τ. 47ο, Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2009, Ο21 Μ-Θ.

Συντάκτης: ΟΜΑΔΑ 21 ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ – ΘΡΑΚΗΣ

τ. 47ο, Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2009

Δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι η πρώτη πράξη στην οποία προέβη η καινούργια κυβέρνηση ήταν η κατάργηση των υπουργείων Μακεδονίας-Θράκης και Αιγαίου. Ο λόγος που επικαλέσθηκε ήταν ότι τα δύο υπουργεία είχαν πλημμελή λειτουργία, εμπλέκονταν οι υπηρεσίες τους μ’ αυτές των Περιφερειών, ότι η ύπαρξή τους ήταν συμβολική, για το δε το υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης ότι τα δύο υφυπουργεία που θα το αντικαταστήσουν θα εφοδιασθούν με ουσιαστικές αρμοδιότητες.

Αυτή η απάντησή όμως αντιστοιχεί σε θέμα που δεν τέθηκε. Δεν υπάρχει Βορειοελλαδίτης που να μη συμφωνεί, ότι πράγματι το υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης υπολειτουργούσε. Άλλωστε, πολλές φορές και από πολλούς φορείς αιτήθηκε η αναβάθμισή του. Και με ικανοποίηση δεχθήκαμε την τοποθέτηση δύο υφυπουργών, με την προϋπόθεση φυσικά ότι θα ασκούν εξουσία και δεν θα είναι διακοσμητικός ο ρόλος τους.
Έμεινε όμως αναπάντητο το ερώτημα γιατί άλλαξε η ονομασία. Ποιον θα ενοχλούσε αν οι ουσιαστικές αρμοδιότητες δίνονταν στον υπουργό Μακεδονίας-Θράκης, αντί σε δύο υφυπουργούς;
Έχουμε, λοιπόν, να κάνουμε με δύο θέματα: Το πρώτο είναι η πλημμελής λειτουργία του Υπουργείου, για την οποία δόθηκε απάντηση χωρίς να τεθεί ερώτηση, και το δεύτερο είναι η αλλαγή της ονομασίας του, όπου τίθεται ερώτηση αλλά δεν υπάρχει απάντηση. Αυτήν πρέπει να τη συνάγουμε από όσα είναι σήμερα γνωστά.
Είναι άραγε τυχαίο ότι μέσα στις προτάσεις του κ. Νίμιτς, τις οποίες ο πολιτικός κόσμος της χώρας - με ελάχιστες εξαιρέσεις - αποδέχεται, υπάρχει ο περιορισμός πως «κανένα από τα δύο μέρη δεν δικαιούται να έχει αποκλειστική χρήση του ονόματος Μακεδονία»;
Είναι επίσης τυχαίο ότι ο π. πρεσβευτής των ΗΠΑ κ. Ρηντ, όταν επισκέφθηκε τη Θεσσαλονίκη δήλωσε «είμαι ευτυχής που επισκέπτομαι την πρωτεύουσα της ελληνικής Μακεδονίας»; Επισκεπτόμενος, άραγε, τη Λάρισα θα δήλωνε ότι είναι ευτυχής που επισκέπτεται την πρωτεύουσα της ελληνικής Θεσσαλίας ή θα θεωρούσε ότι το "ελληνικής" είναι αυτονόητο;
Μήπως προετοιμαζόμαστε να αποφύγουμε τη σύγχυση που θα προέλθει μετά την απόφαση της πολιτικής ηγεσίας (πρώην και νυν) να αποδοθεί το όνομα Μακεδονία στα Σκόπια; Η προσθήκη του γεωγραφικού προσδιορισμού "Βόρεια" εκλαμβάνεται βέβαια ως υποτίμηση της νοημοσύνης των ορθώς σκεπτομένων (ακόμη υπάρχουν τέτοιοι, παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες του συστήματος να εξαλειφθούν). Μήπως σιγά-σιγά θα αρχίσει να αποβάλλεται η ονομασία "Μακεδονία" ή να προστίθεται σ’ αυτήν το επίθετο "ελληνική", ώστε να μη προκαλείται σύγχυση μ’ αυτήν των Σλάβων;
Φαίνεται πως ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν "ακραίος εθνικιστής" ή ασήμαντος πολιτικός όταν αποφάσισε τη μετονομασία του υπουργείου Βορείου Ελλάδος σε Μακεδονίας-Θράκης. Και μη διανοηθεί κάποιος να αντείπει ότι έπαυσαν υφιστάμενοι οι λόγοι εκείνης της ενέργειας, διότι το επιχείρημα ούτε ως αστεϊσμός μπορεί να σταθεί. Σήμερα η κατάσταση είναι απείρως χειρότερη και οι λόγοι ύπαρξης υπουργείου με την ονομασία "Μακεδονίας-Θράκης" είναι σοβαρότεροι. Και ως προς τη Θράκη φυσικά.
Αλλά και ο Ελ. Βενιζέλος, όταν καθιέρωσε τη "Γενική Διοίκηση Μακεδονίας" (στο Διοικητήριο, έδρα του Τούρκου περιφερειάρχη-βαλή της Θεσσαλονίκης), πάλι χωρίς αρμοδιότητες ήταν, αλλά το επέβαλαν εθνικοί λόγοι, διότι οι Βούλγαροι τότε διεκδικούσαν τη Μακεδονία. Μάλιστα, όταν στα μεταπολεμικά χρόνια ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ίδρυσε το υπουργείο Βορείου Ελλάδος, ο χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες Υπουργός ήταν στη Μακεδονία ιεραρχικώς μετά τον Πρόεδρο της Κυβερνήσεως.
Κάποιοι προβάλλουν και άλλο έωλο επιχείρημα. Ότι στην πραγματιστική εποχή μας, δεν κάνουμε πολιτική με συμβολισμούς. Δηλαδή, η μετονομασία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης σε Προστασίας του Πολίτη, τι άλλο έχει εκτός από συμβολικό χαρακτήρα; (Πέραν του γεγονότος ότι μπορεί κάποιος να υποθέσει ότι δεν προστατεύονται πλέον οι μετανάστες, οι τουρίστες, οι διερχόμενοι, διότι δεν είναι πολίτες της χώρας μας).
Είναι φανερό, πως είτε δεν γίνεται αντιληπτό πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση, είτε οι διεθνιστικές απόψεις περί πολυπολιτισμικότητας έχουν εμποτίσει αρμοδίους και μη, τόσο ώστε να επιδιώκεται η μετάλλαξή μας από Έλληνες σε "πολίτες του κόσμου", διαγράφοντας μια πολυχιλιετή ιστορία μεγαλείου και εγκαταλείποντας τον ελληνικό τρόπο ζωής.
Και ο Στάλιν επιχείρησε να "δημιουργήσει" το Σοβιετικό πολίτη αναμιγνύοντας εθνότητες. Μόλις αποσύρθηκε το κνούτο, το οικοδόμημα έγινε δεκάδες κομμάτια και ο πατριωτισμός, η φυσική ιδεολογία του ανθρώπου, επανεμφανίσθηκε.






Ετήσια Έκθεση Προόδου για τα Σκόπια και την Τουρκία
από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της FYROM με την Ε.Ε. εισηγήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, επισημαίνοντας ότι «η χώρα πληροί επαρκώς τα πολιτικά κριτήρια που απαιτούνται». Παρουσιάζοντας την ετήσια έκθεση προόδου για τα Σκόπια, ο Επίτροπος Όλι Ρεν, αρμόδιος για τη Διεύρυνση, υπογράμμισε ότι «η επίλυση του θέματος του ονόματος είναι πιο επείγουσα από ποτέ για χάρη του ευρωπαϊκού μέλλοντος της χώρας» και πρόσθεσε ότι το θέμα αυτό δεν πρέπει να εξακολουθήσει να αποτελεί «αγκάθι στα πλευρά μας».
Ο κ. Ρεν εξέφρασε την ελπίδα η κυβέρνηση των Σκοπίων «να λάβει το μήνυμα» και να ξεκινήσει πραγματικά εποικοδομητικές διαπραγματεύσεις για την επίλυση του θέματος της ονομασίας. Παράλληλα όμως, ο Επίτροπος υπογράμμισε ότι τα Σκόπια έχει πραγματοποιήσει «πειστικές προόδους» και «εκπληρώνει επαρκώς» τα κριτήρια, που έχουν τεθεί. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή αποφάσισε να συστήσει την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων. «Ελπίζω η κυβέρνηση της FYROM να εκλάβει τη στάση αυτή ως έντονη ενθάρρυνση για να λύσει το πρόβλημα του ονόματος, το οποίο παραμένει ουσιαστικό, όπως αναφέρει στα συμπεράσματά της η Επιτροπή», κατέληξε ο Όλι Ρεν.
Ειδικότερα, στην έκθεση της Επιτροπής υπογραμμίζεται ότι οι προτεραιότητες, που ετέθησαν στη χώρα, έχουν ικανοποιηθεί ουσιαστικά και τονίζει: «Λαμβάνοντας υπόψη τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Δεκεμβρίου του 2005 και του Δεκεμβρίου του 2006, η Επιτροπή συστήνει την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της FYROM με την Ε.Ε.». Ωστόσο, έπειτα από παρέμβαση του Έλληνα Επιτρόπου, Σταύρου Δήμα, στο κείμενο των τελικών συμπερασμάτων προστέθηκε η φράση: «Η διατήρηση των σχέσεων καλής γειτονίας, συμπεριλαμβάνοντας μια αμοιβαίως αποδεκτή λύση στο θέμα του ονόματος, υπό την αιγίδα των Η.Ε., παραμένει ουσιαστική».
Σε ό,τι αφορά τα θέματα ειδικού ενδιαφέροντος για την Ελλάδα, η Επιτροπή αναφέρει στην έκθεσή της ότι οι σχέσεις των Σκοπίων με την Ελλάδα είναι στενές και καλύπτουν πολλούς τομείς, κυρίως οικονομικού και επενδυτικού χαρακτήρα, διευκρινίζοντας, όμως, ότι «οι σχέσεις των δύο εξακολουθούν να επηρεάζονται από το ανεπίλυτο ζήτημα του ονόματος». Η έκθεση σημειώνει, επίσης, πως «η FYROM συμμετέχει σε συνομιλίες για τη λύση υπό την αιγίδα του ΟΗΕ» και τονίζει ότι «πράξεις και δηλώσεις που θα επηρέαζαν αρνητικά τις σχέσεις καλής γειτονίας, θα πρέπει να αποφεύγονται». Επιπλέον, η έκθεση αναφέρεται στο γεγονός ότι η κυβέρνηση των Σκοπίων έδωσε την ονομασία "Μέγας Αλέξανδρος" σε μια εθνική αρτηρία, που αποτελεί τμήμα του διευρωπαϊκού δικτύου "διάδρομος Χ", σημειώνοντας ότι η κίνηση αυτή, εκλήφθηκε ως πρόκληση από την πλευρά της Ελλάδας, η οποία στη συνέχεια ανέστειλε την οικονομική της συμβολή στην κατασκευή της εν λόγω οδικής αρτηρίας.
Επίσης, γίνεται αναφορά και στα διασυνοριακά προγράμματα συνεργασίας με την Ελλάδα, στο πλαίσιο των οποίων αρκετές οργανώσεις της κοινωνίας πολιτών έλαβαν χρηματοδότηση για την ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης, τη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς και την υλοποίηση κοινωνικών προγραμμάτων. Παράλληλα, σε ό,τι αφορά τα πολιτικά κριτήρια, η Επιτροπή επισημαίνει ότι οι προεδρικές και τοπικές εκλογές του 2009 διεξήχθησαν σύμφωνα με τους περισσότερους διεθνείς κανόνες και πως ο πολιτικός διάλογος στη χώρα έχει βελτιωθεί. Τονίζει δε, ότι σε μεγάλο βαθμό έχουν ικανοποιηθεί κύριες προτεραιότητες, όπως η μεταρρύθμιση της αστυνομίας, του δικαστικού τομέα και της δημόσιας διοίκησης, καθώς επίσης και η καταπολέμηση της διαφθοράς.
Για τα οικονομικά κριτήρια, η Επιτροπή "βλέπει" πρόοδο των Σκοπίων προς την κατεύθυνση της εγκαθίδρυσης μιας λειτουργικής οικονομίας της αγοράς και εκτιμά ότι η χώρα είναι σε θέση να αντιμετωπίσει μεσοπρόθεσμα τις ανταγωνιστικές πιέσεις και τις δυνάμεις της αγοράς εντός της Ένωσης. Ωστόσο, μνημονεύει το υψηλό ποσοστό της ανεργίας, κυρίως μεταξύ των νέων και των χαμηλού μορφωτικού επιπέδου ατόμων και επισημαίνει την ανάγκη βελτίωσης της δημόσιας διοίκησης και του κράτους δικαίου, προκειμένου να επιτραπεί η ομαλή λειτουργία της οικονομίας της αγοράς. Επίσης, αναφέρεται ότι στο πλαίσιο της οικονομικής ενίσχυσης, όπως προβλέπεται από το πρόγραμμα IPA για την περίοδο 2008-2012, η Ε.Ε. εξακολουθεί να παρέχει προς τα Σκόπια οικονομική βοήθεια, η οποία για το 2009 ανέρχεται σε 81,8 εκατομμύρια ευρώ.
Όπως γίνεται φανερό από τα ανωτέρω, η Επιτροπή συστήνει την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων, χωρίς να σημειώνει ότι προαπαιτούμενη είναι η επίλυση της διαφοράς των δύο χωρών. Αυτό σημαίνει ότι ζητεί από την Ελλάδα να μη ασκήσει το δικαίωμα της αρνησικυρίας (veto) και να συνεχισθούν οι διαπραγματεύσεις... άχρι καιρού. Αφού όμως ενταχθούν τα Σκόπια στην Ε.Ε. και αφού απολέσει η Ελλάδα το μοναδικό όπλο που της απέμεινε. Ο κ. Όλι Ρεν αποδεικνύεται ικανότατος στη... λεπτή χειρουργική.
Η υπόθεση πλέον βρίσκεται στα χέρια των πολιτικών στο Συμβούλιο Υπουργών. Ελπίζεται ότι δεν θα υπάρξει αναντιστοιχία των δηλώσεων με την ψήφο, με δεδομένο ότι ο αναπληρωτής ΥΠΕΞ κ. Δημήτρης Δρούτσας δήλωσε σε τηλεοπτικό σταθμό ότι «η επίλυση του θέματος της ονομασίας είναι προϋπόθεση και εθνική κόκκινη γραμμή», επισημαίνοντας ότι δεν μπορεί να υπάρξει έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων εάν δεν πουν ΝΑΙ όλα τα κράτη μέλη, υπονοώντας ότι εμείς θα πούμε ΟΧΙ.
Στο ίδιο κλίμα κινήθηκε και η τέως ΥΠΕΞ και βουλευτής της ΝΔ κ. Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Διαβάζοντας για τις προτάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θέλω να θυμίσω και να καταστήσω σαφές ότι η εθνική κόκκινη γραμμή για τα Σκόπια είναι ότι δεν μπορούν να πάρουν ημερομηνία έναρξης συνομιλιών εάν δεν έχει λυθεί το θέμα του ονόματος. Αυτή είναι η εθνική κόκκινη γραμμή. Η Νέα Δημοκρατία είναι απόλυτη σε αυτό».

Ενθουσιασμός στα Σκόπια
Ο πρωθυπουργός των Σκοπίων, Νίκολα Γκρούεφσκι, εξέφρασε ιδιαίτερη ικανοποίησή για την ετήσια έκθεση της ΕΕ. «Η σημερινή ημέρα είναι μια ιστορική ημέρα για τη Δημοκρατία της Μακεδονίας και για τους πολίτες της και αυτό είναι αποτέλεσμα των μέχρι στιγμής προσπαθειών της κυβέρνησης, των πολιτών και όλων των πολιτικών παραγόντων στη χώρα» ανέφερε χαρακτηριστικά ο Γκρούεφσκι. Εκτίμησε δε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιβεβαίωσε τη συνολική πρόοδο που έχει σημειώσει η χώρα του, ενώ πρόσθεσε πως «θα εργαστούμε πάνω στις σχέσεις καλής γειτονίας και συνεργασίας. Όσον αφορά το ζήτημα του ονόματος, η Μακεδονία συνεχίζει ενεργά και εποικοδομητικά τις συνομιλίες υπό την αιγίδα του ΟΗΕ προκειμένου να υπάρξει κοινώς αποδεκτή λύση».
Ο πρόεδρος των Σκοπίων, Γκιόργκι Ιβάνοφ, σχολιάζοντας την πρόταση της Επιτροπής για έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων, έκανε λόγο για «μεγάλη επιτυχία της χώρας».
Την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής χαιρέτισε και η "Σοσιαλδημοκρατική Ένωση" (SDSM), το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης του Μπράνκο Τσερβένκοφσκι. Ωστόσο, εκτίμησε ότι η Επιτροπή, όπως προκύπτει από τις σχετικές δηλώσεις του επιτρόπου Όλι Ρεν, δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην επίλυση του ζητήματος της ονομασίας. «Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο καθορισμός ημερομηνίας ενταξιακών διαπραγματεύσεων εξαρτάται από τις συνομιλίες για την εξεύρεση λύσης στην εκκρεμότητα της ονομασίας», δήλωσε ο αντιπρόεδρος του SDSM, Γκόρνταν Γκεοργκίεφ. Ο ίδιος κάλεσε τον πρωθυπουργό Νίκολα Γκρούεφσκι να «ανοίξει τα χαρτιά του και να γνωστοποιήσει και να εξηγήσει με σαφήνεια στην κοινή γνώμη τα βήματα που πρόκειται να κάνει για την επίλυση του ζητήματος της ονομασίας».
Μετά τη δημοσιοποίηση της έκθεσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, πολίτες με τα αυτοκίνητά τους συγκεντρώθηκαν μπροστά στο κτίριο της κυβέρνησης στα Σκόπια, πανηγυρίζοντας για τη σύσταση της Επιτροπής για έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΠΓΔΜ.

Η Έκθεση για την Τουρκία
Όσον αφορά την Τουρκία, η έκθεση ορίζει ότι εμφανίζει μια νέα δυναμική σχετικά με τις πολιτικές μεταρρυθμίσεις. Εκφράζει ικανοποίηση για την αναθέρμανση των σχέσεων της Τουρκίας με την Αρμενία μετά από έναν αιώνα εχθρικού κλίματος, καθώς και για τις προσπάθειες που καταβάλλονται για λήξη της μακράς σύγκρουσης με την κουρδική μειονότητα της χώρα.
Καλεί δε την Τουρκία να επιταχύνει τις πολιτικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις και να περιορίσει το ρόλο του στρατού και να ομαλοποιήσει τις σχέσεις της με την Κύπρο.
Ειδικότερα, η έκθεση διαπιστώνει (!) ότι η Άγκυρα έχει σημειώσει πρόοδο στον τρόπο χειρισμού ανθρωπιστικών θεμάτων και στο θέμα της κουρδικής μειονότητας, επισημαίνοντας παράλληλα ότι μένουν πολλά ακόμα να γίνουν. Στην έκθεση της Επιτροπής περιλαμβάνονται "θετικές" αναφορές στα θέματα ιδιαίτερου ελληνικού ενδιαφέροντος, με την έμφαση να δίνεται στο θέμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, στο ζήτημα των περιουσιών της ελληνικής μειονότητας, στην υποχρέωση της Τουρκίας να διατηρεί σχέσεις καλής γειτονίας. Για το τελευταίο, ειδική αναφορά γίνεται στις παραβιάσεις του ελληνικού εναερίου χώρου από τις υπερπτήσεις τουρκικών αεροσκαφών πάνω από ελληνικά νησιά, ενώ επισημαίνεται και η στάση της Άγκυρας στην αντιμετώπιση της "λαθρομετανάστευσης".
Σε ό,τι αφορά το Κυπριακό, η Επιτροπή διαπιστώνει ότι δεν έχει υπάρξει καμία πρόοδος, εκ μέρους της Τουρκίας, ούτε στο θέμα του πρόσθετου πρωτοκόλλου της Άγκυρας (ελευθερία σε πλοία υπό κυπριακή σημαία να προσεγγίζουν τουρκικά λιμάνια) αλλά ούτε και στην εξομάλυνση των σχέσεων με την Κυπριακή Δημοκρατία και ζητά από την Άγκυρα να προβεί σε συγκεκριμένα βήματα, ώστε να συμβάλει στη δημιουργία ευνοϊκού κλίματος για τη συνολική λύση του Κυπριακού.
Ο Επίτροπος για τη διεύρυνση της Ε.Ε. υπογραμμίζει ότι η τελωνειακή ένωση της Τουρκίας με τα κράτη-μέλη παραμένει σε εκκρεμότητα. Παράλληλα, αναφέρεται στον αυξημένο ρόλο που διαδραματίζει ο στρατός στην πολιτική ζωή της Τουρκίας, "επίσημα και ανεπίσημα" και ζητά την επιτάχυνση των διαδικασιών για τον εναρμόνιση με το κοινοτικό κεκτημένο. Το ζήτημα παραπέμπεται στο συμβούλιο των υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε.
Να σημειωθεί ότι όπως στην περίπτωση των Σκοπίων έτσι κι εδώ, θα ασκηθούν πιέσεις στην ελληνική κυβέρνηση να μη θέσει βέτο, αλλά τα προβλήματα να επιλυθούν μετά την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. Δηλαδή προς όφελος της Τουρκίας και βλάβη δική μας.
Επ’ αυτού, η Κύπρια Ευρωβουλευτής κ. Ελένη Θεοχάρους τοποθετήθηκε ενώπιον της Μικτής Διακοινοβουλευτικής Επιτροπής ΕΕ-Τουρκίας: «Εάν δεν αρθεί η κατοχή της Κύπρου, η Τουρκία δεν πρόκειται να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση». Σύμφωνα με ανακοίνωση του γραφείου της Ευρωβουλευτού, «για την τοποθέτηση αυτή αφορμή δόθηκε από την επιμονή του φιλοτουρκικού μπλοκ να μην περιληφθεί το Κυπριακό στην ημερήσια διάταξη των εργασιών της Συνόδου, που θα πραγματοποιηθούν στην Άγκυρα από τις 25 μέχρι τις 28 Οκτωβρίου».
Η κ. Θεοχάρους «υποστήριξε ότι, εκ των πραγμάτων το Κυπριακό θα βρεθεί στην ατζέντα της Συνόδου και ότι η Ε.Ε. δεν μπορεί να ζητά άμεση αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων από την Υπερδνυστερία και να μην απαιτεί την άμεση αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο».








Αντιδράσεις σε δήλωση του κ. Λοβέρδου
περί «επαναπατρισμού Σλαβομακεδόνων»

Από τις Παμμακεδονικές Ενώσεις της υφηλίου

Αξιότιμε κύριε Βουλευτά,
Εκφράζουμε την έντονη δυσαρέσκεια και ανησυχία του Ελληνισμού του Εξωτερικού για τις ατυχείς και στερούμενες ιστορικής τεκμηρίωσης δηλώσεις σας στην πρόσφατη συνέντευξη που παραχωρήσατε στον κ. Τάκη Μίχα στην newstime.gr περί ελεύθερης επανόδου στην Ελλάδα των μεταλλαγμένων Σκοπιανών (πρώην Ελλήνων) αυτονομιστών και προπαγανδιστών. Οι δηλώσεις σας αυτές εύλογα προκαλούν ανησυχία όχι μόνον στους Μακεδόνες, αλλά ευρύτερα σε κάθε Έλληνα και γνώστη της Ελληνικής ιστορίας.
Αναρωτιόμαστε εάν με τις θέσεις αυτές δίνετε το στίγμα της εξωτερικής πολιτικής που θα ακολουθήσει η ιστορική σας παράταξη, εάν λάβει την εξουσία; Έχουν οι θέσεις αυτές εγκριθεί από τα συλλογικά όργανα του κινήματος ή αποτελούν προσωπικές σας τοποθετήσεις; Τι άλλαξε από τότε που η κυβέρνηση του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου αποφάσισε να μην τους συμπεριλάβει στους δικαιούμενους ελεύθερης επιστροφής στην Ελλάδα;
Ο «επαναπατρισμός των ανθρώπων σλαβομακεδονικής καταγωγής», όπως εσείς τους αποκαλέσατε, όχι μόνον θα προκαλέσει αναστάτωση στον πληθυσμό των ακριτικών περιοχών της Βορείου Ελλάδος, αλλά θα ενδυναμώσει τα ψευδο-επιχειρήματα περί δήθεν "Μακεδονικής" μειονότητας στη Μακεδονία. Θα ενισχύσουμε εμείς οι ίδιοι τις αποσχιστικές τάσεις σε ελληνικό έδαφος;
Δηλώσατε επίσης ότι θα επικεντρωθείτε μόνον στην επίλυση του ονόματος. Δηλαδή θα αδιαφορήσετε για τις κατηγορίες για την δήθεν γενοκτονία των Σκοπιανών από τους Έλληνες, για τους χάρτες της λεγόμενης "Αιγαιατικής Μακεδονίας" η οποία, όπως αυτοί λέγουν, βρίσκεται υπό Ελληνική κατοχή;
Οι δηλώσεις του Σκοπιανού Υπουργού Εξωτερικών κ. Μιλοσόσκι περί «καταπιεσμένης "Τουρκικής" και "Μακεδονικής" μειονότητας», η κλοπή της Μακεδονικής ιστορίας, οι προκλήσεις και οι προσβολές των Σκοπιανών με τη σβάστικα στην ελληνική σημαία και τον Πρωθυπουργό κ. Καραμανλή ντυμένο Ναζί, σας αφήνουν αδιάφορο; Γιατί θέλετε να επικεντρωθείτε μόνον στο όνομα;
Πεποίθησή μας είναι ότι οι κινήσεις αυτές όχι μόνον δεν θα βοηθήσουν στην επίλυση των προβλημάτων μας με τα Σκόπια, αλλά θα ενθαρρύνουν τις παράλογες απαιτήσεις τους. Δεν θα αρκεστούν πλέον στις μετονομασίες αεροδρομίων και σταδίων, στην προπαγάνδα περί ανύπαρκτων μειονοτήτων και στην κλοπή των εθνικών μας συμβόλων, αλλά θα προχωρήσουν σε πιο ακραίες διεκδικήσεις.
Μπορεί τόσο οι δηλώσεις στο newstime.gr όσο και στην Staina Todorovska της εφημερίδας SPIC στις 14 Σεπτεμβρίου 2009 να χαροποίησαν τους Σκοπιανούς. Σκεφθήκατε όμως ότι αποκαρδιώνετε τουλάχιστον τρία εκατομμύρια Μακεδόνες και εν δυνάμει το 85% του ελληνισμού εντός και εκτός χώρας;
Για τους Έλληνες, κ. Λοβέρδο, όπως και για τους ιστορικούς και τους επιστήμονες "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" σημαίνει, τμήμα, περιοχή, κομμάτι, διαμέρισμα, περιφέρεια της ελληνικής Επικράτειας εδώ και χιλιάδες χρόνια!
Δεν κατανοούμε πως, ένας εύελπις πολιτικός σαν κι εσάς μπορεί να αγνοήσει την ιστορία της χώρας, διεκδικεί να υπηρετήσει μέσα από το ελληνικό Κοινοβούλιο, τη στιγμή που 346 διακεκριμένοι καθηγητές ανά τον κόσμο από Πανεπιστήμια διεθνούς κύρους την υπερασπίζονται και με επιστολή τους προς το νέο Αμερικανό πρόεδρο ζητούν την επαναθεώρηση της πολιτικής των ΗΠΑ στο Μακεδονικό ζήτημα.
κ. Λοβέρδο, ακόμη και οι καθηγητές στην π.Γ.Δ.Μ. έχουν αρχίσει να εκφράζουν δημόσια την ανεδαφικότητα των ισχυρισμών των κυβερνήσεών τους. Θα τους ενισχύσουμε εμείς;
Ευχόμεθα να ανακαλέσετε τις ατυχείς αυτές δηλώσεις και σε όποια θέση σας φέρει το αποτέλεσμα των επερχόμενων εκλογών να υπηρετήσετε την Ελλάδα και τα ιστορικά της δίκαια με υπευθυνότητα και σεβασμό στην ελληνική και παγκόσμια ιστορία.
Με εκτίμηση,
Νίνα Γκατζούλη, Ύπατη Πρόεδρος-Πρόεδρος
των Παγκοσμίων Παμμακεδονικών Ενώσεων
(ακολουθούν οι υπογραφές των προέδρων
όλων των Παμμακεδονικών Ενώσεων)

Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι δυο απαντήσεις του κ. Α Λοβέρδου προς τον καθηγητή μαθηματικών κ. Δούδη που δημοσιεύτηκαν στον ιστοχώρο του Αντίβαρου.

Αρχικό μήνυμα
Εθνικό Σόκ από Λοβέρδο: Θέτει ζήτημα επαναπατρισμού των Σλαβομακεδόνων... αποσχιστών του ελληνικού εμφυλίου
Σε συνέντευξη του στο newstime.gr επανέλαβε την θέση του 2003 που έλεγε για άρση του νόμου Γεννηματά και επαναπατρισμό των Σλαβομακεδόνων αποσχιστών!
Να σας θυμίσω κ. Λοβέρδε ότι η FYROM δίνει σύνταξη σε αυτούς ως «συμμετέχοντες στο Εθνικο-απελευθερωτικό κίνημα στη Μακεδονία του Αιγαίου».
Να σας θυμίζω ποιοι είναι αυτοί:
Πολλοί από αυτούς κατά την περίοδο 1941-1944 εξεδήλωσαν φιλοβουλγαρικά αισθήματα και συνεργάστηκαν με τους Βουλγάρους συνεργάτες των Ναζί και με τη Βουλγαρική αστυνομία Οχράνα, η οποία έδρασε στη Μακεδονία και τη Θράκη, ως συμμαχική δύναμη των Γερμανών. Όταν είδαν ότι το 1944 η Γερμανία και η Βουλγαρία ανήκαν πλέον στο στρατόπεδο των ηττημένων του Β` Παγκοσμίου Πολέμου, οι άνθρωποι αυτοί, γεννημένοι κυρίως στη Δυτική Μακεδονία, για να αποφύγουν τη δίκη και τη καταδίκη ως δοσίλογοι, άλλαξαν πολιτική και εθνική συνείδηση εν μία νυκτί.
Κυριολεκτικά μέσα σε μια νύχτα οι συνεργάτες των Βουλγάρων φασιστών μεταμορφώθηκαν σε αριστερούς Σλαβομακεδόνες και εντάχθηκαν στην προπαγάνδα και στους σχεδιασμούς του Τίτο.
Το 1946-49 αγωνίσθηκαν για την απόσχιση της Μακεδονίας και της Θράκης από την Ελλάδα ενδύοντας αυτή την επιδίωξη με το μανδύα του κομμουνιστικού διεθνισμού και της... ταξικής πάλης.
Για δεύτερη φορά ηττημένοι και φοβούμενοι την δίκη και πιθανή καταδίκη τους βρέθηκαν στα Σκόπια και αποτέλεσαν ένα από τα θεμέλια της ψευδομακεδονικής προπαγάνδας. Αρκετοί από αυτούς μετανάστευσαν στις Η.Π.Α., τον Καναδά και την Αυστραλία και μετέφεραν εκεί τον φανατισμό τους κατά της Ελλάδος.
Αυτούς θέλετε να βάλετε ξανά στην Μακεδονία;

Πρώτη απάντηση κ. Λοβέρδου
Κύριε Δούδη,
Σας ευχαριστώ για τα μηνύματά σας. Παρ` ότι με αδικείτε βάναυσα, ωστόσο ο διάλογος είναι πάντα χρήσιμος. Ιστορία, ευτυχώς ή δυστυχώς, γνωρίζω. Μπορώ, αν μου στείλετε τη διεύθυνσή σας να σας ταχυδρομήσω το βιβλίο μου "Πολιτική Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας". Δεν είμαι ιστορικός, αλλά η ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας μου χρειάστηκε πολλές φορές κατά την έρευνα και τη διδασκαλία του Συνταγματικού Δικαίου. Δεχθείτε, λοιπόν, πως γνωρίζω την ιστορία του εμφυλίου, τα του Ν.Ο.Φ. κ.λπ. Πέραν όμως της ιστορίας.
Οι θέσεις μου για το θέμα της πΓΔΜ είναι καθαρές και σαφείς. Ως εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ για την εξωτερική πολιτική, τις έχω εκφράσει με καθαρότητα, αλλά και αυστηρότητα. Στο site μου (www.loverdos.gr) μπορείτε να τις αναγνώσετε. Σας παρακαλώ, τέλος, να δείτε πώς ακριβώς απήντησα στο Newstime, ως προς το ερώτημα της επιστροφής των προσφύγων ("εξάλειψη των καταλοίπων του εμφυλίου"). Νομίζω πως εσείς καταλαβαίνετε. Κι ακόμη στο περιουσιακό, επανέλαβα τη γνωστή φράση του Πρωθυπουργού κ. Καραμανλή από την επιστολή του προς τον Σκοπιανό ομόλογό του «Όσον αφορά περιουσιακά ζητήματα, οιοσδήποτε θα μπορούσε να κάνει χρήση της δυνατότητας νομίμου προσφυγής στα Δικαστήρια, συμπεριλαμβανομένου του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο». Ως εκ περισσού ίσως η επισήμανση, όταν γίνεται προς επαΐοντες όπως εσείς, πως και οι δύο απόψεις αποτελούν πάγιες θέσεις όλων των ελληνικών κυβερνήσεων, τουλάχιστον από το 1998 και μετά. Τέλος, αν έχετε αντίρρηση για μέτρα ανθρωπιστικού χαρακτήρα, όπως η άδεια που έδωσα να επισκεφθούν τη χώρα το 2003 υπερήλικες πρόσφυγες, τότε αφενός διαφωνούμε κι αφετέρου σας θυμίζω πως από την κίνησή μου αυτή όχι μόνο δεν προέκυψε πρόβλημα, αλλά αποσπάσαμε θετικά σχόλια από όλη την Ευρώπη, μη υποχωρώντας πουθενά και αποδεικνύοντας πόσο ισχυρή και δικαιοκρατική είναι η πατρίδα μας.
Ευχαριστώ
Ανδρέας Λοβέρδος

Σχολιασμός επί της Απάντησης κ. Λοβέρδου
Καταρχάς ευχαριστώ για την απάντηση. Θα κάνω κάποια σχόλια πάνω σε αυτήν και όχι μόνο:
1. Δεν είμαι κάποιος επαΐων. Απλώς ένας άνθρωπος που ασχολείται -όχι επαγγελματικά- με τα εθνικά θέματα.
2. Τα όποια σχόλια κάνω για τον οποιονδήποτε, αφορούν προφανώς τις πράξεις ή τις απόψεις του και όχι το πρόσωπό του.
3. Επί του προκειμένου.
Έχω την άποψη, ότι με το πρόσχημα "ανθρωπιστικών λόγων", εσείς κύριε Λοβέρδο (αλλά και όσοι ακόμα ασπάζονται αντίστοιχες απόψεις, π.χ. ο κύριος Λιάνης-αν δεν απατώμαι) δημιουργείται από το πουθενά πραγματικό θέμα σλαβο-"μακεδονικής" μειονότητας εντός Ελλάδας. Αυτό φυσικά, όχι αύριο αλλά σε βάθος χρόνου.
Όσον αφορά τις περιουσίες τους, μπορούν φυσικά να απευθυνθούν σε όποιο Δικαστήριο θέλουν. Γιατί πρέπει αυτό να συνοδεύεται και με επάνοδό τους, των ίδιων και των απογόνων τους, στην Ελλάδα; Μήπως ξεχάσαμε για ποιους πρόκειται; Όσο για το απλουστευτικό επιχείρημα που ακούστηκε από κάποιους, «μα καλά φοβάται η Ελλάδα γεράκους 80 χρονών;» ή «μα καλά σε τι έφταιξαν οι απόγονοι, ακόμα και εγκληματιών;», να σχολιάσω ότι κανένα σοβαρό κράτος δεν εισάγει από το πουθενά ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ!
Ναι, είναι ή θα εξελιχθεί σε πρόβλημα, η ύπαρξη ανθρώπων που αισθάνονται εθνικά "Μακεδόνες", αλλά όχι Έλληνες. Επίσης, να τονίσω ότι οι πλέον φανατικοί από τους φίλους μας της γειτονικής Βαρδαρίας, είναι οι απόγονοι τέτοιων ανθρώπων, είτε βρίσκονται στη FYROM (βλέπε τον πρωθυπουργό Γκρούεφσκι, πρώην Γκρόϊο από περιοχή Φλώρινας), είτε είναι ομογενείς τους στο εξωτερικό.
4. Αν υπάρχει οποιοδήποτε έγγραφο ή δήλωση εκ μέρους στελέχους της ΝΔ (ή άλλου κόμματος) που να δηλώνει ότι συμφωνεί με την άποψή σας, θα σας παρακαλούσα να μου τα αποστείλετε γιατί οι εκλογές πλησιάζουν και πολλοί από εμάς θα λάβουν σοβαρά τις θέσεις όλων των κομμάτων πάνω στα εθνικά θέματα πριν αποφασίσουν.
Και πάλι ευχαριστώ
Στη διάθεσή σας

Δεύτερη Απάντηση κ. Λοβέρδου
Kύριε Δούδη,
χαίρομαι που διευθετείται το περιβάλλον μέσα στο οποίο συζητάμε. Αντί ύβρεων, ανταλλάσσουμε επιχειρήματα. Σε ό,τι αφορά την εκ μέρους σας δημοσιοποίηση του διαλόγου μας, συμφωνώ απολύτως. Σε ό,τι αφορά, όμως την άποψή σας για τα κατάλοιπα του εμφυλίου, θέλω να σας πω ότι διαφωνώ απολύτως. Κατ` αρχάς δίνοντας νόημα στη φράση μου αυτή, που την επαναλαμβάνω σε κάθε ευκαιρία επί 7 χρόνια τώρα, καθορίζετε - χωρίς να έχω πει τίποτε περισσότερο - και τα θέματα που θα μπορούσα να εννοώ. Οι θέσεις ωστόσο, που είχα ή έχω, στην κυβέρνηση ή την αντιπολίτευση, δεν επιτρέπουν να μιλώ δημόσια, με τρόπο απολύτως συγκεκριμένο. Φυσικά εσείς δεν έχετε παρόμοια δέσμευση και καλά κάνετε να είστε περισσότερο άμεσος.
Τώρα, σε ό,τι αφορά το παρελθόν των γερόντων, των οποίων η απεθνική δράση στα χρόνια του εμφυλίου οδήγησε το ελληνικό κράτος στα συγκεκριμένα μέτρα. Στην προηγούμενη απάντησή μου υπογράμμισα, πως γνωρίζω και τα γεγονότα του εμφυλίου συνολικώς, αλλά και τη δράση του Ν.Ο.Φ. (πρώην Σ.Ν.Ο.Φ.). Γνωρίζω κι εγώ ονόματα και ιστορίες. Άλλωστε, για να μην πολυλογώ, δάσκαλός μου - μέσω των βιβλίων και των παρεμβάσεών του - ήταν και είναι ο κ. Σαράντος Καργάκος.
Χαίρομαι αυτή τη συνομιλία
Ανδρέας Λοβέρδος







History of the Macedonian People

(Editor: Todor Cepreganov, Authors Aneta Shukarova, Mitko B.Panov, Dragi Georgiev, Krste Bitkovski, Ivan Katardziev, Vanche Stojchev, Novica Veljanovski, Todor Cepreganov)
Institute of National History, Skopje 2008, 342 pp.

του Σπυρίδωνα Σφέτα, βαλκανιολόγου

Μετά την πτώση του Ράνκοβιτς (1966), όταν οι ομόσπονδες σοσιαλιστικές γιουγκοσλαβικές δημοκρατίες απέκτησαν ένα σημαντικό βαθμό αυτονομίας, ο Πρόεδρος της Ένωσης Κομμουνιστών "Μακεδονίας", Κρστε Τσερβενκόφσκυ, εισήγαγε την έννοια του "ετεροχρονισμένου έθνους" για τους Σλαβομακεδόνες. Από την καθυστερημένη κρατική αποκατάσταση των Σλαβομακεδόνων απέρρεε η ανάγκη της ταχείας ανάπτυξης του "μακεδονικού έθνους" το οποίο έπρεπε να αποκτήσει τα χαρακτηριστικά ενός σύγχρονου έθνους. Τα πρώτα βήματα ήταν η πραξικοπηματική ανακήρυξη της "Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Μακεδονικής Εκκλησίας" (1967), η ίδρυση της "Μακεδονικής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών", η έναρξη των ξενόγλωσσων προπαγανδιστικών εκπομπών του ραδιοφωνικού σταθμού Σκοπίων (1970) ο οποίος εξέπεμπε δύο φορές την ημέρα και στην ελληνική γλώσσα. Οι εκπομπές του ραδιοφωνικού σταθμού Σκοπίων στην ελληνική σχολίαζαν πάντοτε ζητήματα "μακεδονικού έθνους, μακεδονικής γλώσσας και μακεδονικής μειονότητας", πράγμα που δηλητηρίαζε τις διμερείς ελληνογιουγκοσλαβικές σχέσεις οι οποίες ούτως ή άλλως είχαν περιέλθει σε στασιμότητα στα πρώτα χρόνια της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Αναφερόμενος στις ανθελληνικές εκπομπές του ραδιοφωνικού σταθμού Σκοπίων ο θεωρητικός της δικτατορίας και υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, Γεώργιος Γεωργαλάς, δήλωσε σε συνέντευξη τύπου στις 17 Μαρτίου.
«Αι εκπομπαί αυταί, ως μετά λύπης μας πρέπει να διαπιστώνωμεν, αποτελούν ένα αγκάθι εις τας σχέσεις μεταξύ Γιουγκοσλαβίας και Ελλάδας... Επικαλούνται κείμενα του παρελθόντος αγνώστων συγγραφέων οι οποίοι υποστηρίζουν ότι υπάρχει δήθεν Μακεδονικόν θέμα, μακεδονική γλώσσα... Δεν ημπορούμεν να παραδεχθώμεν ευκόλως ότι η αποκέντρωσις εις την Γιουγκοσλαβίαν υπό την μορφήν ομόσπονδων δημοκρατιών επιτρέπει εις τα Σκόπια να παίζουν αυτόν το ρόλον. Δεν ημπορούμεν να πιστεύσωμεν ότι η αυτονόμησις των μέσων ενημερώσεως εις την Γιουγκοσλαβίαν, οι ραδιοσταθμοί, η τηλεόρασις και αι εφημερίδες επιτρέπουν εις έναν ραδιοφωνικόν σταθμόν να ασκή ιδίαν εξωτερικήν πολιτικήν»1.
Η ηγεσία των Σκοπίων διακήρυττε ότι οι σχέσεις της Ελλάδας με τη Γιουγκοσλαβία διέρχονταν τώρα από τα Σκόπια, δηλαδή από την αναγνώριση "μακεδονικής" μειονότητας. Η ομόσπονδη γιουγκοσλαβική κυβέρνηση όμως δεν έθετε την εξέλιξη των διμερών ελληνογιουγκοσλαβικών σχέσεων σε άμεση συνάρτηση με την αναγνώριση "μακεδονικής" μειονότητας από την Ελλάδα, παρόλο που στις επίσημες συναντήσεις πολιτικών ανδρών των δύο χωρών ανακινούσε το ζήτημα (για παράδειγμα στη συνάντηση του υφυπουργού Εξωτερικών Χρήστου Ξανθόπουλου Παλαμά με τον υπουργό Εξωτερικών Μίρκο Τεπάβατς στο Βελιγράδι τον Σεπτέμβριο του 1971, του Κωνσταντίνου Καραμανλή με τον πρωθυπουργό Τζεμάλ Μπίγιεντις τον Ιούνιο του 1975 στη Λιουμπλιάνα). Παρά την αισθητή βελτίωση των ελληνογιουγκοσλαβικών σχέσεων μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα (1974), η ηγεσία των Σκοπίων ήθελε να αποστέλλει ένα μήνυμα στην Αθήνα, έστω και για λόγους επικοινωνιακής πολιτικής στο εσωτερικό της ομόσπονδης σοσιαλιστικής γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας, ότι δεν παρέμενε αδιάφορη στη διαμόρφωση του πλέγματος των ελληνογιουγκοσλαβικών σχέσεων. Όταν τον Μάιο του 1976 ο Τίτο επισκέφθηκε την Αθήνα, στη γιουγκοσλαβική αντιπροσωπεία συμμετείχε και ο πρωθυπουργός των Σκοπίων, Μπλαγκόϊ Ποπώφ, παρά τις αντιρρήσεις της ελληνικής κυβέρνησης.
Σε επίπεδο ιστοριογραφίας, μετά το 1966, προτεραιότητα για τους ιστορικούς των Σκοπίων είχε ο Μεσαίωνας, η διερεύνηση του "μακεδονικού κράτους του Σαμουήλ", ο σφετερισμός της βουλγαρικής μεσαιωνικής ιστορίας και η διεύρυνση των ορίων της "ιστορικότητας του μακεδονικού έθνους". Επιχειρώντας μια μαρξιστική ανάλυση του έθνους, ο Κρστε Τσερβενκόφσκυ συνέδεε τη γένεση των εθνών με τον καπιταλισμό, αλλά χωρίς ιστορικό παρελθόν ένα έθνος δεν μπορεί να προκύψει μόνο υπό την επίδραση οικονομικών παραγόντων. «Η ηγεσία μας δεν μπορεί να πει στο λαό μας πως μέχρι το 1945 ήμασταν Βούλγαροι και κατόπιν γίναμε Μακεδόνες. Αυτό το αίσθημα άρχισε να αναπτύσσεται κατά τα μέσα του περασμένου αιώνα», επισήμανε ο Τσερνεκόφσκυ στον Τόντωρ Ζίφκωφ σε συνάντησή τους στις 19 Μαΐου 19672. Αλλά ένα αίσθημα δεν μπορεί να αναπτυχθεί χωρίς την αναζήτηση πραγματικών ή μυθικών ιστορικών ριζών. Στη δεκαετία του `60 και `70 οι βουλγαρογιουγκοσλαβικές σχέσεις επηρεάζονταν αισθητά από το Μακεδονικό ζήτημα: Η Σόφια δεν μπορούσε να αποδεχτεί τη θεμελίωση του "μακεδονικού έθνους" σε αντιβουλγαρική βάση και την πλαστογράφηση της βουλγαρικής μεσαιωνικής ιστορίας, ενώ τα Σκόπια αναζητούσαν "μακεδονική μειονότητα" στη Βουλγαρία και κατηγορούσαν την κομμουνιστική Βουλγαρία ότι δεν είχε αποδεσμευτεί από το σύμπλεγμα του μεγαλοϊδεατισμού της Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου. Η Βουλγαρία είχε καθιερώσει ως εθνικές γιορτές την 2η Αυγούστου, επέτειο της εξέγερσης του Ίλιντεν το 1903, και την 3η Μαρτίου, επέτειο της υπογραφής της προκαταρκτικής Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου το 1878.
Μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και την ανεξαρτητοποίηση της ΠΓΔΜ, η διένεξη των Σκοπίων με την Ελλάδα για το όνομα κατέστησε επιτακτική την ανάγκη στη γειτονική χώρα της προσκόμισης "ιστορικών" επιχειρημάτων για να αποδειχθεί ότι οι έννοιες "Ελλάδα και Μακεδονία, Έλληνες και Μακεδόνες" αλληλοαποκλείονται και ότι οι Σλαβομακεδόνες προέρχονται από τους "Αρχαίους, μη ελληνικής προελεύσεως, Μακεδόνες" από τους οποίους κληρονόμησαν και το όνομα3. Η "τεκμηρίωση" αυτών των θέσεων προσέλαβε το χαρακτήρα υστερίας μετά τη σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι (Απρίλιος 2008), την αποτυχία της γειτονικής χώρας να ενταχθεί στους ευρωατλαντική συμμαχία και το αβέβαιο μέλλον της σχετικά με την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το σκοπό αυτό εξυπηρετεί η πρόσφατη έκδοση του Ινστιτούτου Εθνικής Ιστορίας των Σκοπίων History of the Macedonian People, Skopje 2008, συλλογικό έργο διαφόρων ιστορικών της παλιάς και νέας γενιάς που χρηματοδοτήθηκε από την κυβέρνηση Γκρούεφσκυ και γράφτηκε με ταχύτατους ρυθμούς.
Τα πρώτα πέντε κεφάλαια (σσ. 5-72) αναφέρονται στην Αρχαιότητα και στον Πρώϊμο Μεσαίωνα ( Macedonia in the Prehistoric Time, Macedonia in the Ancient World, Alexander III of Macedonia 336 BC-323BC, Macedonia the World Empire, The Formation of Macedonian Empires after the death of Alexander III of Macedonia, Macedonia in the Period of Roman Rule -168 BC to the end of III century-, Macedonia between East and West IV-V century). Δύο είναι οι βασικές θέσεις που προβάλλονται: 1) ότι οι Αρχαίοι Μακεδόνες, από εθνολογική και γλωσσική άποψη, είναι συγγενείς με τους Βρύγες (θρακικό φύλο), διέφεραν από τους Έλληνες (μοναρχία στη Μακεδονία, ενώ πόλεις-κράτη στους Έλληνες), οι οποίοι αποκαλούσαν τους Μακεδόνες βαρβάρους, 2) η Ελληνιστική Εποχή, όρο που εισήγαγε ο Γερμανός ιστορικός Droysen, πρέπει να αποκαλείται "Αλεξανδρινή ή Μακεδονική", διότι τα οικουμενικά επιτεύγματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η διάλυση των πόλεων-κρατών και η φυλετική ανάμιξη των Μακεδόνων με τους Πέρσες, ήταν σε πλήρη αντίθεση με τις παραδόσεις των Ελλήνων (πόλις-κράτος, αντίθεση Έλλην-Βάρβαρος).
H ελληνικότητα των Αρχαίων Μακεδόνων προκύπτει από τις ιστορικές πηγές, τα γλωσσολογικά δεδομένα και τα αρχαιολογικά ευρήματα που συνδέουν το μακεδονικό χώρο με τον Ελληνισμό ήδη από τη μυκηναϊκή εποχή. Σοβαροί μελετητές (Hoffman, Beloch, Droysen) έχουν τεκμηριώσει την άποψη αυτή. Η εχθρική στάση ορισμένων πολιτικών παραγόντων έναντι των Αρχαίων Μακεδόνων οφείλεται στη διαφορά του πολιτικού συστήματος μεταξύ της Μακεδονίας (δεν υπήρχε ο θεσμός της δημοκρατίας, της πόλης-κράτους) και της Νότιας Ελλάδας και στο φόβο επιβολής μοναρχικού πολιτεύματος. Η επιθετικότητα του Δημοσθένη κατά του Φιλίππου οφείλεται και στο γεγονός ότι η Αθήνα, με την εξάπλωση του μακεδονικού βασιλείου, έχανε τις αποικίες της στο μακεδονικό χώρο και τις προσβάσεις της στη Θράκη που αποτελούσε το σιτοβολώνα της. Η Μακεδονία αποτέλεσε προπύργιο του Ελληνισμού κατά των βαρβάρων «τίνος και πηλίκης δει τιμής αξιούσθαι Μακεδόνας, οι τον πλείω του βίου χρόνον ου παύονται διαγωνιζόμενοι προς τους βαρβάρους υπέρ της των Ελλήνων ασφαλείας. Ότι γαρ αεί ποτ` αν εν μεγάλοις ήν κινδύνοις τα κατά τους Έλληνας, ει μη Μακεδόνας είχομεν πρόφραγμα» (Πολύβιος, 9,35). Σε τελευταία ανάλυση σημασία έχει το γεγονός ότι οι ίδιοι οι Μακεδόνες τόνιζαν την ελληνική τους καταγωγή. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του βασιλιά Αλέξανδρου Α΄ (498-454), ο οποίος απέδειξε την ελληνική του καταγωγή για να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες «Αλεξάνδρου γαρ αεθλεύειν ελομένου και καταβάντος επ` αυτό τούτο οι αντιθευσόμενοι Ελλήνων έξεργόν μιν, φάμενοι ου βαρβάρων αγωνιστέων είναι τον αγώνα αλλ` Ελλήνων. Αλέξανδρος δε επειδή απέδειξε ως είη Αργείος, εκρίθη τε είναι Έλλην και αγωνιζόμενος στάδιον συνεξέπιπτε τω πρώτω» (Ηρόδοτος, V,22).
Η γλώσσα των Αρχαίων Μακεδόνων ήταν ελληνική διάλεκτος. Η μόνη φωνητική διαφορά που διακρίνει την αρχαία μακεδονική από τις άλλες ελληνικές διαλέκτους δηλ. τα σύμφωνα β αντί, δ αντί θ και γ αντί χ, εξηγείται μέσα στο πλαίσιο της ελληνικής διαλεκτολογίας. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι ο μακεδονικός εθνικός κλάδος διαχωρίστηκε από τον ιωνικό, αιλοαχαϊκό και δωρικό πριν η πρωτοελληνική διαμορφώσει από τους αντίστοιχους ινδοευρωπαϊκούς φθόγγους το φ,θ,χ και ακολούθησε δική του εξέλιξη ή ότι ο μακεδονικός κλάδος, χωρίς να πάψει να είναι ελληνικός, αφομοίωσε πολλούς Θρακο-Ιλλυριούς ώστε να δεχτεί ως προς το φθογγικό αυτό στοιχείο ξένη επίδραση.
Ο Φίλιππος Β΄ και ο Μέγας Αλέξανδρος είχαν αντιληφθεί ότι οι Πέρσες, παρά την ήττα τους στους Μηδικούς Πολέμους, αναμιγνύονταν στα εσωτερικά των ελληνικών πόλεων, αναγορεύτηκαν σε ρόλο διαιτητού (Ανταλκίδειος Ειρήνη 387 π.Χ.) και αποτελούσαν απειλή. Για το λόγο απέβησαν θιασώτες της Πανελληνίου Ιδέας, της ένωσης των Ελλήνων και τιμωρίας των Περσών υπό το σκήπτρο της μακεδονικής δυναστείας. Τον οικουμενικό και ηγεμονικό ρόλο που θα μπορούσε να διαδραματίσει ο Ελληνισμός, αν παρέμεινε ενωμένος υπό μία εξουσία, αντιλήφθηκε ο ίδιος ο δάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο Αριστοτέλης. Οι λαοί της οικουμένης παρουσιάζουν τριών ειδών χαρακτήρες, επισήμανε ο Αριστοτέλης. Οι λαοί που ζουν σε ψυχρούς τόπους έχουν δυνατό θυμικό, αλλά υστερούν στη διανόηση και στην επιδεξιότητα. Για το λόγο αυτό ζουν σχετικά ελεύθερα, αλλά δεν έχουν πολιτικότητα και δεν μπορούν να κυβερνήσουν τους πλησίον τους. Τα έθνη της Ασίας δεν υστερούν σε διανοητικές αρετές και σε επιδεξιότητα, αλλά είναι "άθυμα", δεν έχουν θέληση. Στη μέση βρίσκονται οι Έλληνες που συνδυάζουν και τις δύο αρετές, είναι διανοητικοί και θυμοειδείς, και για το λόγο αυτό είναι ελεύθεροι και ξέρουν να πολιτεύονται4. Ξεπερνώντας την πολιτική θεωρία της πόλης-κράτους, ο Αριστοτέλης τόνισε ότι οι Έλληνες, αν πολιτεύονταν καλά και αποτελούσαν μια πολιτεία, θα μπορούσαν να εξουσιάσουν όλο τον κόσμο: «Το δε των Ελλήνων γένος, ώσπερ μεσεύει κατά τους τόπους, και γαρ ένθυμον και διανοητικόν έστιν, διόπερ ελεύθερόν τε διατελεί και βέλτιστα πολιτευόμενον, και δυνάμενον άρχειν πάντων, μιας τυγχάνων πολιτείας» (Πολιτικά, 1327, σ29).
Δεν αποτελεί κατά συνέπεια έκπληξη που ο Μέγας Αλέξανδρος ακολούθησε το δίδαγμα του δασκάλου του, θεωρώντας αναγκαίο τον τερματισμό του βίου της πόλεως-κράτους μπροστά την ιστορική αποστολή του Ελληνισμού. Η αντίθεση Έλλην-Βάρβαρος είχε ήδη ξεπεραστεί μέσω της μέθεξης των αλλόγλωσσων στην ελληνική παιδεία. Η φυλετική συγχώνευση Μακεδόνων και Περσών που προώθησε ο Μέγας Αλέξανδρος, η υιοθέτηση της ανατολικής ενδυμασίας και των περσικών τρόπων ζωής ήταν κινήσεις τακτικής μέσα στη στρατηγική του για τη συγχώνευση Ελλάδος (Ευρώπης)-Ασίας, αλλά με αφετηρία και ρυθμιστικό παράγοντα το ελληνικό πνεύμα. Για τη διάδοση του ελληνικού πολιτισμού ίδρυσε πάνω από 70 πόλεις. Η ανατολική Μεσόγειος αποτέλεσε μια ενότητα και η ελληνική γλώσσα απέβη η κοσμοπολίτικη γλώσσα της ελληνιστικής εποχής, προλειαίνοντας έτσι το έδαφος για τη νίκη του Χριστιανισμού. Το να ισχυριστεί κανείς ότι ο Droysen εισήγαγε σκόπιμα τον όρο Ελληνιστική Εποχή γιατί έβλεπε στη Μακεδονία, η οποία ένωσε την Ελλάδα και κυριάρχησε στην Ασία, ένα πρότυπο για ανάλογο ρόλο της Πρωσίας (Μακεδονίας), την ένωση δηλαδή της Γερμανίας (Ελλάδας) και την επικράτησή της στην Ευρώπη (Ασία), είναι μια υπεραπλούστευση.
Είναι κατανοητό γιατί σήμερα οι ιστορικοί και οι αρχαιολόγοι των Σκοπίων αποδίδουν μεγάλη σημασία στην αρχαιότητα με τη γενναιόδωρη κρατική επιχορήγηση των ανασκαφών. Η Μακεδονία είναι συνδεδεμένη με την παγκόσμια ιστορία. «Η Μακεδονία μπορεί να υπερασπίσει το όνομά της, μονάχα αν αποδείξει ότι ο μακεδονικός λαός έχει αρχαίες ρίζες και όχι ότι είναι σλαβικός. Η κύρια προβληματική με το όνομα είναι ο ισχυρισμός ότι οι Σλάβοι είναι ένα συστατικό της εθνογένεσής μας. Το όνομα Μακεδονία υπάρχει πολύ πριν από τους Σλάβους και, αν ισχυριστούμε ότι η καταγωγή μας ανάγεται στον 5ο και 6ο αιώνα, θάβουμε το όνομα Μακεδονία, διότι αυτό ανήκει στους Αρχαίους και δεν είναι σλαβικό. Το όνομα αυτό υπάρχει πριν από τους Σλάβους και είναι προβληματικός ο ισχυρισμός ότι οι Σλάβοι είναι μέρος της εθνογένεσής μας»5 ήταν η χαρακτηριστική δήλωση του αρχαιολόγου Πάσκο Κούζμαν, ο οποίος, ως μέντορας του Γκρούεφσκυ, είχε καταλυτική επίδραση στη λήψη των αποφάσεων για την κατασκευή του αγάλματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και στη μετονομασία οδών και σταδίων με αρχαία ονόματα.
Αυτή η φετιχοποίηση της ιστορίας και η κατασκευή εθνογενετικών θεωριών για την κάλυψη πολιτικών αναγκών θυμίζει την ιστοριογραφία κατά την περίοδο του εθνικοσοσιαλισμού. Τότε με υπερβάλλοντα ζήλο Γερμανοί ιστορικοί υπερθεμάτιζαν την άρια, μη σλαβική καταγωγή των Βουλγάρων (ως προερχομένων από τους Πρωτοβούλγαρους) και των Κροατών (ως προερχομένων από τους Άντες).
Τα επόμενα τέσσερα κεφάλαια (σ.73-114) αναφέρονται στο Μεσαίωνα (Macedonia and the Slavs-Macedonia, the Cradle of the cultural and spiritual proceses, The Creation of the Medieval State in Macedonia, Macedonia between the Byzantine and the Ottoman Empire). Η "πρωτότυπη" θέση που προβάλλεται εδώ είναι ότι οι Αρχαίοι Μακεδόνες υφίσταντο ακόμα ως ιδιαίτερος λαός, αναμίχθηκαν με τους Σλάβους, που αριθμητικά ήταν λιγότεροι, στους οποίους κληροδότησαν το όνομα "Μακεδόνες" ως δηλωτικό πλέον των Σλάβων. Έτσι, οι Βυζαντινοί εισήγαγαν τους όρους Μακεδόνες Σλάβοι και Μακεδονικαί Σκλαβηνίαι! «The attested continuity of the Macedonians as a major population in Macedonia had an essential reflection on the process of the transfer of the Macedonian traditions to the Slavs that settled on the territory of Macedonia from the 7th century. This was also confirmed by the recent historical and archeological studies, which demonstrate that the Slavic settlement in Macedonia did not represent massive colonization of such capacity that might have completely changed the ethnical constellation in Macedonia, although the strong influence of the Slavic ethnos was certain. At the same time the Slavs themselves during the 7th century noticed a demographic crisis. Actually, it was a gradual process that enabled the mutual interaction, coexistence and symbiosis between the ancient Macedonians and the Slavs that settled in Macedonia. Actually, the new complex ethnical configuration that had been created on the territory of Macedonia during the 7th-8th century period, with the attested presence of the ancient Macedonians and settled Slavs in Macedonia, caused the Byzantine authors like Theophanes to start identifying the Slavs that were living on the Macedonian territory under the unified name -Macedonian sklavini. Thus it can be concluded that the ancient Macedonians had a strong influence in the process of group self-identification and the creation of the identity of the Slavs settled in Macedonia, which were considered by the Byzantines as Macedonian Slavs. The episodes that were found in the Book II in the Miracles of St Demetrius in which the anonymous author makes clear distinction between `our language` and the `language of the Romeians, Bulgarians and Slavs`, actually refer that the initial phase of the process of interaction not the Greek, but the Macedonian language spoken in Thessalonica was used in the communication between the Thessalonican citizens and the Macedonian Slavs» (σσ.83-84).
Ακολουθούν οι ανακυκλώσεις των συνηθισμένων στερεοτύπων: Τον 9ο αιώνα ένα μέρος της Μακεδονίας, που συμπίπτει με τα όρια της σημερινής ΠΓΔΜ, προσαρτήθηκε στο μεσαιωνικό βουλγαρικό κράτος, αλλά οι Μακεδόνες (Σλάβοι) κατόρθωσαν να αποτινάξουν τη βουλγαρική διοίκηση και με τον Σαμουήλ να ιδρύσουν το πρώτο "μακεδονικό" κράτος (969 μ.Χ.), στην Αχρίδα χρησιμοποιούνταν το γλαγολιτικό αλφάβητο, ενώ στην Πρεσλάβα το κυριλλικό. Το ότι οι βυζαντινοί συγγραφείς αναφέρουν το κράτος του Σαμουήλ ως βουλγαρικό αποδίδεται, κατά τους ιστορικούς των Σκοπίων, στην άγνοια των εθνολογικών δεδομένων και κυρίως στο γεγονός ότι την περίοδο που είχε συγκροτηθεί το κράτος του Σαμουήλ οι Βυζαντινοί χρησιμοποιούσαν τον όρο Μακεδονία ως διοικητικό όρο, ως Θέμα, για τη Θράκη (σσ.102-106). Η γλώσσα στην οποία μεταφράστηκαν τα Ευαγγέλια και άλλα εκκλησιαστικά κείμενα από τους Κύριλλο και Μεθόδιο ήταν η γλώσσα των "Μακεδόνων" (Σλάβων). Τον 14ο αιώνα η Μακεδονία καταλήφθηκε από τους Σέρβους, αλλά οι "Μακεδόνες" (Σλάβοι) διατήρησαν την ταυτότητά τους και ο Στέφανος Δουσάν έφερε τον τίτλο "tsar of the Romeians and Serbs as well as Macedonian tsar" (σ.114).
Οι έωλες αυτές θέσεις έχουν αντικρουσθεί6 και είναι περιττός ένας περαιτέρω σχολιασμός. Επειδή όμως η ιστορία στα Σκόπια γράφεται υπό το πρίσμα της μάχης με την Ελλάδα για την κατοχύρωση του ονόματος της Μακεδονίας, αξίζει να σχολιαστούν τα νέα σοφίσματα. Τα συγκεκριμένα κεφάλαια για το Μεσαίωνα έγραψε ο νεαρός ιστορικός Mitko Panov. Ο πατέρας του, Branko Panov, στα αντίστοιχα κεφάλαια της "Ιστορίας του μακεδονικού λαού", στην έκδοση του 2000, όταν η διένεξη Ελλάδας-Σκοπίων δεν είχε τη σημερινή οξύτητα, υποστήριζε το αντίθετο, ότι δηλαδή οι Σλάβοι ήταν πολυπληθέστεροι και υπερίσχυσαν. «Μετά την οριστική εγκατάσταση των Σλάβων στη Μακεδονία, σε ορισμένες περιοχές κυρίαρχη ομάδα αναδείχτηκε η σλαβική εθνολογική ομάδα. Οι παλιοί κάτοικοι -οι Μακεδόνες- οι οποίοι την περίοδο αυτή αποτελούσαν τον κύριο αυτόχθονα πληθυσμό, όπως και οι άλλοι παλαιοβαλκανικοί λαοί (Θράκες, Ιλλυριοί, Έλληνες και άλλοι) είχαν σε σημαντικό βαθμό συρρικνωθεί κατά τις μακροχρόνιες σλαβο-αραβικές επιδρομές. Ένα μεγάλο μέρος του παλαιού μακεδονικού πληθυσμού εξοντώθηκε ή αιχμαλωτίστηκε, ένα μεγάλο επίσης μέρος μετοίκησε γύρω από την Αδριανούπολη της Θράκης. Με τη μετατροπή της Μακεδονίας σε σλαβική χώρα επήλθε συμβίωση μεταξύ των Σλάβων εποίκων, που αριθμητικά ήταν πολύ περισσότεροι, και του εκτοπισθέντος αυτόχθονου μακεδονικού πληθυσμού, που αριθμητικά ήταν λιγότερος»7.
Προφανώς δεν προέκυψαν νέα ιστορικά και αρχαιολογικά δεδομένα για τη ριζική αυτή αναθεώρηση των απόψεων, αλλά πολιτικά δεδομένα, η συνειδητοποίηση του γεγονότος από την πλευρά των Σκοπίων ότι η διένεξη με την Ελλάδα για το όνομα δεν είναι διμερές θέμα και η μη επίλυσή του θα έχει συνέπειες για το μέλλον της χώρας. Έτσι, πρέπει να αποδειχτεί η "ιστορική συνέχεια του μακεδονικού λαού".

Η συνέχεια στο επόμενο




Ο ρόλος του τουρκικού Προξενείου στη Θράκη

Έντονη είναι η παρουσία της "Πρωτοβουλίας για την απομάκρυνση του τουρκικού Προξενείου" από την Θράκη, η οποία δραστηριοποιείται εδώ και ένα μήνα στην Κομοτηνή. Με ανακοινώσεις, έντυπες και στο διαδίκτυο, ενημερώνει τους πολίτες για το ρόλο ενός Προξενείου, του οποίου ο σκοπός ύπαρξής του παραμένει αδιευκρίνιστος.
Ήδη η "Επιτροπή Πρωτοβουλίας" τοποθέτησε ενημερωτικές πινακίδες στην πλατεία της Κομοτηνής διανέμει έντυπο υλικό, που αναφέρεται στο ρόλο της διπλωματικής αποστολής της Τουρκίας στη Θράκη, η οποία έχει σκοπό τον εκτουρκισμό της μειονότητας, την γκετοποίηση και την περιχαράκωσή της, τον εκτουρκισμό των Πομάκων και των Ρομά και όχι μόνο.
O Kώστας Καραΐσκος, εκδότης της εφημερίδας "Αντιφωνητής", εκ μέρους της Πρωτοβουλίας δηλώνει: «Συνεχίζεται η πρωτοβουλία που είχαμε ανακοινώσει ότι θα ξεδιπλωθεί, σε σχέση με την παρουσία και τη δράση του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής. Είμαστε στην κεντρική πλατεία της Κομοτηνής διανέμοντας υλικό σε σχέση με την υπόθεση αυτή. Θα υπάρξουν κι επόμενες ενέργειες οι οποίες θα προσπαθήσουν τουλάχιστον να ξαναφέρουν στην πολιτική ατζέντα αυτό το τόσο σοβαρό ζήτημα. Ελπίζουμε ότι και η κοινωνία της πόλης θα ανταποκριθεί και θα λάβει υπόψη της όλα αυτά τα στοιχεία που είναι στην διάθεση της, έτσι ώστε να διαμορφώσει γνώμη για το ζήτημα και θα ζητά απαντήσεις από τους πολιτευτές πάνω σε αυτό το θέμα».
Ένα λιτό αλλά περιεκτικό κείμενο διανέμεται μεταξύ άλλων από την Επιτροπή Πρωτοβουλίας (www.proxeneio-stop.org):
«Ποιο θα ήταν το μειονοτικό θέμα της Θράκης αν έλειπε η διαβρωτική δράση του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής; Όλοι γνωρίζουν την πραγματική αιτία πλήθους προβλημάτων στην περιοχή, όμως κανείς δεν τολμάει να την ονομάσει ρητά και ταυτόχρονα να αναδείξει το ζήτημα ασφάλειας για την ελληνική πολιτεία και πλειονοτική κοινωνία, το ζήτημα εκδημοκρατισμού και ένταξης της μειονοτικής κοινωνίας, το ζήτημα εξορθολογισμού και εξομάλυνσης της πολιτικής και οικονομικής ζωής της Θράκης.
Ποιος χρειάζεται το Προξενείο της Τουρκίας στην πόλη μας;
l Υπάρχουν Τούρκοι υπήκοοι στη Θράκη;
l Υπάρχουν τόσες γραφειοκρατικές διαδικασίες - ιδίως μετά την κατάργηση της βίζας για την Τουρκία - που δικαιολογούν μια τέτοια πολυπρόσωπη και πολυέξοδη υπηρεσία στην Κομοτηνή;
l Υπάρχουν μειονοτικά δικαιώματα που, μέσα στη σύγχρονη Ελλάδα της Ε.Ε., έχουν ανάγκη έναν τέτοιο "εγγυητή", όπως π.χ. τον βλέπουμε να τα προσφέρει στο τουρκοκρατούμενο Κουρδιστάν;
l Ή μήπως η Συνθήκη της Λωζάνης, που η Τουρκία την έχει κάνει κουρελόχαρτο από την ημέρα της υπογραφής της, χρειάζεται την κηδεμονία του βιαστή της;
Η απάντηση είναι προφανώς αρνητική σε όλα τα παραπάνω, λέει η κοινή λογική. Ποιος ο λόγος τότε της ύπαρξής του στη Θράκη;
l Μήπως η συντήρηση ενός παρακρατικού μηχανισμού που οδηγεί τους μουσουλμάνους συμπολίτες μας σε γκετοποίηση;
l Μήπως η δημιουργία / χειραγώγηση κάποιων μειονοτικών ηγεσιών για τον έλεγχο της μειονοτικής κοινωνίας;
l Μήπως η μεθόδευση ενεργειών που εκτουρκίζουν Πομάκους και Ρομά για να δημιουργήσουν μέσα από αυτήν την εθνοκάθαρση "τουρκική μειονότητα";
Όλα τούτα τα γνωρίζει πολύ καλά η τοπική κοινωνία, μα δεν μιλάει. Άλλοι λόγω οικονομικών συμφερόντων, άλλοι λόγω πολιτικών βλέψεων, άλλοι λόγω εφησυχασμού με το άλλοθι των "αρμοδίων" που δήθεν "ξέρουν τι κάνουν", δεχόμαστε όλοι την παρουσία του λύκου μέσα στο μαντρί.
Είναι όμως άμεση ανάγκη να γίνει ένας δημόσιος, δημοκρατικός διάλογος για το ζήτημα και η θρακική κοινωνία να εκφράσει τη βούλησή της. Χρειαζόμαστε ένα κοινωνικό κίνημα που θα προτάσσει τα αληθινά προβλήματα του τόπου, τα οποία έχουν φτάσει σε τέτοιον παροξυσμό, που η επίλυσή τους είναι όρος όχι μόνο συλλογικής αλλά και ατομικής προόδου κι επιβίωσης.
Η απομάκρυνση του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής είναι ένα τέτοιο μείζον θέμα που δεν μπορεί να σκεπάζεται διαρκώς από σιωπή. Αν είμαστε πράγματι κοινωνία πολιτών, έχουμε λόγο και πρέπει ν` ακουστεί!»

Ιστορικό παρεμβάσεων του τουρκικού προξενείου Κομοτηνής
Τη δράση του τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής δεν μπορούμε να την περιγράψουμε σε κάθε πτυχή της, καθώς α) δεν είμαστε καμιά κρατική υπηρεσία που να παρακολουθεί κάθε του κίνηση και β) δεν διαθέτουμε αποδείξεις για τις πιο κραυγαλέες παρεμβάσεις του.
Μπορεί να θρυλείται ότι μισθοδοτεί χιλιάδες άτομα στην περιοχή για να συντηρείται ένα κλίμα αντιπαράθεσης και χαμηλής έντασης, ότι δανειοδοτεί μειονοτικές επιχειρήσεις και αγορές χριστιανικών περιουσιών από μουσουλμάνους, ότι χορηγεί υποτροφίες και χρηματοδοτεί σχολεία και τζαμιά ακόμη και σε έρημες σήμερα περιοχές, ότι συντηρεί μειονοτικές εφημερίδες (βλ. παλιότερα δημοσιεύματα του Αϊντίν Ομέρογλου), όμως επιλέξαμε να παρουσιάσουμε μόνον όσα γίνονται στο φως της δημοσιότητας. Από αυτά καθένας μπορεί να αντιληφθεί τι γίνεται στο παρασκήνιο, τι λέγεται π.χ. σε ένα τέμενος όταν το επισκέπτεται προεκλογικά ο Πρόξενος μαζί με μειονοτικό υποψήφιο, ή τι σημαίνει ετήσιος προϋπολογισμός του Προξενείου Κομοτηνής άνω των 20.000.000 ευρώ! Παραθέτουμε λοιπόν ενδεικτικά ορισμένα παραδείγματα για τον καλόπιστο αναγνώστη, ώστε να μην μένει καμία αμφιβολία για το τι ακριβώς εξυπηρετεί διαχρονικά η παρουσία Προξενείου.

Α) Ο προβοκάτορας Οκτάι Ενγκίν
Τα Σεπτεμβριανά τού 1955, στα οποία ρημάχτηκε ο Ελληνισμός της Πόλης από τις κρατικά οργανωμένες τουρκικές ορδές, όλοι τα γνωρίζουμε. Ίσως όμως αξίζει να δοθεί μεγαλύτερη σημασία στην αφορμή που τα πυροδότησε, την τοποθέτηση μιας βόμβας στο Προξενείο της Θεσσαλονίκης από τον Οκτάι Ενγκίν, φοιτητή από την Κομοτηνή και γιο υποψηφίου βουλευτή της Ροδόπης.
Αυτό που δεν σημειώνεται είναι ότι ο Ενγκίν ήταν υπάλληλος του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής και, όπως έχει αποκαλυφθεί πέραν πάσης αμφιβολίας, ο Ενγκίν έδρασε με συνεργό το θυρωρό του Προξενείου. Όχι όμως μόνον αυτό. Ο εκρηκτικός μηχανισμός είχε έρθει στην Ελλάδα με το διπλωματικό σάκο από την Τουρκία και ο δράστης - όταν αφέθηκε ελεύθερος μετά τη σύλληψή του, για να δικαστεί δήθεν αργότερα - διέφυγε στην Τουρκία μέσα στο πορτμπαγκάζ τού τότε Προξένου στην Κομοτηνή, Αχμέτ Ουμάρ! Αν αυτό λέγεται λειτουργία διπλωματικής Αρχής, τότε τι θα ονομάζαμε "φωλιά πρακτόρων";

Β) Η αποκαθήλωση του Σαδίκ Αχμέτ
Στα τέλη της δεκαετίας του `80 και στις αρχές της δεκαετίας του `90 ο εξτρεμιστής τοπικός βουλευτής Αχμέτ Σαδίκ, που διακήρυσσε την τουρκική ταυτότητα της μειονότητας, ήταν ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης της και έπαιρνε ποσοστά άνω του 90% σε μειονοτικούς οικισμούς (λίγα χρόνια αργότερα μάθαμε από Τούρκους δημοσιογράφους και για επαφές του με Γκρίζους Λύκους και εγκληματίες της ΜΙΤ σαν τον Γεσίλ).
Κάποια στιγμή ο εκλογικός νόμος άλλαξε, ετέθη το όριο του 3% για την είσοδο στην ελληνική Βουλή και το 1993 ο Σαδίκ έμεινε εκτός Κοινοβουλίου, με την προοπτική να παραμείνει εκεί εσαεί. Τότε η Τουρκία αποφάσισε να ρίξει το βάρος της σε μουσουλμάνους υποψηφίους των ελληνικών κομμάτων και τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια του. Ο Σαδίκ βλέποντας τον παραμερισμό του αντέδρασε, συγκρούστηκε με την γραμμή της Άγκυρας, είχε ένα φραστικό επεισόδιο στην Ξάνθη, έξω από τα Δικαστήρια όπου δικαζόταν ο ψευτομουφτής Μεχμέτ Εμίν Αγκά, και "ξαφνικά" όλοι όσοι επί χρόνια τον εκθείαζαν βγήκαν με πανομοιότυπες ανακοινώσεις εναντίον του, ταυτιζόμενοι με την νέα γραμμή του Προξενείου.
Ο Χασάν Χατίπογλου (εφ. ΙΛΕΡΙ) μιλούσε για άγνοια και εγωισμό του Σαδίκ που επέμενε σε αυτόνομη και χωρίς ελπίδες κάθοδο στις εκλογές. Ο τότε ψευτομουφτής Ξάνθης Μεχμέτ Εμίν Αγκά ομοίως. Ο σύλλογος Μουσουλμάνων Δασκάλων Αποφοίτων Ιεροσπουδαστηρίου Δυτ. Θράκης επίσης. Ο Αρήφ Χουσείν, ως πρόεδρος της "Τουρκικής Νεολαίας Κομοτηνής", μίλησε για «πρόσωπο που όταν είναι υπεύθυνο για τέτοια συμπεριφορά δεν έχει καμία στενή ή μακρινή σχέση με τα καθήκοντα εκπροσώπησης της Τουρκικής Μειονότητας της Δυτικής Θράκης» ("Γκερτσέκ", 16-5-94).
Ο Σερήφ Σεραφετίν, πρόεδρος τότε της "Ένωσης Τούρκων Δασκάλων" υπέγραφε την ανακοίνωση της "Ένωσης" (6-5-94) καταδικάζοντας την «υβριστική στάση και συμπεριφορά του Σαδίκ κατά του Τούρκου Γενικού Προξένου». Στις 14-5-94 η Άτυπη Επιτροπή Διαφώτισης και Κηρυγμάτων (πρόεδρος ο Σεντάτ Καράνται καί γραμματέας ο Αχμέτ Ισμαήλ) καταδίκασε τον Σαδίκ για τη στάση του έναντι τού Τούρκου Προξένου Χακάν Οκτσάλ, λέγοντας ότι «η συμπεριφορά τού Σαδίκ εξευτελίζει την Κοινότητα Δυτικής Θράκης»!
Πώς μέσα σε χρόνο μηδέν ο χθεσινός ήρωας έγινε αποδιοπομπαίος τράγος; Γιατί ένοιωσαν όλοι αυτοί οι "φορείς" την ανάγκη να τοποθετηθούν γραπτώς και δημοσίως κατά του Σαδίκ και υπέρ του Προξένου;

Γ) Ο εκλογικός μηχανισμός για τον Γκαλήπ
Ο Μεχμέτ Αχμέτ, π. βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Ροδόπης, εκφραστής τής "τοπικής" γραμμής («πρώτα η μειονότητα»), το 1996 απέτυχε να εκλεγεί κόντρα στον απολύτως ταυτισμένο με την προξενική γραμμή Γκαλήπ Γκαλήπ. Μάλιστα ο τελευταίος, σύμφωνα με μαρτυρίες για τις εκλογές του 2000, στις περιοδείες του στα μειονοτικά χωριά αποκαλούσε τον Αχμέτ... "γκιαουρτζή"!
Σε συνέντευξή του λοιπόν ο Μεχμέτ Αχμέτ μετά τις εκλογές του 1996 μίλησε ανοιχτά για τον προξενικό μηχανισμό που τον "κυνήγησε" προεκλογικά: Μίλησε για τους ιμάμηδες, τους δασκάλους, τους θεολόγους και όλους εκείνους που γύριζαν τα χωριά ζητώντας από τους κατοίκους να ρίξουν την ψήφο τους στον εσωκομματικό του αντίπαλο. Δεν διευκρίνισε το... κίνητρο των ανθρώπων αυτών, αλλά ήταν παραπάνω από σαφές ότι μιλούσε για την "γραμμή" του Προξενείου.
Ο Γκαλήπ πράγματι εξελέγη βουλευτής δύο απανωτές φορές, ενώ σήμερα (2009) προΐσταται του νέου εκπαιδευτικού φορέα που έστησε ο προξενικός μηχανισμός στην Κομοτηνή, με στόχο την ίδρυση μειονοτικών σχολείων όλων των βαθμίδων.

Δ) Άλλα πρόσφατα δείγματα γραφής
- Στις 13 Μαΐου 2006, στις Σάπες της Ροδόπης, ο μηχανισμός του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής διοργάνωσε μία ακόμη εκδήλωση στην κατεύθυνση του εκτουρκισμού (του φρονήματος και του πολιτισμού) των μουσουλμάνων της ελληνικής Θράκης. Μια μέρα που γιορτάζεται στην Τουρκία με εθνικιστικά ποιήματα και ύμνους προς τον Κεμάλ, τιμήθηκε και στον τόπο μας ενώπιον του Τούρκου Προξένου Κομοτηνής Ουμίτ Γιαρντίμ με την νομιμοποιητική παρουσία και προσφώνηση του... νομάρχη Ροδόπης Άρη Γιαννακίδη! Η 23η Απριλίου είναι για την κεμαλική Τουρκία "Ημέρα του παιδιού και της εθνικής ηγεμονίας". Με λίγες μέρες καθυστέρηση λοιπόν, ο "Σύλλογος Τούρκων Δασκάλων" - που έχει διαλυθεί τελεσίδικα από τα ελληνικά δικαστήρια - οργάνωσε στο θερινό δημοτικό αμφιθέατρο Σαπών εκδήλωση. Με το χορευτικό συγκρότημα που σκάρωσαν και που του μαθαίνουν χορούς και τραγούδια άσχετα με οποιανδήποτε τοπική μουσουλμανική παράδοση, για να τα παρουσιάσουν μια μέρα ως απόδειξη της τουρκικής κουλτούρας της Θράκης, τραγούδησαν και χόρεψαν στίχους όπως "Τουρκία μου", "Τα βουνά της πατρίδας μου της Τουρκίας", "Ας κυματίσουν οι σημαίες" και εξύμνησαν το γενάρχη της σύγχρονης Τουρκίας (και αρχισφαγέα των παππούδων μας).
- Στις 16/6/2006 ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας κ. Γιακίς επισκέπτεται το πομακοχώρι του Εχίνου που γιορτάζει την άνοδο κατηγορίας της ποδοσφαιρικής του ομάδας. Στην εορταστική εκδήλωση ο τότε Πρόξενος Κομοτηνής Ουμίτ Γιαρντίμ λέει απευθυνόμενος στους κατοίκους: «Είμαστε όλοι Εχινιώτες! Είστε παράδειγμα για όλα τα σωματεία της Τουρκικής Μειονότητας της Δυτικής Θράκης. Πλέον η Μύκη, ο Κένταυρος, η Κοτύλη, όλες οι τουρκικές ομάδες θα σας ακολουθούνε!».
- Στο χωριό Μουσάκιο Έβρου, τον Μάιο 2007, ο τότε Τούρκος Πρόξενος Αχμέτ Ριζά Ντεμιρέρ, ενώπιον του ψευδομουφτή Κομοτηνής Ιμπράμ Σερήφ και δύο προέδρων διαλυμένων σωματείων από τα ελληνικά δικαστήρια (Σαμί Τοραμάν από την "Ένωση Τούρκων Δασκάλων" και Αντνάν Σελήμ από την "Τουρκική Νεολαία Κομοτηνής") μίλησε για την «βαθιά ριζωμένη τουρκική γιορτή που θα συμβάλει στην ενίσχυση της ταυτότητας και της συνείδησης της μειονότητας»!
- Στις 1/5/09, στο χάτιμ του πομάκικου Εχίνου, ο πρόξενος Μουσταφά Σάρνιτς εστίασε την ανάγκη ένωσης των αξιών που απαρτίζουν τον τουρκικό πολιτισμό, σε κάθε επίπεδο και ανέφερε ότι «τον χαροποιεί ότι κάθε μέρα οι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης κάνουν μεγάλη πρόοδο». Και πρόσθεσε ότι «οι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης έχουν μερικά προβλήματα, όμως πιστεύει ότι στον εξελισσόμενο πλέον κόσμο, με υπομονή και αποφασιστικότητα, θα επιλυθούν».
- Στο μνημόσυνο του Χασάν Τσεγγέλ στη Ρούσα (30/5/09) ο Πρόξενος Μουσταφά Σάρνιτς μιλά για τον θανόντα πρόεδρο του ιδρύματος του τεκέ: «Απ` ό,τι κατάλαβα με βάση όσα μου ανέφεραν, ο κ. Χασάν είχε αναλάβει μια πολύ σημαντική αποστολή για την επιβίωση του τουρκισμού και του Ισλάμ στην περιοχή και τη μετάδοσή τους στις επόμενες γενιές. Ο τάφος του σεΐχη Αλή είναι πολύ σημαντικός για την οθωμανική ιστορία και για την περιοχή αυτή».
- Στις 30/5/09 ο Πρόξενος Μουσταφά Σάρνιτς στη βραδιά γνωριμίας που οργάνωσαν οι ΕΠΑΘ ίτες δάσκαλοι είπε από βήματος, και ενώπιον του υπουργού Μεταφορών & Επικοινωνιών Ευριπίδη Στυλιανίδη, ότι «η αντιμετώπιση της τουρκικής μειονότητας της δυτικής Θράκης ως γέφυρας φιλίας μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας είναι συνδεδεμένη με μία επαρκή εκπαίδευση».
- Στις 11 Iουνίου 2009, με την αφορμή της τελετής αποφοίτησης από τα (άτυπα μα... αμέτρητα) Κοράν Κουρσού - Κατηχητικά, ο Τούρκος Πρόξενος Μουσταφά Σάρνιτς ανέβηκε πάλι στο πομακοχώρι Κέχρος της Ροδόπης. Εκεί, παρουσία του τουρκομουφτή Κομοτηνής Ιμπράμ Σερήφ και του βουλευτή Αχμέτ Χατζηοσμάν απευθύνθηκε στους πιτσιρικάδες, λέγοντας μεταξύ άλλων: «Βλέπω μια τουρκική κοινότητα πού εργάζεται με ειλικρίνεια και αυταπάρνηση (...) Συνεχίζετε αυτόν τον αγώνα χωρίς να υποκύψετε και στηρίζετε τον τουρκισμό, χάρη σε σας θα επιβιώσει ο τουρκισμός της Δυτικής Θράκης και θα συνεχίσει να ζει. Ξέρω ότι υπάρχουν προβλήματα. Όμως πρώτα ο Θεός θα προσπαθήσουμε να τα λύσουμε βήμα βήμα. Η στήριξή σας είναι πολύ σημαντική. Κι εμείς επίσης θα δώσουμε την απαραίτητη στήριξη...».
- Στη Χλόη (14/6/09) ο πρόξενος Μουσταφά Σάρνιτς, παρευρέθη σε μία εκδήλωση τιμής κάποιων μυθικών Τούρκων ηρώων - κατακτητών της Θράκης: Στα πλαίσια της δημιουργίας τουρκικών "εθίμων" στη Θράκη, είχαμε τον εορτασμό της... Οθωμανικής της κατάκτησης με τα "Σαράντα Κουρμπάνια", πού έγιναν σε ανάμνηση των 40 παλικαριών κάποιου Σουλεϊμάν Πασά πού κατέκτησε τον 14ο αιώνα την περιοχή. Αυτοί λοιπόν οι 40 σκοτώθηκαν, λέει, και θάφτηκαν στη Θράκη και τους τίμησαν παρουσία τού Τούρκου Προξένου!
- Ο πρόξενος Μουσταφά Σάρνιτς στις 2/8/09 στο πομάκικο μα εσχάτως εκτουρκισμένο πανηγύρι του Χίλια: «... Στις φετινές εκδηλώσεις συμμετέχουν από την Τουρκία η ορχήστρα και το συγκρότημα παραδοσιακών χορών του υπουργείου πολιτισμού και τουρισμού. Πιστεύω πως οι επιδείξεις αυτών των ομάδων στη σκηνή, οι αθλητικές εκδηλώσεις των παλαιστών από κράτη της περιοχής, καθώς και οι άλλες αθλητικές εκδηλώσεις αποτελούνε σημαντική λειτουργία για την μετάδοση της ιστορικής κληρονομιάς και πολιτισμού στις επόμενες γενιές. Θεωρώ πως το σημαντικότερο μήνυμα, είναι πως η τουρκική μειονότητα της Δ. Θράκης έδειξε πως είναι αποφασισμένη μέσα σε ομόνοια και ομοψυχία να στηρίζει τις πολιτιστικές της αξίες».





Αρπάζουν περιουσίες Βορειοηπειρωτών

Δυστυχώς, παρά τα συνεχή δημοσιεύματα και τις οχλήσεις των Βορειοηπειρωτών προς τους "αρμοδίους", δεν κατέστη δυνατός ο περιορισμός των αυθαιρεσιών της αλβανικής κυβέρνησης. Θεωρούμε υποχρέωσή μας να επαναφέρουμε το θέμα, πριν ολοκληρωθεί η καταστροφή.

Νέος κύκλος διεκδικήσεων περιουσιών Βορειοηπειρωτών βρίσκεται σε εξέλιξη τις τελευταίες ημέρες, ενώ ο Έπαρχος Μεσοποτάμου Αγίων Σαράντα κ. Θωμάς Καΐσης προειδοποιεί ότι «θα καταφύγουμε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αν το Αλβανικό κράτος δεν υπερασπιστεί τις περιουσίες των Ελλήνων Μειονοτικών». Ειδικότερα "απόγονοι" πρώην αγάδων διεκδικούν χορτολιβαδικές εκτάσεις και οικόπεδα στον χώρο της Βορείου Ηπείρου. Μόνο στην περιοχή της Δερόπολης εμφανίστηκαν δύο δήθεν απόγονοι αγάδων και ζήτησαν την "περιουσία" τους. Ο ένας στους Βουλιαράτες αποπειράθηκε να "οριοθετήσει την γη των προγόνων του", ενώ ο άλλος κατέθεσε αγωγή στα δικαστήρια Αργυροκάστρου, αιτούμενος να αναγνωριστεί η περιουσία του παππού του στους Ζερβάτες της Άνω Δερόπολης και σε δύο ακόμη χωριά της Κάτω Δερόπολης.
Οι πρώην αγάδες είχαν "αρπάξει" περιουσίες των Βορειοηπειρωτών είτε με φιρμάνια του Σουλτάνου, είτε μέσω της Επιτροπής Επιστροφής Περιουσιών και τώρα οι απόγονοί τους τις διεκδικούν. Η "Ομόνοια" θεωρεί ότι «υπάρχει οργανωμένο σχέδιο υφαρπαγής γης, αφού τα δύο αυτά καινούργια περιστατικά δεν είναι τα μόνα. Πολλά άλλα έχουν συμβεί σε όλες τις περιοχές του χώρου μας από την Κορυτσά μέχρι την Χειμάρα και το Πωγώνι, όμως τον τελευταίο αυτό καιρό το χρόνιο αυτό πρόβλημα λαμβάνει χαρακτηριστικά καμπάνιας». Μάλιστα καλεί την Ελληνική κοινότητα «να αντιδράσει άμεσα και αποτελεσματικά. Παντού σε κάθε πόλη και χωριό της Βορείου Ηπείρου η τοπική εξουσία και οι κάτοικοι θα πρέπει να είναι σε επαγρύπνηση για να αποτρέψουν τα σχέδια για την εδαφική αλλοίωση του χώρου μας».
Ο έπαρχος Μεσοποτάμου Θεμιστοκλής Καΐσης, αναφερόμενος στο καυτό ζήτημα της διεκδίκησης περιουσιών Βορειοηπειρωτών, δήλωσε πως αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση σε βάρος των Μειονοτικών δεν απομένει παρά να αναζητηθεί το δίκαιο στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Όπως τόνισε «συντάσσεται από το Γενικό Συμβούλιο της "Ομόνοιας" και τους επάρχους μια έκθεση με τα θέματα των περιουσιών. Ο κάθε έπαρχος ετοιμάζει φάκελο με τα περιουσιακά προβλήματα που εμφανίζονται ξεχωριστά σε κάθε χωριό. Η έκθεση και οι φάκελοι θα κατατεθούν στην Αλβανική κυβέρνηση. Αν δεν υπάρξει ανταπόκριση θα φθάσουμε έως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο». Ο έπαρχος υπογράμμισε ότι «το πιο επίκαιρο θέμα για την Εθνική Ελληνική Μειονότητα είναι το θέμα των περιουσιών. Πρέπει να τακτοποιηθούν οι περιουσίες που κερδίσαμε με το Νόμο 7501, αφού το ζήτημα παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις με τις πλαστογραφήσεις που γίνονται από πρώην δήθεν ιδιοκτήτες. Και πρόσθεσε: «Περιουσιακά προβλήματα έχουν όλα τα χωριά, αλλά κυρίως τα χωριά Κώσταρι, Κρανιά, Λύβενα, Υμεραφέντι, Βελιάχοβο κ.λπ. Εδώ οι λεγόμενοι πρώην ιδιοκτήτες έχουν πάρει σημαντικές εκτάσεις γης, ενώ εμείς επιμένουμε να επανεξεταστούν οι φάκελοι, ώστε να διαπιστωθεί ο τρόπος που τις πήρανε. Βλέπουμε ότι ανά τακτά χρονικά διαστήματα εκδίδονται δικαστικές αποφάσεις που, νομίζω, ότι δεν είναι αντικειμενικές». Ο κ. Καΐσης υποστηρίζει ότι «χρειάζεται ένας συντονισμός μεταξύ του Γενικού Συμβουλίου της "Ομόνοιας" και τους εκλεγμένους παράγοντες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ώστε να αντιμετωπίσουμε σοβαρά και υπεύθυνα την μαζική αρπαγή των περιουσιών μας που γίνεται άλλοτε ύπουλα και άλλοτε φανερά».
Εξάλλου ο κ. Καΐσης, ο οποίος είναι μέλος του "Δικτύου Τοπικών Αρχών Ελλήνων της Ευρώπης" επισημαίνει ότι «μέσα από το Δίκτυο αυτό μπορούμε να προβάλουμε τα θέματα που απασχολούν τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό, όπως αυτό των περιουσιών, γιατί το Δίκτυο απευθύνεται στην Ελληνική κυβέρνηση. Έχουμε υποβάλλει διάφορα ψηφίσματα και θα ακουστεί πιο δυνατά η φωνή μας. Έτσι υποβάλλαμε ψήφισμα, και ήταν ομόφωνο, για το επίδομα των εκπαιδευτικών». Ακόμη ο κ. Καΐσης σημείωσε ότι «το Δίκτυο θα επηρεάσει την οικονομική ανάπτυξη του χώρου της Ελληνικής Μειονότητας μέσα από συνοριακά προγράμματα, αρκεί εμείς να καταρτίσουμε μελέτες και σχέδια που θα υλοποιηθούν με την βοήθεια του Δικτύου. Προσωπικά θα δώσω τον καλύτερο εαυτό μου, θα προσφέρω από το Δίκτυο όσο γίνεται περισσότερα για την Εθνική Ελληνική Μειονότητα».
πηγή: Πρωϊνός Λόγος
ΜΑΣ ΕΜΠΛΕΚΟΥΝ ΣΕ ΔΩΡΟΔΟΚΙΑ!

Στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Αλβανίας θα προσφύγει το Σοσιαλιστικό Κόμμα της χώρας για τη συμφωνία που η κυβέρνηση του Σαλί Μπερίσα υπέγραψε με την Ελλάδα για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στο Ιόνιο Πέλαγος, σύμφωνα με όσα δήλωσε ο πρόεδρος του κόμματος, Έντι Ράμα, στον τηλεοπτικό σταθμό Top Channel.
Μετά τις αντιδράσεις διαφόρων εθνικιστικών οργανώσεων και ορισμένων βουλευτών του Σοσιαλιστικού Κόμματος για την υπογραφείσα συμφωνία, ο επικεφαλής της αλβανικής αξιωματικής αντιπολίτευσης δήλωσε, σε συνέντευξη Τύπου: «Η συμφωνία αυτή είναι απολύτως λανθασμένη και ανάξια και γι` αυτό πρέπει να βρεθούν τρόποι επαναδιαπραγμάτευσής της. Αυτοί που θα εκπροσωπήσουν τη χώρα μας να το κάνουν με αξιοπρέπεια και σεβασμό, στο πλαίσιο της καλής γειτονίας».
Ο αντιπρόεδρος της αλβανικής κυβέρνησης και υπουργός Εσωτερικών, Ιλίρ Μέτα, απηύθυνε έκκληση στην αντιπολίτευση και τον αρχηγό της, Έντι Ράμα, να αποστασιοποιηθούν από τέτοιες ενέργειες εθνικιστικών κύκλων, που αποσκοπούν, όπως είπε, να βλάψουν τις άριστες ελληνοαλβανικές σχέσεις. «Η συμφωνία αυτή είναι διαφανής και συνάδει με το διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της θάλασσας», τόνισε ο κ. Μέτα. Η απόφαση του Σοσιαλιστικού Κόμματος να προσφύγει στο Συνταγματικό Δικαστήριο θα "παγώσει" την επικύρωση της συμφωνίας από την αλβανική βουλή, καθώς θα πρέπει πρώτα ν` αποφανθούν οι αρμόδιες δικαστικές αρχές.
Υπενθυμίζεται ότι η κυβέρνηση Μπερίσα κατηγορήθηκε από το Σοσιαλιστικό κόμμα ότι μας χάρισε 225 τετραγωνικά χιλιόμετρα και αφέθησαν να αιωρούνται υπόνοιες περί χρηματισμού του Μπερίσα εκ μέρους μας.









Σφετερισμός περιουσιών Ελλήνων στα Κατεχόμενα

Στη βόρεια περιοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας, που βρίσκεται υπό τουρκική στρατιωτική κατοχή από το 1974, παρατηρείται ένας άνευ προηγουμένου οικοδομικός οργασμός και έξαρση στην "πώληση περιουσιών". Η συντριπτική πλειοψηφία των επηρεαζόμενων περιουσιών από την έξαρση αυτή ανήκει σε Ελληνοκύπριους, οι οποίοι εκδιώχθηκαν δια της βίας από τα σπίτια τους λόγω της τουρκικής εισβολής και παρεμποδίζονται μέχρι σήμερα από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις να επιστρέψουν και να επανακτήσουν τα σπίτια και τις περιουσίες τους.
Μια πρόσφατη εξέλιξη είναι ότι η κατεχόμενη περιοχή έχει καταστεί παράδεισος για αδίστακτους επιχειρηματίες για να αισχροκερδήσουν από την παράνομη "πώληση" ελληνοκυπριακών περιουσιών. Σύμφωνα με το αρχείο του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας του 1964, 82% περίπου της ιδιωτικής ιδιοκτησίας γης που βρίσκεται τώρα υπό τουρκική κατοχή ανήκει σε πρόσωπα της ελληνοκυπριακής κοινότητας, ενώ πρόσωπα που ανήκουν στην τουρκοκυπριακή κοινότητα είναι ιδιοκτήτες γης που ανέρχεται στο 16,7% περίπου. Η κατάσταση αυτή εξακολουθούσε να ισχύει μέχρι το 1974.
Ο οικοδομικός οργασμός και η έξαρση στις "πωλήσεις" σημειώθηκε μετά την υποβολή το 2002 ενός αμφιλεγόμενου σχεδίου των Η.Ε. για επίλυση του κυπριακού προβλήματος. Το προταθέν Σχέδιο μόνο κατ΄ ελάχιστον διευκόλυνε το νόμιμο δικαίωμα των εκτοπισμένων για επιστροφή των περιουσιών τους. Οι πρόνοιες του Σχεδίου διευκόλυναν τη μεταβίβαση των τίτλων ιδιοκτησίας στους τωρινούς κατόχους των περιουσιών αυτών.
Ένα μεγάλο μέρος των περιουσιών από τις οποίες οι Ελληνοκύπριοι ιδιοκτήτες τους εκδιώχθηκαν, κατανεμήθηκαν παράνομα και χρησιμοποιούνται τώρα από τους 120.000 Τούρκους εποίκους που μεταφέρθηκαν παράνομα από την Τουρκία στην κατεχόμενη περιοχή για αλλαγή της δημογραφικής δομής της Κύπρου. Εάν το Σχέδιο των Η.Ε. γινόταν αποδεκτό, τότε θα επέτρεπε στους έποικους να εξακολουθήσουν να παραμένουν σε τέτοιες περιουσίες, νομιμοποιώντας έτσι την τουρκική πολιτική του εθνικού ξεκαθαρίσματος στην Κύπρο. Επιπλέον, το Σχέδιο διαιώνιζε το διαχωρισμό των δυο αυτόχθονων κοινοτήτων της Κύπρου, των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων.
Τον Αύγουστο του 2004 ο Ahmed Uzun, ο ούτω καλούμενος "υπουργός Οικονομικών" του καθεστώτος-μαριονέτα της Τουρκίας στην Κύπρο, δήλωσε ότι το Σχέδιο των Η.Ε. παρέχει κίνητρο για ανέγερση οικοδομών σε ελληνοκυπριακές περιουσίες που βρίσκονται εκεί, γιατί πρόσωπα που επενδύουν σε τέτοιες περιουσίες θα μπορούν να έχουν προτεραιότητα έναντι του νόμιμου Ελληνοκύπριου πρόσφυγα που έχει τον τίτλο ιδιοκτησίας των περιουσιών αυτών. Τέτοιες πρόνοιες αποτελούσαν όντως κίνητρο και διευκόλυναν τη σπουδή για ανέγερση οικοδομών σε σφετερισθείσες περιουσίες και "πώλησή" τους κυρίως σε Βρετανούς και άλλους Ευρωπαίους πολίτες που αναζητούν ένα σπίτι στην ηλιόλουστη Μεσόγειο. Στις 23 Αυγούστου 2004, ο Αναπληρωτής Πρωθυπουργός και Υπουργός αρμόδιος για κυπριακές υποθέσεις Abdullatif Sener εφέρετο δηλώσας, σύμφωνα με τη Milliyet, ότι το σύνολο των περιουσιών που οι ξένοι "αγόρασαν" αυξήθηκε κατά δέκα φορές τα τελευταία δυο χρόνια.
Ωστόσο, οποιοσδήποτε έχει "αγοράσει" ή επιδιώκει να "αγοράσει" περιουσία ελληνοκυπριακής ιδιοκτησίας στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου, με την ενέργεια του αυτή παρανομεί. Όπως για πρώτη φορά διαπιστώθηκε από ζεύγος Βρετανών τον Οκτώβρη του 2004, οποιοσδήποτε συμβάλλει στη συνεχιζόμενη διαρπαγή τέτοιων περιουσιών καθίσταται πιθανός στόχος για ποινικές και αστικές αγωγές στα δικαστήρια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τα εντάλματα σύλληψης όπως και οι αποφάσεις που εκδίδονται μπορούν να εφαρμοστούν δικαστικώς και στο εξωτερικό.

Διεθνής νομική πτυχή
Ηνωμένα Έθνη
Διεθνείς οργανισμοί και συμβάσεις προστατεύουν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και θεμελιώδεις ελευθερίες περιλαμβανομένου και του δικαιώματος ιδιοκτησίας. Το Συμβούλιο Ασφαλείας και η Γενική Συνέλευση των Η.Ε. σε επανειλημμένα ψηφίσματα τους για την Κύπρο τονίζουν την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κύπρο από τις τουρκικές δυνάμεις κατοχής.
Πιο συγκεκριμένα, η Γενική Συνέλευση των Η.Ε. με το ψήφισμα 37/253 (13/5/1983) ζητεί «την αποκατάσταση και το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθεριών όλων των Κυπρίων, περιλαμβανομένων της ελευθερίας κίνησης, του δικαιώματος εγκατάστασης και του δικαιώματος ιδιοκτησίας». Επίσης, το δικαίωμα των προσφύγων για επανάκτηση της περιουσίας τους επαναβεβαιώθηκε ανά την υφήλιο τον Αύγουστο του 2004. Η υποεπιτροπή των Η.Ε. για την Προώθηση και Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ενέκρινε ομόφωνα τις "Αρχές για την Επανάκτηση της Κατοικίας και της Περιουσίας για τους Πρόσφυγες και Εκτοπισμένους" και διακήρυξε ότι οι αρχές αυτές «τόνισαν τη σημασία της επανάκτησης ως μια μορφή αποκατάστασης της δικαιοσύνης».

Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ)
Το ίδιο δικαίωμα έχει αναγνωριστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Το Δικαστήριο βρήκε ένοχη την Τουρκία ότι αποστερεί στους Ελληνοκύπριους πρόσφυγες τη χρήση των περιουσιών τους. Η Κυβέρνηση της Τουρκίας είναι υποχρεωμένη να αποζημιώσει τους πρόσφυγες για την περίοδο κατά την οποία τους αποστερεί τη χρήση της περιουσίας τους και να τους επιτρέψει να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Η Άγκυρα δεν το έχει πράξει αυτό, παραβιάζοντας έτσι τις θεμελιώδεις αρχές ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με τις οποίες μια υποψήφια για ένταξη χώρα στην Ε.Ε πρέπει να συμμορφώνεται. Συγκεκριμένα, το ΕΔΑΔ σε απόφασή του στις 18 Δεκεμβρίου 1996, για την προσφυγή της Ελληνοκύπριας πρόσφυγα από την Κερύνεια κας Τιτίνας Λοϊζίδου εναντίον της Τουρκίας, αποφάνθηκε ότι η Τουρκία παραβίασε τα ιδιοκτησιακά δικαιώματά της απαγορεύοντάς της να χρησιμοποιεί την περιουσία της στην Κερύνεια.
Το Δικαστήριο αποφάσισε ακόμη ότι «η Κυπριακή Δημοκρατία παραμένει η μόνη νόμιμη Κυβέρνηση της Κύπρου. Αυτό σημαίνει ότι η Κυπριακή Δημοκρατία εξακολουθεί να έχει πλήρη νόμιμα δικαιώματα σε ολόκληρη την επικράτεια της και σε ολόκληρο τον πληθυσμό της, παρόλο ότι παρεμποδίζεται προσωρινά από τη χρήση στρατιωτικής βίας να ασκήσει τέτοια δικαιώματα στις κατεχόμενες περιοχές».
Ως εκ τούτου καμιά ούτω λεγόμενη "αρχή" στην κατεχόμενη Κύπρο έχει δικαιοδοσία να προβαίνει σε διοικητικές πράξεις πάνω σε οποιοδήποτε θέμα περιλαμβανομένης και της μεταβίβασης κυριότητας ακίνητης γης.
Επίσης, το ΕΔΑΔ αποφάσισε στις 6 Απριλίου 2005 ότι οι Ε/Κ δεν είναι αναγκασμένοι να εξαντλήσουν εσωτερικά ένδικα μέσα και μπορούν να απευθυνθούν στο ΕΔΑΔ απευθείας. Η απόφαση αυτή αφορά την υπόθεση Μύρα Ξενίδη-Αρέστη, ήταν ομόφωνη και την ψήφισε επίσης ο Τούρκος δικαστής. Ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας κ. Σόλων Νικήτας σημειώνει ότι από το ΕΔΑΔ επισημάνθηκαν εμφαντικά τρία πράγματα:
1. Ότι το γεγονός πως οι δύο κοινότητες είχαν κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων επί του Σχεδίου Ανάν ισότιμη εκπροσώπηση και μεταχείριση δεν συνεπάγεται αναγνώριση του παράνομου καθεστώτος ούτε συνιστά απονομή κρατικής υπόστασης σε αυτό.
2. Ότι η Τουρκία εξακολουθεί να ασκεί ολοσχερή στρατιωτικό έλεγχο στο βόρειο μέρος της Κύπρου και δεν ήταν σε θέση να δείξει οποιαδήποτε αλλαγή σε σχέση με αυτό.
3. Το γεγονός ότι οι Ελληνοκύπριοι απέρριψαν το Σχέδιο Ανάν δεν έχει ως νομική συνέπεια τον τερματισμό των συνεχιζόμενων παραβιάσεων των δικαιωμάτων των προσφύγων αφού ακόμα και η υιοθέτηση του Σχεδίου δεν θα είχε ως αποτέλεσμα την παροχή άμεσης θεραπείας.

Οι αγοραστές γης θα αντιμετωπίζουν ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης
Οι Ευρωπαίοι πολίτες που σκέφτονται να αγοράσουν ή να εκμεταλλευθούν περιουσίες στην κατεχόμενη Κύπρο θα πρέπει να προβληματιστούν ιδιαίτερα, γιατί θα έχουν να αντιμετωπίσουν ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης σε οποιαδήποτε χώρα της Ε.Ε. και αν βρίσκονται.
Συγκεκριμένα, σε περίπτωση που Κύπριος πολίτης προσφύγει σε δικαστήριο της Κυπριακής Δημοκρατίας καταγγέλλοντας ότι Ευρωπαίος πολίτης, που ζει στα κατεχόμενα, κατέχει και εκμεταλλεύεται παράνομα την περιουσία του, το δικαστήριο μπορεί να εγκρίνει την έκδοση εντάλματος σύλληψής του, προκειμένου να προσαχθεί στο δικαστήριο. Αν η σύλληψη είναι αδύνατη, επειδή ο Ευρωπαίος κατηγορούμενος ζει στα κατεχόμενα ή έχει ήδη φύγει σε ευρωπαϊκή χώρα, το δικαστήριο θα μπορεί να εκδώσει ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης. Συνεπώς, σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ε.Ε. βρεθεί ο κατηγορούμενος θα υπόκειται σε σύλληψη.

Ξένες κυβερνήσεις και επαγγελματικοί σύνδεσμοι κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου
Βρετανία
H βρετανική κυβέρνηση συστήνει έντονα στους υπηκόους της, που ενδιαφέρονται να αγοράσουν περιουσία στην κατεχόμενη Κύπρο, να ζητήσουν νομική συμβουλή, γιατί τα θέματα περιουσιών είναι στενά συνδεδεμένα με την πολιτική κατάσταση στο νησί. Η πιο πάνω συμβουλή περιέχεται στην ιστοσελίδα του βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών στην οποία προστίθενται, μεταξύ άλλων, και ότι για τους αγοραστές υφίσταται ο κίνδυνος να αντιμετωπίσουν νομικές προσαγωγές στα δικαστήρια της Κυπριακής Δημοκρατίας, καθώς επίσης και προσπάθειες για εκτέλεση των αποφάσεων των δικαστηρίων της Κυπριακής Δημοκρατίας οπουδήποτε στην ΕΕ, συμπεριλαμβανομένου του Ηνωμένου Βασιλείου.

Γαλλία
Το γαλλικό Υπουργείο Εξωτερικών περιέλαβε στην ιστοσελίδα του κείμενο, το οποίο αναφέρει τα εξής: «Πριν την αγορά ακίνητης περιουσίας στην Κύπρο, γίνεται θερμή εισήγηση όπως εξασφαλιστεί νομική συμβουλή. Λόγω της μη αναγνώρισης της "Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου" και εν αναμονή της επίλυσης του Κυπριακού προβλήματος, οποιαδήποτε πράξη αναφορικά με ακίνητη περιουσία στο βόρειο μέρος του νησιού εμπερικλείει σοβαρούς οικονομικούς και νομικούς κινδύνους».
Σε παρόμοιες συστάσεις προβαίνουν στους πολίτες τους και οι Η.Π.Α., η Ισπανία, ο Καναδάς, η Ρωσία και η Ουγγαρία.

Διεθνή ΜΜΕ για την παράνομη εκμετάλλευση περιουσιών
H βρετανική εφημερίδα Observer σε άρθρο με τίτλο "Βαδίστε προσεκτικά στον Παράδεισο", την 27 Μαρτίου 2005, τονίζει ότι η αγορά περιουσιών στην κατεχόμενη Κύπρο αποτελεί ένα οικονομικό και νομικό εφιάλτη και επικαλείται στοιχεία του Κτηματολογίου του 1964, σύμφωνα με τα οποία σχεδόν το 82% της ιδιοκτησίας στα κατεχόμενα ανήκει σε Ελληνοκυπρίους ενώ στους Τουρκοκύπριους ανήκει το 16,7%. Οποιοσδήποτε επιζητεί να αγοράσει ελληνοκυπριακή περιουσία στα κατεχόμενα, προσθέτει ο αρθρογράφος, παρανομεί, με ενδεχόμενο να υποστεί σοβαρή οικονομική ζημιά.
Το κρατικό ολλανδικό ραδιόφωνο προέβαλε στις 28.4.2005, κατά τη μεγάλης ακροαματικότητας εκπομπή επίκαιρων θεμάτων "Radio 1 Journaal", ανταπόκριση του δημοσιογράφου Bernard Bouwman από την Κύπρο, η οποία εφιστά την προσοχή στους κινδύνους που εγκυμονεί η αγορά εξοχικής κατοικίας στο κατεχόμενο μέρος του νησιού σε γη που ανήκει σε Ελληνοκύπριους. Σε συνέχεια της ραδιοφωνικής κάλυψης του θέματος, η ολλανδική εφημερίδα NRC Handelsblad δημοσίευσε στις 4.5.2005 ανταπόκριση του ίδιου δημοσιογράφου αναφορικά με το θέμα αυτό υπό τον τίτλο "Παγίδα η εξοχική κατοικία στη βόρεια Κύπρο".
Η Βελγική εφημερίδα Gazet van Antwerpen, (11/05/2005), με τίτλο "Οι Τούρκοι ξεπουλούν στην Κύπρο κατεχόμενη γη σε τουρίστες" και υπότιτλο "Δικαστική διαδικασία στο Λονδίνο μπορεί να έχει σοβαρά επακόλουθα για Βρετανούς αγοραστές", αναφέρει πως σε μια νέα προσπάθεια αποτροπής της επιστροφής των Ελληνοκυπρίων στις περιουσίες τους, το τουρκικό κατοχικό καθεστώς προσπαθεί να πωλήσει Ε/Κ οικόπεδα σε τουρίστες από τη Δυτική Ευρώπη.

Τουρκικές και Τ/Κ πηγές
Αναφερόμενος στην έντονη ανάπτυξη γης, η οποία παρατηρείται στις κατεχόμενες περιοχές από το 2002, ο αναπληρωτής Πρωθυπουργός και υπουργός Προεδρίας της Τουρκίας κ. Abdullatif Sener δήλωσε, μεταξύ άλλων: «Το 2001 οι ξένοι "αγόρασαν" 63,000 τετραγωνικά μέτρα γης ("τμ"), το 2002, 290,000 τμ, το 2003, 613,000 τμ.». Ο κ. Sener παραδέχθηκε ότι στις πιο πάνω συναλλαγές περιλαμβάνονταν και Ελληνοκυπριακές περιουσίες (23 Αυγούστου 2004, Milliyet).
Ο ούτω καλούμενος "υπουργός οικονομικών" του ψευδοκράτους, κ. Ahmet Uzun, παραδέχθηκε ότι οι πρόνοιες του Σχεδίου Ανάν για το περιουσιακό έδωσαν στους επενδυτές το κίνητρο να κτίσουν σε Ελληνοκυπριακές περιουσίες και παρατήρησε ότι οι κατασκευαστικές δραστηριότητες θα κάνουν πιο δύσκολη την επιστροφή των Ελληνοκυπρίων στο βόρειο τμήμα της Κύπρου. (Kibrisli, 20 Αυγούστου 2004).
Ο Τουρκοκύπριος πολιτικός, Mr Izzet Izcan, στις 2 Σεπτεμβρίου 2004, δήλωσε ότι την περίοδο Απριλίου-Σεπτεμβρίου 2004 το μέγεθος των "πωλήσεων" στις κατεχόμενες περιοχές έφθασε τα 2 δισ. δολάρια (Φιλελεύθερος, 4 Σεπτεμβρίου 2004).
Ο π. πρόεδρος του Τουρκοκυπριακού Εμπορικού Επιμελητηρίου κ. Eren Ertanin, σημειώνοντας ότι η πώληση κατοικιών στις κατεχόμενες περιοχές έφθασε τις 10,000, δήλωσε ότι τα τελευταία δύο χρόνια οι τιμές των ακινήτων έχουν διπλασιαστεί. (Milliyet, 12 October 2004)
Ο Πρόεδρος του Τουρκοκυπριακού Βιομηχανικού Επιμελητηρίου κ. Salih Tunar δήλωσε ότι η συνεχιζόμενη ανέγερση τεσσάρων μεγάλων ξενοδοχείων κοντά στο κατεχόμενο Ελληνοκυπριακό χωριό Βοκολίδα θα αυξήσει σημαντικά τον αριθμό των τουριστικών κλινών του ψευδοκράτους. (Kibris, 12 October 2004).
Νομικές και πρακτικές συνέπειες
της παράνομης εκμετάλλευσης περιουσιών
1. Επιδείνωση της συνεχιζόμενης παραβίασης των δικαιωμάτων κατοικίας και περιουσίας των νομίμων ιδιοκτητών με τρόπο που θα μπορούσε να εμπλέξει με ποινική και πολιτική ευθύνη όλα τα άτομα, που υποβοηθούν την παράνομη ανάπτυξη, με την προμήθεια αγαθών και την παροχή υπηρεσιών και κεφαλαίων στους πραγματικούς καταπατητές.
2. Ενδεχόμενη προκατάληψη, πάνω σε καθημερινή βάση, για μια δίκαιη και νόμιμη διευθέτηση του Κυπριακού προβλήματος, η οποία θα σέβεται και θα διασφαλίζει τις ελευθερίες εγκατάστασης και ιδιοκτησίας/κατοχής περιουσιών σε ολόκληρη τη χώρα.
3. Δημιουργία συνθηκών που ενθαρρύνουν τη μεταφορά εργατών από την Τουρκία, οι οποίοι τελικά εγκαθίστανται και εποικίζουν τις κατεχόμενες περιοχές, με τις ευλογίες της Τουρκίας και κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου.
4. Καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος και των αρχαιολογικών χώρων για τη δημιουργία χώρων με σκοπό την αχαλίνωτη ανάπτυξη.
5. Οικοδόμηση πάνω σε μαζικούς τάφους, οι οποίοι ενδεχομένως να περιέχουν λείψανα Ελληνοκυπρίων αγνοουμένων που δολοφονήθηκαν κατά την τουρκική εισβολή του 1974, σπιλώνει τη μνήμη τους και περιπλέκει τις προσπάθειες για την αναγνώριση και παράδοση των λειψάνων στα αγαπημένα τους πρόσωπα για ενδεδειγμένη ταφή.
Πηγή: Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών






28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

του Ε. Μαυρουδή, υποστράτηγου ε.α.

Σήμερα με συγκίνηση και θαυμασμό στρέφουμε το βλέμμα μας στην ένδοξη "Εποποιΐα του ΄40", τότε που ο Ελληνικός λαός σύσσωμος έβαλε μπροστά τα στήθη του γράφοντας για ακόμα μια φορά νέες σελίδες δόξας στα χιονισμένα βουνά της Ηπείρου μας.
Την 28η Οκτωβρίου 1940, ο αλαζονικός ηγέτης της Ιταλίας Μπενίτο Μουσολίνι επιτέθηκε στην Ελλάδα, πιστεύοντας ότι η κατάκτηση θα ήταν ένας περίπατος όπως στην Αιθιοπία το 1935. Πίστευε ότι με την στρατιωτική υπεροχή της Ιταλίας θα κατακτούσε την Ελλάδα, ως ένας νέος Ρωμαίος αυτοκράτορας, χωρίς όμως να λάβει υπόψη του το μεγαλείο της Ελληνικής ψυχής. Τα γεγονότα όμως τον διέψευσαν.
Τον Απρίλιο του 1939 η Ιταλία εισέβαλε στην Αλβανία και άρχισε τις προκλήσεις κατά της Ελλάδας. Από τον Ιούνιο 1940 προσπαθούσε να βρει αφορμή για την άνανδρη και απρόκλητη επίθεση. Η Ελληνική Κυβέρνηση όμως τήρησε αυστηρή ουδετερότητα και υπομονή.
Στην Ευρώπη η ναζιστική Γερμανία έχει σχεδόν ολοκληρώσει τους στόχους της. Η Πολωνία, το Βέλγιο, η Ολλανδία, η Δανία, η Νορβηγία, η Τσεχοσλοβακία, η Ουγγαρία και η Γαλλία βρίσκονται υπό τις διαταγές του Άξονα, ενώ η Αγγλία απομονωμένη δέχεται τα πλήγματα της Γερμανικής Αεροπορίας.
Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού η Αμερική είναι ανέτοιμη και προσπαθεί να πείσει τους Ευρωπαίους να αντισταθούν για να κερδίσει χρόνο.
Στην Ανατολή η Σοβιετική Ένωση παίζει παιχνίδι με τον Άξονα, ενώ ανατολικότερα η Ιαπωνία συντάχθηκε με τις Γερμανικές Δυνάμεις και απείλησε σοβαρά τους ζωτικούς χώρους της Αυστραλίας και των Ινδιών, καθώς και τις θαλάσσιες οδούς ανεφοδιασμού δια μέσου του Ειρηνικού και Ινδικού ωκεανών.
Στο Νότο η περιοχή της κεντρικής και δυτικής Μεσογείου βρισκόταν υπό τον έλεγχο του Άξονα και όλα τα κράτη της Βαλκανικής, πλην της Ελλάδας, είχαν υποκύψει. Η Τουρκία με επιτηδειότητα και θράσος περιέπαιζε, όπως έκανε πάντα, τους πάντες με απώτερο σκοπό την αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Και η Ελλάδα; Η Ελλάδα την κρίσιμη εκείνη ώρα όρθωσε το ανάστημά της στην ισχυρή πολεμική μηχανή που ήδη είχε σαρώσει την Ευρώπη.
Έτσι ήρθε η 28η Οκτωβρίου 1940, αφού είχε συντελεσθεί η ιερόσυλη πράξη του τορπιλισμού του καταδρομικού πλοίου "Έλλη" στην Τήνο, την 15η Αυγούστου 1940.
Η Ελλάδα, την ημέρα αυτή, ήταν προετοιμασμένη. Όταν ο Ιταλός πρεσβευτής Γκράτσι ζήτησε από τον πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά την παράδοση της Ελλάδας, εκείνος, που είχε καταναλώσει τη ζωή του αγωνιζόμενος για τη χώρα του, προτίμησε να διαλέξει για την πατρίδα του το δρόμο της θυσίας και όχι της ατιμώσεως. Βροντοφώναξε λοιπόν το "ΟΧΙ".
Ο πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς και ο Βασιλεύς Γεώργιος ΒΆ με ξεχωριστά διαγγέλματα έδωσαν την κατεύθυνση προς τους Έλληνες. Τους είπαν σύσσωμοι, ως ένας άνθρωπος, να αγωνιστούν για την πατρίδα, τις οικογένειες και τις ιερές παραδόσεις, μέχρι της τελικής νίκης. Η εκκλησία δια του Αρχιεπισκόπου Χρυσάνθου ευλόγησε τα όπλα, εμψύχωσε τους Έλληνες και τους παρότρυνε να προτιμήσουν τον ωραίο θάνατο από την άσχημη ζωή της δουλείας. Ο Αρχιστράτηγος Παπάγος με διαταγή 23 λέξεων έθεσε σε λειτουργία όλο το μηχανισμό για την αντιμετώπιση της απρόκλητης επιθέσεως. «Από της 6ης πρωϊνής της σήμερον περιερχόμεθα σε εμπόλεμον κατάστασιν προς Ιταλίαν. Άμυνα εθνικού εδάφους διεξαχθεί βάσει διαταγών ας έχετε. Εφαρμόσατε σχέδιον επιστρατεύσεως». (Η επιστράτευση βέβαια, βάσει ενδείξεων περί επιθέσεως, είχε αρχίσει ενωρίτερα). Τέλος οι διανοούμενοι διαμαρτυρήθηκαν στη διεθνή κοινότητα και μεταξύ άλλων είπαν ότι δόθηκε η κατάλληλη απάντηση στους Ιταλούς και ότι όλοι είναι αποφασισμένοι και πρέπει να πολεμήσουν και να νικήσουν ή να πεθάνουν μέχρις ενός.
Όλοι, λοιπόν, λαός και στρατός βροντοφώναξαν με μια φωνή "ΟΧΙ" και έτρεξαν στο κάλεσμα της πατρίδας με το χαμόγελο στα χείλη. Αυτό το ΟΧΙ ήταν κάλεσμα και προτροπή θυσίας που πλημμύρισε με θάρρος και αισιοδοξία την έντρομη Ευρώπη. Ένα αδίστακτο και ηρωικό ΟΧΙ, μια μικρή μονολεκτική απάντηση που στα τρία γράμματά του χώρεσε η ψυχή και η μεγαλοσύνη του Έθνους. Η μικρή και αδύνατη Ελλάδα αρνιόταν να γονατίσει και να προσκυνήσει, ως συνέχεια και συνέπεια της Ελληνικής Ιστορίας. Ένα νέο "Μολών Λαβέ". Διαφορετικά κοιμήθηκε το Έθνος εκείνη τη νύχτα και διαφορετικά ξυπνούσε τώρα. Ύστερα από 3.000 χρόνια ξανακούστηκε ο πολεμικός παιάνας: «Ίτε παίδες Ελλήνων. Νυν υπέρ πάντων αγών». Ενώ ο εθνικός μας ποιητής Κ. Παλαμάς φωνάζει στις Ένοπλες Δυνάμεις μας:
«Αυτόν τον λόγο θα σας πω,
δεν έχω άλλον κανένα.
Μεθύστε με το αθάνατο κρασί
του Εικοσιένα».
Στο άκουσμα της μεγάλης ειδήσεως, δρόμοι, πλατείες, σταυροδρόμια γέμισαν από κόσμο που χαιρόταν, τραγουδούσε, ζητωκραύγαζε, πανηγύριζε. Το Σύνταγμα και η Ομόνοια γέμισαν. Οι καμπάνες των εκκλησιών μεταδίδουν τη φωνή του Έθνους. Η οργή του Ελληνικού λαού μετατρέπεται σε πάθος και ενθουσιασμό και όλος ο κόσμος τίθεται στην υπηρεσία της πατρίδας. Η απάντηση της Ελλάδας μετουσιώνεται αμέσως σε πράξη με τους ηρωικούς στρατιώτες μας να γίνονται χείμαρρος που τρέχει ακάθεκτος προς τα βόρεια σύνορά μας για να πνίξει αυτούς που μας ήθελαν δούλους.
Η Ιταλική επίθεση άρχισε στις 05.30 το πρωί. Το μέτωπο καιγόταν από τα πυρά του εχθρού. Το έδαφος έτρεμε και μόλις τελείωσε ο κανονιοβολισμός άρχισε η εισβολή. Οι Ιταλοί δεν περίμεναν αντίσταση και τα κορμιά άρχισαν να πέφτουν. Πρώτος ο Ανθυπολοχαγός Αλέξανδρος Διάκος. Ο Συνταγματάρχης Κων/νος Δαβάκης επιβραδύνει την Ιταλική προέλαση, μέχρις ότου φθάσουν οι ενισχύσεις και γίνεται θρύλος. Οι Ιταλοί είχαν μεγάλη δύναμη, άφθονο και σύγχρονο υλικό, μηχανοκίνητα τεθωρακισμένα, αεροπορική και ναυτική υπεροχή. Και πάνω απ΄ όλα, οι δυνάμεις του Άξονα είχαν τον τίτλο του "αήττητου". Η Ελλάδα δεν διέθετε μηχανοκίνητες μεραρχίες, είχε μικρό ναυτικό, τα αεροπλάνα ήταν λίγα και ακατάλληλα δεν είχε πολύ υλικό, αλλά μπροστά σ΄ αυτόν τον κολοσσό διέθετε ψυχή, πνεύμα και νέου τύπου όπλα, όπως η ξιφολόγχη και τα αντιαρματικά τύπου "κουβέρτας" με τις οποίες ακινητοποιούσαν τις ερπύστριες των Ιταλικών αρμάτων.
Το Ιταλικό σχέδιο προέβλεπε ταχύτατη κατάληψη της Ηπείρου και προέλαση μέχρι την Αθήνα και σε δεύτερη φάση κατάληψη της Θεσσαλονίκης. Οι Ελληνικές δυνάμεις διατεταγμένες αμυντικά, σύμφωνα με το σχέδιο επιχειρήσεων, θα επιβράδυνε τον εχθρό από τα σύνορα μέχρι την κυρία αμυντική τοποθεσία Ελαίας-Καλαμά. Εκεί θα έδιναν τον αγώνα υπέρ βωμών και εστιών, μέχρις εσχάτων.
Η VIII Μεραρχία Πεζικού είχε το βάρος της άμυνας αυτής και χάρισε στα Ελληνικά όπλα τις πρώτες νίκες. Με την συμπλήρωση της επιστρατεύσεως και της συγκεντρώσεως των δυνάμεων, ο Υποστράτηγος Κατσιμήτρος, Διοικητής της VIII Μεραρχίας Πεζικού, αναχαιτίζει τους εισβολείς και αναλαμβάνει την πρωτοβουλία των κινήσεων. Σε λίγο η μία νίκη διαδέχεται την άλλη (Καλαμάς, Δελβινάκι, Φάρσαρι, Μοράβας, Ιβάν, Δεβόλης, Οστροβίτσι, Τόμαρος, Τρεμπεσίνα).
Ο Ελληνικός Στρατός ελευθερώνει τις πόλεις της Βορείας Ηπείρου, Κορυτσά, Μοσχόπολη, Πρεμετή, Άγιους Σαράντα, Χειμάρα, Κλεισούρα. Παντού πανηγυρισμοί και καμπάνες. Το Αργυρόκαστρο γίνεται και πάλι Ελληνικό.
Ο Έλληνας στρατιώτης με τις πληγές και τα κρυοπαγήματά του έγραψε σελίδες δόξας και ηρωϊσμού. Ο μεγαλύτερος εχθρός του ήταν το χιόνι. Τα νοσοκομεία γέμισαν ακρωτηριασμένους μαχητές. Το πολικό ψύχος, η λάσπη, η βρωμιά, η ψείρα και το φάσμα του ακρωτηριασμού και του αργού θανάτου, αποτέλεσαν την άλλη πλευρά του πολέμου. Ο ανεφοδιασμός ήταν δραματικός και τις νύχτες όλοι άυπνοι, μουσκεμένοι, νηστικοί και εξαντλημένοι, παρέμεναν στις θέσεις τους. Πολλοί πέθαιναν σκεπασμένοι στο χιόνι. Οι γυναίκες της Πίνδου με τα φορτία στους ώμους ανεφοδίαζαν τις Μονάδες μέχρι τις απρόσιτες θέσεις.
Οι απροσδόκητες νίκες και επιτυχίες του Ελληνικού στρατού προξένησαν στη Ρώμη κατάπληξη και οργή. Έτσι ο Μουσολίνι αποφάσισε, αφού περάσει ο βαρύς χειμώνας, να παρακολουθήσει ο ίδιος την επίθεση που είχε σχεδιάσει (ο ίδιος). Αφού συγκέντρωσε όλες τις επίλεκτες Μονάδες του και τα ισχυρά του όπλα εξαπέλυσε την λεγόμενη «εαρινή επίθεση», αλλά συνάντησε και πάλι τη σθεναρή αντίσταση του Ελληνικού Στρατού, ο οποίος την απέκρουσε με επιτυχία.
Ένας ολόκληρος λαός είχε ξεχάσει τα πάντα και γλεντούσε τους θριάμβους του, έτσι όπως μόνο οι ενωμένοι Έλληνες ξέρουν να γλεντούν. Αλλά αυτό δεν κράτησε πολύ, γιατί το ενδιαφέρον της Γερμανίας για την έκβαση του Ελληνοϊταλικού πολέμου ήταν έντονο. Η Γερμανία αποφασισμένη να εισβάλλει στη Σοβιετική Ένωση την άνοιξη έπρεπε να εξουδετερώσει την Ελλάδα.
Τον Απρίλιο 1941 η γερμανική πολεμική μηχανή ανέλαβε να σώσει τους ηττημένους συμμάχους, αλλά ο αγώνας ήταν άνισος. Η Ελλάδα βροντοφώναξε και πάλι ΟΧΙ και ανέπτυξε στα οχυρά Μεταξά όσες δυνάμεις της είχαν απομείνει. Πολλοί απ΄ αυτούς τους μαχητές ήταν τραυματίες του Βορειοηπειρωτικού μετώπου. Στις 6 Απριλίου 1941 οι Γερμανοί εισβάλουν αλλά συναντούν την επική αντίσταση των Ελλήνων στα οχυρά Μεταξά. Τα οχυρά Λίσσε, Εχίνος, Ρούπελ, Ιστίμπεη, Αρπαλούκι, Παλιουριώνες, Κελκαγιά, σταμάτησαν τις Γερμανικές επιθέσεις. Αλλά ο πόλεμος κρίθηκε αλλού. Οι Γιουγκοσλάβοι έσπασαν και ο Γερμανικός στρατός έφθασε στην Θεσσαλονίκη και από εκεί στην Αθήνα. Η σβάστικα υψώνεται στον Ιερό Βράχο της Ακροπόλεως.
Η σκλαβιά αυτή κράτησε τρεισήμισυ χρόνια και ότι είχε απομείνει από τον πόλεμο το αποδεκάτισε η πείνα και η κακουχία. Παρόλα αυτά όμως ο Ελληνικός λαός δεν το έβαλε κάτω και αντιστάθηκε στους κατακτητές. Τους επέφερε αρκετές φθορές και στο τέλος αποχώρησαν ηττημένοι και ντροπιασμένοι.
Το ΟΧΙ που βροντοφώναξε η Ελλάδα δεν ήταν μόνο μια θαρραλέα και αποστομωτική απάντηση στην ένοπλη βία. Η 28η Οκτωβρίου 1940 ήταν ένα ιδιαίτερο ιστορικό γεγονός, διότι:
1. Διέλυσε τον μύθο του αήττητου και αποκάλυψε την τρωτότητα των δυνάμεων του Άξονα με αποτέλεσμα η απόγνωση των λαών να αντικατασταθεί με την ελπίδα.
2. Κατάφερε καίριο πλήγμα στην Ιταλία και καθυστέρησε την Γερμανία με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να συνέλθει.
3. Επέτρεψε στους Άγγλους να επανακάμψουν στην Μ. Ανατολή.
4. Προκάλεσε εσωτερικές διαμάχες στο φασιστικό σύστημα της Ιταλίας, με αποτέλεσμα την ανατροπή του και την έξοδο της Ιταλίας από τον άξονα.
5. Καθυστέρησε επί δύο μήνες την επίθεση της Γερμανίας στη Σοβιετική Ένωση με τα γνωστά αποτελέσματα.
6. Η άποψη ότι οι Ιταλοί δεν πολέμησαν είναι μύθος. Οι Ιταλοί πολέμησαν όσο μπορούσαν καλύτερα, απλώς όμως αντιμετώπισαν ένα ανώτερο εχθρό σε επίπεδο Μαχητικής Ισχύος που οφειλόταν στο ψυχικό σθένος του Έλληνα μαχητή.
Η παγκόσμια κοινή γνώμη παρακολούθησε με θαυμασμό τις επιτυχίες του στρατού μας. Οι αποκαρδιωμένοι λαοί πήραν το μήνυμα που έστελνε η μικρή Ελλάδα. Ύμνοι υψώθηκαν από κάθε γωνιά της γης και ηγέτες και λαοί υποκλίθηκαν μπροστά στο μεγαλείο του Έλληνα μαχητή.
Το Βορειοηπειρωτικό έπος έχει ήδη περάσει στην ιστορία. Έδωσε στιγμές στην ιστορία και τη ζωή που δύσκολα περιγράφονται, ο ενθουσιασμός στο μέτωπο, οι μεγαλειώδεις νίκες, η μεγάλη συγκίνηση στα μετόπισθεν, η ψυχική ταύτιση ενός ολόκληρου λαού με τον αγώνα για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια της πατρίδας του.

Στις δύσκολες ώρες που περνάει και σήμερα το έθνος και δοκιμάζεται η εθνική αντοχή και αξιοπρέπεια, η άρνηση στην ταπείνωση και η αποφασιστικότητα στην υπεράσπιση των εθνικών δικαίων, προβάλλεται και επιβάλλεται ως ιστορικό αίτημα. Και είναι μια ακόμα ευκαιρία για τον ελληνισμό ολόκληρο να ανανεώσει το μήνυμα του ΄40. Σήμερα που στη ζωή του έθνους προβάλλουν καθαρά νέες απειλές και νέοι κίνδυνοι.
Η περίεργη και ύποπτη λογική του «δεν διεκδικούμε τίποτα» καθώς και η εγκατάλειψη (στην τύχη τους) όλων των οραμάτων και των εθνικών δικαίων, έχει αποθρασύνει τους κάθε λογής και μορφής γείτονες.
Οι Τούρκοι που δεν συμμετείχαν ποτέ στον αγώνα των ελεύθερων λαών, ξεκινώντας τις διεκδικήσεις τους στην Κύπρο από το μηδέν, κατέχουν σήμερα το 37% της Κύπρου και σχεδιάζουν τη διχοτόμηση. Στο Αιγαίο ζητούν να μοιρασθούν αυτό και τα νησιά του, χρησιμοποιώντας τη χιτλερική θεωρία του "ζωτικού χώρου" και το "νταηλίκι".
Νέα κρατικά δημιουργήματα, χωρίς εθνική συνείδηση και υπόσταση, λοξοκοιτάζουν προς την Μακεδονία μας και διατυπώνουν ανιστόρητους ισχυρισμούς προσπαθώντας να κρεμαστούν από το Ελληνικό μεγαλείο και να δημιουργήσουν, από το τίποτα, ιστορία και παράδοση, κλέβοντας σύμβολα, ηρωικές μορφές και γεγονότα της τεκμηριωμένης ιστορίας μας. Έχουμε χρέος να αντιδράσουμε.
Από βορειοδυτικά πάλι η Αλβανία μας απειλεί, ανακινώντας ανύπαρκτα θέματα. Υποβοηθούμενοι - και αυτοί - από ισχυρούς προστάτες, ανακινούν "το Τσάμικο", ζήτημα που έχει λήξει από χρόνια τώρα και δικαστικώς.
Από βορρά οι Βούλγαροι, εκτός του ότι υποστηρίζουν ότι είναι απόγονοι των αρχαίων Θρακών (καθώς ο πανσλαβισμός έσβησε), ζητούν παγίως να κατέλθουν στο Αιγαίο.
Τέλος, νομίζω ότι ο χορός των διεκδικήσεων και των ανιστόρητων απαιτήσεων, πρέπει να σταματήσει (να τον σταματήσουν), γιατί στο τέλος θα υποχρεωθούν αυτοί να χορέψουν τον χορό του Ζαλόγγου.

Οι κίνδυνοι είναι φανεροί γύρω μας και το κύριο και ισχυρότερο όπλο μας είναι η δύναμη της ενότητας του λαού και του έθνους. Αυτό το βασικό χρέος για ενότητα και επαγρύπνηση, οφείλει να γίνει το βασικό στοιχείο της εθνικής μας ζωής. Ο ένδοξος Ελληνικός Στρατός πάντα έτοιμος και πάντα άγρυπνος, περιμένει στις ίδιες αιματοβαμμένες κορυφές της Πίνδου, στον Έβρο και στις ακρογιαλιές των νησιών του Αιγαίου, τον χωρίς φρόνηση εισβολέα, για να του αποδείξει και πάλι ότι εδώ είναι Ελλάδα.
Είναι ανάγκη όλοι μαζί, ενωμένοι, να αντισταθούμε στις επιβουλές των εχθρών μας και στις συμβουλές των ηττοπαθών και μοιρολατρών που μόνο την καταστροφή μπορούν να φέρουν. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε το μήνυμα των αγωνιστών του ‘40.
Αυτά βέβαια προϋποθέτουν και μια σοβαρή και στιβαρή ηγεσία με μεγαλόπνοα σχέδια που θα την συγκροτούν οι άριστοι και όχι οι μέτριοι. Να είναι αντάξια των περιστάσεων.

Οι διανοούμενοι υπέγραψαν κοινή διακήρυξη:

«Οι Έλληνες δώσαμε στην ιταμή αυτή αξίωσι της φασιστικής βίας, την απάντησι που επέβαλαν τριών χιλιάδων ετών παραδόσεις, χαραγμένες βαθειά στην ψυχή μας, αλλά και γραμμένες στην τελευταία γωνιά της ιερής γης με το αίμα των μεγαλυτέρων ηρώων της ανθρωπίνης ιστορίας. Και αυτή τη στιγμή κοντά στο ρεύμα του Θυάμιδος και στις χιονισμένες πλαγιές της Πίνδου και των Μακεδονικών βουνών πολεμούμε, τις περισσότερες φορές με λόγχη, αποφασισμένοι να νικήσουμε ή να αποθάνουμε μέχρι ενός».
Υπογράφουν: Κωστής Παλαμάς, Σπύρος Μελάς, Άγγελος Σικελιανός, Γεώργιος Δροσίνης, Σωτήρης Σκίπης, Δημήτριος Μητρόπουλος, Κ. Δημητριάδης, Νικόλαος Βέης, Κ. Παρθένης, Ιωάννης Γρυπάρης, Γιάννης Βλαχογιάννης, Στρατής Μυριβήλης, Κώστας Ουράνης, Μιλτιάδης Μαλακάσης, Γρηγόριος Ξενόπουλος, Αλέξανδρος Φιλαδελφεύς, Αρίστος Καμπάνης.
Όλη η αριστοκρατία του ελληνικού πνεύματος, δηλαδή.











Ρωσικό ενδιαφέρον για τα Ιεροσόλυμα

Την ώρα που ο πολιτικός και εκκλησιαστικός κόσμος της χώρας μας συμμετέχει σε "ίντριγκες" σχετικά με την προώθηση ή αποκλεισμό προσώπων στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, η Ρωσία - δια του Πατριαρχείου Μόσχας - ενισχύει το ενδιαφέρον της για την περιοχή (όπως και για το Άγιον Όρος).
Στις 21 Οκτωβρίου στον "Οίκο της Ρωσικής Διασποράς Αλέξανδρος Σολζενίτσιν" πραγματοποιήθηκε Συνδιάσκεψη με το θέμα "Ρωσική Παλαιστίνη. Η παρουσία της Ρωσίας στην Αγία Γη", με συμμετοχή του Αυτοκρατορικού Ορθόδοξου Παλαιστινιακού Συνδέσμου, του Οίκου της Ρωσικής Διασποράς Αλέξανδρος Σολζενίτσιν και του Προσκυνηματικού Κέντρου του Πατριαρχείου Μόσχας.
Παραβρέθηκαν εκπρόσωποι του Υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας, Πρέσβεις των κρατών της Μέσης Ανατολής διαπιστευμένων στη Ρωσία, εκπρόσωποι της μουσουλμανικής κοινότητας, μέλη του Αυτοκρατορικού Ορθόδοξου Παλαιστινιακού Συνδέσμου, διακεκριμένοι επιστήμονες-μελετητές ανατολικών λαών, εκπρόσωποι των ΜΜΕ, ενώ τους συνέδρους καλωσόρισε ο Υπουργός Εξωτερικών κ. Σ. Λαβρώφ, δείγμα της σοβαρότητας με την οποία αντιμετωπίζει η Ρωσία το θέμα.
Αποκαλυπτικό είναι το Χαιρετιστήριο Μήνυμα του Πατριάρχη Μόσχας κ. Κυρίλλου: «Έχουσα πρωτεύουσα σημασία για όλους τους χριστιανούς η Αγία Γη κατέχει ιδιαίτερη θέση στην ιστορία της Πατρίδας μας και διαδραματίζει ιδιαίτερο ρόλο στη διαμόρφωση του ιδεώδους της Αγίας Ρωσίας.
Η ρωσική παρουσία στην Παλαιστίνη από την αρχή καθοριζόταν από τη χαρακτηριστική για την εθνική μας κοσμοαντίληψη ευλάβεια απέναντι στο ιερό και από την επιθυμία μιας καρδιάς που πιστεύει να προσκυνήσει τους τόπους, ευλογημένους από την επίγεια ζωή και τα Πάθη του Σωτήρα. Όμως μαζί με αυτά, οι προσκυνητές από τη Ρωσία δεν περιορίστηκαν στην άντληση των πνευματικών δυνάμεων μέσα στο άγγιγμα των παγχριστιανικών προσκυνημάτων, αλλά και συνέβαλαν σε μέγιστο βαθμό στη διαφύλαξη τους».
Σύμφωνα με τον Πατριάρχη, «η Ρωσική Παλαιστίνη δεν είναι μόνο ατελείωτο ρεύμα των Ρώσων προσκυνητών... αλλά και το αίμα των Ρώσων στρατιωτών, που εχύθη για τον Ιερό Ναό της Αναστάσεως και τον Πανάγιο Τάφο. Είναι ακόμα και εικόνες που προσφέρθηκαν, καντήλια που καίνε μέχρι σήμερα, ναοί που αναστηλώθηκαν, όπου σήμερα προσεύχονται εκπρόσωποι όλων των λαών. Επιπλέον είναι σχολεία και νοσοκομεία για αραβικά παιδιά, τα οποία ανεγέρθησαν κάποτε με προσπάθειες της Ρωσικής Πνευματικής Ιεραποστολής στα Ιεροσόλυμα και του Αυτοκρατορικού Ορθόδοξου Παλαιστινιακού Συνδέσμου. Είναι ακόμα και η ευγνωμοσύνη στους Ρώσους για τους ανιδιοτελούς τους κόπους για το καλό της Παλαιστίνης, η οποία μέχρι σήμερα διατηρείται στις καρδιές πολλών κατοίκων της Αγίας Γης.
Αυτή ήταν η θυσιαστική προσφορά που καθόρισε τους σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας με τα παλαίφατα Πατριαρχεία της Ανατολής και της ιστορικής Ρωσίας και των λαών της με τους λαούς της Μέσης Ανατολής. Σήμερα οι παραδοσιακές σχέσεις της Ρωσικής Εκκλησίας με την Αγία Γη αναπτύσσονται με επιτυχία. Χιλιάδες προσκυνητές από τη Ρωσία, Ουκρανία, Λευκορωσία, Μολδαβία και πολλών άλλων χωρών μετόχων της πνευματικής κληρονομιάς της Αγίας Ρωσίας, προστρέχουν και πάλι στα προσκυνήματα της Παλαιστίνης, μέσα από τα οποία έρχονται σε ζωντανή επαφή με τον Θεό».
Όλοι οι ομιλητές τόνισαν τη σημασία την οποία έχει για την ιστορία της Ρωσίας και της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας η Αγία Γη, επίσης διαπίστωσαν και τις επιτυχίες των τελευταίων ετών που οφείλονται στην ανανέωση της ρωσικής παρουσίας στη Παλαιστίνη.

http://www.diktyo21.gr/item.asp?ReportID=976