Γρήγορη και χαμηλή πτήση στο βρώμικο μυαλό ενός τρομοκράτη!

Σύμφωνα με τον Μπερνάρ-Ανρί Λεβί «οι σημερινοί τρομοκράτες είναι οι μεγάλοι ασθενείς του κρατικού ιδανικού. Έχουν στο κεφάλι τους ένα κράτος, ένα φορητό κράτος, του οποίου είναι οι αφοσιωμένοι υπηρέτες». Οι τρομοκράτες είτε λειτουργούν αυτόνομα, είτε συμμετέχουν σε μυστικές υπηρεσίες, είτε εκτελούν εντολές(εκτελεστές) που κανένας δεν ξέρει από πού προέρχονται, μετατρέπονται σε πιστούς υπηρέτες της τρελής θέλησης να «βοηθήσουν» κρυφούς μηχανισμούς του κράτους, να μεταβληθούν σε κράτος, να γίνουν κράτος ή να αναμετρηθούν με το κράτος στο πεδίο της εξουσίας του. Όταν λέμε κράτος δεν εννοούμε αναγκαστικά αυτό καθευατό στο οποίο δρα η τρομοκρατία αλλά και άλλα κράτη που έχουν συμφέροντα από την αναταραχή και την ανασφάλεια που προκύπτει στην τρομοκρατούμενη χώρα. Η τρομοκρατία δηλαδή αντικειμενικά είναι «κρατική». Δεν θέλει λιγότερο κράτος, αλλά περισσότερο και να προκαλεί τρόμο. Ένας από τους πατέρες της αναρχίας ο Νετσάγιεφ, παρά το ψευτοφιλελεύθερο ύφος του παραδέχονταν ότι μόνο αν η αστυνομία πάρει τη θέση της θρησκείας θα μπορέσει να επιβληθεί η «θεωρία του»! Μην ξεχνάμε τον Μπακούνιν που ήθελε να αντικαταστήσει το «εγκληματικό» ρωσικό κράτος του 19ου αι. με την «κοινωνία της λαιμητόμου». Με καταδίκη εις θάνατον σε όποιον διαφωνεί! Το όραμά του δηλαδή ολοκληρώνονταν σε μια κοινωνία που το άτομο θα έπρεπε αναγκαστικά να συμφωνεί(υποτάσσεται) σε μια καταπιεστική κοινωνία.
Η βασική ιδέα που χρησιμοποιούν οι θεωρητικοί και οι ιδεολόγοι της τρομοκρατίας είναι ότι ο λαός είναι μια μάζα που βρίσκεται σε λήθαργο, κοιμάται και περιστασιακά ξυπνά και «επαναστατεί». Οι τρομοκράτες υποτίθεται υπενθυμίζουν το ξύπνημα στον αναίσθητο σύγχρονο άνθρωπο, αν και κατά βάθος οι κρατικοί μηχανισμοί που χρηματοδοτούν την τρομοκρατία ξέρουν ότι εν τέλει αποτρέπουν τα «πυρετικά σκιρτήματα» που αναφέρει ο Λεβί και εννοεί τις πραγματικές επαναστάσεις! Με λίγα λόγια οι τρομοκράτες είτε προέρχονται από μηχανισμούς του κράτους, είτε από άλλο κράτος είτε λειτουργούν αυτονομημένα, αντλούν τα όπλα και τις μεθόδους τους από το «αρχαίο» οπλοστάσιο των καταπιεστικών και τυρανικών καθεστώτων.
Είναι τεράστιο λάθος να νομίζουμε ότι η σύγχρονη εποχή αυξάνει την επιθετικότητα, τη βία και την τρομοκρατία. Η φροϋδική σχολή αντιμετωπίζει την βία ως ένα από τα «μη μεταβλητά συστατικά της ανθρώπινης φύσης» για να μην πει ότι είναι έμφυτη. Μάλιστα ο Φρόιντ θεωρούσε αυταπάτη τη λενινιστική άποψη για εγκαθίδρυση της απόλυτης ισότητας μέσω του εκμηδενισμού της ανθρώπινης επιθετικότητας . Κάποιοι μπορούν να τιθασεύσουν τις ακρότητες της φύσης μέσω της παιδείας, της θρησκείας ή της κοινωνικής συμμετοχής. Δεν διαθέτουν όμως όλοι αυτή τη «δύναμη». Κάποιοι από αυτούς μπορούν να εξυπηρετήσουν καλύτερα τα σχέδια τρομοκράτησης μιας κοινωνίας. Οι «παρδαλές επαναστάσεις» δίνουν πάντα ευκαιρίες στρατολόγησης σε μηχανισμούς που μπορούν να πετύχουν γρήγορα αποσταθεροποίηση ή αναταραχή για την επίτευξη σχεδίων που οι ίδιοι οι «επαναστάτες» αγνοούν! Ή ακόμα καλύτερα να προκαλούν το φαινόμενο περιφρόνησης τη ζωής, έτσι όπως αυτό το μήνυμα μεταδίδεται από τα δελτία παραπληροφόρησης και χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Κάθε εποχή χρειάζεται μια τεράστια ρωμαϊκή αρένα που «διασκεδάζει» με το θάνατο! Πως θα σας φαινόταν αν μαθαίνατε ότι κάποιοι στενοχωριούνται ιδιαιτέρως που δεν έχουν εικόνα από το «θέαμα» των λιονταριών που κατασπαράζουν χριστιανούς ή από την «εκπληκτική» γενοκτονία των Ίντιος; Κατηγορούνται μάλιστα τα ΜΜΕ ότι έχουν προκαλέσει «συγκινησιακή πώρωση» στο κοινό τους με αποτέλεσμα ο θεατής να επιζητά ακόμα μεγαλύτερες «απολαύσεις βίας»! Ο θεατής θεωρείται ότι «συσσωρεύει» βία από τα μέσα ενημέρωσης και τελικά αναζητά ακόμα μεγαλύτερα «πραγματικά» σοκ για να καταδικάζει διαρκώς και περισσότερο τη βία. Τρομοκράτες που έχουν συλληφθεί τα τελευταία τριάντα χρόνια στην Ευρώπη, έχουν παραδεχτεί ότι η «επανάσταση» από ένα σημείο και πέρα πεθαίνει και η προσπάθειά τους επικεντρώνεται στην κάλυψη του κενού της όλο και μεγαλύτερης συγκίνησης! Κενό που ενοχοποιεί και τη φύση του ανθρώπου αλλά και τα ΜΜΕ με τον συγκινησιογόνο βομβαρδισμό που επιχειρούν μέσω των δραματοποιήσιμων(ανώμαλων) μόνο γεγονότων!
Ο Άντονι Μπέρτζες, συγγραφέας του βιβλίου «Κουρδιστό πορτοκάλι», ακολουθώντας μάλλον τη φροϋδική σχολή, πιστεύει ότι «η βία γοητεύει γιατί είναι η άλλη όψη του μόνου πράγματος που ο άνθρωπος μοιράζεται με το Θεό:της ικανότητας για δημιουργία»! Τι θέλει να πει; Μπορεί η δημιουργία να απαιτεί γνώσεις, μέθη, διέγερση και εν τέλει μεταμόρφωση της ύλης. Η βία και η τρομοκρατία, που "σκοτώνει για το καλό μας", επίσης μεταμορφώνουν την ύλη και προκαλούν αίσθηση δύναμης, διεστραμμένο οργασμό και μια μορφή θρησκευτικής μέθης που εκπορεύεται από το «δικαίωμα» ζωής και θανάτου, επιλέγοντας συστηματικά το θάνατο και την καταστροφή. Το μυαλό του τρομοκράτη βιώνει την "τραγική ύβρη" στην ταύτισή του με το "δικαίωμα" στο θάνατο, αν και αυτή η ύβρις αποτελεί τελικά εθισμό και μπορεί να αυξάνει και τους λογαριασμούς του στην τράπεζα, μια και ακόμα και ένας εκτελεστής έχει τις προσωπικές του ανάγκες και τα δικαιώματά του στον καπιταλισμό! Παρ’ όλα αυτά ένα στάδιο τρομοκρατίας υποτίθεται ότι είναι ένας ενδιάμεσος σταθμός για μια «ανώτερη κοινωνία» πολύ καλύτερη από τη "δική μας", την «εφησυχασμένη», που «μυρίζει» πατριαρχία και συντήρηση….. έτσι για την θεωρητική κατάρτιση ενός μελλοντικού τρομοκράτη. Γιατί στο ανώτερό του στάδιο μαθαίνει πως τελικά να βγάζει χρήματα μέσα από την «οργή του» και την «τέχνη του θανάτου» στην οποία έχει εμβαθύνει! Δεν πρόκειται όμως ποτέ να παραδεχτεί ότι η "επανάσταση" πέθανε και η θεωρία της βίας ηττήθηκε στην πράξη!
[στο επόμενο χτύπημα θα δούμε την κατάθλιψη, τον σεξισμό και την ψυχανωμαλία του συγγραφέα της πρόσφατης προκήρυξης του ΕΛΑ…..]

προέλευση