Μήπως «τελειώνει» η δημοκρατία ως σύστημα;

Γιά σκέψου! «Ἔδωσε πράσινο φῶς ὁ Τράμπ στόν Ἐρντογάν γιά τήν Συρία»

Ἔγραψε ἑκατό λέξεις μέ τόν ὑπολογιστή του ὁ Πρόεδρος τῶν ΗΠΑ καί, αὐτομάτως, ἄνοιξε τήν ὄρεξη τοῦ αἱμοσταγοῦς κυβερνήτη τῆς Τουρκίας. «Μπεῖτε, σφάξτε, σκοτῶστε, λεηλατῆστε, θυμηθεῖτε τήν παλιά σας τέχνη!» θά μποροῦσε κανείς νά διαβάσει πίσω ἀπό τό περίφημο «tweet» τοῦ πλανητάρχη.

Δηλαδή ἕνας ὁλόκληρος, κυνηγημένος καί εἰσέτι διωκόμενος λαός, οἱ Κοῦρδοι, μέ ἕνα ἠλεκτρονικό μήνυμα ἑνός ἀνθρώπου, γίνονται βορά στίς ὀρέξεις τῶν ἐχθρῶν τους!

Καί ὅλα ὅσα προηγήθηκαν; Τά περί «κουρδικοῦ κράτους», τά μεγάλα ἔργα, στά ὁποῖα ἔλαβαν μέρος καί ἑλληνικές ἑταιρεῖες, ὁ ἐξοπλισμός τῶν Κούρδων, οἱ ἐξαγγελίες τῶν Ἀμερικανῶν γιά ὁριστική λύση τοῦ κουρδικοῦ προβλήματος; Διαγράφονται μέ «ἀνυπέρβλητη σοφία»;

Θά μοῦ πεῖτε, καί παλαιότερα, ὅταν δέν ὑπῆρχαν τά «σόσιαλ», δέν εἰσέβαλε ὁ Χίτλερ σέ μιά βραδυά στήν Πολωνία; Τόν ἐμπόδισε κανείς; Ἀντιστάθηκε ἑνωμένος –γιά νά προλάβει τό κακό– ὁ ἐλεύθερος κόσμος; Μόνο ὅταν ὁ κίνδυνος ἄγγιξε τήν δική τους «γούνα» ἐνεργοποιήθηκαν οἱ «μεγάλες δυνάμεις». Ἀφῆστε δέ πού ἡ πανίσχυρη ΕΣΣΔ εἶχε προλάβει νά ὑπογράψει τό κατάπτυστο σύμφωνο Μολότωφ – Ρίμπεντροπ! Σήμερα, ὅμως, ἔχουμε προχωρήσει, ἔχουμε ἐκπολιτισθεῖ. Σήμερα μέ ἕνα μήνυμα στόν ὑπολογιστή σου μπορεῖς νά πετάξεις στά σκουπίδια μιά πολιτική 15 ἐτῶν, νά ἀγνοήσεις τόν ἀγῶνα πού ἔδωσαν οἱ σύμμαχοί σου Κοῦρδοι γιά τήν ἐξουδετέρωση τῶν δολοφόνων τῆς Τζιχάντ, νά ἀνατρέψεις τίς ἰσορροπίες σέ μιά ἰδιαίτερα εὐαίσθητη ζώνη, νά ἀποθρασύνεις ἕναν ἐμφανῶς διαταραγμένο ἡγέτη, ὁ ὁποῖος ὀνειρεύεται νά φθάσει μέχρι τά τείχη τῆς Βιέννης ἐπί κεφαλῆς τοῦ ὀθωμανικοῦ ἱππικοῦ. Ἐπειδή, ὅμως, ὑπάρχει καί ἡ «ἀπαράμιλλη σοφία», ἔπεσε καί μιά ἀπειλή ἀνάμεσα στίς «εὐχές», ἀπειλή γιά «καταστροφή τῆς τουρκικῆς οἰκονομίας», ἀπειλή ἡ ὁποία ἐπέφερε ἐν ριπῆ καταβαράθρωση τῆς λίρας! Κι ἐσύ, ὁ ἐνημερωνόμενος πολίτης, ψάχνεις νά ἀπαντήσεις στό κλασσικό ἐρώτημα: «Ποῦ εἶναι ἡ ἀλήθεια καί ποῦ εἶναι ἡ μπλόφα;»!

Φοβοῦμαι, ἀγαπητοί, ὅτι ἔχουμε περάσει σέ μιά καινούργια, ἐπικίνδυνη ἐποχή. Φαίνεται ὅτι ἡ δημοκρατία ἔχει ἀδυνατίσει ἐπικίνδυνα καί ἔχει παραχωρήσει ζωτικό χῶρο σέ ἡγέτες οἱ ὁποῖοι τήν ἀντιπαθοῦν, ἡγέτες οἱ ὁποῖοι τήν θεωροῦν ὡς σύστημα «ξεπερασμένη» καί «ἀναιμική». Ἐκεῖ πού λέγαμε ὅτι παρῆλθε ὁριστικά ἡ ἐποχή τῶν «πεφωτισμένων» ἡγετῶν, ἐκεῖ πού πανηγυρίζαμε γιά τήν πτώση τοῦ τείχους καί τό τέλος τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ, βλέπουμε τήν ἡγεσία τῆς μεγαλύτερης δημοκρατίας στόν κόσμο νά «κλείνει τό μάτι» σέ ἡγέτες πού θυμίζουν ἐκεῖνες τίς ἐποχές! Χωρίς νά παραγνωρίζω τούς κινδύνους πού ἐγκυμονεῖ καί γιά τήν περιοχή μας (καί τήν πατρίδα μας), ἡ τελευταία –ἀκατανόητη– ἐνέργεια τοῦ Προέδρου τῆς μεγάλης μας φίλης, θεωρῶ ὅτι τό μεγαλύτερο πρόβλημα πού ἀντιμετωπίζει σήμερα ὁ κόσμος εἶναι ἡ ἀφυδάτωση, ἡ ἀπίσχναση τῆς δημοκρατίας.

Δέν ἀρέσει πλέον σέ πολλούς τό σύστημα τῆς δημοκρατικῆς διακυβερνήσεως. Κι ὅπως λέει ὁ λαός, «χωριό πού φαίνεται, κολαοῦζο δέν θέλει». Τά κράτη λειτουργοῦν πλέον ὡς «δραγάτες» καί διῶκτες τῶν πολιτῶν, καί οἱ ἀτομικές ἐλευθερίες συρρικνώνονται. Καί ὅταν ἀκοῦς γιά τήν «ἀπαράμιλλη σοφία», καλό θά εἶναι νά «κουμπώνεσαι»…

Δημήτρης Καπράνος
Εστία