Οι μεγάλοι σεισμοί μπορούν να επηρεάσουν μακρινά ρήγματα μέχρι και στην άλλη μεριά του κόσμου, σύμφωνα με νέα έρευνα.

Οι πολύ ισχυροί σεισμοί μπορούν να επηρεάσουν τα σεισμικά ρήγματα σε μεγάλες αποστάσεις, μέχρι και στην άλλη πλευρά του κόσμου, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική μελέτη, που συνέπεσε με τους πρόσφατους μεγάλους φονικούς σεισμούς και το εξίσου καταστροφικό νέο τσουνάμι, στις νήσους Σαμόα και στην Ινδονησία.
Η νέα έρευνα ενισχύει την ήδη γνωστή θεωρία...(που βασίζεται σε σεισμολογικά δεδομένα) ότι οι πολύ μεγάλοι σεισμοί μπορούν να έχουν αλυσιδωτές επιδράσεις σε μακρινές αποστάσεις,

μερικές φορές μάλιστα μετά από πολλούς μήνες, και να πυροδοτήσουν περιόδους αυξημένης σεισμικής δραστηριότητας διεθνώς. Η μελέτη εξάλλου αυξάνει την πιθανότητα οι δύο νέοι σεισμοί στον Ειρηνικό, που σημειώθηκαν με μικρή χρονική απόσταση, να συνδέονται μεταξύ τους, σύμφωνα με εκτιμήσεις επιστημόνων.
Η νέα μελέτη έγινε από ομάδα ερευνητών, υπό τον Τακαάκι Τάιρα, του Ινστιτούτου Κάρνεγκι της Ουάσιγκτον και του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας-Μπέρκλεϊ, που διαπίστωσαν ότι ο τεράστιος σεισμός των 9,1 ρίχτερ τη δυτική Σουμάτρα το Δεκέμβριο του 2004, επηρέασε το -στενά παρακολουθούμενο από τους σεισμολόγους- επίφοβο ρήγμα του Αγία Ανδρέα στην Καλιφόρνια, που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 8.000 χλμ. Η σχετική επιστημονική εργασία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο.
Η μελέτη εστιάστηκε σε μελέτη δεδομένων 22 ετών στην περιοχή Πάρκφιλντ της Καλιφόρνιας, που έχει τόσους πολλούς σεισμογράφους, ώστε έχει χαρακτηριστεί "η σεισμική πρωτεύουσα του κόσμου". Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα υπόγεια νερά που υπάρχουν ανάμεσα στους βράχους του ρήγματος και δρουν ως λιπαντικό, διευκολύνουν το άνοιγμα των βράχων υπό την πίεση σεισμικών κυμάτων, τα οποία μπορεί να προέρχονται από πολύ μακρινές αποστάσεις. Δηλαδή τα ρήγματα γίνονται πιο ολισθηρά και άρα πιο ευάλωτα σε μετακινήσεις και πρόκληση σεισμών.
Οι αμερικανοί επιστήμονες ανακάλυψαν ότι, πέντε μέρες μετά τον ισχυρό σεισμό της Σουμάτρας το 2004, έναν από τους μεγαλύτερους σεισμούς που έχει ποτέ καταγραφεί, οι σεισμογράφοι εντόπισαν κινητικότητα στο ρήγμα του Αγίου Ανδρέα, στην περιοχή του Πάρκφιλντ, σε βάθος πέντε χιλιομέτρων.
Σύμφωνα με την μελέτη, "η μακρινή επίπτωση του σεισμού της Σουμάτρας του 2004 στο ρήγμα του Αγίου Ανδρέα δείχνει ότι πολλά από τα ενεργά ρήγματα του κόσμου επηρεάστηκαν με τον ίδιο τρόπο". Ως στοιχείο υποστηρικτικό αυτής της εκτίμησης, οι σεισμολόγοι του Μπέρκλεϊ αναφέρουν το γεγονός ότι "υπήρξε ένας ασυνήθιστα υψηλός αριθμός σεισμών οκτώ βαθμών και άνω κατά την τριετία μετά το σεισμό του 2004".
Οι αμερικανοί ερευνητές ελπίζουν να αναπτύξουν μια νέα τεχνική πρόβλεψης της κατάστασης ενός ρήγματος, ώστε να ξέρουν αν ένα ρήγμα είναι ανθεκτικό στις πιέσεις ενός εξωτερικού σοκ (που πιθανόν προέρχεται από ένα μακρινό σεισμό) ή αντίθετα αν εξασθενεί επικίνδυνα και είναι πλέον επιρρεπές να οδηγήσει σε σεισμό που θα απειλήσει ανθρώπινες ζωές. Φυσικά, η ακριβής πρόβλεψη πότε θα υπάρξει σεισμός, παραμένει ακόμα μακρινό όνειρο για τη σεισμολογία, αλλά γίνονται πρόοδοι όσον αφορά την καλύτερη αξιολόγηση αν ένα ρήγμα συσσωρεύει σταδιακά "στρες" που θα αναζητήσει εκτόνωση μέσω ενός σεισμού.
Πάνω από ένα εκατομμύριο σεισμοί συμβαίνουν κάθε χρόνο στη Γη, αν και οι περισσότεροι δεν γίνονται καν αντιληπτοί από τους ανθρώπους. Περίπου 17 σεισμοί 7 - 7,9 ρίχτερ λαμβάνουν χώρα ετησίως και, κατά μέσο όρο, ένας σεισμός 8 ή παραπάνω ρίχτερ σημειώνεται κάθε χρόνο (λόγω της λογαριθμικής φύσης της κλίμακας ρίχτερ, ένας σεισμός 8 ρίχτερ είναι δέκα φορές πιο ισχυρός από ένα σεισμό 7 ρίχτερ).
Οι δύο νέοι σεισμοί, της Σαμόα (περίπου 8 ρίχτερ, με επίκεντρο βάθους 18 χλμ.) και της Ινδονησίας (7,6 ρίχτερ, με βάθος 80 χλμ.), αν και διαδοχικοί, δεν ξεφεύγουν από τα μέχρι τώρα στατιστικά πρότυπα των ετήσιων σεισμών, σύμφωνα με τη Γεωλογική Υπηρεσία των ΗΠΑ. Επειδή ο σεισμός έξω από τις νήσους Σαμόα ήταν πιο επιφανειακός, δημιούργησε και τσουνάμι, αντίθετα με το σεισμό της Ινδονησίας που ήταν βαθύς. Οι επιστήμονες δεν μπορούν να αποκλείσουν ότι οι δύο σεισμοί σχετίζονται, ούτε όμως να το αποδείξουν, ενώ είναι πιθανό σχεδόν να συνέπεσαν χρονικά από τύχη.