Η ελληνοτουρκική φιλία και η "διόρθωση" των βιβλίων Ιστορίας

της Ελίνας Γαληνού
Ας μη θεωρηθούμε μισαλλόδοξοι και γραφικοί...Η συμφωνία για την επανεξέταση των σχολικών μας βιβλίων Ιστορίας, που προωθήθηκε ΄"μέσα στα πλαίσια αμοιβαίας συνεργασίας για την εκπαίδευση", μας εγείρει ανησυχίες όχι αβάσιμες. Και μας εκπλήσσει που είχε αποσιωπηθεί ως τις παραμονές της επίσκεψης του Τούρκου πρωθυπουργού στη χώρα μας, ενώ συμπεριλαμβανόταν από καιρό στην ατζέντα συζητήσεων...

Τόσο πολύ φοβήθηκαν οι αρμόδιοι τις αντιδράσεις του ελληνικού λαού, ώστε να διακινδυνεύσουν ένα τέτοιο ολίσθημα που ναρκοθετεί ακόμα και τις υγιείς βάσεις μιας πιθανής ελληνοτουρκικής προσέγγισης;
Ισως βέβαια θυμούνται ακόμα πόσο δυσάρεστο κλίμα είχε δημιουργηθεί όταν προ 3ετίας είχε κυκλοφορήσει το "περιβόητο" εκείνο βιβλίο Ιστορίας της Στ΄Δημοτικού. Η αντίδραση της ελληνικής κοινής γνώμης τότε, είχε αποδείξει ότι δεν το ανέχεται και ζητήθηκε να αποσυρθεί από τα σχολεία. Ενα τέτοιο βιβλίο όπου στις σελίδες του εμφανιζόταν η Μικρασιατική καταστροφή σαν ένας "απλός συνωστισμός" Ελλήνων στο λιμάνι της Σμύρνης, οι γενοκτονίες της Μ. Ασίας και του Πόντου σαν υπερβολές υπό αμφισβήτηση και οι βαρβαρότητες των Τούρκων προς τον λαό μας σαν αβάσιμα μυθεύματα ακραίων εθνικιστών, δεν το άντεχε η συνείδηση των Ελλήνων. Φαίνεται όμως ότι το βιβλίο εκείνο δεν ήταν τυχαία κίνηση. Ηταν η προεισαγωγή μιας "νέας εποχής" και για την γραφή της Ιστορίας μας, όπου υπό το πρόσχημα ενός προοδευτισμού μας ζητείται να καταργήσουμε μέρος της ιστορικής αλήθειας! Διότι αυτό -μας λένε-θα λειτουργήσει ενισχυτικά στην προσέγγιση λαών...
Και τώρα, το τοπίο ξεκαθαρίζει. Οι Τούρκοι έρχονται και μας ζητούν ευθαρσώς να διορθώσουμε την Ιστορία μας και να απαλείψουμε τις αναφορές εκείνες που εκτρέφουν δυσπιστίες και προκαταλήψεις μεταξύ των δύο λαών. Και οι εκπρόσωποι των αρχών της χώρας μας, το αποδέχονται παθητικά ξεχνώντας ότι η υπερφαλάγγιση δυσπιστιών μεταξύ λαών είναι θέμα διπλωματικής διαχείρισης κατά πρώτον. Αν όμως για κάποιους λόγους αισθάνονται οι αρμόδιοι άρχοντές μας αδύναμοι διπλωματικά έναντι της Τουρκίας, ας κάνουν την αυτοκριτική τους και ας φροντίσουν να βελτιωθούν. Αντί αυτού όμως, προτιμούν να πετάξουν το μπαλάκι στον ευαίσθητο τομέα της Παιδείας που έχει την ευθύνη διαμόρφωσης συνειδήσεων. Οπότε δεν θα πρέπει να εκπλαγούμε αν δούμε να ξανακυκλοφορεί ένα τέτοιο βιβλίο στα σχολεία, ίσως και άλλα χειρότερα.
Θα μας επιτρέψουν να σταθούμε όμως στο επιχείρημα με το οποίο η συγγραφέας εκείνου του βιβλίου είχε προσπαθήσει να υποστηρίξει το περιεχόμενο του έργου της. "Τα ιστορικά γεγονότα δεν είναι τελεσίδικα, ο χρόνος επιτρέπει πολλές αναθεωρήσεις..." μας είχε πεί. Ποιά λογική μπορεί να το στηρίξει αυτό; Τα γεγονότα είναι πάντα γεγονότα, όταν μάλιστα έχουν καταγραφεί μέσα στις μνήμες ζώντων μαρτύρων, όταν έχουν σημαδευτεί με αίμα στα ρούχα ενός προγόνου, ή έχουν ποτίσει με δάκρια το τελευταίο χώμα που πήραν διωγμένοι από την πατρώα γή τους. Ισως οι ιστορικές αναθεωρήσεις να αφορούν τη σημασία των γεγονότων και τα αίτιά τους, αλλά όχι τα ίδια τα γεγονότα. Αυτά θα ειναι πάντα εκεί και θα φωνάζουν την αλήθεια. Μια αλήθεια αμείλικτη που δεν ωφελεί κανέναν απολύτως να παρακάμπτει, ούτε τα θύματα αλλά ούτε και τους θύτες. Η Τουρκία σήμερα προσπαθεί να κάνει ασθμαίνοντας κάποια βήματα στον δρόμο του εκπολιτισμού, το αναγνωρίζουμε. Οπως αναγνωρίζουμε και το δικαίωμα του λαού της να οραματίζεται τον εξευρωπαισμό του, το άνοιγμα νέων οριζόντων μέσα από τον σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα. Ο εκπολιτισμός του κάθε λαού όμως, πρέπει να περνάει μέσα από την αυτοκριτική του την οποία θα ολοκληρώσει μονάχα όταν αντικρύσει κατάματα την αλήθεια. Διότι μέσα από αυτήν την αλήθεια θα δεί τα σφάλματα και τις αδυναμίες που τον κράτησαν χρόνια και χρόνια όμηρο ενός σκότους που παλεύει τώρα να ξεπεράσει. Δεν θα τους βοηθήσει λοιπόν καθόλου να διορθώσουμε εμείς την Ιστορία μας, εμείς που όσο καμαρώσαμε για τους ήρωές μας, άλλο τόσο δεν δειλιάσαμε να καταδείξουμε τους όποιους "Εφιάλτες", προσκυνημένους ή σφαλερούς που γέννησε τούτη η φυλή.
Οι υγιείς βάσεις της προσέγγισης μεταξύ λαών, χτίζονται πάνω στην ειλικρίνεια. Αντί λοιπόν οι Τούρκοι να μας ζητούν να σκεπάσουμε εμείς πρώτοι την αλήθεια, ας σταθούν παλληκαρίσια απέναντί της για να γνωρίσουν επακριβώς τις ευθύνες που τους αναλογούν προς εμάς και τους άλλους λαούς που αδίκησαν. Θα τους ωφελήσει πολύ αυτό στην πρόοδό τους.

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/05/blog-post_9392.html