Το μέγεθος της σλαβικής γλωσσικής διείσδυσης στα ονόματα των οικισμών της Λύγκου

Στην περιοχή της Λύγκου το 358 π.Χ ο Φίλιππος ίδρυσε την Ηράκλεια
«Το 74.0% των οικισμών έχουν τοπωνύμια αναφερόμενα σε προσλαβικές γλώσσες ενώ μόνο το υπόλοιπο 26.0% προέρχονται από την Σλαβική. Επομένως, η υποστήριξη της υπάρξεως “Μακεδονικής” γλώσσας και κατ΄επέκταση “Μακεδονικής” εθνότητας είναι αστεία δεδομένου ότι η υποτιθέμενη “Mακεδονική” γλώσσα είναι στην ουσία Σλαβική η οποία καταφανώς μειοψηφεί εντός της τωρινής επικράτειας της Νοτιοδυτικής περιοχής του κράτους των Σκοπίων.»

Αυτά αναφέρει μεταξύ άλλων το ακόλουθο κείμενο του καθηγητή Πανεπιστημίου κ. Ιωάννη Σούλη. Στο κείμενο παρατίθενται επίσης οι 140 ονομασίες των οικισμών της περιοχής της Λύγκου οι οποίες αναφέρονται στα 1900 μ.Χ., όπως καταγράφονται στο βιβλίο του Σ. Ν. Λιάκου, Θεσσαλονίκη, 1961, “Τα 150 ονόματα των οικισμών της Λύγκου, Τεκμήρια καταγωγής των προ του 1912 κατοίκων της Μακεδονίας ειδικά και της Μικροευρώπης γενικά”.

Ακολουθεί το κείμενο του κ. Ιωάννη Σούλη:

Το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουν ακουστεί αρκετά ανακριβή στοιχεία σχετικά προς τον πληθυσμό του κράτους των Σκοπίων. Τα στοιχεία αυτά δηλώνουν πλήρη σχεδόν άγνοια της καταγωγής των κατοίκων αυτού.
Επειδή δε η κατάσταση χειροτερεύει με το να αναζητηθεί “Μακεδονική” γλώσσα και “Μακεδονική” εθνότητα εκ μέρους της κυβερνήσεως του κράτους των Σκοπίων και εντός των Ελληνικών συνόρων και επειδή σχεδόν τα πάντα περνούν στη λήθη χωρίς ουσιαστική αντίδραση εκ μέρους μας και επειδή τα Ελληνικά δίκαια δεν ευρίσκουν δικαίωση σχεδόν πουθενά είναι φρόνιμο να αναφερθούν μερικά στοιχεία τοπωνυμιών οικισμών της περιοχής
της Λύγκου ήτοι της ευρύτερης περιοχής Μοναστηρίου και Φλωρίνης του 1900 μ.X. που πιστοποιούν κατά τον πλέον αδιαμφισβήτητο τρόπο τα Ελληνικά δίκαια.
Θα αναφερθούν λοιπόν τα στοιχεία τα οποία έχουν ληφθεί εκ του αναγνώσματος του Σ. Ν. Λιάκου, Θεσσαλονίκη, 1961, “Τα 150 ονόματα των οικισμών της Λύγκου, Τεκμήρια καταγωγής των προ του 1912 κατοίκων της Μακεδονίας ειδικά και της Μικροευρώπης γενικά”. Τα ονόματα των οικισμών της περιοχής της Λύγκου αναφέρονται στα 1900 μ.Χ. Επιγραμματικά αναφέρεται ότι το 74.0% των οικισμών έχουν τοπωνύμια αναφερόμενα σε προσλαβικές γλώσσες (Αρχαιοελληνικά, Λατινομακεδονικά δηλαδή τα βλάχικα, Ιλλυρικά, Αρβανίτικα) ενώ τα 26.0% προέρχονται από την Σλαυική. Επομένως, η υποστήριξη της υπάρξεως “Μακεδονικής” γλώσσας και κατ΄ επέκταση “Μακεδονικής” εθνότητας είναι αστεία δεδομένου ότι η υποτιθέμενη “Mακεδονική” γλώσσα είναι στην ουσία Σλαυική η οποία καταφανώς μειοψηφεί εντός της τωρινής επικράτειας της Νοτιοδυτικής περιοχής του κράτους των Σκοπίων.
Tα 140 ονόματα των οικισμών της περί το 1900 μ.Χ. εποχής καταχωρούνται, με τον αντίστοιχο γλωσσικό εκφραστικό τους τύπο, και έχουν ως εξής:

Τα 74 είναι προσλαυικά (κυρίως Λατινομακεδονικά, δηλαδή βλάχικα) ήτοι:
1. Αρμάτσου
2. Αρμέσκα
3. Αρμινώρεα
4. Βαρτουλόμεα
5. Βουστουράνεα
6. Μπάνιτσα
7. Μπαρισιάνοι
8. Μπάτσου
9. Μπελκαμένεα
10. Μπιτούλεα
11. Μπίτουσα
12. Μπούφου
13. Μπούκρεα
14. Μπρατένδδουλ
15. Γκαρδδίλουβα
16. Γκιαβάτεα
17. Γκιρμέανου
18. Γκόπισια
19. Γκουρμάτζου
20. Δραγκαρίνα
21. Δραγκούσου
22. Δραγκουσιάνιοι
23. Ζαβουρδδάνιοι
24. Ζλουκουτζεάνου
25. Καζιάννεα
26. Καλανίκου
27. Καλδαρρόπεα
28. Κανάλεα
29. Κάνινα
30. Καρκλίνου
31. Κλεάστινα
32. Κισιάβα
33. Κότουρεα
34. Κότσιστα
35. Κουτσκουβένεα
36. Κραπέστινα
37. Κρουσιουράδδεα
38. Λάγιαννοι
39. Λάζιανοι
40. Λάζιτσου
41. Λέρα
42. Λουνγκουβεάρδδεα
43. Μεσσαρίτσα
44. Μουλουβίστεα
45. Ναουκάζεα
46. Νιβουλεάνεα
47. Νιγκουτσάνεα
48. Νηρέτεα
49. Ολουβένιοι
50. Ορουβα
51. Ουριζάρεα
52. Ουστρέτσεα
53. Ουσπίρινα
54. Παπαδδίαω
55. Παπλουζεάνεα
56. Παράλουβα
57. Πετουράτσοι
58. Πισουδδέρεα
59. Πλεισουβίτσα
60. Πουτουρόσου
61. Ράμνα
62. Ροσάνεα
63. Ρουκουτίνα
64. Σακούλεβα
65. Σεκίρανιοι
66. Σέτινα
67. Σκουτσιβίρ
68. Σνεάγκουβα
69. Τράπου
70. Τσαπάρεα
71. Τσέρουβα
72. Τσιγκέλιοι
73. Χλέρνου
74. Χριστόφορου

Τα 42 είναι αμφισβητούμενα
(Λατινομακεδονικά, δηλαδή βλάχικα και Σλαβικά) ήτοι:
1. Βαρμπεάνεα
2. Βιλούσινα
3. Μπιλιανίκου
4. Μπίστριτσα
5. Μπούκοβα
6. Μπουρέσνιτσα
7. Μπρουσνίκ
8. Γκίλεσου
9. Γραδδέσνιτσα
10. Γκουρνίτσοβα
11. Δίχουβα
12. Δουββουμίρ
13. Δουββρουβένεα
14. Δουλίντσοι
15. Ζιβόινα
16. Ζόβιτς
17. Έλουβα
18. Καμπάσνιτσα
19. Κλαββούτσιστα
20. Kουκουρέστσανη
21. Κραβάρεα
22. Λάχτσεα
23. Λισκουβίτσεα
24. Μαγκάρουβα
25. Ναβάτσοι
26. Ναγκουτίνιοι
27. Νιγκουβάνεα
28. Νιλιοπόλεα
29. Ουββλάκουβα
30. Ουρεάχουβα
31. Παραδδούνιοι
32. Πισουσνίτσα
33. Πόλουγκου
34. Πρέσιουβα
35. Πάκουβα
36. Ραστάνεα
37. Σλίβιτσα
38. Σμύρνουβα
39. Στρέζιουβα
40. Σφηνίτσα
41. Τάρνα
42. Τάρνουβα

Τα 13 είναι Σλαβικά ήτοι:
1. Βέλιε-Σέλο
2. Βράνφτσοι
3. Μπαλδδοβέντσοι,
4. Μπρόδδ
5. Ζιάβγιανοι
6. Καββαλάφτσοι
7. Μέγκλεντσοι
8. Ρίμπαρτσοι
9. Σφέτα
10. Πέτκα
11. Σουχοδδόλ
12. Τέπαφτσοι
13. Τσερνίτσανοι

Τα 11 είναι Τουρκικά ήτοι:
1. Αγκλάρ
2. Νταλβεβκλέρ
3. Δεδδεμπαλή
4. Εγκρή
5. Καραμάν
6. Μαχαλά
7. Μετζητλη
8. ΟπτήΤσαίρ
9. Αροββά
10. Ραχμανλή
11. Χασάν οβά

Τα ανωτέρω γεγονότα δεν μπορούν να τεθούν υπό ουδεμία αμφισβήτηση. Αποδεικνύουν καθαρά ότι σε ανύποπτο χρόνο (περίοδος Οθωμανικής κυριαρχίας στην περιοχή) η σλαβική γλωσσική διείσδυση είναι μικρή σε όλα τα ονόματα των οικισμών της Λύγκου. Το εάν η Ελλάς δεν μπόρεσε ακόμη να διεκδικήσει τους Λατινομακεδονικούς αυτόχθονες πληθυσμούς της Λύγκου (της περιοχής που ευρίσκεται εντός του κράτους των Σκοπίων) στην μεγάλη Ελληνική οικογένεια είναι θέμα προς συζήτηση. Το ποια είναι η καταγωγή των κατοίκων της Λύγκου το μαρτυρούν τα ανωτέρω χωρίς καμία αμφισβήτηση.

provols.de.

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/01/blog-post_4099.html