Εδραίωση της διχοτόμησης

Του Κώστα Βενιζέλου
ΔΕΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ κανείς ότι στην πρώτη συνάντηση που θα έχει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με τον Έρογλου, θα πρέπει να αποσύρει τις «γενναιόδωρες προσφορές» του. Αν και είναι σαφές ότι δεν θεωρεί λανθασμένες τις κινήσεις του αυτές, εκείνο που θα πρέπει να μετρήσει πέρα από «τα περί αξιοπιστίας» και τα «εξίσωσής μας με τον αδιάλλακτο Έρογλου», είναι οι συνέπειες της γενναιοδωρίας του.

Η πολιτική δεν καθορίζεται στη βάση της προσφιλούς σε κάποιες πολιτικές ηγεσίες του τόπου, έκπαλαι γνωστής πολιτικής του «καλού παιδιού», αλλά από τα αποτελέσματά της. Ακόμη κρίνεται και από τη δυνατότητα εφαρμογής των επιλογών που υιοθετούνται.

Προκύπτουνήδη συνθήκες ανετότερης απαγκίστρωσης από υποχωρήσεις που έγιναν καθώς και για διόρθωση της τακτικής που εγκλώβισε, την πλευρά μας σε ατέρμονες συζητήσεις θεμάτων που συνέφεραν μόνο στην τουρκική πλευρά. Κι αυτό, για να επιβεβαιωθεί το αξίωμα πως στη διπλωματία και την πολιτική τα όρια ανάμεσα στη διαδικασία και την ουσία είναι δυσδιάκριτα έως ανύπαρκτα.

Τριάντα έξιχρόνια μετά την εισβολή, οι σχεδιασμοί (όταν σπανίως γίνονται) και οι χειρισμοί, υποβάλλονται περισσότερο από άλογη ανασφάλεια, ιδεολογικές εμμονές και μικροπολιτικές σκοπιμότητες, παρά από ρεαλιστική θεώρηση του κοινού συμφέροντος.
Προτιμάται η εύκολη οδός των διακηρύξεων, των αφορισμών και της ατάκας, από το άγγιγμα της ουσίας και της ψύχραιμης προσπέλασης των ανησυχιών του λαού.

Οι πολιτικοί μας - κυρίως οι έχοντες την εξουσία να αποφασίζουν- προτιμούν την εύκολη διαχείριση της πολιτικής καθημερινότητας από τη δυσχερή, αλλά απολύτως επιβαλλόμενη, προαγωγή υλοποίησης του οράματος μιας λύσης που θα σέβεται την ελευθερία και την αξιοπρέπεια του λαού. Ρηχότητα, ελαφρότητα και προχειρότητα κυριαρχούν και καθορίζουν το «διά ταύτα» στο Κυπριακό.

Μια πολιτικήπου δοκιμάσθηκε μέσα από δεκαετίες, όταν οδηγεί σε διολίσθηση και προσέγγιση των απαιτήσεων της άλλης πλευράς, θα έπρεπε τουλάχιστον να επανεξεταζόταν. Στη διεθνή πρακτική, πολιτική που είναι αδιέξοδη, όταν δεν αντικαθίσταται, καταδικάζεται σε αποτυχία και οδηγεί στην ήττα.

Είναι κάποιοι που θεωρούν πως εάν «ταράξουν τα λιμνάζοντα νερά» θα οδηγηθούμε στη διχοτόμηση. Η διχοτόμηση, δυστυχώς, εδραιώνεται με πολιτικές που απέτυχαν. Που ανοίγουν την όρεξη της τουρκικής πλευράς. Μια αποτίμηση της πορείας και κυρίως των θέσεων που κατατέθηκαν από το 1974 και εντεύθεν, σε συνδυασμό με αυτές που προβάλλει η τουρκική πλευρά, επιβεβαιώνει πως η τακτική αυτή εκείνο που κατάφερε είναι να προσεγγίζουμε και εν τέλει να ταυτιζόμαστε με τις θέσεις της Άγκυρας…
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/05/blog-post_5617.html