Η απουσία που μιλάει: Πώς το πολιτικό προσωπικό γύρισε την πλάτη στους Μακεδόνες της Διασποράς

Ακόμη και τα κόμματα που πολέμησαν τη Συμφωνία των Πρεσπών απουσίασαν από εκδήλωση μνήμης και τιμής, ενώ τα Σκόπια την έχουν παραβιάσει πάνω από 600 φορές.

Εισαγωγή

Στην αυλή του αρχοντικού του Μακεδονομάχου Αναστασίου Πηχιών, όπου στεγάζεται το «Μουσείο φίλων του Μακεδονικού Αγώνα», πραγματοποιήθηκε προχθές εκδήλωση που οργάνωσαν οι Μακεδονικές Ομοσπονδίες της Διασποράς. Μια εκδήλωση με βαθύ ιστορικό, εθνικό και συμβολικό φορτίο, στην οποία κλήθηκαν όλοι οι εκπρόσωποι των κοινοβουλευτικών κομμάτων.

Κι όμως, προς μεγάλη τους τιμή, εμφανίστηκαν μόνο:

• Ο πρόεδρος της «ΝΙΚΗΣ» Δημήτρης Νατσιός,

• Δύο εκπρόσωποι της ΕΛ,

• Ο πρώην βουλευτής της ΝΔ Ζήσης Τζηκαλάγιας.

Παρόντες επίσης: ο Μητροπολίτης Καστοριάς, εκπρόσωπος του στρατού, και εκπρόσωποι τοπικής αυτοδιοίκησης.
Η υπόλοιπη πολιτική σκηνή… εκτός τόπου και χρόνου.

Η υποκρισία της απουσίας

Η απουσία αυτή δεν αφορά μόνο τα κόμματα που στήριξαν ή ανέχθηκαν τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Το αληθινό πολιτικό σκάνδαλο είναι ότι έλειψαν και οι εκπρόσωποι εκείνων των κομμάτων που διακήρυξαν πως την πολεμούν.
Κομμάτων που πριν λίγα χρόνια:

• Διαδήλωναν κατά της «προδοτικής συμφωνίας».

• Μιλούσαν για «ξεπούλημα» του ονόματος, της ιστορίας και της ταυτότητας της Μακεδονίας.

• Υπόσχονταν πως θα την ακυρώσουν ή θα την ανατρέψουν.

Και όμως, όταν η Διασπορά, που συνεχίζει τον αγώνα ενημέρωσης και πίεσης στο εξωτερικό, τους καλεί σε μια εκδήλωση τιμής και μνήμης, απουσιάζουν χωρίς καν να στείλουν επίσημη εκπροσώπηση.

Η διάσταση των παραβιάσεων

Ακόμη πιο προκλητικό είναι ότι αυτή η απουσία καταγράφεται την ώρα που η άλλη πλευρά έχει παραβιάσει πάνω από 600 φορές τη Συμφωνία των Πρεσπών, χρησιμοποιώντας το όνομα «Μακεδονία» σκέτο, σύμβολα και ορολογία που η συμφωνία απαγορεύει.
Δηλαδή, όχι μόνο δεν τηρούνται οι δεσμεύσεις της, αλλά η Ελλάδα παραμένει αδρανής ακόμη και σε επίπεδο συμβολικών πράξεων.

Το μήνυμα προς τη Διασπορά

Η Μακεδονική Διασπορά δεν είναι απλώς «νοσταλγική κοινότητα».
Είναι πολλαπλασιαστής εθνικής ισχύος, ασκώντας πίεση σε κυβερνήσεις ΗΠΑ, Καναδά, Αυστραλίας και ΕΕ.
Η απαξίωση της από την ελληνική πολιτική ελίτ ισοδυναμεί με:

• Υπονόμευση της διεθνούς προβολής των ελληνικών θέσεων.

• Ενίσχυση της απογοήτευσης των αποδήμων.

• Αποδοχή ενός επικίνδυνου πολιτικού εφησυχασμού.

Συμπέρασμα

Η στάση αυτή αποκαλύπτει ότι για την πλειοψηφία του σημερινού πολιτικού προσωπικού:

1. Η μαχητική ρητορική για το Μακεδονικό ήταν μάλλον εργαλείο πολιτικής κατανάλωσης.

2. Η υπεράσπιση της ιστορικής μνήμης υποχωρεί μπροστά στον φόβο διπλωματικών εντάσεων.

3. Η Διασπορά μπορεί να τιμά, να αγωνίζεται και να θυσιάζεται ,  αλλά δεν αξίζει καν λίγες ώρες παρουσίας.

Η απουσία τους ήταν ηχηρό μήνυμα. Και το μήνυμα είναι ότι, ακόμη και στα ζητήματα που κάποτε ορκίζονταν ότι είναι «ιερά και αδιαπραγμάτευτα», η πολιτική βούληση έχει εξατμιστεί.

Υποσημείωση:
Ο ίδιος ο Αναστάσιος Πηχιών ήξερε ότι η απουσία από τα κρίσιμα προσκυνήματα της Ιστορίας ισοδυναμεί με ήττα. Σήμερα, η απουσία των πολιτικών μοιάζει με σιωπηρή παραίτηση.