Το ΝΑΤΟ δεν δουλεύει λόγω τουρκίας, η Ε.Ε. δεν καταλαβαίνει, κι η Τουρκία... εμπαίζει και τους δύο και ωφελείται!

Το ΝΑΤΟ δεν δουλεύει λόγω τουρκίας και η ΕΕ βάζει την τουρκία στην άμυνα της απέναντι στην ρωσία! Είναι τετραπέρατοι αυτοί οι ΕΕυρωπάιοι!

Πραγματικά, είναι από τις περιπτώσεις που η γεωπολιτική φαντάζει σαν σενάριο σατιρικής επιθεώρησης! Από τη μία, το ΝΑΤΟ «παραλύει» όταν εμπλέκονται τα συμφέροντα της Τουρκίας (π.χ. στα ελληνοτουρκικά, στην Κύπρο, στη Συρία), κι από την άλλη, η Ε.Ε. αναζητά «στρατηγική αυτονομία» και βλέπει εταίρο στην Άγκυρα, που παίζει και με Ρωσία και με ΝΑΤΟ και με Κίνα και με Ιράν και με... όποιον κάτσει!

Άξιοι συνεχιστές της σχολής του «να τα έχουμε καλά με όλους, και στο τέλος θα μας πληρώσουν κιόλας». Αν είχε φωνή η λογική, θα είχε παραιτηθεί προ πολλού...

Εδώ γελάνε, που λέει κι ο σοφός λαός. Το ΝΑΤΟ, υποτίθεται η πιο ισχυρή στρατιωτική συμμαχία στην ιστορία του πλανήτη, έχει καταντήσει να μην μπορεί να πάρει απόφαση ούτε για πάρκινγκ χωρίς να ρωτήσει την Άγκυρα. Την ίδια στιγμή, η Ευρωπαϊκή Ένωση, που βαυκαλίζεται πως θέλει «στρατηγική αυτονομία», προτείνει να συνεργαστεί... με την Τουρκία για την άμυνά της απέναντι στη Ρωσία!

Λογικό. Όταν κάποιος σου πουλάει τον σπάγκο που θα σε κρεμάσει, πρέπει να του κάνεις και έκπτωση.

Το βέτο ως εθνικό σπορ

Η Τουρκία έχει αναγάγει τη διπλωματία του βέτο σε υψηλή τέχνη. Όταν η Φινλανδία και η Σουηδία υπέβαλαν αίτημα ένταξης στο ΝΑΤΟ λόγω της ρωσικής απειλής, η Τουρκία σήκωσε φρένο για μήνες. Απαιτούσε ανταλλάγματα: εκδόσεις "τρομοκρατών", άρση εμπάργκο όπλων, αναγνώριση των συμφερόντων της στο Αιγαίο... Έκανε διαπραγμάτευση με ύφος μπακάλη σε λαϊκή: "αν δε μου δώσεις, δε μπαίνεις".

Τελικά, η Φινλανδία μπήκε μόνη της, ενώ η Σουηδία πέρασε... από τελωνείο τριών εποχών. Το ΝΑΤΟ, που λειτουργεί με ομοφωνία, υποχρεώθηκε να περιμένει τα κέφια της Τουρκίας, η οποία αποδείχθηκε πιο αποτελεσματική από... όλη τη ρωσική προπαγάνδα.

Στο ΝΑΤΟ μέσα, αλλά με ρωσικούς S-400

Α, ναι, μην ξεχνάμε και το εξής γραφικό αλλά αληθινό: η Τουρκία αγόρασε και παρέλαβε ρωσικά αντιαεροπορικά συστήματα S-400, ενάντια σε κάθε αρχή συμβατότητας του ΝΑΤΟ. Οι ΗΠΑ την έβγαλαν από το πρόγραμμα των F-35, έριξαν κάτι κυρώσεις (τύπου «μη με μαλώσεις άλλο, μαμά»), αλλά κατά τ’ άλλα όλα καλά. Ούτε διαγραφή από τη Συμμαχία, ούτε πάγωμα στρατιωτικής συνεργασίας. Και βεβαίως... οι βάσεις δουλεύουν κανονικά, και τα δολάρια πέφτουν κανονικότερα.

Ε.Ε.: "Θέλουμε την Τουρκία για την άμυνα μας"

Κι ενώ όλα αυτά είναι γνωστά, η Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσα σε παραλήρημα γεωπολιτικής λήθης, συζητάει αμυντική συνεργασία με την Τουρκία στο πλαίσιο του Strategic Compass. Ναι, με την Τουρκία που:
απειλεί κράτη-μέλη της (βλ. Ελλάδα και Κύπρο),
έχει στρατό κατοχής σε έδαφος της Ε.Ε. (Κυπριακή Δημοκρατία),
δεν έχει καμία απολύτως πρόθεση να ευθυγραμμιστεί με τις ευρωπαϊκές αξίες (εκτός αν αυτές γράφονται σε τραπεζογραμμάτια των 500 ευρώ).

Η σκηνή μοιάζει με αυτόν που έχει φάει μπουνιά και κλωτσιά, και λέει "έλα να γίνουμε φίλοι, γιατί μας απειλεί ο άλλος με το καλάσνικοφ".

Η Τουρκία, παίκτης πολλαπλών ταμπλό

Η Άγκυρα, φυσικά, κάνει αυτό που ξέρει καλά: παίζει σε όλα τα ταμπλό και κερδίζει από όλους. Από Ρωσία παίρνει φτηνό φυσικό αέριο και τουρισμό. Από Ε.Ε. εισπράττει κονδύλια "προενταξιακής βοήθειας". Από ΗΠΑ στρατιωτική στήριξη. Από αραβικό κόσμο εμπορικές συμφωνίες. Από παντού... κάτι. Κι όλα αυτά, χωρίς να δεσμεύεται για τίποτα και σε κανέναν.

Συμπέρασμα:

Το ΝΑΤΟ δουλεύει μόνο αν δεν το μπλοκάρει η Τουρκία. Η Ε.Ε. ονειρεύεται άμυνα με τον λύκο μέσα στο μαντρί. Και η Τουρκία γελάει μέχρι δακρύων, γιατί τελικά... έχει βρει τη χρυσή συνταγή:

Να είσαι πρόβλημα για όλους, αλλά τόσο χρήσιμος που να μη σε διώχνει κανείς.

Ή, όπως λέει κι ο μέσος Έλληνας:
«Ρε μπας και είμαστε εμείς οι χαζοί στο χωριό τελικά;»

1. Η ελληνική αντιμετώπιση: Στρατηγική... υπομονής ή αυταπάτης;

Η Ελλάδα, πάντα η "καλή μαθήτρια" της Δύσης, καταπίνει κάθε ταπείνωση με χαμόγελο διπλωμάτη. Όταν οι ΗΠΑ χαϊδεύουν την Άγκυρα, η Αθήνα λέει "να μη χαλάσουμε το κλίμα". Όταν η Ε.Ε. προτείνει την Τουρκία ως αμυντικό σύμμαχο, η Αθήνα κάνει ότι δεν άκουσε. Στρατηγική αυτοσυγκράτηση ή χρόνια αυταπάτη;

2. Δύο μέτρα και δύο σταθμά: Κράτος-μέλος ή κράτος-δεκανίκι;

Μπορείς να ενσωματώσεις την υποκρισία της Ε.Ε. που φέρεται στην Τουρκία με γάντια και στην Ελλάδα με αυστηρά "μέτρα συμμόρφωσης". Π.χ.:

Όταν η Ελλάδα παραβιάζει ένα έλλειμμα, πέφτουν 50 επιτροπές και 700 επιτηρητές. Όταν η Τουρκία παραβιάζει εναέρια σύνορα κράτους-μέλους; "Να διατηρηθεί η ψυχραιμία". Ίσως η λύση να είναι να γίνουμε κι εμείς υποψήφιο μέλος για να μας αγαπάνε περισσότερο.

3. Η βάφτιση του προβλήματος σε "ευκαιρία"

Ανάλυση του πώς παρουσιάζεται από ορισμένους αναλυτές το αφήγημα ότι η "αναβάθμιση" της Τουρκίας μπορεί να μας ωφελήσει κιόλας (μεσολάβηση, οικονομία κ.λπ.), και η ειρωνική αποδόμηση αυτού. Π.χ.:

Στην Ελλάδα κυκλοφορεί η άποψη πως "αν η Τουρκία είναι εντός Δύσης, μας συμφέρει". Σαν να λέμε, άμα ο λύκος μπει στο μαντρί, θα προσέχει τα πρόβατα περισσότερο, επειδή τον τάξαμε μαντρόσκυλο.

4. Ελλάδα - Κύπρος: Η άβολη αλήθεια της συμμαχίας

Μπορεί να γίνει υπενθύμιση πως Ελλάδα και Κύπρος είναι τα δύο κράτη-μέλη που απειλούνται στρατιωτικά από έναν "εταίρο" και "σύμμαχο", την Τουρκία. Και αυτό δεν ενοχλεί κανέναν.

Ποια άλλη χώρα της Ε.Ε. ή του ΝΑΤΟ έχει να αντιμετωπίσει:
Καθημερινές παραβιάσεις στον εναέριο χώρο
Casus belli
Κατοχικό στρατό σε άλλο κράτος-μέλος
Απειλές πολέμου και υβριδικής αποσταθεροποίησης

Η απάντηση είναι μία: Καμία, εκτός από την Ελλάδα και την Κύπρο. Αλλά η γεωπολιτική αριθμητική λέει: "αν είναι να χαθεί η Τουρκία, ας χάσουμε πρώτα λίγη αξιοπρέπεια".

5. Ποιος είναι ο "χρήσιμος ηλίθιος";

Μήπως τελικά, ο πιο σταθερός πυλώνας της Δύσης... είναι αυτός που τον εκμεταλλεύονται όλοι; Και μήπως η Ελλάδα, στην προσπάθεια της να είναι "χρήσιμη", έχει καταντήσει το μόνιμο κορόιδο της γεωπολιτικής τάξης πραγμάτων;