Η Ελλάδα στο «και δέκα»: Μια κραυγή αγωνίας για την γεωπολιτική ακύρωση και την εθνική επιβίωση

Σε μια εκ βαθέων συζήτηση στο ViewPoint της IRIS TV, ο ομότιμος καθηγητής οικονομικής γεωγραφίας και γεωπολιτικής Θεωρίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, κύριος Ιωάννης Μάζης, αναλύει τη δεινή κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα, τόσο σε εσωτερικό όσο και σε εξωτερικό επίπεδο, εκφράζοντας μια «κραυγή αγωνίας» μέσω της «διακήρυξης των 91».

Η Ελλάδα στο «και δέκα» και η Εθνική Ακύρωση

Ο κύριος Μάζης υπογραμμίζει ότι η Ελλάδα βρίσκεται στο «και δέκα» αντί για το «παραπέντε», καθώς έχει απονομιμοποιηθεί ως χώρα με συγκεκριμένη εθνική και πολιτισμική ταυτότητα, και έχει χάσει τη βούληση για ζωή, αξιοπρέπεια, και προστασία των εθνικών και κυριαρχικών της δικαιωμάτων. Η χώρα παρασύρεται «δια της μεθόδου της διολισθήσεως» σε έναν ολισθηρό δρόμο που οδηγεί στην γεωπολιτική, γεωστρατηγική και εθνική της ακύρωση.

Βασικό εργαλείο αυτής της διαδικασίας είναι η εκπτώχευση του ελληνικού λαού, η οποία, σύμφωνα με τον καθηγητή, γίνεται με μεθόδους που ανάγονται πλέον στη σφαίρα του ποινικού κώδικα. Η οικονομική δυσπραγία στερεί από τον Έλληνα πολίτη τον χρόνο και τη δυνατότητα να αντιληφθεί τον κίνδυνο που τον περιτριγυρίζει, με αποτέλεσμα να μην αντιλαμβάνεται ότι το οικονομικό τέλμα οφείλεται σε αυτές τις γεωπολιτικές εξελίξεις. Η «διακήρυξη των 91» (όπου ο κύριος Μάζης είναι ένας από τους 191 υπογράφοντες) αποτελεί μια συλλογική προσπάθεια ανθρώπων με εμπειρία και αναγνώριση, οι οποίοι επιδιώκουν να «δυναμώσουν τις φωνές» τους, να «ακουμπήσουν στην καρδιά τον ελληνικό λαό» και να αφυπνίσουν τον κόσμο εντός του πλαισίου της δημοκρατίας και του Συντάγματος, ώστε να αποτρέψουν την πορεία προς τον γκρεμό.

Γεωπολιτική και Ανθρωπισμός: Μια Απαραίτητη Διάκριση

Ο κύριος Μάζης τονίζει την ανάγκη διαχωρισμού της γεωστρατηγικής από την ηθική και τον ανθρωπισμό. Κατά την ανάλυση των ανταγωνισμών ισχύος μεταξύ κρατών, πρέπει να παραμένει κανείς νηφάλιος και αποστειρωμένος από συναισθηματισμούς, χωρίς αυτό να σημαίνει έγκριση της σφαγής ή της δυστυχίας. Η ιστορία, και ακόμη και η μυθολογία (όπως ο μύθος του Κάιν και του Άβελ ή του καρπού της γνώσης), διδάσκει ότι η ισχύς αποτελεί ένστικτο αυτοσυντήρησης, που ξεκινά από το άτομο και επεκτείνεται στην οικογένεια, στην κοινότητα και στο κράτος. Η συλλογή ισχύος όμως οδηγεί σε ανταγωνισμούς, σφαγές και αιματοχυσίες, γεγονότα που, αν και καταδικαστέα, είναι αναπόδραστα και συνεχίζονται παρά τις διεθνείς καταδίκες του πολέμου.

Οι Σύγχρονοι Ανταγωνισμοί Ισχύος στη Μέση Ανατολή και τη Μεσόγειο

Στο γεωπολιτικό πεδίο, ο καθηγητής αναλύει την κατάσταση στη Μέση Ανατολή, ξεκινώντας από το Ισραήλ και την επιθυμία του Νετανιάχου για πλήρη κατοχή της Γάζας, αναδεικνύοντας την αναλογία με το θέμα της κατοχής της Κύπρου. Ο παλαιστινιακός λαός, όπως και ο κουρδικός (που είναι 55 εκατομμύρια χωρίς πατρίδα), έχουν εργαλειοποιηθεί για τις μετατροπές των ισορροπιών από διάφορους δρώντες:

• Οι Σοβιετικοί, για να φθείρουν το Ισραήλ.
• Οι ισλαμιστικές οργανώσεις και το Ιράν, επίσης για να φθείρουν το Ισραήλ, το οποίο λειτουργεί ως «εξακτίνωση των Ηνωμένων Πολιτειών και γενικότερα της Δύσεως» στην περιοχή.
• Η Τουρκία, ως «ενεργούμενο των αδελφών μουσουλμάνων», χρησιμοποιεί τη δύναμή της για να επικρατήσει στη Μέση Ανατολή, δηλαδή στους δρόμους και στα κοιτάσματα πετρελαίου.

Ο κύριος Μάζης προβλέπει μια «τεράστια έκρηξη» μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας. Η Τουρκία επιδιώκει να αφαιρέσει στρατηγικό βάθος από το Ισραήλ, το οποίο είναι η Ελλάδα και η Κύπρος. Από την άλλη πλευρά, το Ισραήλ συλλέγει συμμάχους, υποστηρίζοντας εθνότητες που αντιστέκονται στην Τουρκία, όπως οι Κούρδοι στη Συρία.

Μια πρόσφατη έκθεση ισραηλινού αναλυτή για την απελευθέρωση του κατεχόμενου βόρειου τμήματος της Κύπρου με τη σύμπραξη Ισραήλ, Ελλάδας και Κύπρου, θεωρείται ως ευκαιρία για επανεκκίνηση του ζητήματος. Ωστόσο, ο καθηγητής τονίζει ότι η διεθνής νομιμότητα και τα όργανα όπως ο ΟΗΕ και η Ε.Ε. δεν στήριξαν την ηθική τάξη των πραγμάτων στην περίπτωση της Κύπρου, αλλά λειτούργησαν με βάση τα συμφέροντα (πωλήσεις όπλων, έλεγχος πετρελαϊκών και εμπορευματικών οδών, επενδύσεις).

Η Αποδυναμωμένη Ελληνική Εξωτερική Πολιτική και οι Τουρκικές Πιέσεις

Ο κύριος Μάζης ασκεί δριμεία κριτική στην ελληνική εξωτερική πολιτική των τελευταίων ετών, αναφέροντας μια σειρά γεγονότων:

• Την οργανωμένη «εισβολή» μεταναστών στον Έβρο από την τουρκική στρατοχωροφυλακή, στρατό, αστυνομία και μυστικές υπηρεσίες, με στόχο να αποδείξουν ότι η Ελλάδα δεν είναι ασφαλής πύλη σταθερότητας για την Ευρώπη.
• Την παρουσία του Oruç Reis και το τουρκολιβυκό μνημόνιο.
• Την πολιτική της «Γαλάζιας Πατρίδας».

Σύμφωνα με τον καθηγητή, η Ελλάδα δεν κήρυξε την ΑΟΖ ούτε τα 12 ναυτικά μίλια, δεν κατήγγειλε την Τουρκία σε όλα τα φόρα, και δεν ενίσχυσε στρατιωτικά τα νησιά του Αιγαίου, τα οποία η Τουρκία θεωρεί παράνομα κατεχόμενα. Επιπλέον, αναφέρει:

• Τη ματαίωση της έρευνας για την πόντιση καλωδίου μεταξύ Ισραήλ, Κύπρου, Ελλάδας στην Κάσο και την Κρήτη.
• Τη Διακήρυξη των Αθηνών, την οποία η Τουρκία απέρριψε, χαρακτηρίζοντας τις ενέργειες της Ελλάδας ως μονομερείς, ακόμη και την οριοθέτηση του θαλάσσιου χωροταξικού μέχρι τα έξι ναυτικά μίλια σε νότιες Κυκλάδες, για να μην ενοχληθεί η Τουρκία.
• Το επεισόδιο στην κυπριακή ΑΟΖ, όπου τουρκικό σκάφος παρεμπόδισε έρευνες, επικαλούμενο δικές του, μονομερώς ορισμένες, ζώνες.

Αναφορικά με τα νότια σύνορα, η μερική οριοθέτηση με την Αίγυπτο, με την οποία η Ελλάδα παραχώρησε 5% στην Αίγυπτο, αποσκοπούσε στην ακύρωση του τουρκολιβυκού μνημονίου. Ωστόσο, ο κύριος Μάζης είχε προειδοποιήσει ότι το τουρκολιβυκό μνημόνιο καταλήγει στις ακτές της Βεγγάζης, περιοχή που δεν συμφωνεί με την Τρίπολη και έχει καλές σχέσεις με την Ελλάδα (κύριοι Χάφταρ και Ακύλας Άλεχ). Η Τουρκία ασκεί πίεση στην Αίγυπτο, προβάλλοντας ότι η ίδια εμποδίζει τις έρευνες της Κύπρου και προσφέροντας περισσότερα ποσοστά από την Κύπρο, ενώ υποστηρίζει ότι η Ελλάδα δεν θα υποστηρίξει ποτέ την Αίγυπτο χωρίς την άδειά της. Ο καθηγητής πιστεύει ότι η κυβέρνηση στην Ελλάδα έχει πειστεί πως η Τουρκία είναι «το αφεντικό της περιοχής» και συμπεριφέρεται ανάλογα.

Εσωτερικά Ζητήματα και η Διάβρωση της Δημοκρατίας

Η συστηματική εκπτώχευση του ελληνικού λαού, με φαινόμενα όπως το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, όπου χρήματα που προορίζονταν για τους γεωργούς πήγαν σε συγκεκριμένο γεωγραφικό διαμέρισμα για να γίνει «μπλε», αποτελεί μέρος του προβλήματος. Η Ευρωπαία εισαγγελέας έχει ήδη στείλει 3.000 σελίδες δικογραφίας που κάνουν λόγο για «εγκληματική οργάνωση».

Ο κύριος Μάζης καταγγέλλει επίσης το «κοινοβουλευτικό πραξικόπημα» με την ψήφιση δι' επιστολικής ψήφου, η οποία καταστρατήγησε πλήρως το άρθρο 70 παράγραφος Α του Συντάγματος, οδηγώντας στην «εκπνοή της δημοκρατίας στην Ελλάδα». Η μεταχείριση πρώην πρωθυπουργών όπως ο Καραμανλής (ο οποίος αρνήθηκε το όνομα «Μακεδονία», το σχέδιο Ανάν και προσπάθησε να κάνει την Ελλάδα κόμβο φυσικού αερίου, και του οποίου η ζωή κινδύνευσε δύο φορές) και ο Σαμαράς (επί των οποίων δεν υπήρχε «Εύρος», «Oruç Reis», «Γαλάζια Πατρίδα» ή τουρκολιβυκό μνημόνιο) αποτελεί «δείγματα παρακμής».

Πορεία προς τα Εμπρός: Η Ανάγκη για Ισχύ και Ενότητα

Για να μπορέσει η Ελλάδα να αντιμετωπίσει τους κινδύνους και να διασφαλίσει ένα «άξιο μέλλον», ο κύριος Μάζης τονίζει την ανάγκη για «ισχύ». Αυτό περιλαμβάνει:

• Ισχύ στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου.
• Ενίσχυση των εξοπλισμών.
• Ανάπτυξη πολεμικής βιομηχανίας.
• Προμήθεια μικρών οπλικών συστημάτων, όπως αντιπλοϊκά και αντιαεροπορικά όπλα, και drones.
• Αντίσταση στην τουρκική διείσδυση στον πυρήνα της ευρωπαϊκής άμυνας, όπως με την αγορά της Piaggio.

Ο καθηγητής εκφράζει την αισιοδοξία ότι, όσο δεν έχουν μπει ακόμα οι υπογραφές σε τετελεσμένα, όλα μπορούν να αλλάξουν, αρκεί να υπάρξει η βούληση, η οποία «ο ελληνικός λαός την έχει τη βούληση». Η Ελλάδα πρέπει να μειώσει τη «διάθεση μίσους» που τη χαρακτηρίζει εσωτερικά και να δράσει «όλοι μαζί» για να αλλάξει ριζικά την κατάσταση και να γλιτώσει το «και δέκα». Η αλήθεια θα αποκαλυφθεί μέσα από τη μελέτη έγκυρων πηγών και τεκμηρίων, καθώς το «καράβι λέγεται Ελλάς» και όλοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι κινδυνεύουν εάν αυτό βουλιάξει.