Το "Μέχρι Εδώ" των Δυτικών Κοινωνιών και η Δολοφονία του Charlie Kirk

Ο Ραφαήλ Καλυβιώτης, πολιτικός επιστήμονας και υποψήφιος διδάκτωρ γεωπολιτικής, συντονιστής του podcast "R to the Bone", χαρακτηρίζει τη δολοφονία του Charlie Kirk ως ένα σημείο καμπής ("turning point") για τις δυτικές κοινωνίες, αναδεικνύοντας μία τραγική ειρωνία. Λίγες ώρες πριν από τη δολοφονία του, ο ίδιος ο Kirk είχε αναρτήσει στο X (πρώην Twitter) μια φωτογραφία μιας Ουκρανής που σφαγιάστηκε σε τρένο, χαρακτηρίζοντας το γεγονός ως σημείο καμπής. Η δική του δολοφονία, δυστυχώς, αποτελεί επίσης ένα τέτοιο σημείο.

Το Προφίλ και η Επίδραση του Charlie Kirk

Ο Charlie Kirk ήταν μία προσωπικότητα με ιδιαίτερη απήχηση στη Generation Z (άτομα γεννημένα περίπου από το 1997 έως το 2012) και σε ηλικίες μέχρι 40-45 ετών. Η επιρροή του αναπτύχθηκε κυρίως μέσω του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, καθώς αυτή η γενιά, έχοντας «συχαθεί» τα συστημικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, αναζητούσε ποικιλομορφία ιδεών και μια διαφορετική αλήθεια. Ο Kirk διακρινόταν για την τόλμη του να επισκέπτεται πανεπιστημιακά κάμπους στην Αμερική και να εμπλέκεται σε ανοιχτό διάλογο, κυρίως με ιδεολογικούς αντιπάλους. Ο Ραφαήλ Καλυβιώτης τονίζει ότι ο Kirk ήταν ένας άνθρωπος που επιδίωκε πάντα τον ανοιχτό διάλογο, αναδεικνύοντας αυτήν την πρακτική ως την ουσία της δημοκρατίας και της διαλεκτικής, μια παράδοση που αναδείχθηκε από τους αρχαίους Έλληνες ως μορφή δημοκρατικού διαλόγου και αναζήτησης της αλήθειας. Αυτός ο δύσκολος δρόμος, όπως εξηγεί ο Καλυβιώτης, εκτονώνει την πίεση σε μια κοινωνία.

Η Εύκολη Ταμπέλα του «Ακροδεξιού» και η Παραμόρφωση των Θέσεων

Παρά την προσήλωσή του στον διάλογο, ο Charlie Kirk χαρακτηρίστηκε από τα συστημικά ΜΜΕ, ακόμα και στην Ελλάδα, ως «ακροδεξιός». Ο Καλυβιώτης εκφράζει ντροπή για συναδέλφους που «κολλάνε εύκολα ταμπέλες», προφανώς εν αγνοία τους, χωρίς να κατανοούν το νόημα των λέξεων ή τις πραγματικές θέσεις του Kirk. Εξηγεί ότι οι απόψεις του ήταν συντηρητικές, όχι «τρομερές»: ήταν κατά των αμβλώσεων, αλλά έκανε διάλογο, δεν τις επέβαλε. Ήταν υπέρ της οπλοκατοχής, όχι με την έννοια της ανεξέλεγκτης βίας, αλλά σύμφωνα με τη Δεύτερη Τροπολογία του Συντάγματος των ΗΠΑ, η οποία βασίζεται στην αρχή του πολίτη οπλίτη της αρχαίας Αθήνας – δηλαδή, ο νομοταγής πολίτης φέρει όπλα για αυτοάμυνα απέναντι σε ένα εν δυνάμει τυραννικό καθεστώς. Αυτές οι θέσεις, τονίζει ο Καλυβιώτης, δεν τον καθιστούν αυτομάτως ακροδεξιό.

Η Σύγκρουση Κοσμοαντιλήψεων: Ελεύθερη Διαβούλευση εναντίον "Safe Spaces"

Στην Αμερική, συγκρούονται δύο εντελώς αντίθετες κοσμοαντιλήψεις: αφενός εκείνη που υποστηρίζει την ελεύθερη πλατεία διαβούλευσης και αφετέρου εκείνη που επιθυμεί οι ακαδημαϊκοί χώροι να παραμείνουν «safe spaces» (ασφαλή σημεία). Ο Καλυβιώτης υποστηρίζει ότι αυτά τα «ασφαλή σημεία» λειτουργούν ως «θάλαμοι ηχούς» (echo chambers), ενισχύοντας μόνο τις δικές μας συνήθειες και απόψεις, κάτι που θεωρεί «τρομακτικό για την ελεύθερη σκέψη». Η δολοφονία του Kirk εκλαμβάνεται ως το τίμημα της «επανεκπαίδευσης μιας ολόκληρης γενιάς η οποία τρομοκρατείται όταν κάποιος διαφωνεί με τις απόψεις της».

Επιλεκτική Ευαισθησία και Υποκριτική Χαρά για τη Βία

Ο Καλυβιώτης επισημαίνει ένα οξύμωρο: οι ιδεολογικοί αντίπαλοι του Kirk, κυρίως της ακροαριστερά, τους οποίους χαρακτηρίζει ως υπέρμαχους της βίας, χαίρονται και πανηγυρίζουν για τη δολοφονία του. Ενώ ο Kirk, ο οποίος χαρακτηρίζεται ακροδεξιός, υποστήριζε τον εξαντλητικό διάλογο ακόμα και με τους ιδεολογικούς αντιπάλους του, οι αντίπαλοί του χαίρονται για τον θάνατό του. Αυτό υποδηλώνει ότι «έχει χαθεί πλέον η πυξίδα».

Επιπλέον, αναδεικνύεται μια «επιλεκτική ευαισθησία» σε σχέση με την αντίδραση σε πράξεις βίας. Ως παράδειγμα, αναφέρεται η δολοφονία της Ουκρανής κοπέλας στο τρένο από έναν Αφροαμερικανό. Παρόλο που πρόκειται για ένα από τα πιο άγρια στιγμιότυπα που αποτυπώθηκε οπτικά, δεν υπήρξε καμία καταδίκη από φεμινιστικές ή άλλες οργανώσεις δικαιωματισμών, ούτε σχόλιο περί «πατριαρχίας» ή «τοξικής αρρενωπότητας», επειδή το θύμα ήταν λευκή και ο δράστης Αφροαμερικανός. Αντιθέτως, όταν δολοφονείται ένας Αφροαμερικανός, «ξεσηκώνεται όλο το δεμασίνο του δημοκρατικού κόμματος», που «υποθάλπει την άκρα αριστερά». Ο Καλυβιώτης κρίνει ότι αυτή η «woke πολιτική» δικαιολογεί τη βία αν προέρχεται από Αφροαμερικανό ή κάποιον άλλο της αριστεράς, ενώ την καταδικάζει στην αντίθετη περίπτωση. Ενδεικτικά, αναφέρεται η δήλωση του κυβερνήτη του Ιλινόις, JB Pritzker, πιθανού υποψηφίου για το 2028, ο οποίος αμέσως συνέδεσε τη βία με τη ρητορική του Προέδρου Τραμπ, προσπαθώντας να τη δικαιολογήσει πολιτικά. Ο Καλυβιώτης τονίζει: «Δεν δικαιολογείται η βία. Δεν είναι τα λόγια βία. Η βία είναι βία».

Πέρα από την Ιδεολογία: Οργανωμένα Συμφέροντα

Πέρα από τα ιδεολογικά κίνητρα, ο Ραφαήλ Καλυβιώτης υπογραμμίζει ότι η δολοφονία του Charlie Kirk πιθανώς δεν ήταν τυχαία και μπορεί να συνδέεται με οργανωμένα συμφέροντα. Ο Kirk είχε «χτυπήσει ισχυρά το σύστημα» με την κριτική του ότι μια ολόκληρη γενιά δεν διαμοιράζεται τον πλούτο της χώρας, δεν μπορεί να αγοράσει σπίτι ή να έχει χρηματιστηριακά μερίδια. Η μεγάλη του απήχηση στα νεανικά στρώματα (από 13-14 έως 34 ετών) τον καθιστούσε «επικίνδυνο». Ήταν κοινό μυστικό στις ΗΠΑ ότι, αν συνέχιζε έτσι, θα μπορούσε να γίνει ο επόμενος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Επιπλέον, οι θέσεις του για τον πόλεμο στην Ουκρανία (ότι δεν είχε τελικό αντίκρισμα) και η υποστήριξή του στο Ισραήλ τον καθιστούσαν στόχο για πολλούς.

Η δολοφονία του Charlie Kirk, όπως αναλύει ο Ραφαήλ Καλυβιώτης, δεν φαίνεται να είναι μια απλή, τυχαία πράξη, αλλά ένα σύνθετο γεγονός που αναδεικνύει την κλιμάκωση της ιδεολογικής πόλωσης, την επιλεκτική εφαρμογή της δικαιοσύνης, και την επίδραση οργανωμένων συμφερόντων στη σύγχρονη δυτική κοινωνία. Το περιστατικό ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο και απαιτεί απαντήσεις σχετικά με τα πραγματικά κίνητρα πίσω από αυτή την πράξη βίας.

Ολόκληρες οι δηλώσεις εδώ