Έχει η σφαλιάρα ιδεολογία ή εξαρτάται από το χέρι που την κερνάει; Η Σφαλιάρα ως πολιτικό μανιφέστο: Από πού έρχεται και πού το πάει;

Η Σφαλιάρα ως Καθρέφτης

Αν η μπάτσα ή η σφαλιάρα είχε αντίστροφη κατεύθυνση, δηλαδή αν δεν πήγαινε από "ισχυρό" προς "αδύναμο" ή από "αστυνομικό" προς "πολίτη", αλλά από "πολίτη" προς "αστυνομικό", από "λαό" προς "εξουσία", από "καταπιεσμένο" προς "καταπιεστή",  τότε:
🗞️ Τα πρωτοσέλιδα θα έλεγαν:
"Άνανδρη επίθεση κατά της Δημοκρατίας"
"Στο στόχαστρο οι θεσμοί"
"Οι γνωστοί-άγνωστοι τρομοκράτες της καθημερινότητας"
"Χτύπησε όργανο εν ώρα καθήκοντος – Το κράτος δεν θα δείξει ανοχή"

🏛️ Οι δηλώσεις θα ήταν:
Υπουργός Προστασίας του Πολίτη: "Η επίθεση αυτή δεν στρέφεται μόνο κατά του αστυνομικού αλλά κατά όλων μας. Η δημοκρατία δεν εκφοβίζεται."
Πρωθυπουργός: "Η κοινωνία μας δεν μπορεί να ανεχθεί τέτοια φαινόμενα. Η Δικαιοσύνη θα κάνει τη δουλειά της."
Αντιπολίτευση (επιλεκτικά): "Καταδικάζουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται, αλλά ας αναρωτηθούμε και γιατί φτάνουν εκεί οι άνθρωποι."

🧑‍⚖️ Οι συνέπειες:
Προφυλάκιση για "επικίνδυνη σωματική βλάβη κατά δημοσίου λειτουργού".
Ειδική μεταχείριση με συνοπτικές διαδικασίες.
Ενίσχυση του νομοθετικού πλαισίου "για την προστασία των ενστόλων".
Πιθανή τρομοκρατική ή εγκληματική χροιά στην κατηγορία, αν ο δράστης ανήκει σε "ύποπτο" χώρο.

🤔 Και τι θα λέγαμε εμείς;
Άλλοι θα φώναζαν "καλά του έκανε!", μιλώντας για συσσωρευμένη οργή.
Άλλοι θα φώναζαν "η βία γεννά βία", ψάχνοντας ισορροπίες.
Και οι περισσότεροι... θα βλέπαμε ξανά το βίντεο, σε replay, από 15 διαφορετικές οπτικές, ακούγοντας τη μουσική του “Eye of the Tiger”.

💬 Άρα:

Η κατεύθυνση της μπάτσας, όπως και της Ιστορίας, δεν είναι ποτέ ουδέτερη. Όταν αλλάζει φορά, αλλάζει και η αφήγηση. Από "υπεράσπιση της τάξης", γίνεται "βία κατά της δημοκρατίας".
Η ίδια η πράξη μεταμορφώνεται, ανάλογα με το ποιος την κάνει.
Όπως και η αλήθεια, άλλωστε.

🤯 Όταν η σφαλιάρα έχει "λάθος" κατεύθυνση και φύλο!

Η Μπριζίτ ρίχνει σφαλιάρα στον Μακρόν, μέσα στο αεροπλάνο.

🙃 Αν το ίδιο είχε συμβεί αντίστροφα;

Δηλαδή, αν ο Μακρόν χαστούκιζε τη Μπριζίτ στο ίδιο σκηνικό, μέσα στο προεδρικό αεροπλάνο, μπροστά στις κάμερες.

Τότε θα είχαμε:
Κύμα παγκόσμιας κατακραυγής.
Τίτλους: «Ο Μακρόν χτυπά τη σύζυγό του – Σοκ στη διεθνή κοινότητα»
Πολιτική και ηθική κρίση για τον πρόεδρο.
Κινήματα τύπου #MeToo να επανενεργοποιούνται.
Ίσως και παραίτηση ή πολιτική απομόνωση.

🤐 Αλλά τώρα;

Τώρα που η γυναίκα χτυπά τον άντρα, και μάλιστα η Πρώτη Κυρία ευρωπάρχη, τι λέμε;
«Αστείο ήταν!»
«Εντάξει, γυναίκα του είναι...»
«Μάλλον του το χρωστούσε!»
Ή ακόμα: «Μπράβο της, του άξιζε!»

💥 Η υποκρισία της κατεύθυνσης

Η "κατεύθυνση" της σφαλιάρας, είτε από πάνω προς τα κάτω, είτε από άνδρα προς γυναίκα , δεν είναι ουδέτερη.
Φορτίζεται κοινωνικά, πολιτισμικά, πολιτικά.

Όταν η σφαλιάρα πάει από εξουσία προς υπήκοο, ή από άντρα προς γυναίκα, είναι "καταπίεση".

Όταν πάει από κάτω προς τα πάνω, ή από γυναίκα προς άντρα, τότε:
Είναι "εκτόνωση",
"δικαιολογημένη οργή",
ή... «τρολιά» του ζεύγους!

🔄 Η Σφαλιάρα ως Καθρέφτης

Το περιστατικό με τον Μακρόν και τη Μπριζίτ λειτουργεί σαν καθρέφτης κοινωνικών αντιφάσεων:
Η βία δεν είναι πάντα «βία», αν αλλάξει η φορά.
Η εικόνα της εξουσίας (άντρας, πρόεδρος, σύζυγος) μπορεί να αποδυναμωθεί με ένα απλό χτύπημα μπροστά στην κάμερα.
Και το κοινό θα γελάσει, όχι από αγάπη, αλλά από πείνα για ανατροπή.

Η Σφαλιάρα, το Αεροπλάνο και η Δημοκρατία: Όταν ο Μακρόν έφαγε μία ξεγυρισμένη από την Πρώτη Κυρία

Αν η σφαλιάρα είχε αντίστροφη κατεύθυνση, θα φωνάζαμε για ενδοοικογενειακή βία. Τώρα γελάμε. Και καλά κάνουμε.

Όλα ξεκίνησαν ήρεμα και προεδρικά: Ο Μακρόν, ντυμένος στην τρίχα, ετοιμαζόταν να κατέβει από το αεροπλάνο, με τη Μπριζίτ στο πλευρό του. Η κάμερα γράφει, τα φλας αστράφτουν και ο κόσμος περιμένει να δει το συζυγικό ζευγάρι της Δημοκρατίας να φτάνει στο Βιετνάμ.

Και τότε, ΤΣΑΚ!, ένα ανεπαίσθητο, μα καλοζυγισμένο μπατσάκι προσγειώνεται στο πρόσωπο του Γάλλου Προέδρου.
Όχι από τον Πούτιν. Όχι από κάποιον διαδηλωτή με κίτρινο γιλέκο.
Από τη Μπριζίτ. Τη γυναίκα του.

🫢 Και όλοι... γελάμε.

«Αστείο ήταν», λέει ο Μακρόν.
«Χαμένε», του είπε εκείνη, σύμφωνα με τους ειδικούς στην ανάγνωση χειλιών.
«Να προσπαθήσουμε;» της απάντησε εκείνος.
Και ο κόσμος... λύθηκε στα γέλια.

Αν το ίδιο χαστούκι είχε γίνει ανάποδα, τα hashtags θα είχαν πάρει φωτιά:
#CancelMacron,
#ΠαραιτήσουΕμανουέλ,
#MeTooΤουΛούβρου.

Θα είχαμε ειδικά πάνελ στην ΕΡΤ, 15 επεισόδια στο Netflix, κι ένα ντοκιμαντέρ από την Όπρα.

Αλλά τώρα;
👉 Ε, άντρας είναι, αντέχει ένα χαστουκάκι από την πρώτη κυρία.
👉 Ε, πρόεδρος είναι, καλά να πάθει.
👉 Ε, κόντεψε να ξεχάσει επέτειο γάμου, λογικό να του ρίξει ένα φλαπ.

🧠 Κι εδώ μπαίνει η μεγάλη ερώτηση:

Η κατεύθυνση της σφαλιάρας μετράει;
Από πάνω προς τα κάτω είναι καταπίεση, από κάτω προς τα πάνω είναι κάθαρση;
Όταν ρίχνει ο άντρας: «Έγκλημα!»
Όταν ρίχνει η γυναίκα: «Γελάσαμε!»
Όταν ρίχνει ο λαός (θυμάστε τον Μακρόν που είχε φάει σφαλιάρα από πολίτη πριν 2 χρόνια;): «Τρομοκράτης!»
Όταν ρίχνει η σύζυγος: «Μπριζίτ, είσαι θεά!»

🎯 Συμπέρασμα:

Η σφαλιάρα δεν είναι ποτέ απλώς σωματική. Είναι πολιτική. Είναι πολιτισμική. Είναι συμβολική.

Και σε αυτή την περίπτωση, ήταν και… μαγευτική.
Όχι γιατί έδειξε ότι η Μπριζίτ φοράει παντελόνια...
Αλλά γιατί μας υπενθύμισε, έστω με ένα μικρό “τσικ”,
ότι κανείς δεν είναι άτρωτος. Ούτε ο πρόεδρος. Ούτε στο σαλόνι. Ούτε στο αεροπλάνο.

Και ναι... η Δημοκρατία ζει. Και τρώει και καμιά σφαλιάρα πού και πού.

Το περιστατικό με τη Μπριζίτ Μακρόν να χτυπά τον σύζυγό της, Εμανουέλ Μακρόν, στο πρόσωπο μέσα στο αεροπλάνο κατά την άφιξή τους στο Βιετνάμ, έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις και εικασίες. Το βίντεο, που έγινε viral, δείχνει τη Μπριζίτ να σπρώχνει το πρόσωπο του Μακρόν καθώς ετοιμάζονται να αποβιβαστούν από το αεροσκάφος .Dnews+7Aegeanews+7iefimerida.gr+7ΤΑ ΝΕΑ

Σύμφωνα με ειδικούς στην ανάγνωση χειλιών, η Μπριζίτ φέρεται να είπε στον Μακρόν: «Ξεκουμπίσου, χαμένε!», ενώ ο Γάλλος πρόεδρος απάντησε: «Ας προσπαθήσουμε, σε παρακαλώ» . Ο Μακρόν προσπάθησε να υποβαθμίσει το περιστατικό, δηλώνοντας ότι «αστειευόμασταν» και ότι «ο κόσμος λέει πολλά ηλίθια πράγματα» .The FAQ+3iefimerida.gr+3ΤΑ ΝΕΑ+3iefimerida.gr+2iefimerida.gr+2ΤΑ ΝΕΑ+2iefimerida.gr+2Aegeanews+2iefimerida.gr+2

Ωστόσο, η γλώσσα του σώματος και η ένταση που καταγράφηκαν στο βίντεο υποδηλώνουν ότι υπήρχε πραγματική ένταση μεταξύ του ζευγαριού. Το περιστατικό έχει τσαλακώσει την εικόνα του Μακρόν διεθνώς και έχει προκαλέσει σχόλια και εκμετάλλευση από διάφορα μέσα, συμπεριλαμβανομένων των ρωσικών κρατικών μέσων ενημέρωσης .Aegeanews+2iefimerida.gr+2iefimerida.gr+2

Παρά τις προσπάθειες του ζεύγους να εμφανιστούν ενωμένοι και χαμογελαστοί στις επόμενες δημόσιες εμφανίσεις τους, το περιστατικό έχει αφήσει ερωτήματα για τη δυναμική της σχέσης τους και την εικόνα του Γάλλου προέδρου.

Για να δείτε το βίντεο του περιστατικού, μπορείτε να επισκεφθείτε τον ακόλουθο σύνδεσμο: YouTube.

🤜 Η Σφαλιάρα στον Μακρόν: Όταν η κατεύθυνση γίνεται πολιτική δήλωση

Όταν ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν έφαγε τη γνωστή σφαλιάρα-αστραπή το 2021 από έναν πολίτη, ο κόσμος πάγωσε για 1,2 δευτερόλεπτα. Ήταν μια αντίστροφη μπάτσα: όχι από εξουσία προς υπήκοο, αλλά από υπήκοο προς εξουσία.

Τι έγινε τότε;
ΜΜΕ: "Αντίθετος με τα μέτρα για τον COVID ο δράστης , εν δυνάμει ακροδεξιός, επικίνδυνος"
Δημοσιολογούντες: "Η σωματική βία δεν έχει θέση στη Δημοκρατία"
Πολίτες (στα κοινωνικά δίκτυα):
🔁 "Respect στον τύπο"
🧠 "Εκεί που δεν φτάνει η ψήφος, φτάνει η παλάμη"
😱 "Κρίμα που δεν ήταν και από τις δύο"

Τι ΔΕΝ ακούστηκε ιδιαίτερα:
Ο συμβολισμός της πράξης: ένας πολίτης που δεν χτυπά τον Μακρόν επειδή τον μισεί προσωπικά, αλλά ως φορέα μιας εξουσίας που θεωρεί αυθαίρετη.
Η συσσωρευμένη κοινωνική οργή: για τα μέτρα, τις πολιτικές λιτότητας, την "τεχνοκρατία χωρίς ψυχή", την αίσθηση πως η φωνή του πολίτη δεν ακούγεται.

Τι έγινε στη συνέχεια;
Ο δράστης καταδικάστηκε με συνοπτικές διαδικασίες σε 4 μήνες φυλακή.
Η συζήτηση δεν πήγε στην αιτία, αλλά στην πράξη.
Η "δημοκρατία" έκλεισε τ' αυτιά και άκουσε μόνο τον ήχο της παλάμης, όχι τη φωνή πίσω από αυτήν.

🎭 Η Αντιστροφή της Ιεραρχίας

Η σφαλιάρα στον Μακρόν δεν ήταν τόσο επίθεση, όσο υπενθύμιση:

"Η εξουσία υπάρχει επειδή της το επιτρέπουμε. Και κάποτε, αυτό το ‘επιτρέπουμε’ μπορεί να γίνει ‘ως εδώ’."

Γι’ αυτό και τέτοιες πράξεις τρομάζουν τόσο το σύστημα:
Όχι γιατί κινδυνεύει σωματικά ένας πρόεδρος.
Αλλά γιατί αποκαλύπτεται το εύθραυστο του μύθου της αλαζονικής εξουσίας.

🧠 Τελικά, ποιος δίνει τις σφαλιάρες;

Όταν η μπάτσα έχει «φυσιολογική» φορά, δηλαδή από πάνω προς τα κάτω, γίνεται αποδεκτή, σχεδόν θεσμική.
Όταν όμως πάει ανάποδα, τότε γίνεται συμβολική επανάσταση. Μικρή, τρεμάμενη, αυθόρμητη, αλλά ικανή να ταρακουνήσει το αφήγημα.

🧾 Αν λοιπόν είχε πέσει καμιά σφαλιάρα σε αστυνομικό, θα μιλούσαμε για επίθεση κατά της δημοκρατίας. Αλλά η σφαλιάρα στον Μακρόν; Εκεί, έστω και για λίγα δευτερόλεπτα, κάποιοι είδαν μια αδέσμευτη, αυθόρμητη, λαϊκή πράξη αλήθειας, κι ας ήταν και με το χέρι.