Τι είναι επί της ουσίας το εγώ είμαι ; Ποια είναι η αρχή του εγώ είμαι ;

Τι είναι επί της ουσίας το εγώ είμαι ; Ποια είναι η αρχή του εγώ είμαι ; 

Η έννοια του "εγώ είμαι" έχει βαθιές φιλοσοφικές και υπαρξιακές ρίζες και είναι συνδεδεμένη με την αναγνώριση της προσωπικής ύπαρξης και ταυτότητας. Στην ουσία, το "εγώ είμαι" αποτελεί την πρώτη και βασική δήλωση ύπαρξης, που παραπέμπει στο να αναγνωρίσουμε τη συνείδηση του εαυτού μας, το "είναι" μας, σαν κάτι που υπάρχει ανεξάρτητα από τα εξωτερικά ερεθίσματα ή τις αντιλήψεις άλλων.

Η αρχή του "εγώ είμαι" συνδέεται με το φιλοσοφικό προβληματισμό που ξεκινά με τον Ρενέ Ντεκάρτ και την περίφημη φράση του "Cogito, ergo sum" (Σκέφτομαι, άρα υπάρχω), όπου το εγώ είναι το σημείο από το οποίο εκκινεί κάθε σκέψη και γνώση. Η δήλωση αυτή δεν είναι απλώς μια αυτονόητη αλήθεια, αλλά μία απαραίτητη αφετηρία για να κατανοήσουμε την πραγματικότητα και τον κόσμο.

Η αναγνώριση του "εγώ είμαι" προϋποθέτει την επίγνωση του εαυτού ως διακριτό και αυτοτελές υποκείμενο, που βρίσκεται σε συνεχή σχέση με το περιβάλλον του, αλλά ταυτόχρονα αναγνωρίζει την αυτονομία του. Στην ανατολική φιλοσοφία, όπως στο Βουδισμό και την Ινδουιστική σκέψη, το "εγώ είμαι" αντιμετωπίζεται συχνά ως μία ψευδαίσθηση ή περιορισμός που εμποδίζει την αληθινή αντίληψη του κόσμου και της συνείδησης, καθώς όλα είναι μέρος της μεγαλύτερης ενότητας.

Επομένως, η αρχή του "εγώ είμαι" μπορεί να θεωρηθεί ως το θεμέλιο της συνειδητότητας, της υπαρξιακής αναζήτησης και του ερωτήματος για το ποιοι είμαστε και γιατί υπάρχουμε. 

Το εγώ είμαι, είναι συστατικό της κοινωνίας;

Το "εγώ είμαι" μπορεί να θεωρηθεί τόσο ένα ατομικό όσο και ένα κοινωνικό φαινόμενο, καθώς η ύπαρξή του δεν περιορίζεται απλώς στη συνειδητότητα του ατόμου, αλλά συνδέεται άμεσα με την κοινωνική του θέση και τις σχέσεις του με άλλους. Η ύπαρξη του "εγώ" αναπτύσσεται και διαμορφώνεται στο πλαίσιο της κοινωνίας και των διαπροσωπικών αλληλεπιδράσεων.

Στη φιλοσοφία της Ηγεμονίας του Γερμανικού φιλοσόφου Γκέοργκ Βίλχελμ Φρίντριχ Χέγκελ, η έννοια του "εγώ" δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την κοινωνία, διότι το άτομο καθορίζεται και από το "άλλο", τον "άλλο άνθρωπο", που του προσδίδει νόημα. Για τον Χέγκελ, η συνειδητότητα του "εγώ" διαμορφώνεται μέσω της αναγνώρισης από τον άλλον, δηλαδή μέσω της κοινωνικής αλληλεπίδρασης και του διαλόγου. Έτσι, το "εγώ" δεν είναι απλώς το άτομο απομονωμένο, αλλά συνδέεται με τη συλλογική διάσταση της ανθρώπινης ύπαρξης.

Ακόμα και στην ψυχολογία, η κοινωνική ταυτότητα αναπτύσσεται μέσα από την αλληλεπίδραση του ατόμου με τις κοινωνικές ομάδες στις οποίες ανήκει. Το "εγώ" δεν είναι αυθύπαρκτο, αλλά πάντα σχηματίζεται σε σχέση με την κοινωνία, τις αξίες, τα έθιμα, τις προσδοκίες και τις ανάγκες του κοινωνικού πλαισίου στο οποίο ζούμε.

Άρα, το "εγώ είμαι" είναι σαφώς συστατικό της κοινωνίας, καθώς η ίδια η έννοια του ατόμου και της προσωπικής ταυτότητας είναι προϊόν των κοινωνικών σχέσεων και του διαλόγου μεταξύ των ανθρώπων. Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε πλήρως το "εγώ" αν δεν αναγνωρίσουμε την κοινωνική του διάσταση και την αλληλεπίδραση με τον κόσμο γύρω του.

 

 ------------------------------------------------------------------------------