαλλική σειρά κόμικ με τον Iznogoud, τον μεγάλο βεζίρη της Βαγδάτης, που έχει βάλει σκοπό της ζωής του να εκθρονίσει τον χαλίφη!

Ας κατανοήσουν όσο είναι καιρός ότι ο “βοναπαρτισμός” είναι επικίνδυνη ατραπός. Η όποια κριτική ασκείται στην πολιτική της κυβέρνησης, όσο και να είναι σκληρή, “άκομψη” ή και άδικη μερικές φορές ακόμη, αποτελεί το θεμέλιο των δημοκρατικών πολιτευμάτων των Δυτικών χωρών.

Αναπόσπαστο τμήμα των “αρχών και αξιών” που διακηρύσσουμε ότι προασπίζουμε και η όποια απόπειρα καταστολής τους (με όποιο προσωπείο και να επιχειρηθεί) είναι μια πολύ πολύ επικίνδυνη υπόθεση.

Defence-Point