Έχουμε μπλέξει…

Για ένα πράγμα μπορούμε να σας διαβεβαιώσουμε: Τα πράγματα θα γίνουν κάποτε καλύτερα, αλλά στο μεταξύ θα έχουν γίνει πολύ χειρότερα απ' ότι είναι σήμερα! Εκτός κι αν σταματήσει ο πόλεμος για κάποιον λόγο που δεν τον αντιλαμβανόμαστε αυτή τη στιγμή. Η πλάστιγγα, πάντως, γέρνει υπέρ της επιδείνωσης της κατάστασης. Αν αυτό επαληθευτεί, η καταστροφή στις αγορές θα είναι άνευ προηγουμένου. Γεγονός που θα προκαλέσει και μεγάλο θέμα πολιτικής διαχείρισης της κρίσης.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι το κλειδί των εξελίξεων. Και απ’ ότι φαίνεται δεν πάμε σε μία γρήγορη διευθέτηση της υπόθεσης. Οι Ρώσοι δεν μπορούν για κανέναν λόγο να χάσουν και η Δύση δεν μπορεί να τους επιτρέψει να κερδίσουν. Όσο για τη λύση του συμβιβασμού, δεν έχει αυτή τη στιγμή να προσφέρει κάτι σε μία από τις δύο πλευρές και γι' αυτό δεν βρίσκεται στον ορίζοντα.

Η συνέχιση του πολέμου θα φέρει πέραν των άλλων και επισιτιστική κρίση, η οποία και αναμένεται να κτυπήσει περισσότερο τις φτωχές χώρες. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα αποσταθεροποιήσει πολιτικά ολόκληρες περιοχές του πλανήτη. Δεν ξέρουμε ποιος μπορεί να επωφεληθεί από μία τέτοια εξέλιξη, ξέρουμε όμως ποιος θα χάσει! Οι πλούσιες δυτικές κοινωνίες θα έχουν να αντιμετωπίσουν πέραν της αναπόφευκτης οικονομικής κρίσης και μία ανθρωπιστική κρίση. Νέα μεγάλα κύματα μετανάστευσης θα φτάνουν στην Ευρώπη από όλες τις «πληγείσες περιοχές»…

Αν σε όλα αυτά προσθέσετε τον πληθωρισμό, την κόπωση των κοινωνιών από την πανδημία του κορονοϊού και το έλλειμμα μια ισχυρής και φωτισμένης πολιτικής ηγεσίας στην Ευρώπη, τότε έχετε στα χέρια σας ένα εκρηκτικό μείγμα. Που γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνο, επειδή όλα αυτά εξελίσσονται μέσα σε ένα περιβάλλον διαρκούς χρηματιστηριακής άνθησης! Οι χρηματιστηριακές φούσκες των τελευταίων ετών έχουν αλλοιώσει τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε και αντιμετωπίζουμε τα πράγματα.

Βρισκόμαστε μπροστά στη μεγάλη καταιγίδα; Προσωπικά δεν έχω το παραμικρό ενδιαφέρον να μείνω εκτεθειμένος έξω στην ύπαιθρο για να ικανοποιήσω την περιέργεια μου. Άλλωστε, λέγεται ότι η περιέργεια σκότωσε τη γάτα. Σε αυτές τις περιπτώσεις έχει σημασία να μπορεί κανείς να αντέξει στον χρόνο. Να έχει τη δυνατότητα να διεκδικήσει και πάλι τη συμμετοχή του στο παιγνίδι, όταν τελειώσει η καταιγίδα.

Θανάσης Μαυρίδης

thanasis.mavridis@liberal.gr