Τελετουργία για τη Σαβούρα του Νου

Τελετουργία για τη Σαβούρα του Νου

«Σιωπηλός καθαρισμός: Πετώντας τις σαβουροσκέψεις»

Πως μπορούμε να πετάμε την σαβούρα από το μυαλό, τις σαβουροσκέψεις; 

Οι «σαβουροσκέψεις», δηλαδή οι σκέψεις που είναι βαρίδια, περιττές, τοξικές ή απλώς θόρυβος, μαζεύονται όπως η σκόνη: σιγά-σιγά και ύπουλα. Δεν πετιούνται εύκολα, αλλά καθαρίζονται με πρακτικές και στάσεις ζωής. Ορίστε μερικοί τρόποι που μπορούν να βοηθήσουν:

---

1. Γραφή – γράψε για να πετάξεις

Γράψε τις σαβουροσκέψεις σ’ ένα τετράδιο, χωρίς λογοκρισία. Απλώς γράφε. Σαν να βγάζεις τα σκουπίδια έξω. Μετά μπορείς ακόμα και να τα σκίσεις ή να τα κάψεις τελετουργικά.

2. Σιωπή και παρατήρηση – όχι αντίδραση

Μάθε να παρατηρείς τη σκέψη αντί να την ακολουθείς. Η σαβούρα έχει δύναμη μόνο όταν την πιστεύουμε. Αν της πεις «σε βλέπω», συρρικνώνεται. Είναι το βασικό δώρο της ενσυνειδητότητας (mindfulness).

3. Σωματική αποτοξίνωση – το σώμα ξέρει

Άσκηση, βόλτα στη φύση, ακόμα και βαθιά αναπνοή. Το σώμα είναι ένα δεύτερο μυαλό. Αν ξεβραχώσει, ξεμπλοκάρει και το νου.

4. Περιορισμός πληροφορίας – δίαιτα για τον νου

Πολύ από τη σαβούρα έρχεται απ’ έξω: ειδήσεις, κοινωνικά δίκτυα, αρνητικοί άνθρωποι. Φτιάξε φίλτρα. Όχι για να απομονωθείς, αλλά για να αναπνεύσεις.

5. Μια εσωτερική “σκούπα” – η μεταφορά της σιγής

Η σιγή δεν είναι απουσία, είναι παρουσία χωρίς βιασύνη. Κάθε μέρα, έστω 10 λεπτά, μείνε σιωπηλός/ή και απλώς παρατήρησε. Όχι για να πετύχεις κάτι. Αλλά για να μείνεις μόνος/η με σένα.

---

Η σαβούρα δεν φεύγει με πόλεμο. Φεύγει με χώρο. Με το να την αναγνωρίσεις και να μην της δίνεις έδρα στο εσωτερικό σου κοινοβούλιο.

Υπάρχουν μέρες που ο νους γίνεται υπόγειος κάδος.
Όχι επειδή εμείς το θελήσαμε, αλλά επειδή τον αφήσαμε ανοιχτό.
Μυρίζει κούραση, άχρηστα λόγια, άγχη δανεικά, σκέψεις τρίτων.
Σαβούρα. Σκέψεις που δεν είναι σκέψεις. Είναι κατάλοιπα.

Τι κάνουμε μ’ αυτή τη σαβούρα;
Την πολεμάμε; Την αγνοούμε;
Όχι. Την αναγνωρίζουμε και την αφήνουμε να φύγει.
Με τελετουργικό.

---

🕯️ Τελετουργία Καθαρισμού Σκέψεων

1. Κλείσε τον ήχο του κόσμου.
Βρες ένα ήσυχο σημείο. Αν μπορείς, άναψε ένα κερί ή βάλε λίγο νερό να στάζει – να υπάρχει κάτι ζωντανό αλλά απλό.

2. Πιάσε χαρτί. Όχι οθόνη. Χαρτί.
Άφησε τη σκέψη σου να γράψει ό,τι τη βαραίνει:
– Όσα επαναλαμβάνονται ανούσια.
– Όσα δεν οδηγούν πουθενά.
– Όσα δεν είναι δικά σου αλλά τα κουβαλάς.

3. Μην ψάχνεις ομορφιά, ψάξε αλήθεια.
Άσχημες λέξεις; Μουρμούρες; Παράπονα; Άφησέ τα. Καλώς να έρθουν. Το χαρτί δεν κρίνει.

4. Σταμάτα όταν νιώσεις κενός.
Ίσως έπειτα από 5 ή 15 λεπτά. Όταν η ροή σταματήσει, κλείσε το χαρτί. Μην το διαβάσεις ξανά.

5. Πάρε ανάσα.
Αναγνώρισε την ελαφρότητα. Μικρή αλλά αισθητή. Το μυαλό χρειάζεται “σκουπιδιάρη” πού και πού. Εσύ ήσουν αυτός σήμερα.

6. Κάψε ή σκίσε το χαρτί.
Αν θες, κάνε το συμβολικά.
Μην κρατάς τις σαβουροσκέψεις για ενθύμιο.
Δεν τους χρωστάς τίποτα.

---

Η σιωπή που μένει μετά, δεν είναι κενό.
Είναι χώρος για να επιστρέψεις.
Να δεις ποιες σκέψεις αξίζουν χώρο στο τραπέζι σου.
Οι άλλες, ας γίνουν καπνός.

Για τις στιγμιαίες εκρήξεις σκοτεινών σκέψεων, όπως το μίσος που έρχεται ακόμα και μετά από περιόδους γαλήνης — με ευαισθησία και αλήθεια. Αυτές οι «ξεπεταγμένες» σκοτεινές σκέψεις είναι μέρος του ανθρώπινου ψυχισμού. Όχι ενοχές.

Τελετουργία για τη Σαβούρα του Νου

Ή πώς καθαρίζεις τον εσωτερικό σου χώρο όταν γεμίζει θόρυβο

«Η σκέψη δεν είναι πάντα φως. Κι όμως, μπορεί να φωτίσει τον εαυτό της.»

---

Κάποιες μέρες, ο νους βαραίνει.

Δεν υπάρχει κάποιος σεισμός. Ούτε δράμα. Κι όμως, μέσα του μαζεύονται όλα.
Λόγια τρίτων. Ενοχές παλιές. Αγωνίες που δεν λέγονται.
Και μαζί τους, σκέψεις σκοτεινές — που δεν πιστεύουμε πως μας ανήκουν, κι όμως φυτρώνουν.

Σκέψεις πικρίας. Μίσους ακόμα.
Αναδύονται ακόμα κι όταν έχουμε περάσει περιόδους γαλήνης.
Είναι σαν σκουπίδια που ξεχάστηκαν κάτω απ’ το χαλί και τώρα βγαίνουν στο φως.

Δεν τις διώχνεις με βία.
Τις παρατηρείς. Τις αποχωρίζεσαι.
Με έναν τρόπο ήπιο αλλά βαθύ: ένα τελετουργικό καθαρισμού.

---

✧ Τελετουργικό Καθαρισμού Σκέψεων ✧

1. Ησυχία — το πρώτο βήμα

Βρες ένα σημείο χωρίς εξωτερικό θόρυβο.
Αν θέλεις, άναψε ένα κερί ή άκου τον ήχο του νερού. Κάτι απαλό.

2. Πιάσε χαρτί. Όχι οθόνη. Χαρτί.

Άφησε το χέρι σου να γράψει, χωρίς φίλτρο:
ό,τι σκέψη έρχεται —
παράπονα, φόβοι, ενοχές, ακόμα και μίσος.
Μην τη λογοκρίνεις. Το χαρτί είναι καταφύγιο, όχι δικαστήριο.

3. Γράφε μέχρι να νιώσεις ότι άδειασες.

Όχι μέχρι να “φτιάξεις” κάτι.
Μέχρι να σταματήσει η ανάγκη να μιλήσεις.

4. Μην το ξαναδιαβάσεις. Μην το αναλύσεις.

Δεν κρατάς ημερολόγιο. Κάνεις καθαρισμό.
Σαν να πετάς σκουπίδια, δεν κοιτάς μέσα στη σακούλα.

5. Σκίσε ή κάψε το χαρτί.

Αν θες, κάν’ το με μια μικρή πρόθεση:
"Αφήνω να φύγουν αυτά που δεν με υπηρετούν πια."

---

✦ Τι μένει μετά;

Μια μικρή σιγή.
Ένας χώρος καθαρός. Όχι επειδή δεν υπάρχουν δύσκολες σκέψεις πια —
αλλά γιατί δεν τις κουβαλάς σαν χρέος.

Το μίσος, όταν το παρατηρείς χωρίς να του προσκολληθείς,
δεν γίνεται πράξη.
Γίνεται σκιά που πέρασε από πάνω σου.

---

🌀 Μην προσπαθείς να φτιάξεις τον εαυτό σου τέλειο.
Αρκεί να τον καθαρίζεις, όταν γεμίζει σαβούρα σκέψεων. 

 «Όταν οι σκέψεις σκοτεινιάζουν, δεν είναι γιατί χάθηκε το φως — αλλά γιατί ήρθε η ώρα για καθάρισμα.»

 

 ----------------------------------------------------------------------------