Άργος – Ο Αλήτης της Αλήθειας

Άργος – Ο Αλήτης της Αλήθειας

Κάποιοι κυνηγούν την αλήθεια σε βιβλία, σε θεωρίες, σε αποδείξεις.
Άλλοι την ανασαίνουν στο δρόμο, χωρίς ποτέ να τη ζητήσουν.
Ο Άργος, αδέσποτος για μήνες, ξάπλωνε στην άσφαλτο σαν να ’ταν λιβάδι.
Δεν φοβήθηκε τον κόσμο. Τον έζησε.

Δεν ρώτησε ποτέ αν όλα είναι ψευδαίσθηση.
Γιατί ήταν παρών  και η παρουσία του αρκούσε.
Αυτό το ποίημα δεν γράφτηκε για να τον τιμήσει.
Γράφτηκε γιατί εκείνος θυμίζει.
Σε όσους ξεχνούν πώς είναι να ζεις χωρίς να εξηγείς.

---

Άργος – Ο Αλήτης της Αλήθειας

Δεν ήρθε με λέξεις,
ούτε με θεωρίες.
Μόνο με μάτια που ήξεραν
τι σημαίνει να κοιτάς τον κόσμο
χωρίς να θες να τον εξηγήσεις.

Ξάπλωσε στην άσφαλτο
όπως άλλοι ξαπλώνουν στα όνειρα.
Δεν την φοβήθηκε.
Ήταν το σπίτι του για μήνες
η στέγη του ήταν ο ουρανός
και το πάτωμά του
ο δρόμος της απόλυτης παρουσίας.

Δεν έψαξε ψευδαισθήσεις,
ούτε αναζητήσεις.
Μύρισε τον άνεμο,
βούτηξε στο ρυάκι,
είδε ένα πουλί και το άφησε να φύγει
χωρίς να ζηλέψει την ελευθερία του.

Ζει όπως είναι,
χωρίς να νοιάζεται
αν ο κόσμος είναι ψεύτικος.
Γιατί εκείνος είναι αληθινός.

Κι έτσι,
όταν τον μάζεψα,
δεν τον έσωσα
τον συνάντησα.

Κι αφού μας συγκίνησε με τη σιωπή του,
ώρα να μας κάνει να χαμογελάσουμε με τις βουτιές του.
Ο Άργος στην αυτοσχέδια πισίνα του.
Γιατί η ζωή είναι παρούσα  και κάποιες φορές, παφλασμός.

  

 -----------------------------------------------------------------------