Τι κατάλαβε δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ από τα 2,5 μίλια;

Αυτά είναι που με δαιμονίζουν. Όταν ο Κυριάκος έδωσε 3,5 δισ. για τους λογαριασμούς ρεύματος, κατά τον ΣΥΡΙΖΑ έδωσε ψίχουλα. Χρειάζονταν να δώσει τόσα κι άλλα τόσα. Όταν αποφασίζει να δώσει 4 δισ. για τα F-35 ώστε να μην μας πάρουν κανένα νησί οι Τούρκοι μετά το 2028 (που μάλλον θα έχει αναλάβει ο διάδοχος του), τότε τα λεφτά δεν είναι απλώς πολλά, αλλά τόσο πολλά ώστε να υπονομεύουν το μέλλον των παιδιών μας. Οποία υποκρισία, οποία έλλειψη εθνικής ενσυναίσθησης.

Μα καλά δεν το βλέπουν εκεί στην Κουμουνδούρου ότι οι Τούρκοι το πάνε φιρί - φιρί; Ότι σε μια περίοδο που ο κάθε ισχυρός ορμάει στον ανίσχυρο και αλλάζει τα σύνορα προς όφελος του, οι Τούρκοι το ‘χουν έτοιμο το «ντου»; Μα σε νησί μας, μα στη Θράκη; Και δεν ξέρουν άραγε οι ΣΥΡΙΖΑίοι ότι ο Κυριάκος κλείνει τρύπες εικοσαετίας. Ότι βρήκε ένα μπάχαλο, από υποβρύχια χωρίς τορπίλες μέχρι τζιπ δίχως λάστιχα. Ήταν που ήταν η κρίση, βρέθηκε και την τελευταία πενταετία ο ΣΥΡΙΖΑ στο τιμόνι, σιγά μην έδιναν λεφτά για όπλα οι ειρηνιστές.

Εκείνος ο Αποστολάκης δεν τους είπε πως - ως αρχηγός ΓΕΕΘΑ - έτρεμε το φιλοκάρδι του όταν έβγαιναν οι Τούρκοι στο Αιγαίο; Ότι παρακαλούσαμε τους μεγαλοπαράγοντες του πλούτου να δίνουν πετρέλαιο στον στόλο για να κινηθεί; Δεν ξέρουν πως μόνο όταν έφθασε το πρώτο Rafale σε ελληνικό αεροδρόμιο μπόρεσαν να κοιμηθούν οι επιτελείς της αεροπορίας μας; Ότι το μόνο αξιόπιστο όπλο που είχαμε να αντιπαραθέσουμε στην έξοδο του τουρκικού στόλου με τα τρυπάνια, ήταν τα υποβρύχια που κάποτε δήθεν έγερναν (και κόντεψαν να στείλουν στο ειδικό δικαστήριο όσους τα παρήγγειλαν);

Και τώρα φωνάζουν ότι οι Τούρκοι έφθασαν 2,5 μίλια από την Αλεξανδρούπολη, άρα κακώς συμφωνήσαμε με τους Αμερικάνους. Μεγαλύτερη ανοησία δεν έχω ξανακούσει. Τι κατάλαβαν δηλαδή απ’ αυτό; Ότι χρειαζόμαστε όπλα και αεροπλάνα πέμπτης γενιάς ή ότι δεν χρειαζόμαστε; Εκτός αν χρειαζόμαστε μεν, αλλά θέλουν να πάμε από πουθενά αλλού να τα αγοράσουμε, από καμιά Ρωσία (που η αεροπορία της διαπρέπει στην Ουκρανία) ή από καμιά Ινδία. Αυτό το «αίσχος που οι Τούρκοι μας ακουμπάνε, αλλά αίσχος και που εξοπλιζόμαστε», αποτελεί αφορμή για επίσκεψη στον ψυχίατρο.

Και θέλουν και να κυβερνήσουν. Σε αναθεωρητικούς καιρούς κιόλας. Που από το βράδυ ως το πρωί ο κόσμος έρχεται ανάποδα και μάλιστα ανάποδα εις βάρος σου. Και να μπούμε στην αρένα αυτών των καιρών δίχως ελληνογαλλική συμφωνία, δίχως ελληνοαμερικανική, δίχως Rafale, δίχως F-35, παριστάνοντας τους δαιμόνιους διαπραγματευτές και τους επιτήδειους καταφερτζήδες ουδέτερους. Άοπλοι όντες; Α ρε κούνια που τους κούναγε.

Δημήτρης Καμπουράκης