Να επανεξεταστούν όλα τα απαλλακτικά βουλεύματα για Ζήμενς και Ιντρακόμ

Καταθέτοντας χθες στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για την Ζήμενς ο πρόεδρος του ΟΤΕ την περίοδο 1996 – 1998 Δημήτρης Παπούλιας είπε ότι για τις προγραμματικές συμβάσεις που υπογράφηκαν επί εποχής του – και για τις οποίες σύμφωνα με ομολογίες των στελεχών της Siemens στην γερμανική δικαιοσύνη «δόθηκαν» μίζες ύψους περίπου 58 εκατομμυρίων ευρώ! – υπήρχε διακομματική συμφωνία, ενώ όλα έγιναν εσπευσμένα για να προληφθεί η ημερομηνία – διορία από την ΕΕ, με την οποία ετίθετο τέλος στις απευθείας αναθέσεις. Όπως επίσης είπε την σύμβαση την βρήκε σχεδόν «έτοιμη» από τον προκάτοχό του Πέτρο Λάμπρου, γνωστό και ως «ταμία του ΠΑΣΟΚ» την περίοδο εκείνη (http://www.antinews.gr/?p=35101).

Η κατάθεση του κ. Παπούλια (σε συνδυασμό με όσα έχουν προηγηθεί) καθιστά επιτακτική πλέον ανάγκη αυτό που το antinews δεν έχει σταματήσει να επισημαίνει εδώ και μήνες: την επανεξέταση δηλαδή όλων των δικογραφιών που ανοίχθηκαν και των ποινικών διώξεων που ασκήθηκαν για τις συμβάσεις της Ζήμενς και της Ιντρακόμ με τον ΟΤΕ τουλάχιστον από την δεκαετία του 80.

Επισημαίνουμε ότι για όλες αυτές τις δικαστικές υποθέσεις έχουν εκδοθεί απαλλακτικά βουλεύματα (!!!). ΓΙΑ ΟΛΕΣ. ΟΥΔΕΜΙΑΣ ΕΞΑΡΟΥΜΕΝΗΣ.

Και τώρα αποκαλύπτονται συνεχώς νέα στοιχεία που υποδεικνύουν ότι οι διώξεις ορθώς ασκήθηκαν.

Όταν όμως χθες ο κ. Παπούλιας είπε στην Βουλή ότι «η λέξη σκάνδαλο είναι λίγη» για να χαρακτηρίσει όσα έγιναν με τις επίμαχες συμβάσεις. η έκδοση απαλλακτικών βουλευμάτων και ο ενταφιασμός αυτών των υποθέσεων πως πρέπει άραγε να χαρακτηρισθεί;

Το antinews δημοσιεύει σήμερα μερικά βασικά στοιχεία από τις δικογραφίες εκείνες, όπως έχουν καταγραφεί από το περιοδικό «Αντί» σε εποχές που οι περισσότεροι από όσους κόπτονται σήμερα για την δημόσια ηθική έκαναν την «πάπια»

Υπόγειες δικαστικές διαδρομές (Τεύχος 707 του Αντί κ.α.)

Η άλωση του ΟΤΕ αποφασίστηκε επί Ανδρέα Παπανδρέου στο περίφημο ΚΥΣΥΜ της 16ης Σεπτεμβρίου 1986 το ΚΥΣΥΜ το οποίο αποφάσισε να ανατεθεί η προμήθεια των ψηφιακών παροχών του ΟΤΕ στις εταιρείες SΙΕΜΕΝS και ΕRΙCSSΟΝ. Την εισήγηση έκανε η κ. Β. Παπανδρέου.

Τη συνέχεια ανέλαβε ο Θεοφάνης Τόμπρας, γενικός διοικητής του ΟΤΕ. Η πρώτη μεγάλη δουλειά (και το πρώτο μεγάλο σκάνδαλο) ήρθε τον Ιούνιο του 1989, όταν ο Τόμπρας ανέθεσε χωρίς μειοδοτικό διαγωνισμό στην SΙΕΜΕΝS και την Ιntracom τις περίφημες 470.000 ψηφιακές παροχές (συμβάσεις 7220 και 7230).

Η συμφωνία πάγωσε επί κυβέρνησης Τζαννετάκη, ακολούθησε επαναδιαπραγμάτευση και τελικά υπεγράφη επί Οικουμενικής έναντι 26,6 δισ.

Πρόκειται δηλαδή για τις συμβάσεις που προκάλεσαν αλλεπάλληλες κυβερνητικές κρίσεις και κατακυρώθηκαν οριστικά στις δυο εταιρείες από την Οικουμενική Κυβέρνηση Μητσοτάκη – Παπανδρέου – Φλωράκη για την οποία έχουμε γράψει τόσες φορές (Η Ζήμενς, ο Μητσοτάκης, ο Φλωράκης και «ο γιος του Πέτρου»)

Περισσότερα για τις συμβάσεις εκείνες διαβάστε κι εδώ: Η ιστορία της Ζήμενς είναι η ιστορία της …διαπλοκής

Ακολούθησε η πρώτη μεγάλη ποινική δίωξη. Η οποία ασκήθηκε το 1992, για κακουργηματική απιστία και κακουργηματική παράβαση καθήκοντος, με αφορμή την ανάθεση της προμήθειας 470.000 ψηφιακών παροχών του ΟΤΕ στην ΖΗΜΕΝΣ και την ΙΝΤΡΑΚΟΜ. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο έβδομος τακτικός ανακριτής Νεκτάριος Βαζαίος, ο οποίος διενήργησε την ανάκριση επέβαλε τότε στον κ. Σ. Κόκκαλη χρηματική εγγύηση ύψους 400 εκατομμυρίων δραχμών για να μη φύγει από την Ελλάδα.

Παρ όλα αυτά, επί κυβέρνησης Μητσοτάκη και χωρίς κανείς να μυριστεί τίποτα, ο φάκελος της ανάκρισης έκλεισε άρον άρον και εκδόθηκε απαλλακτικό βούλευμα με την συνήθη αιτιολογία της «έλλειψης στοιχείων».

Όπως όμως αποκάλυψε το «Αντί» εκείνη την εποχή και στην συνέχεια κατατέθηκε ενόρκως στην ελληνική δικαιοσύνη τα αρχεία της Στάζι έφεραν μεταξύ πολλών άλλων και τα εξής στοιχεία στο φως:

- Στις 9 Σεπτεμβρίου 1986 (την εποχή, δηλαδή, του κρίσιμου ΚΥΣΥΜ) κατατέθηκαν 270.000 γερμανικά μάρκα στο όνομα Τombras στην Βarclays Βank του Λονδίνου και συγκεκριμένα στο υποκατάστημα 122 της οδού Leaderhall και στον αριθμό λογαριασμού 38612840. Το ποσό κατατέθηκε μέσω του λογαριασμού 0709-60-011-025 στην Deutsche Handelsbank που φέρεται να ανήκει στον Σωκράτη Κόκκαλη.

- Εντοπίστηκαν επίσης σημαντικές μεταφορές χρηματικών ποσών από τον ίδιο λογαριασμό του Σ. Κόκκαλη προς την ίδια τράπεζα του Λονδίνου, στο όνομα συγκεκριμένου ανωτάτου στελέχους του ΟΤΕ ο οποίος ήταν μάλιστα αυτός που είχε εισηγηθεί την κατακύρωση της προμήθειας των 470.000 ψηφιακών παροχών. Η εισήγησή του είχε εγκριθεί από το Δ.Σ. του ΟΤΕ με ψήφους 7 υπέρ και 2 κατά (Δ. Στρατούλης και Χριστόφορος Χριστοφορίδης).

Να μην μπαίνουμε τώρα σε λεπτομέρειες, αλλά δεν μπορεί να υπάρξει καμία αμφισβήτηση για αυτά που γράφουμε. Καθώς υπάρχουν, έχουν κατατεθεί και είναι στην διάθεση παντός ενδιαφερομένου, πλήρη στοιχεία για τους λογαριασμούς αυτούς (παραστατικά, υπογραφές κλπ).

Αυτοί λοιπόν οι δύο και μόνον τραπεζικοί λογαριασμοί αρκούσαν για να θεμελιωθούν τα αδικήματα της δωροδοκίας και δωροληψίας, να οδηγηθεί η υπόθεση στο ακροατήριο και να ματαιωθεί η άλωση του ΟΤΕ από την Ιntracom.

Πράγμα το οποίο δεν έγινε με ποτέ χάρις σε διάφορα δικαστικά τερτίπια και τις ανάλογες πολιτικές παρεμβάσεις.

Πάμε παρακάτω

Ο Ρόκκο και τ’ αδέλφια του, Κασκαντέρ και άλλοι… (τεύχος 705 Αντί κ.α.)

Το φθινόπωρο του 1994 ο τότε αντεισαγγελέας Εφετών Γιώργος Zορμπάς άρχισε αυτεπάγγελτα προκαταρκτική εξέταση για την σκανδαλώδη ανάθεση των 1.000.000 ψηφιακών παροχών του ΟΤΕ στις εταιρείες ZΗΜΕΝΣ και ΙΝΤΡΑΚΟΜ, επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ του 1994. Η έρευνα έφερε στο φως συγκλονιστικά στοιχεία, με αποτέλεσμα στο πόρισμά του προς τον τότε προϊστάμενο της Εισαγγελίας Εφετών κ. Χρ. Τζαννακάκη, ο κ. Zορμπάς να αναφερθεί σε στοιχεία κακουργηματικών πράξεων και να ζητήσει τη διενέργεια προανάκρισης από ανακριτή εφέτη, προκειμένου να περιβληθεί η έρευνα με μείζον κύρος..

Τελικά, τον Ιούλιο του 1996, μια βραδυφλεγής βόμβα συγκλόνιζε τα διαπλεκόμενα συμφέροντα. Ύστερα από δικαστική κυοφορία 18 μηνών, η Ολομέλεια του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών αποφάσισε ομοφώνως να ασκηθεί δίωξη για το περιβόητο σκάνδαλο της ανάθεσης 1.000.000 ψηφιακών παροχών του ΟΤΕ στην εταιρεία ΙΝΤΡΑΚΟΜ του Σωκράτη Κόκκαλη, για τέσσερα κακουργήματα και τρία πλημμελήματα (απάτη, δωροδοκία, δωροληψία, παράβαση καθήκοντος, απιστία, ψευδορκία, ψευδή βεβαίωση).

Στο επίκεντρο της υπόθεσης ήταν οι τραπεζικοί λογαριασμοί του κ. Κόκκαλη που βρέθηκαν στα αρχεία της Στάζι ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΤΙ και αφορούσαν υψηλόβαθμα στελέχη του ΟΤΕ.

Τα στοιχεία που είχε στη διάθεσή της η δικαιοσύνη ήταν τόσο βάσιμα ώστε η Ελευθεροτυπία έγραφε για μια Ψηφιακή Καταιγίδα που απειλούσε την πολιτική ζωή του τόπου, ενώ άλλες εφημερίδες έσπευσαν να διαταράξουν τον ύπνο αρκετών υπεράνω υποψίας με πρωτοσέλιδα του τύπου: Η Στάζι χρηματοδοτούσε το ΠΑΣΟΚ, Ξεσκεπάστηκε το κράτος της ΙΝΤΡΑΚΟΜ, Κόκαλο ο Κόκκαλης, Πόλεμος με κασέτες για τα ψηφιακά, Ψηφιακές βόμβες κ.λπ.

Τελικά η «Ψηφιακή Καταιγίδα» εκφυλίστηκε σε μια απλή βροχόπτωση, η οποία μούσκεψε βέβαια ορισμένους, αλλά έθαψε την ουσία της υπόθεσης: την απίστευτη διαφθορά. Η ταφόπλακα μπήκε με δύο βουλεύματα (τα υπ.αρ.685/1998 και 1820/1998) του ίδιου Συμβουλίου Εφετών που είχε παραπέμψει τον Σ. Κόκκαλη.

Θα τολμήσει λοιπόν η Εξεταστική Επιτροπή να ανοίξει τις υποθέσεις αυτές για να μάθουμε όλη την αλήθεια, η θα περιορισθεί στην μισή που μας λένε τα κανάλια και τα ΜΜΕ της διαπλοκής;