Ντοκουμέντο: Το χρονικό του Μακεδονικού ζητήματος - Κεφάλαιο 4ο

Κεφάλαιο 4ο

Από Πού και Πότε οι Σλάβοι;

http://www.macedoniahellenicland.eu/

Η αναφορά στην ιστορία της Βουλγαρίας είναι απαραίτητη καθώς ήταν οι Βούλγαροι αυτοί που πρώτοι σφετερίστηκαν τα εδάφη της Μακεδονίας, υποκινόντας την αυτονόμηση της, στο όνομα μιας καταγωγής που ποτέ δεν είχαν. Είναι επίσης απαραίτητη, καθώς αποδεικνύεται μέσω πολλών και ανεξαρτήτων πηγών, η σύσταση των λαών της Βαλκανικής τα χρόνια εκείνα, η οποία σε καμία περίπτωση δεν περιείχε Μακεδόνες, πέραν των Ελλήνων. .

Από τον 7ο αιώνα μ.Χ, άρχισαν να καταφτάνουν από την Ασία στην Ευρώπη φυλές μογγολικής καταγωγής. Οι πρώτες από αυτές τις φυλές ήταν οι Χαγανίτες Άβαροι όπως και έμειναν γνωστοί στην ιστορία. Η ολοκληρωτική εγκατάσταση των Αβάρων ολοκληρώθηκε βόρεια, βορειοανατολικά του ποταμού Δούναβη περί το 650 μ.Χ. Εν τω μεταξύ, άλλοι πληθυσμοί, φύλα συγγενικά και αυτά των Αβάρων, συσσωρεύτηκαν στην σημερινή ηπειρωτική Ουκρανία μέχρι τα παράλια της Μαύρης θάλασσας. Τα φύλα αυτά σήμερα είναι γνωστά με την γενική φυλετική ονομασία, Σλάβοι.

Αρχικά οι Άβαροι, δεν ήταν επικίνδυνοι για την μεγάλη βυζαντινή αυτοκρατορία με την οποία συνόρευαν, εφόσον αυτοί αποχωρούσαν από τις διεκδικήσεις τους άλλοτε ηττημένοι και άλλοτε νικητές -ωστόσο σε αυτή την περίπτωση, μετά την καταβολή της ανάλογης αμοιβής από τους Βυζαντινούς εν τέλει αποχωρούσαν (η γνωστή «πάκτα»).Οι Άβαροι μάλιστα έφτασαν προ των τειχών της Κωνσταντινούπολης όπου και ηττηθήκαν με αποτέλεσμα την σταδιακή εξαφάνιση τους από την ιστορία.

Τα επόμενα χρόνια, οι Άβαροι παρουσιάστηκαν στο προσκήνιο μαζί με τους υπόλοιπους συγγενείς Σλάβους. Εκείνη την εποχή οι Σλάβοι ονομάζονταν Σκλαβήνοι από τους Βυζαντινούς. Η δε γλώσσα και ομιλία τους έμεινε γνωστή ως «Σκλαβινιστί».

Τις περισσότερες και λεπτομερέστερες αναφορές για τους Σλάβους τις βρίσκουμε στον Κωνσταντίνο IV τον Πορφυρογέννητο, όπου και περιγράφονται λεπτομερώς οι Σκλαβήνοι καθώς και οι δραστηριότητες τους, οι μάχες και οι τοποθεσίες, από την περίοδο του Ηράκλειου μέχρι την εποχή του συγγραφέα (της Μακεδονικής δυναστείας).

Οι Τούρκοι εισέβαλαν στη Βαλκανική χερσόνησο τον 14ο αιώνα και υπό τον Amurath Α' ανέτρεψαν το Σερβικό βασίλειο στη μάχη του Κοσσόβου (Πεδίο των Κοτσυφιών - Field of Blackbirds, 1389), κατέλαβαν το Tίρνοβο, και φυλάκισαν τον Ιβάν Σισμάν Γ' (Ivan Shishman), τον τελευταίο βούλγαρο τσάρο, καταστρέφοντας έτσι τη βουλγαρική ηγεμονία.

Ρήξη Τουρκίας - Βουλγαρίας

Τον Μάιο του 1876, η τουρκική κυβέρνηση διέπραξε αποτρόπαια εγκλήματα στην προσπάθεια της να καταστείλει τη βουλγαρική εξέγερση στο Plovdiv. Τα γεγονότα αυτά έγιναν γνωστά στον πολιτισμένο κόσμο χάρη στον Januarius Aloysius MacGahan, αμερικανό Καθολικό στο θρήσκευμα, ο οποίος, ως ανταποκριτής της εφημερίδας «Daily News» στο Λονδίνο, και συνοδευόμενος από τον Eugene Schuyler, επίτροπο της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών, επισκέφθηκε την κατεστραμμένες από τους Τούρκους περιοχές.

Με τα στοιχεία που απέκτησε από τις μαρτυρίες των κατοίκων και τις δικές του παρατηρήσεις , δημοσίευσε μια μάζα γεγονότων τα οποία βοήθησαν στο να συμπαθήσουν οι αγγλόφωνοι λαοί τους Βούλγαρους χριστιανούς.

Οι ευρωπαϊκές δυνάμεις σε διάσκεψη τους απαίτησαν από την Τουρκία τη δημιουργία μιας αυτόνομης Βουλγαρικής επαρχίας. Ωστόσο, ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος του 1877-78 καθώς και η ειρήνη του Αγίου Στεφάνου δημιούργησαν το αυτόνομο πριγκηπάτο της Βουλγαρίας, το οποίο ήταν υποτελές στην Πύλη. Το Συνέδριο του Βερολίνου του 1878 κατάργησε ορισμένες από τις διατάξεις της ειρήνης του Αγίου Στεφάνου και διαίρεσε τη Μεγάλη Βουλγαρία σε ένα αυτόνομο βουλγαρικό πριγκιπάτο και στην επαρχία της Ανατολικής Ρωμυλίας υπό τις διαταγές ενός χριστιανού Γενικού Διοικητή, ο οποίος διοριζόταν από την Πύλη κάθε πέντε χρόνια, αλλά πάντα με την έγκριση των Δυνάμεων.

Η πρώτη βουλγαρική συνέλευση των προκρίτων συγκλήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 1879. Στις 28 Απριλίου υπεγράφη το νέο σύνταγμα και στις 29 Απριλίου ο Γερμανός πρίγκιπας Αλέξανδρος του Μπάττενμπεργκ (Prince Alexander of Battenberg), ανηψιός του Τσάρου Αλέξανδρου Β', επιλέχθηκε ως κυρίαρχος από την πρώτη εθνική συνέλευση. Στην Ανατολική Ρωμυλία, από την πρώτη στιγμή η εξέλιξη των γεγονότων οδηγούσε προς την ένωση με το βουλγαρικό πριγκιπάτο. Τον Σεπτέμβριο του 1885, ξέσπασε εξέγερση και μια προσωρινή αντιβασιλεία ανακήρυξε την ένωση με τη Βουλγαρία.

Τον Σεπτέμβριο, ο Αλέξανδρος ανακοίνωσε από την Φιλιππούπολη την ένωση των δύο χωρών και, αφού απώθησε μια Σερβική εισβολή, έλαβε αναγνώριση ως Γενικός Διοικητής της Ανατολικής Ρωμυλίας (5 Απριλίου 1886). Όμως, η ανεξαρτησία την οποία έδειξε ο Αλέξανδρος στο πρόσωπο της Ρωσίας, τον έθεσε σε δυσμένεια και έτσι, μια στρατιωτική συνωμοσία, μυστικά υποστηριζόμενη από τη Ρωσία, κατάφερε να τον μεταθέσει πέρα από τα σύνορα (20 Αυγούστου 1886). Η δυσαρέσκεια του λαού για το γεγονός τον έφερε πίσω δέκα μέρες μετά, αλλά, μη θέλοντας να διοικεί χωρίς την έγκριση της Ρωσίας, την οποία η Βουλγαρία θεωρούσε απαραίτητη, και μη μπορώντας να κερδίσει τη φιλία του Τσάρου, παραιτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου του 1886.

Ο Μ.Stambuloff, διαχειρίστηκε τις εθνικές υποθέσεις ως αντιβασιλεας έως ότου εξελέγει νέος κυρίαρχος από την Εθνοσυνέλευση στις 7 Ιουλίου του 1887. Αυτός ήταν ο Καθολικός πρίγκιπας Φερδινάνδος του Σαξ-Κόμπεργκ-Κόχαρι (Ferdinand of Saxe-Koburg-Kohary). Καθώς ο Φερδινάνδος άφησε αρχικά την εθνική πολιτική στα χέρια του εχθρού της Ρωσίας, Stambuloff, τόσο η Ρωσία, όσο και η Πύλη, αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν το νέο βασιλιά. Μόνο μετά τη δολοφονία του Stambuloff (1895) συμφιλιώθηκε η Βουλγαρία με τη Ρωσία. Ο Σουλτάνος αναγνώρισε τότε τον Φερδινάνδο ως πρίγκιπα και Γενικό Διοικητή, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός πως ο Μπόρις, γιος του Φερδινάνδου και διάδοχος του θρόνου, βαπτίστηκε στην ελληνική ορθόδοξη πίστη (1896).

Τότε είναι που ξεκινούν οι αναταραχές και η υποκίνηση του Μακεδονικού ζητήματος.

Ο πολιτικός πράκτορας της Βουλγαρίας Μάρκωφ αναχωρεί από την Κωνσταντινούπολη για Σόφια, καθώς οι σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Βουλγαρίας χειροτερεύουν, ιδιαίτερα μετά την εισβολή των Βούλγαρων σταυραετών στη Μακεδονία.

Η Τουρκία καυχιέται πως θα δώσει ένα καλό μάθημα στη Βουλγαρία, όπως αυτό που έδωσε στην Ελλάδα. Για αυτό το λόγο, οι οθωμανικές αρχές αρχίζουν να δημιουργούν προβλήματα σε όλους τους Βούλγαρους, ιδιαίτερα σε εκείνους που εισέρχονται στη Μακεδονία.

Έτσι λοιπόν βλέπουμε τη Βουλγαρία, κάποτε φιλικά προσκύμενη προς την Τουρκία, να γνωρίζει καταδιώξεις που μόνο οι Αρμένιοι και οι Έλληνες είχαν γνωρίσει έως τότε.

Υπάρχει όμως μια μεγάλη διαφορά.. Οι Βούλγαροι υποστηρίζονται από τη Ρωσία κι΄ετσι μπορούν να διατηρούν αγέρωχη στάση, εξοπλίζοντας μάλιστα στρατό, καυχώμενοι πως θα παρατάξουν απέναντι στην Τουρκία 200 χιλιάδες Βούλγαρους πολεμιστές, οι οποίοι και θα προκαλέσουν εξέγερση σε ολόκληρη τη Μακεδονία.

Συγκεντρώνεται στα Σκόπια ο Τουρκικός Στρατός

Η Πύλη συγκεντρώνει στα Σκόπια 31 τάγματα ρεδίφηδων, δλδ 20 χιλιάδες περίπου πεζικάριους. Η συγκέντρωση τόσο μεγάλου αριθμού στρατιωτών στα Σερβοβουλγαροτουρκικά σύνορα οφείλεται κατά την εφημερίδα Σκριπ στους φόβους της Πύλης για εξέγερση των Αλβανών.

Αξίζει να τονίσουμε εδώ τη φράση 'Σερβοβουλγαροτουρκικά σύνορα', που δηλώνει σαφώς τι ακριβώς ήταν τα Σκόπια τότε και από ποιούς κατοικούνταν..

Το "Μακεδονικό Κομιτάτο" της Σόφιας αποστέλει τον Βούλγαρο Γκρεσώφ στην Ελλάδα με σκοπό να προσηλυτίσει αντάρτες ώστε να καταρτίσει αντάρτικα σώματα τα οποία θα εισβάλουν στη Μακεδονία.

Η εφημερίδα Σκριπ σχολιάζει πως η αποστολή του απέτυχε, μια που κανείς δε θέλησε να τον ακολουθήσει και για αυτό ο Γκρεσώφ αποφάσισε να μεταβεί στην Αλεξάνδρεια, πιστεύοντας πως θα έβρισκε πιο πρόσφορο έδαφος για την επίτευξη του στόχου του.

Ο Γκρεσώφ μάλιστα δήλωσε πως το Μακεδονικό Κομιτάτο επιδιώκει να προκαλέσει πόλεμο μεταξύ Τουρκίας και Βουλγαρίας. Γι'αυτό το λόγο καταρτίζονται αντάρτικα σώματα τα οποία θα εισβάλουν στη Μακεδονία και θα προκαλέσουν ρήξη, καθώς με αυτό τον τρόπο θα εκβιασθεί η Τουρκία να κυρήξει πόλεμο εναντίον της Βουλγαρίας.. Όμως, μέσω αυτού του πολέμου δεν επιδιώκεται η αυτονομία της Μακεδονίας..

Πόσο διαφορετικά τα λόγια του Γκρεσώφ από τις πράξεις των Βουλγάρων, οι οποίοι δεν έπαψαν ποτέ να αποσκοπούν στην αυτονόμηση της Μακεδονίας υπό την κυριαρχία τους, πολλές δεκαετίες πριν εμφανιστούν οι σημερινοί σφετεριστές της Ελληνικής ιστορίας.

Δώρα Σπυρίδου
Αντώνης Περδικάρης

Για το διαδίκτυο © MacedoniaHellenicLand, Copyright May 2010.