Η «έξωθεν καλή μαρτυρία» της κυβέρνησης

Το ελληνικό βέτο στην υλοποίηση της νέας δομής διοικήσεως του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Μεσόγειο με εντολή του υπουργού Εθνικής Άμυνας Βαγγέλη Βενιζέλου, η ανάκληση της πρωτοφανούς επιστολής της 29ης Μαρτίου του Αμερικανού ΝΑΤΟϊκού διοικητή του αεροπορικού στρατηγείου Σμύρνης (CCAIR), καθώς και η, μεταξύ των άλλων, δέσμη (και) στρατιωτικού περιεχομένου νέων μέτρων, που συμφωνήθηκαν την περασμένη Πέμπτη μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, αποτελούν τα σημαντικά στοιχεία στη διπλωματικο/στρατιωτική σκακιέρα των δύο χωρών.



Η γενική εντύπωση που αποκομίζει ένας ψυχρός παρατηρητής είναι ότι ενώ υπάρχει πληθώρα προβλημάτων μεταξύ των δύο χωρών, ενώ τα τουρκικά πολεμικά «βολτάρουν», έξω από το ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο και οι πιλότοι των τουρκικών μαχητικών «χαιρετούν» τους ακρίτες νησιώτες μας, πετώντας στα 100 μέτρα πάνω από τα νησιά μας, εμείς «συρόμαστε» ουσιαστικά από τους γείτονές μας στο να συμφωνήσουμε ΤΩΡΑ δέσμη ολόκληρη μέτρων, από ανταλλαγή πρωθυπουργικών συναντήσεων και συνεδριάσεων σχεδόν των δύο υπουργικών συμβουλίων από κοινού, μέχρι αντίστοιχα στρατιωτικού περιεχομένου, ωσάν να είμαστε εμείς αυτοί οι οποίοι θέλουν να επιδείξουν «την έξωθεν καλή μαρτυρία» της διαλλακτικότητας.

Έτσι, λοιπόν, από τη μία διαμαρτυρόμαστε εντόνως (και δικαίως) για τις υπερπτήσεις των τουρκικών μαχητικών πάνω από τα νησιά μας, για τις «οριακές» αβλαβείς διελεύσεις των τουρκικών πολεμικών έξω από το Σούνιο, και ακυρώνουμε την επίσημη επίσκεψη Χρυσοχοϊδη στην Άγκυρα, λόγω των γεγονότων αυτών, και από την άλλη σπεύδουμε ασμένως να συμφωνήσουμε πέντε νέα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, ευτυχώς ήσσονος σημασίας και ακίνδυνα, που προστίθενται στα ήδη υπάρχοντα 24, ενώ, παράλληλα, σύμφωνα με δηλώσεις του ίδιου του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, ξεκινήσαμε ουσιαστικά και συζητήσεις για αμοιβαία μείωση των εξοπλισμών και γενικότερα των αμυντικών δαπανών.

Αν αυτό δεν αποτελεί την εφαρμογή του «λίθοι, πλίνθοι, κέραμοι ατάκτως ερριμμένα», τότε ειλικρινά αδυνατούμε να σκεφτούμε κάτι διαφορετικό, που να χαρακτηρίζει την ελληνική πολιτική στα ελληνοτουρκικά.

Και όλα τα ανωτέρω έρχονται σε μία εξαιρετικά κρίσιμη και για τις δύο χώρες, αλλά για διαφορετικούς λόγους στην καθεμία, χρονική συγκυρία, όπου η μεν Ελλάδα ταλανίζεται από τη μείζονα οικονομική κρίση, η δε Τουρκία από τις αποκαλύψεις και τα «απόνερα» των σκανδάλων «Εργκενεγκόν» (αρχικά) και «Βαριοπούλα» (πιο πρόσφατα) και τις «τρικλοποδιές» που με μορφή κάποιας προβοκάτσιας στο Αιγαίο και στη Θράκη, επιχειρούν οι στρατιωτικοί εις βάρος της νόμιμα εκλεγμένης, αλλά μη αρεστής σε αυτούς, κυβερνήσεως Ερντογάν.

Αν, βεβαίως, η σημειωθείσα ελληνική προσέγγιση στα ελληνοτουρκικά αποτελεί τμήμα ενός ευρύτερου πολιτικο/διπλωματικού σχεδίου στήριξης Ερντογάν και της πολιτικής του έναντι του «βαθέος κράτους» των στρατιωτικών, θα μπορούσε ίσως να γίνει αποδεκτό.
Δυστυχώς, όμως, η μέχρι σήμερα πολιτική της κυβερνήσεως Γ. Παπανδρέου στο ζήτημα αυτό, όπου η άνευ όρων υποστήριξη των τουρκικών θέσεων χωρίς οι ίδιοι να υλοποιούν τα ήδη συμφωνηθέντα, δεν επιτρέπει τέτοια αισιοδοξία

leonidasblaveris@apogevmatini.gr
Λεωνίδας Σ. Μπλαβέρης
ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/04/blog-post_97.html