Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του σμηναγού Ηλιάκη βιντεοσκοπημένη… ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΕΛΕΓΕ σήμερα ο ήρωας, για την πολιτική που ακολουθούμε

Το βίντεο της δολοφονίας του Σμηναγού Ηλιάκη και η οδυνηρή πραγματικότητα που μας υπενθυμίζει… Τον Μάιο του 2006 δεν χάθηκε μόνο ο Σμηναγός Κώστας Ηλιάκης της 343 Μοίρας. Χάθηκαν και πολλά άλλα για τον Ελληνισμό. Μεταξύ αυτών και η πεποίθηση περί της βούλησης για την προστασία και την επιβολή των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων σε Αιγαίο και ανατολική Μεσόγειο. Υπερβολή; Ενδεχομένως. Όμως, αν διαβάσουμε και αναλύσουμε τα γεγονότα εκείνης της ημέρας, αλλά όσων ακολούθησαν στα χρόνια που μεσολάβησαν από τότε μέχρι σήμερα, μέχρι δηλαδή την απειλή «θα έρθουμε νύχτα», η εικόνα αλλάζει…
Από τις τουρκικές τηλεοπτικές σαπουνόπερες που κατέκλυσαν την ελληνική τηλεόραση την περασμένη δεκαετία, «πουλώντας» επικοινωνιακά το πολιτικώς ορθό μήνυμα «το Αιγαίο είναι η θάλασσα που ενώνει τους δύο λαούς», οδηγηθήκαμε στο «θα έρθουμε μία νύχτα». Δια στόματος του ίδιου του Τούρκου προέδρου. Αναρωτήθηκε κανείς εάν έχει και αυτοκαταστροφική διάσταση, η διαφορετική κατεύθυνση στην «εκπαίδευση» των εκατέρωθεν κοινωνιών Ελλάδας και Τουρκίας; Περιστέρια και κλάδους ελαίας από τη μια πλευρά, κλιμακούμενη πολεμική ρητορική από την άλλη;

Άρα δεν πρόκειται για τυχαία εξέλιξη. Αντιθέτως, είναι απόλυτα φυσιολογική και προϊόν της δίχως όρια ελληνικής «στρατηγικής ψυχραιμίας» που επιδείχθηκε ανεξαρτήτως του ποιος κυβερνούσε στην Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια. Ξεκάθαρα. Τα όρια αυτής της μονομερούς «στρατηγικής ψυχραιμίας» ήρθε να μας θυμίσει κατά τον πλέον ωμό και οδυνηρό τρόπο το βίντεο της δολοφονίας του Σμηναγού Κώστα Ηλιάκη στις 23 Μαΐου του 2006. Χωρίς όμως να μας κινητοποιήσει. Δεν διανοείται κανείς να σκεφτεί ότι εκείνη την αποφράδα ημέρα χάθηκε μια ευκαιρία. Κι όλα αυτά μια δεκαετία μετά την εμπειρία των Ιμίων…

Ήταν η ίδια «στρατηγική ψυχραιμία» που εμπόδισε την Ελλάδα από το να ασκήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα, εφαρμόζοντας το διεθνές δίκαιο. Και δεν αναφερόμαστε π.χ. σε επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, αλλά καταρρίπτοντας ΟΛΑ τα τουρκικά μαχητικά που εισήλθαν στο FIR Αθηνών το πρωί της 23ης Μαΐου του 2006, χωρίς φυσικά να έχουν ζητήσει από τις αρμόδιες ελληνικές Αρχές Ελέγχου Εναέριας Κυκλοφορίας τη διεθνώς επιβαλλόμενη άδεια. Χωρίς να έχουν καταθέσει σχέδια πτήσης δηλαδή. Πώς να κατέθεταν άλλωστε αφού εκτελούσαν πτήση κατασκοπείας εναντίον της Ελλάδας; Κανονική πολεμική αποστολή με άλλα λόγια.

Αυτός ήταν ο λόγος που ο Τούρκος έπεσε πάνω στον Ηλιάκη. Είτε ήταν «ατζαμής» όπως κατά κόρον αναφέρθηκε έκτοτε είτε όχι. Δεν ήθελαν να καταγραφεί αυτή η δραστηριότητα, την οποία σήμερα υλοποιούν καθημερινά μέσω των UAV πάνω από τη νησιωτική Ελλάδα. Το RF-4E που συνόδευαν τα τουρκικά F-16, έφερε ισραηλινό ατρακτίδιο φωτογραφικής αναγνώρισης μεγάλης ακτίνας (LOROP) και τα ελληνικά αναχαιτιστικά δεν έπρεπε να το πλησιάσουν και να το φωτογραφίσουν…

Ήταν η ίδια «στρατηγική ψυχραιμία» που εμπόδισε την Ελλάδα από το να ασκήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα και να εφαρμόσει το διεθνές δίκαιο καταρρίπτοντας ΟΛΑ τα τουρκικά μαχητικά που εισήλθαν στο FIR Αθηνών σε δεύτερο χρόνο, για να παρεμποδίσουν και παραλίγο να ρίξουν το ελικόπτερο Super Puma της Πολεμικής Αεροπορίας που έσπευσε στην περιοχή του συμβάντος για να διεξάγει έρευνα και διάσωση (SAR) και να περισυλλέξει τον Τούρκο ιπτάμενο που είχε κατορθώσει να εγκαταλείψει και να σωθεί, μετά την εγκληματική του ενέργεια…

Ήταν η ίδια «στρατηγική ψυχραιμία» που εμπόδισε την Ελλάδα από το να ασκήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα και να εφαρμόσει το διεθνές δίκαιο καταρρίπτοντας ΟΛΑ τα τουρκικά μαχητικά που εισήλθαν στο FIR Αθηνών και σε τρίτη φάση, μαζί με ελικόπτερα, ανεμπόδιστα λόγω πολιτικών κατευθύνσεων, για να διεξάγουν κανονικότατη αποστολή έρευνας και διάσωσης μάχης (Combat SAR) του Τούρκου ιπταμένου!

Η δήθεν ψυχραιμία που μεταφράζεται ως εθνικό modus operandi με αυτοσκοπό την αποφυγή του πολέμου έναντι του όποιου κόστους. Δυστυχώς, αυτό έχει οδηγήσει στην εσφαλμένη «εκπαίδευση» της τουρκικής πλευράς που έχει συμπεράνει πως ό,τι και να κάνει, όσο παρανοϊκό και εγκληματικό να είναι, θα «τη βγάλει καθαρή». Κλασική μέθοδος υπονόμευσης της στρατιωτικής διάστασης της εθνικής αποτρεπτικής προσπάθειας από την πολιτική – διπλωματική. Ακόμα χειρότερο είναι όμως ότι εμμένουν στο σφάλμα. Ότι δεν το κατανοούν. Επιμένουν ότι έπραξαν ορθώς. Απορούμε μετά για όσα συμβαίνουν σήμερα;

Η Πολεμική Αεροπορία είχε πολύ δουλειά να κάνει εκείνη την ημέρα. Είμαστε πεπεισμένοι ότι αν είχε αφεθεί να την κάνει ανεμπόδιστη ακολουθώντας στάνταρ διαδικασίες που θα έπρεπε να ισχύουν και να έχουν διακηρυχθεί, ΚΑΝΕΝΑ τουρκικό μαχητικό δεν θα γύριζε πίσω στη βάση του. Έλαβε όμως εντολές να μην κάνει τίποτα.

Είναι οι ίδιες εντολές που λαμβάνει μέχρι σήμερα στο πλαίσιο πάντα της ίδιας στρατηγικά παράλογης… «στρατηγικής ψυχραιμίας», που πλέον καταφανώς ισχύει ακόμα και απέναντι στα τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη που καθημερινά παραβιάζουν τον ελληνικό εθνικό εναέριο χώρο και παραβαίνουν τους διεθνείς κανόνες ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας εντός του FIR Αθηνών.

Αυτά καταθέτουμε ως ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη του Σμηναγού Κώστα Ηλιάκη και όσων παιδιών της Ελλάδας έδωσαν τη ζωή τους στον αέρα, στη γη και στη θάλασσα όλα αυτά τα χρόνια, ενάντια στον πόλεμο νεύρων και φθοράς που έχει εξαπολύσει η Τουρκία εναντίον της Ελλάδας. Την πραγματικότητα που τόσο επιμελώς και επιμόνως κρυβόταν και συνεχίζει να αποκρύπτεται από την ελληνική κοινωνία και των αποκαλούμενων ως «συστημικών ΜΜΕ».

Αυτή λοιπόν τη δυσάρεστη πραγματικότητα υπενθυμίζει το βίντεο της δολοφονίας του Σμηναγού Ηλιάκη του ποίου η σταθερή φωνή εντυπωσιάζει δευτερόλεπτα πριν τη θυσία του, όπως παρατίθεται στη συνέχεια (ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ του τηλεοπτικού σταθμού STAR και του έμπειρου συναδέλφου Κώστα Συμεωνίδη). Μία πραγματικότητα που η ίδια η Ελλάδα έχει προ(σ)καλέσει αρνούμενη να εφαρμόσει το διεθνές δίκαιο που σχεδόν καταχρηστικά επικαλείται, με τρόπο που δίνει την εντύπωση ότι βγάζει μια αγωνία να πείσει το διεθνές περιβάλλον για το πόσο «καλό παιδί» είναι. Σαν να μην το πιστεύει και η ίδια.

Το πράττει δε αυτό σε βαθμό που -καταφανώς πλέον- ερμηνεύεται διεθνώς ως έλλειψη βούλησης υπεράσπισης της κυριαρχίας της και των δικαιωμάτων που απορρέουν από αυτήν. Κατά τα άλλα, διάφοροι μεγαλόσχημοι, ακόμα και αρχηγοί των Ενόπλων Δυνάμεων εν αποστρατεία, μας λένε από τηλεοπτικού άμβωνος, πομπωδώς, ότι αν μας επιτεθούν θα είμαστε μόνοι μας. Άρα κάνουμε τα πάντα, κυριολεκτικά, αρκεί να μην μας επιτεθούν;

Για όσους έχουν εξακολουθούν να έχουν αντίρρηση ή διαφωνία επ’ αυτού, υπενθυμίζουμε το παράδειγμα του Ισραήλ που ανακάλυψαν όψιμα και υπερθεματίζουν πολλοί εξ όσων λίγα μόλις χρόνια πριν το «στόλιζαν» δεόντως με βάση τις ιδεοληψίες τους… συνέχεια των οποίων είναι ο δήθεν φιλειρηνισμός τους, που καταλήγει σε εθελοντικό ευνουχισμό των Ενόπλων Δυνάμεων και σοβαρή ζημιά στην εθνική αποτρεπτική αξιοπιστία.

Ένα Ισραήλ που δεν παίζει με την εθνική του ασφάλεια, την κυριαρχία και τα κυριαρχικά του δικαιώματα, έστειλε μια και καλή το μήνυμα στην Τουρκία. Ο τόπος ήταν το κατάστρωμα του «ανθρωπιστικού» πλοίου Mavi Marmara που έπλεε ανοικτά των ακτών του Ισραήλ με κατεύθυνση τη Λωρίδα της Γάζας στις 31 Μαΐου 2010. Όχι μόνο δεν καταστράφηκαν οι σχέσεις Ισραήλ-Τουρκίας, αλλά οι σαφείς κόκκινες γραμμές του εβραϊκού κράτους οδήγησαν τον Ερντογάν να αγωνίζεται για μερική έστω αποκατάσταση των σχέσεων. Διότι η γεωγραφία είναι αμείλικτη για όλους…

https://www.defence-point.gr/