Κάθε φορά που η Τουρκία πουλάει τσαμπουκά είναι επιθετική, που είναι σχεδόν πάντα, ξεκινάει το ίδιο μονότονο τροπάριο: «Η Τουρκία είναι ισχυρή. Η Τουρκία είναι απρόβλεπτη. Η Τουρκία είναι επικίνδυνη.» Ναι, ναι. Τα ξέρουμε. Το ερώτημα όμως είναι:
Εμείς τι είμαστε;Και η απάντηση, δυστυχώς, δεν είναι καθόλου τιμητική: είμαστε προβλέψιμοι, πρόθυμοι και παντελώς ανίκανοι να σταθούμε στο ύψος της ιστορίας μας. Δεν είναι η γεωστρατηγική θέση της Τουρκίας που μας στερεί εθνική πολιτική. Είναι η γεωμετρική συρρίκνωση του πολιτικού μας αναστήματος.
Ο φόβος είναι εσωτερικός και κυβερνητικός
Η κυβέρνηση δεν φοβάται την Τουρκία. Φοβάται να πάρει θέση. Δεν την τρομάζει η επιθετικότητα της Άγκυρας, αλλά η ευθύνη να την αντιμετωπίσει. Γιατί για να απαντήσεις με εθνική πολιτική, πρέπει να έχεις πολιτική. Όχι marketing.
Κι όσο για τα Σκόπια και την Αλβανία; Εκεί το πράγμα αγγίζει τα όρια της φαρσοκωμωδίας. Δύο κράτη δορυφόροι με πληθυσμό μικρότερο από την Αττική, μας τραβάνε από τη μύτη και μεις χαμογελάμε στις κάμερες. Από το Βουκουρέστι στο Ελσίνκι και από τη Χιμάρα στην Πρέσπα, η «διπλωματία» μας είναι μια διαρκής υπογραφή χωρίς σκέψη.
Εθνική πολιτική δεν κάνεις με λογιστικά Excel
Η ηγεσία αυτού του τόπου, όποιο κόμμα κι αν φοράει, λειτουργεί σαν μηχανογράφος σε πολυεθνική με έδρα το Βερολίνο. Κοιτάει πίνακες, περιμένει οδηγίες, κάνει συσκέψεις και στο τέλος... δεν κάνει απολύτως τίποτα. Εκτός κι αν πρόκειται για το πώς θα φιμώσει εσωτερικές φωνές ή θα βαφτίσει τον πατριωτισμό «λαϊκισμό».
Δεν είναι πολιτική αυτό. Είναι λογιστική μοιρολατρία. Είναι φοβικό σύνδρομο σε υπουργικό κουστούμι.
Το πρόβλημα δεν είναι το μέγεθος της Τουρκίας. Είναι το μηδενικό του θάρρους εδώ μέσα.
Αν δεν μπορείς να υπερασπιστείς την ιστορία σου, την κυριαρχία σου και το μέλλον των παιδιών σου, μην ζητάς ψήφο. Ζήτα μετάθεση. Σε πρεσβεία. Σε ινστιτούτο. Ή ακόμα καλύτερα, σε κάποια δεξαμενή σκέψης που δεν θα σκέφτεται ποτέ τίποτα.
Είναι πια προσβολή για τους Έλληνες να βλέπουν την κυβέρνησή τους να συμπεριφέρεται σαν διεκπεραιωτής αιτήσεων εξωτερικής πολιτικής.
Η πατρίδα δεν είναι project. Είναι υποχρέωση. Είναι τόλμη. Είναι στάση. Όχι status update.
Την Τουρκία δεν την φοβόμαστε. Την πολιτική μας ανυπαρξία φοβόμαστε. Κι αυτή, είναι όντως επικίνδυνη.
🙏 Αν σου άρεσε αυτό το άρθρο και θέλεις να στηρίξεις τη δουλειά μου,
0 Σχόλια
Παρακαλούμε σχολιασμούς επί της ουσίας.
Τα σχόλια σας δεν περνάν από έλεγχο γιατί πιστεύουμε ότι δεν θα θίγουν κάποιον προσωπικά με βρισιές και συκοφαντίες.
Τέτοιου είδους σχόλια δεν περνάν από έλεγχο, αλλά θα διαγράφονται μετά την δημοσίευση.
Παρακαλούμε να γράφετε σε πεζά και όχι κεφαλαία
-------------------------------------------------------------------------
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν είναι απαραίτητο να συμπίπτουν με τα περιεχόμενα στου άρθρου.
Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα - αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω, φόρμας επικοινωνίας.
Ευχαριστούμε