Τα φώτα στραμμένα στις θέσεις για τα εξωτερικά θέματα

Η στάση που θα υιοθετήσει ο κ. Αντώνης Σαμαράς στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής αναμένεται με ενδιαφέρον. Μετά την ανάδειξή του στην ηγεσία της Ν. Δ. διαμορφώνεται μια ιδιαίτερη κατάσταση, όπου οι επικεφαλής της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχουν διατελέσει υπουργοί Εξωτερικών, αφήνοντας και οι δύο την προσωπική τους σφραγίδα στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής με συγκεκριμένες επιλογές πάνω σε κρίσιμα ζητήματα.

Ο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου έδειξε μετά την εκλογή του ότι επιθυμεί να πιάσει το νήμα πάνω στα μεγάλα θέματα της εξωτερικής πολιτικής από εκεί που το άφησε ως υπουργός Εξωτερικών του Κώστα Σημίτη.

Ο κ. Σαμαράς, όπως τουλάχιστον προκύπτει από τις δημόσιες τοποθετήσεις του την προηγούμενη περίοδο, αναμένεται να υπερασπιστεί βασικές επιλογές της κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή, προσδίδοντας σε αυτές στοιχεία της προσωπικής του αντίληψης για την άσκηση εξωτερικής πολιτικής.

Μια από αυτές τις βασικές επιλογές, την οποία ο νέος αρχηγός της Ν. Δ. δείχνει να συμμερίζεται, είναι η στρατηγική της πολυμέρειας στην εξωτερική πολιτική. Συγκεκριμένα, θεωρεί ιδιαίτερα θετικές και επωφελείς για τη χώρα μας τις κινήσεις για ανοίγματα της Ελλάδας, πέραν των παραδοσιακών εταίρων και συμμάχων προς νέους αναδυόμενους «παίκτες» στη διεθνή γεωπολιτική σκηνή. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται οι ενεργειακές συμφωνίες με τη Ρωσία, που υπεγράφησαν από την κυβέρνηση Καραμανλή, αλλά και το άνοιγμα προς την Κίνα. Ο κ. Σαμαράς, όπως προκύπτει από σχετικές αναφορές του, τάσσεται υπέρ της αξιοποίησης των μεταβαλλόμενων διεθνών συσχετισμών, ώστε να ενδυναμώσει τον ρόλο της στην ευρύτερη περιοχή η χώρα, και υπέρ της πολυμέρειας που θα μειώσει τον κίνδυνο διαμόρφωσης σχέσεων εξάρτησης.

Στο θέμα του ονόματος της ΠΓΔΜ, ο κ. Σαμαράς υπερασπίζεται το βέτο στο Βουκουρέστι, το χαρακτηρίζει μάλιστα μεγάλη επιτυχία. Η θέση που προβάλλει για το συγκεκριμένο ζήτημα είναι ότι η Ελλάδα εξασφάλισε διεθνή υποστήριξη στην εθνική κόκκινη γραμμή, που είναι «μία ονομασία για κάθε χρήση». Οπως έχει αναφέρει, πριν συζητηθεί ποια θα είναι αυτή η ονομασία, θα πρέπει τα Σκόπια να αποδεχτούν τον όρο «για κάθε χρήση», που συνεπάγεται και αλλαγή της συνταγματικής ονομασίας, κάτι που, μέχρι στιγμής, τα Σκόπια δεν συζητούν καν.

Οσον αφορά τα ελληνοτουρκικά, ο νέος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τις μέχρι τώρα δηλώσεις του αφήνει να εννοηθεί ότι θα επιθυμούσε ένα πιο αυστηρό αποτρεπτικό δόγμα έναντι των πάσης φύσεως τουρκικών προκλήσεων και ιδιαίτερα στο Αιγαίο. Δεν έχει ξεδιπλώσει δημόσια το περιεχόμενο αυτού του αποτρεπτικού δόγματος που προκρίνει, έχει επισημάνει, ωστόσο, ότι η Αγκυρα θα πρέπει να αντιληφθεί ξεκάθαρα ότι δεν γίνεται ανεκτή η τακτική των προκλήσεων και των αμφισβητήσεων.Της Δωρας Aντωνιου

Τα αίτια της μεγάλης ανατροπής - Του Σταυρου Λυγερου

Ο Αντώνης Σαμαράς επικράτησε με άνεση, επειδή προσέδωσε εγκαίρως στη μάχη της διαδοχής ιδεολογικοπολιτικά χαρακτηριστικά. Είπε καθαρά ποια Ν.Δ. θέλει και ανέδειξε τις πολλαπλές διαφορές του με την Ντόρα Μπακογιάννη. Σε αντίθεση με την αντίπαλό του, ήταν αμέτοχος της ευθύνης για την ηθική κατάπτωση, την πολιτική παρακμή και την εκλογική συντριβή.

Σ' αυτό τον βοήθησε το γεγονός ότι ο Κώστας Καραμανλής τον είχε αφήσει εκτός κυβέρνησης, είτε επειδή τον πίεζε η οικογένεια Μητσοτάκη είτε επειδή δεν τον ήθελε ο ίδιος. Υπενθυμίζουμε ότι του έδωσε το περιφερειακό χαρτοφυλάκιο του Πολιτισμού στις αρχές 2009, όταν η Ν. Δ. είχε πάρει οριστικά την κάτω βόλτα.

Οσοι απέκλειαν τον Σαμαρά για να τον περιθωριοποιήσουν, στην πραγματικότητα τον διευκόλυναν να μείνει πολιτικά άφθαρτος. Οταν, βαριά τραυματισμένη από την ήττα, η παράταξη αναζήτησε μία νέα προοπτική, ήταν λογικό να στραφεί προς αυτόν. Ο Μεσσήνιος πολιτικός, άλλωστε, εστίασε και κατάφερε να εμφυσήσει ιδεολογική αυτοπεποίθηση και πολιτική αισιοδοξία σε έναν χώρο που τις είχε ζωτική ανάγκη.

Η πρόταση της κ. Μπακογιάννη ήταν μία επανέκδοση της απαξιωμένης θεωρίας του μεσαίου χώρου, γαρνιρισμένη με το αυθαίρετο δέλεαρ της γρήγορης επιστροφής στην εξουσία.

Η διαφορετική γραμμή των δύο υποψηφίων αναζωπύρωσε και επιβεβαίωσε την αίσθηση ότι ο μεν Σαμαράς είναι σαρξ εκ της σαρκός, ενώ η θυγατέρα Μητσοτάκη «έποικος» στην παράταξη. Το γεγονός ότι με λίγες εξαιρέσεις το κατεστημένο της κυβέρνησης Καραμανλή προσχώρησε στο στρατόπεδο Μπακογιάννη δεν στάθηκε ικανό να αλλάξει αυτήν την αίσθηση. Επιβεβαίωσε, όμως, την πεποίθηση ότι ο Σαμαράς είναι ο εκφραστής της ρήξης με την παρακμή και της υπέρβασης, ενώ η αντίπαλός του εκφραστής του συστήματος που ευθύνεται για την παρακμή και την συντριβή.

Ακόμα και όπου η συντριπτική πλειονότητα των βουλευτών στήριξε την Μπακογιάννη, οι «γαλάζιοι» ψηψοφόροι γύρισαν την πλάτη στους μηχανισμούς και στήριξαν τον Σαμαρά. Στην πραγματικότητα, το ρεύμα υπέρ του προσέλαβε κινηματικά χαρακτηριστικά. Σ' αυτό συνέβαλαν και άλλοι παράγοντες.

Σε αντίθεση με την αντίπαλό του, ο νέος αρχηγός της Ν. Δ. είναι πρόσωπο συμπαθές, με πέρασμα στον κόσμο, ηθικά καθαρό και χωρίς σκιές διαπλοκής. Επίσης, σε αντίθεση με τον μάλλον νεοφιλελεύθερο προσανατολισμό της Μπακογιάννη, ο Σαμαράς υποστηρίζει μία κοινωνικά ευαίσθητη εκδοχή για την οικονομική πολιτική.

Αφήσαμε για το τέλος μία διαφορά που έπαιξε καθοριστικό ρόλο για τη διαμόρφωση του κλίματος, όχι μόνο στον κεντροδεξιό χώρο, αλλά σε όλο το πολιτικό φάσμα. Ολα αυτά τα χρόνια, η Μπακογιάννη προωθεί θέσεις για την εξωτερική πολιτική, για τα εθνικά θέματα και για ζητήματα εθνικής ταυτότητας, που σε γενικές γραμμές κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος με τις αντίστοιχες του Γιώργου Παπανδρέου.

Πολίτες από όλο το πολιτικό φάσμα τρόμαζαν με την προοπτική εκλογής της Μπακογιάννη, επειδή θεωρούσαν ότι -λόγω του αρχηγικού χαρακτήρα των δύο μεγάλων κομμάτων- θα επιβαλλόταν σαν εθνική πολιτική μία πολιτική που βρίσκεται σε κατάφωρη αντίθεση με τις πεποιθήσεις και τις επιθυμίες της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Για όλους αυτούς, η εκλογή του Σαμαρά δημιουργεί ένα αναγκαίο πολιτικό αντίβαρο στις απόψεις/ προθέσεις του πρωθυπουργού και έναν ισχυρό παράγοντα αποτροπής μεθοδεύσεων που δεν εξυπηρετούν τα εθνικά συμφέροντα.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/12/blog-post_2063.html