Η Ελλάδα σε σταυροδρόμι: Εσωτερική αποσύνθεση και διεθνείς προκλήσεις εν μέσω αλλαγών στην παγκόσμια σκηνή

Οι διεθνείς και εσωτερικές εξελίξεις είναι ραγδαίες, με την Ελλάδα να βρίσκεται σε μια εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο. Η τρέχουσα κατάσταση στη χώρα χαρακτηρίζεται από απογοήτευση στην κοινωνία και ένα εσωτερικό πολιτικό σκηνικό κατακερματισμένο και απαξιωμένο, το οποίο έχει προκαλέσει την αγανάκτηση του κόσμου. Η κυβέρνηση, κατά τον Δημήτρη Απόκη, διεθνολόγο, γεωπολιτικό αναλυτή και δημοσιογράφο, κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση των εξελίξεων, εφαρμόζοντας πολιτικές που όχι μόνο δεν βοηθούν τη χώρα αλλά δημιουργούν τεράστια προβλήματα, ιδιαίτερα με την οσμή σκανδάλων όπως αυτό του ΟΠΕΚΕΠ και τα πρόσφατα γεγονότα στη Βουλή, που πλήττουν ευθέως τη θεσμική αξιοπιστία. Αν αυτή η κατάσταση δεν αναστραφεί σύντομα, θα στοιχίσει τα μέγιστα στη χώρα και στους Έλληνες πολίτες.

Η Αναζήτηση Νέας Αρχής στην Ελλάδα

Μια πρόσφατη διακήρυξη από 91 προσωπικότητες, οι οποίες έχουν φτάσει πλέον σε χιλιάδες υπογραφές, κάλεσε σε «επιστράτευση» δύο πρώην πρωθυπουργούς, τον Κώστα Καραμανλή και τον Αντώνη Σαμαρά. Αυτή η πρωτοβουλία κρίνεται ως εξαιρετικά θετική, καθώς αναδεικνύει την ανησυχία και την ανάγκη καταξιωμένων πολιτών να εκφραστούν δημόσια, κάτι που έλειπε για πολύ καιρό. Ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, σε πρόσφατη συνέντευξή του, δήλωσε σύμφωνος με τα περισσότερα σημεία της διακήρυξης, επισημαίνοντας τη σημασία της δημόσιας έκφρασης ανησυχίας από ενεργούς πολίτες.

Ο Δημήτρης Απόκης εκφράζει την προσωπική του εκτίμηση ότι ο Αντώνης Σαμαράς δεν χρειάζεται εκπροσώπους, καθώς μιλάει ο ίδιος με κόστος και έχει δικαιωθεί από τις εξελίξεις σε αυτά που έχει προειδοποιήσει και επισημάνει. Πιστεύει ότι τα λεγόμενα στη διακήρυξη των 91 ταυτίζονται με τις θέσεις του Σαμαρά. Η ανησυχία των 91+ θεωρείται ότι αντικατοπτρίζει την ανησυχία της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, όπως φάνηκε και στις μαζικές διαδηλώσεις μετά την τραγωδία των Τεμπών, που ήταν το σημείο έκρηξης της αγανάκτησης και της αγωνίας για όσα συμβαίνουν. Δυστυχώς, η κυβέρνηση αρνείται επίμονα να αντιμετωπίσει αυτή την αγωνία, τηρώντας μια στάση «προχωράω στην ατζέντα που έχω», παρόλο που αυτή η ατζέντα έχει ηττηθεί κατά κράτος.

Η Επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ και η Πολιτική "Πρώτα η Αμερική"

Η διεθνής σκηνή αλλάζει ραγδαία, ειδικά με την ανάληψη της δεύτερης θητείας του Donald Trump ως προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών. Το αδιαμφισβήτητο χαρακτηριστικό της πολιτικής του είναι το "American First" ("Πρώτα η Αμερική").

Στην οικονομία, οι δασμοί που επέβαλε ο Trump έχουν αποφέρει στην Αμερική εκατοντάδες εκατομμύρια σε πραγματικό χρήμα και συνεχώς αυξάνονται. Μέσω αυτής της πολιτικής, ο Trump επιτυγχάνει διμερείς εμπορικές συμφωνίες που είναι εξαιρετικά προσοδοφόρες για την Αμερική και αλλάζουν εκ βάθρων τη λογική του διεθνούς εμπορίου. Αντίθετα με τις προβλέψεις για καταστροφή, ο πληθωρισμός στην Αμερική πέφτει και η οικονομία είναι σε άνθηση. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τη δημόσια συζήτηση στην Ελλάδα, όπου ακόμα και έγκριτοι ακαδημαϊκοί προβλέπουν καταστροφολογία για τους δασμούς, προβλέψεις που δεν ευσταθούν.

Οι σχέσεις του Trump με τον Elon Musk, αν και αρχικά είχαν μια ένταση λόγω νομοσχεδίων, θεωρούνται μια «έκρηξη προσωπικοτήτων» που θα αμβλυνθεί με τον χρόνο, καθώς ο Musk έχει ήδη δείξει στήριξη στον Trump. Ο Donald Trump είναι πανίσχυρος διότι οι πολιτικές του αποδίδουν και τον στηρίζει η μεγάλη πλειοψηφία των Αμερικανών πολιτών, οι οποίοι νιώθουν ότι το ηθικό και η εθνική τους συνείδηση έχουν ανυψωθεί, δημιουργώντας αισιοδοξία για το μέλλον της χώρας τους.

Στην εξωτερική πολιτική, το "America First" είναι ξεκάθαρο. Ο Donald Trump περιβάλλεται από ικανότατα στελέχη όπως ο Υπουργός Εξωτερικών Marco Rubio και ο Αντιπρόεδρος JD Vance. Ο Vance, που αρχικά είχε κατηγορηθεί ως άπειρος, έχει αποδειχθεί εξαιρετικός, με άμεση συμμετοχή στην εφαρμογή της πολιτικής και έχει προκαλέσει διεθνώς αντιδράσεις για την ειλικρίνειά του, ειδικά σχετικά με την κατάσταση στην Ευρώπη, έχοντας δικαιωθεί από τις εξελίξεις, όμοια με τον Αντώνη Σαμαρά. Το μέλλον της προεδρίας Trump θα κριθεί στις ενδιάμεσες εκλογές του Κογκρέσου τον Νοέμβριο του 2026.

Όσον αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία, ο Trump, έχοντας πλέον την πλήρη εικόνα της «σφαγής», είναι ο μόνος που θέλει πραγματικά να τον τελειώσει. Αν και πίστευε αρχικά ότι θα βρει κανάλι συνεννόησης με τον Πούτιν, ανακαλύπτει ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Η στρατηγική του είναι να αποκόψει τη Ρωσία από τον εναγκαλισμό με την Κίνα, στον οποίο οδήγησε η «ανόητη» πολιτική της κυβέρνησης Biden. Ο βασικός αντίπαλος της Αμερικής είναι η Κίνα, και όλη η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ περιστρέφεται γύρω από την αντιμετώπιση και ανάσχεση της Κίνας, με τις ΗΠΑ να στρέφονται σιγά-σιγά στην Ασία.

Η Γεωπολιτική Ανυπαρξία της Ευρώπης

Η Ευρώπη, και ειδικά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπό την Ursula von der Leyen, χαρακτηρίζεται από πλήρη γεωπολιτική ανυπαρξία και «πολιτικός νάνος» στη διεθνή σκακιέρα. Η υπογραφή της συμφωνίας για τους δασμούς μεταξύ ΗΠΑ και Ευρώπης στη Σκωτία, η οποία ήταν μονομερώς επωφελής για τα αμερικανικά συμφέροντα, χωρίς διαβούλευση με τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, αποτελεί «συμφωνία υποτέλειας». Η συμφωνία αυτή μάλιστα, στην ουσία, εξαφανίζει την Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ), κάτι που επηρεάζει άμεσα την Ελλάδα.

Η Ευρώπη «σέρνεται» οικονομικά, στερείται στρατηγικής και αντιμετωπίζει σοβαρά κοινωνικά προβλήματα με τη διείσδυση μεταναστών, ενώ οι θεσμοί και οι πυλώνες των ευρωπαϊκών κοινωνιών έχουν πληγεί. Ο γαλλογερμανικός άξονας δεν υφίσταται πλέον, με τις δύο χώρες να είναι ουσιαστικά «ακυβέρνητες» και σε πολιτική-οικονομική κρίση. Η ταυτόχρονη αυτή κατάσταση στην Ευρώπη με την έλευση του Trump στις ΗΠΑ συνιστά την «τέλεια καταιγίδα». Υπάρχει μια νέα δυναμική που ενισχύει κόμματα που προάγουν το εθνικό συμφέρον, καθώς η ουτοπία της «ενωμένης Ευρώπης» χωρίς σύνορα και έθνη-κράτη έχει καταρρεύσει.

Οι Αποτυχίες της Ελληνικής Εξωτερικής Πολιτικής

Η Ελλάδα είναι απομονωμένη με δική της ευθύνη. Η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη και του Υπουργού Εξωτερικών, Γιώργου Γεραπετρίτη, περιγράφεται ως «πολιτική της καρπαζιάς και της υπόκλισης» έναντι της Τουρκίας. Η χώρα έχει τεθεί στο περιθώριο σε μια κρίσιμη περιοχή, την Ανατολική Μεσόγειο, και στερείται στρατηγικής για τίποτα.

Σε αντίθεση με τον υπερδραστήριο πρέσβη των ΗΠΑ στην Άγκυρα, Jeff Flake, ο οποίος προωθεί επιθετικά τα συμφέροντα της Αμερικής και της Τουρκίας, η Ελλάδα στερείται πρέσβη των ΗΠΑ για μήνες. Η καθυστέρηση στην άφιξη της κυρίας Gilfill οφείλεται σε εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι στις ΗΠΑ, αλλά το πραγματικό πρόβλημα είναι στην Ελλάδα, με τις λάθος πολιτικές της κυβέρνησης. Επισημαίνεται η ανάγκη για σοβαρότητα από την ελληνική κυβέρνηση και την αποφυγή προσωπικών επιθέσεων σε Αμερικανούς αξιωματούχους, ακόμα κι αν οι ενέργειές τους είναι δυσμενείς για τα ελληνικά συμφέροντα.

Η συνεργασία της Λιβύης με την Τουρκία στο μεταναστευτικό, οι τριμερείς συναντήσεις χωρίς την Ελλάδα (Ιταλία, Λιβύη, Τουρκία) και η επανέναρξη συνεργασίας της ExxonMobil με τη λιβυκή κρατική εταιρεία πετρελαίων σε αμφισβητούμενες περιοχές, όλα αποδεικνύουν την «καταστροφική εξωτερική πολιτική» της Ελλάδας. Η ελληνική κυβέρνηση υποβαθμίζει την τουρκική απειλή και «εξωραΐζει» την Τουρκία, κάνοντας «πάσες» στον Ερντογάν, κάτι που δεν έχει προηγούμενο σε χώρα που υφίσταται απειλή. Αντί να εκμεταλλευτεί συμμαχίες όπως με το Ισραήλ, η Ελλάδα είναι «ανύπαρκτη» προς αυτή την κατεύθυνση.

Ευκαιρίες και η Ανάγκη για Αλλαγή Πορείας

Παρά τη ζοφερή κατάσταση, η Ελλάδα έχει πάρα πολλές δυνατότητες. Το ενεργειακό ζήτημα είναι κομβικής σημασίας, με τους αποδεδειγμένους πόρους υδρογονανθράκων στο Αιγαίο να μπορούν να βοηθήσουν τα μέγιστα την Ελλάδα και να ανακουφίσουν την ενεργειακή πίεση στην Ευρώπη. Η εκμετάλλευση αυτού του «πακτωλού πλούτου» θα μπορούσε να λύσει τα εσωτερικά οικονομικά προβλήματα και να δώσει στη χώρα κομβικό ρόλο στις διεθνείς εξελίξεις. Ωστόσο, αυτό δεν μπορεί να γίνει με την τρέχουσα εξωτερική πολιτική.

Για να προστατευθούν οι ελληνικές εξαγωγές, απαιτείται μια κυβέρνηση με στρατηγική και πολιτική, ικανή να συνάψει διμερείς συμφωνίες και να αξιοποιήσει τους ομογενείς στην Αμερική, κάτι που προϋποθέτει η αμερικανική κυβέρνηση να λαμβάνει την Ελλάδα στα σοβαρά.

Ο Απόκης τονίζει τη σύνδεση μεταξύ εθνικής υπερηφάνειας, ψυχολογικού παράγοντα και εξελίξεων. Όπως ο Trump ανύψωσε το ηθικό των Αμερικανών, καθιστώντας τις ΗΠΑ ξανά υπερδύναμη, έτσι και η Ελλάδα χρειάζεται να ανακτήσει την εθνική της υπερηφάνεια. Το πολιτικό σύστημα έχει καταρρεύσει και πλέον κάνει ζημιά στην πατρίδα και στο εθνικό συμφέρον.

Εν κατακλείδι, πρέπει άμεσα να υπάρξει αλλαγή πορείας από αυτή την «καταστροφική πορεία». Η χώρα χρειάζεται κάτι καινούργιο, καθαρό, με εμπειρία και πρόγραμμα, που να αγαπά και να πονά την πατρίδα, προκειμένου να επανέλθει στην κανονικότητα και να γίνει μια σοβαρή χώρα. Η ελληνική κοινωνία πρέπει να αφυπνιστεί και να σηκώσει ασπίδες για να επιβιώσει, καθώς αυτό που έρχεται είναι μια υπαρξιακή μάχη για το κράτος και το έθνος.