Ολική κατάρρευση εικονικής πραγματικότητας

Η ΑΛΛΗ «ΦΟΥΣΚΑ» ΤΩΝ ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ

Του Μ. Στυλιανού

Δεκέμβριος εκρηκτικός για την ελλαδική εικονική πραγματικότητα στο εσωτερικό και εξωτερικό πεδίο.
Ένα γυάλινο οικοδόμημα, διακομματικά στημένο -με απάτες, φανφαρονισμούς, μύθους και αυταπάτες-, καταρρέει επί των κεφαλών μας.

Ο πάταγος και ο συγκλονισμός είναι άμεσα και οδυνηρά αισθητοί στο εσωτερικό -οικονομικό και κοινωνικό- πεδίο, όπου τις χαμογελαστές προεκλογικές μάσκες αντικαθιστούν ολοένα αγριότεροι μορφασμοί και τις διαβεβαιώσεις «υπάρχουν λεφτά» (για παροχές χωρίς φόρους) διαδέχονται οι κραυγές τρόμου ότι οσονούπω χρεοκοπούμε και ότι «απειλείται η εθνική μας κυριαρχία».

Το σκηνικό της αλλοφροσύνης στο εσωτερικό μέτωπο εστιάζει την προσοχή και επικαλύπτει την παράλληλη συντριβή της εθνικής «φούσκας» στη διακομματική εξωτερική πολιτική, με συνέπειες ωστόσο βαρύτερες για το μέλλον του έθνους.

Στις Βρυξέλλες αυτήν την εβδομάδα και επί κυβερνήσεως Γιώργου Παπανδρέου γελοιοποιήθηκε ο γνωστός κομπασμός ότι «πετύχαμε τη θωράκιση της Κύπρου με την ένταξή της στην ΕΕ». Διαβουλεύσεις και αποφάσεις των 27 σε διάφορα επίπεδα οδήγησαν ουσιαστικά στην κατάργηση για την Κύπρο του κανόνα ισότητας και αλληλεγγύης μεταξύ των μελών της Ενώσεως, καθώς -πίσω από προπέτασμα κενολογίας- την υποβιβάζουν σε μέλος νέας, ειδικής κατηγορίας, με μειωμένα δικαιώματα και ασφάλιση. Αυτή είναι η ουσία της απόφασης του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων (υπουργών Εξωτερικών) για την Τουρκία, που αναμένεται (ενώ συντάσσεται αυτή η στήλη) να υιοθετηθεί ασυζητητί από το συμβούλιο κορυφής.

Τον Δεκέμβριο του 2006 το Συμβούλιο είχε επιβάλει στην Τουρκία τη συμβολική κύρωση να μην ανοίξουν 8 από τα 35 κεφάλαια των διαπραγματεύσεων ένταξής της, γιατί αρνήθηκε να εφαρμόσει την τελωνειακή σύνδεση με την Κύπρο και να ανοίξει τα τουρκικά λιμάνια και αεροδρόμια στα κυπριακά πλοία και αεροπλάνα. Το Συμβούλιο έδωσε τότε στην Τουρκία νέα, τριετή προθεσμία για να σεβαστεί την υπογραφή της σε σχετικό πρωτόκολλο και να συμμορφωθεί με τα ευρωπαϊκά θέσμια.

Η λήξη της προθεσμίας και η προκλητική άρνηση της Τουρκίας να τηρήσει τις ενυπόγραφες δεσμεύσεις της καθιστούσαν τη φετινή αξιολόγησή της στις Βρυξέλλες μια ιδιαίτερα κρίσιμη καμπή για την τουρκική υποψηφιότητα. Αλλά η Τουρκία πέρασε, με τα άρβυλά της, πάνω από την προθεσμία, χωρίς την παραμικρή αμυχή. Το Συμβούλιο των 27 περιορίσθηκε στην έκφραση λύπης, στην απλή διατήρηση στην κατάψυξη των οκτώ κεφαλαίων διαπραγμάτευσης και μετέθεσε την αξιολόγηση της Τουρκίας στον επόμενο χρόνο - χωρίς πλέον να τη δεσμεύει για την εκπλήρωση των υποχρεώσεών της στην Κύπρο. Δεν αποφάσισε έστω το μπλοκάρισμα διαπραγμάτευσης πρόσθετων κεφαλαίων, σε μια έστω υποτυπώδη ένδειξη προθέσεων. Επίκειται μάλιστα το άνοιγμα κεφαλαίου για το περιβάλλον.

Όταν η τουρκική ηγεσία σε όλα της τα επίπεδα βροντοφωνάζει πως δεν πρόκειται να τηρήσει το πρωτόκολλο που υπέγραψε και οι 27 της ΕΕ προχωρούν απτόητοι στην ενταξιακή διαδικασία, το συμπέρασμα είναι αναπόδραστο και κραυγαλέο: Στην ουσία η Κύπρος υποβιβάζεται σε ευρωπαϊκή νησίδα ανοχής κάθε τουρκικής αυθαιρεσίας. Έκφραση λύπης και φραστικές φιοριτούρες εντάσσονται σε μια διπλωματική παντομίμα συγκάλυψης της επονείδιστης εγκατάλειψης αρχών και αυτοσεβασμού.

Τα όσα στο ευρωπαϊκό κείμενο προβάλλονται από τους κ. Δρούτσα και Κυπριανού ως επιτεύγματα και λόγοι ικανοποίησης δεν αποτελούν παρά λόγια κενά περιεχομένου, που προορίζονται να βοηθήσουν τις κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου στον φενακισμό (παραμύθιασμα) του Ελληνισμού. Σ' αυτήν την κατηγορία θα πρέπει να ενταχθεί και η προφορική… δήλωση του κ. Κυπριανού στο Συμβούλιο ότι η κυβέρνηση Χριστόφια επιφυλάσσεται να παγώσει μονομερώς κεφάλαια των διαπραγματεύσεων… όταν το κρίνει αναγκαίο.]

Το αποτέλεσμα δεν μπορούσε να είναι διαφορετικό όταν οι κύριοι Χριστόφιας και Παπανδρέου πρόβαλλαν διεθνώς εικόνα Αμλέτων σε άλυτο δίλημμα μεταξύ της εμμονής στην εθνική στρατηγική, της πανάκειας της τουρκικής ένταξης και της ανάγκης κυρώσεων που να μην την υπονομεύουν. Ενώπιον της υποταγής Ελλαδιτών και Κυπρίων στο μαστίγιο της Άγκυρας, ποιος ευρωπαίος ηγέτης θα εξέθετε τα οικονομικά του συμφέροντα στον κίνδυνο τουρκικών αντιποίνων χάριν των δικαίων της Κύπρου, που η κυπριακή κυβέρνηση (και η ελλαδική) εμφανιζόταν έτοιμη να τα απεμπολήσει;

Ας μην επαναπαύονται οι οπαδοί της θεωρίας «η Κύπρος είναι μακριά». Η ομόφωνη απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την ασυλία της Τουρκίας από συνέπειες της πειρατικής δράσης της εναντίον μέλους της Ευρωπαϊκής

Ένωσης αφορά άμεσα και το «εθνικό κέντρο». Και η Ελλάδα, με την υπογραφή της νέας κυβέρνησης, συνέβαλε σε δεδικασμένο και προηγούμενο, που απαλλάσσει τους ευρωπαίους εταίρους από υποχρέωση αλληλεγγύης και προς την ίδια.

Όσον και αν απαλείφθηκε η ρητή σουηδική διατύπωση -ότι «οι διμερείς διαφορές κρατών μελών με τις υποψήφιες χώρες δεν αποτελούν εμπόδιο στη διεύρυνση της ΕΕ»- η ελληνική υπογραφή στην περίπτωση της Κύπρου αποδεσμεύει τους ευρωπαίους εταίρους από υποχρέωση αλληλεγγύης προς την Ελλάδα κατά την κρίση της τουρκικής υποψηφιότητας. Κοντολογίς η Τουρκία μπορεί τώρα αμέριμνη να πορεύεται προς την ένταξη -ή την ειδική σχέση της- στην ΕΕ με τις διεκδικήσεις της, τις προκλήσεις της, τους εικονικούς βομβαρδισμούς και το casus belli της.

Η «δυναμική διπλωματία» των κυρίων Παπανδρέου και Δρούτσα έδωσε έτσι τη χαριστική βολή στη στρατηγική του Κωνσταντίνου Καραμανλή να ασφαλίσει την ακεραιότητα της Ελλάδας εντάσσοντάς την στην ΕΕ. Και τοποθέτησε τη λύση των «ελληνοτουρκικών διαφορών» στον νέο «οδικό χάρτη», δικής τους εμπνεύσεως και χάραξης. Ο στρατηγικός αυτός χάρτης, που εγκαινιάσθηκε με το ταξίδι στην Άγκυρα πέντε μέρες μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας, έχει αμετάθετο προορισμό την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, με προβλεπόμενους (από τους χαρτογράφους) σταθμούς τη λύση προφανώς «των συνοριακών διαφορών και άλλων συναφών θεμάτων» που αναγνώρισαν στο Ελσίνκι.
Αυτήν τη νέα πραγματικότητα διερμήνευε προφανώς ο Ταγίπ Ερντογάν εκφράζοντας στον αμερικανό Πρόεδρο τη βεβαιότητα ότι τα προβλήματα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις θα επιλυθούν, ενώ αντίθετα ζητούσε την αμερικανική παρέμβαση για τη λύση του Κυπριακού - μέχρι τον Μάρτιο. Είπε και άλλα αινιγματικά ο τούρκος πρωθυπουργός εκεί στην Ουάσινγκτον. Υποδήλωσε λόγου χάριν ότι ο κ. Γιώργος Παπανδρέου δέχθηκε να τεθούν επί τάπητος τα προβλήματα των 130.000 Τούρκων της Θράκης μαζί με τα προβλήματα των 3.000 Ρωμιών της Τουρκίας. «Ο Παπανδρέου έχει θετική προσέγγιση σ' αυτά τα προβλήματα…». Πρόσθεσε επίσης ότι σχετικές συνομιλίες έγιναν «εν μέρει» κατά την επίσκεψη του Νταβούτογλου στην Αθήνα και ότι θα συνεχισθούν κατά τη δική του επίσκεψη…

Ο κ. Δρούτσας διαρρηγνύει βέβαια τα ιμάτιά του ότι «δεν συζητούμε για έλληνες πολίτες», αλλά κάτι παλιές δηλώσεις για δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού και η πρόθεση της κατάργησης του εκλογικού ορίου 3% (που εμποδίζει την εμφάνιση «τουρκικού κόμματος» στη Βουλή) εμβάλλουν σε σκέψεις, που ενισχύονται από το γεγονός ότι από τουρκικές πηγές μάθαμε το περιεχόμενο της επιστολής Ερντογάν με τη λίστα των τουρκικών διεκδικήσεων προς συζήτηση, όπως και στο παρελθόν πλείστα άλλα απόρρητα για τους εντεύθεν του Αιγαίου ιθαγενείς.

Στην πρες κόνφερανς στην Ουάσινγκτον ο Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε πως ο Πρόεδρος Ομπάμα έδειξε κατανόηση για την άρνηση της Τουρκίας να εφαρμόσει το Πρωτόκολλο για την Κύπρο. Δήλωση που γεννά το ερώτημα εάν ο κ. Ομπάμα αντιμετωπίζει με κατανόηση γενικώς την αθέτηση της τουρκικής υπογραφής σε πρωτόκολλα, όπως και σε εκείνο για το άνοιγμα των συνόρων με την Αρμενία, που του παρέσχε το πρόσχημα να αθετήσει την προεκλογική του δέσμευση για αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων.

Τέλος, απαντώντας προκλητικά σε ερώτηση για τον στρατό κατοχής, ο τούρκος πρωθυπουργός ξεκαθάρισε πως «δεν τίθεται κανένα θέμα απόσυρσης τούρκων στρατιωτών από την Κύπρο». Δήλωση που δεν απέτρεψε τις κυβερνήσεις Χριστόφια και Παπανδρέου από το να συνυπογράψουν τη μεθεπομένη το κείμενο αποφάσεων των 27 για την Τουρκία.

«Απειλείται η εθνική κυριαρχία», δήλωνε την Τετάρτη ο κ. Γιώργος Παπανδρέου, αλλά αναφερόταν σε λάθος κεφάλαιο. Τη σωστή έννοια της φράσης του είχαν επισημάνει περίτρανα, την ώρα μάλιστα των συζητήσεων στις Βρυξέλλες, τουρκικά μαχητικά αεροπλάνα που παρενοχλούσαν το υπηρεσιακό αεροσκάφος με το οποίο ο υπουργός του της Άμυνας μετέβαινε στην Κύπρο, σε επίσημη επίσκεψη.

Το γεγονός αποκάλυψε ο ίδιος ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος. Προηγουμένως, την Τρίτη, έξι τουρκικά F16 μπήκαν, σφήνα, ανάμεσα σε 14 ελληνικά και γαλλικά αεροσκάφη που πραγματοποιούσαν κοινή άσκηση νοτίως της Ικαρίας. Από εκεί κατευθύνθηκαν στο Αγαθονήσι, όπου πραγματοποίησαν εικονικές επιδρομές. Την Πέμπτη είχαμε την επανάληψη της δράσης τουρκικής ακταιωρού στην περιοχή των Υμίων και επεισόδιο με ελληνικά αλιευτικά.

Επρόκειτο προφανώς για την έμπρακτη τουρκική υπογράμμιση της διαβεβαίωσης Ερντογάν προς Ομπάμα ότι τα ελληνοτουρκικά προβλήματα θα λυθούν, για τις ευχαριστίες της Άγκυρας προς υπουργό της κυβέρνησης για τη στάση της στις Βρυξέλλες και για πρόγευση της τουρκικής συμβολής στη διαμόρφωση του νέου «οδικού χάρτη» της δυναμικής ελλαδικής διπλωματίας.

Η δυναμική διπλωματία αφορά και το Σκοπιανό, το οποίο παρέκαμψε με αναβολή της ενταξιακής αίτησης το Συμβούλιο των Υπουργών στις Βρυξέλλες. Και στο οποίο οι διμερείς επαφές και τα μηνύματα του πρωθυπουργού προς τον κ. Γκρούεφσκι απέσπασαν εγκώμιο του αμερικανού αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών κ. Στάινμπεργκ, σε συνέντευξή του στο «Βήμα». Παρόμοια εγκώμια είχε άλλωστε επιδαψιλεύσει ο κ. Στάινμπεργκ και στην κ. Μπακογιάννη κατά την προηγούμενη σύνοδο του ΟΑΣΕ στην Κέρκυρα, όπου ο Μιλόσοσκι προσγειώθηκε με αεροπλάνο των «Μακεδονικών Αερογραμμών».

Την έννοια πλείστων περιέργων εκείνης της διπλωματίας απεκάλυψε επίσημα πλέον το διαβαθμισμένο έγγραφο του πρέσβη κ. Παρασκευόπουλου, με το πρακτικό της συνομιλίας Μπακογιάννη - Μιλόσοσκι στο Παρίσι, το οποίο επιβεβαίωσε όλα όσα είχαν επισημανθεί από αυτήν τη στήλη για υπονόμευση του βέτο Καραμανλή στο Βουκουρέστι, για μυστική αποδοχή γλώσσας και εθνικής ταυτότητας «μακεδόνσκι» για τους Σκοπιανούς και για μυστική εγκατάλειψη της καθολικής (erga omnes) χρήσης του ονόματος. Στην πορεία θα φανεί εάν ο νέος «οδικός χάρτης» συμπίπτει με τις συντεταγμένες εκείνης της διπλωματίας…

Αυτά από τη δεκεμβριανή συγκομιδή της διαχρονικής σποράς και καλλιέργειας των δύο κομμάτων εξουσίας και στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής. Είκοσι χρόνια δουλοφροσύνης, ιδιοτελούς καταφυγής στη διάτρητη φρεναπάτη της «ευρωπαϊκής εξημέρωσης του γκρίζου λύκου», φενακισμού και ηθικού αφοπλισμού του Ελληνισμού επιστρέφουν τώρα εκδικητικά, για να συμβάλουν στη σφαιρική εικόνα κατάρρευσης μιας γυάλινης εικονικής ελλαδικής πραγματικότητας.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ