Σκέψεις για την Στρατηγική Εξόδου από το Μνημόνιο

Θα σας φανεί παράξενο, αλλά θα δείτε ότι θα επαληθευτεί: Ο Αντώνης Σαμαράς δεν θα δυσκολευτεί να βγάλει τη χώρα από το Μνημόνιο. Αυτό θα μπορούσε να το κάνει και κάποιος με λιγότερες ικανότητες και γνώσεις στα οικονομικά από αυτόν. Η Ελλάδα δεν έχει οικονομία τριτοκοσμικού τύπου, τέτοια σαν κι αυτές που συνήθως στηρίζει το ΔΝΤ. Επιτέλους, είναι χώρα της Ευρωζώνης!

Παραδόξως, όμως, ενώ το να βγει η Ελλάδα από το Μνημόνιο θα είναι αρκετά πιο εύκολο από όσο φαίνεται, ο Αντώνης βρίσκεται αυτή με ένα πρόβλημα πολύ πιο δύσκολο:

Να πείσει τον εξαιρετικά δύσπιστο κόσμο ότι είναι πραγματικά σε θέση να επιτύχει την έξοδο από το Μνημόνιο.

Το παράδοξο αυτό έχει διπλή εξήγηση:
Η ευκολία συνίσταται, από τη μια, στο ότι το μόνο που χρειάζεται να γίνει, για να τελειώσει η κωμικοτραγική ιστορία του Μνημονίου, είναι, να ανακτήσει η Ελλάδα την αξιοπιστία της. Προσωπικά είμαι βέβαιος ότι μόλις αλλάξει η κυβέρνηση, η Ελλάδα θα ανακτήσει την αξιοπιστία της σε μερικούς μήνες. Όμως αυτό άλλο είναι να το πιστεύει κάποιος, που, ας πούμε, το ψάχνει και από μόνος του το ζήτημα, και άλλο να περάσει στο σύνολο του λαού, που δεν καταλαβαίνει πόσο απλή είναι η λειτουργία της οικονομίας και φαντάζεται ότι είναι τίποτε σύνθετα και μπερδεμένα πράγματα.

Από την άλλη, η δυσκολία συνίσταται στο ότι, έτσι που τα κατάφερε ο ΓΑΠ, είναι αντικειμενικώς αδύνατον η αξιοπιστία της χώρας να ανακτηθεί με το να δοθούν πίσω τα δώρα ή με το να μειωθούν ο ΦΠΑ και οι φόροι στα καύσιμα, ώστε να επανέλθουν τα πράγματα στην προ Μνημονίου κατάσταση. Είναι επίσης αδύνατον να παγώσουν οι συνταξιοδοτήσεις, όταν πια όλοι όσοι δεν έπρεπε να βγουν τώρα (από 1-1-2010) στη σύνταξη, θα έχουν ήδη βγει και θα έχει φορτωθεί το ασφαλιστικό μας σύστημα με ένα σωρό καινούργιους πενηντάρηδες συνταξιούχους.

Ο Αντώνης είναι λοιπόν αναγκασμένος να πει κάτι διαφορετικό από το «καταργώ όλα όσα έκανε το ΠΑΣΟΚ», για το λόγο ότι αυτό δεν γίνεται πριν βγούμε από το μνημόνιο. Κι εδώ αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ότι το να χτίσεις είναι πολύ πιο δύσκολο από το να καταστρέψεις.

Τι πρέπει λοιπόν να πει ότι θα κάνει ο Αντώνης για να βγούμε από το μνημόνιο; Επαναλαμβάνουμε: Όχι τι πρέπει να κάνει. Αυτό είναι πιο εύκολο και θα το κάνει, όταν βγει. Το δύσκολο είναι να πει κάτι πειστικό σήμερα.

1) Να πει πρώτα-πρώτα την αλήθεια για τις τεράστιες ευθύνες του ΠΑΣΟΚ, χωρίς να φοβάται τώρα πια μήπως τον κατηγορήσουν ότι αυτός ανεβάζει τα σπρεντς. Να καταλάβει με δυο απλές κουβέντες ο κόσμος, πώς φτάσαμε στο μνημόνιο. Κάποια στιγμή ο Πρόεδρος της ΝΔ είχε πει ότι το ΠΑΣΟΚ έκανε όλα τα πιθανά και απίθανα λάθη στην οικονομία. Τώρα πια πρέπει να τα εξήγησε και να μην αφήσει να πλανάται η ψεύτικη εντύπωση ότι “φταίει ο Καραμανλής” ενώ η αλήθεια είναι ότι για όλα αυτά που βιώνουμε φταίει ο Παπανδρέου;

2) Να μη διστάσει να καταγγείλει την ατολμία Παπανδρέου, που δεν είχε το θάρρος να πάρει πέντε σωστά μέτρα μόνος του, αλλά πήρε πενήντα με την “κάλυψη” του ΔΝΤ και της Ε.Ε., κάνοντας το λαό να υποφέρει για να αποφύγει αυτός (έτσι νομίζει) το πολιτικό κόστος. Έχει ήδη πει ο Πρόεδρος της ΝΔ ότι, με τα μέτρα του Μνημονίου, το φάρμακο κινδυνεύει να φανεί πιο επικίνδυνο από την ασθένεια. Αυτό πρέπει να γίνει λιανά γράμματα για τον κόσμο.

3) Ως πρώτο και κυριότερο μέτρο σωτηρίας της οικονομίας πρέπει να εξαγγείλει την άμεση εξόφληση όλων των υποχρεώσεων του κράτους προς τον ιδιωτικό τομέα. Το μέτρο αυτό θα πρέπει να συμφωνηθεί σε συνεννόηση με Ε.Ε. και ΔΝΤ, γιατί θα τινάξει, φαινομενικά, το ονομαστικό έλλειμμα στα ύψη. Όμως, στην πραγματικότητα, όσο και αν θέλει να δείχνει ο Παπακωνσταντίνου ότι μειώνει το έλλειμμα, έχει δημιουργηθεί από τα χρέη του κράτους προς τους ιδιώτες ένα άλλο τεράστιο κρυφό, αλλά πολύ πραγματικό έλλειμμα, γύρω στο 4-5% του ΑΕΠ. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, η μείωση του ελλείμματος που εμφανίζεται σήμερα είναι «μηδέν εις το πηλίκιο». Ο Αντώνης πρέπει να εξηγήσει πειστικά στους ξένους ότι ο Παπανδρέου κάνει μια τρύπα στο νερό και ότι, αν θέλουμε να δούμε άσπρη μέρα στην ελληνική οικονομία, θα πρέπει να μας επιτρέψουν να εμφανίσουμε αυτό το κρυφό έλλειμμα στα νούμερά μας και να εξοφλήσουμε τα χρέη αυτά που ήδη υπερβαίνουν τα 12 δις, με προκαταβολή κάποιας από τις δόσεις δανείων του πακέτου (αναγκαστικά, μια που ο ΓΑΠ μας έφτασε να μην μπορούμε να δανειστούμε από τις αγορές). Αν το ΔΝΤ και η Ε.Ε. θέλουν το καλό μας, πρέπει να καταλάβουν ότι αν πεθάνει ο ασθενής, τότε θα χάσουν τα λεφτά τους, ακόμη και αν ξεπουλήσουν την Ακρόπολη στους Σόθμπις.

4) Να επανεκκινήσει μεγάλα κατασκευαστικά έργα που πάγωσε το ΠΑΣΟΚ. Οι επεκτάσεις της Αττικής οδού, είναι έργα με εξασφαλισμένη ιδιωτική χρηματοδότηση και ικανά από μόνα τους να φέρουν αύξηση στο ΑΕΠ σχεδόν 2%! Τα κατασκευαστικά έργα δεν είναι η προτιμότερη μορφή ανάπτυξης, όμως χρειαζόμαστε άμεσες αναπτυξιακές ενέσεις που ο κλάδος των κατασκευών μπορεί να τις δώσει.

5) Να εξαγγείλει ουσιώδεις μειώσεις του δημόσιου τομέα, ειδικά του αντιπαραγωγικού τμήματός του. Ας πούμε: Καλός ο συνήγορος του πολίτη και οι λοιποί «συνήγοροι», αλλά τι να τους κάνεις σε καιρούς κρίσης; Καλύτερα να πάρεις τους νέους επιστήμονες που εργάζονται εκεί (οι περισσότεροι με μεταπτυχιακά και πολλά προσόντα), να τους επιμορφώσεις στα φορολογικά, να τους βάλεις στις εφορίες (όπου θα πληρώνονται και καλύτερα) και να τους στείλεις να μαζέψουν φόρους. Επίσης: καλά τα ΚΕΠ, αλλά σε καιρούς κρίσης ας ταλαιπωρηθεί λίγο παραπάνω ο πολίτης (που δεν είναι καν ανάγκη, γιατί με την ηλεκτρονικοποίηση και ιντερνετοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών σύντομα θα γίνονται όλα μέσω Ίντερνετ) και τους υπαλλήλους των ΚΕΠ να τους στείλουμε στο ΙΚΑ που χρειάζεται προσωπικό για την πάταξη της εισφοροδιαφυγής.

6) Να τολμήσει την κατάργηση της κυριότερης γραφειοκρατίας που κανένας δεν τολμάει να ακουμπήσει: της φορολογικής γραφειοκρατίας. Φορολογικές ενημερότητες, μη θεώρηση βιβλίων και στοιχείων, προσκόμιση διοικητικών αδειών, μισθωτηρίων κλπ. στις Δ.Ο.Υ. Αυτά όλα είναι πράγματα εξωφρενικά που δεν ισχύουν σε καμία χώρα της Ε.Ε. Και, κατά σύμπτωση, καμία χώρα δεν έχει το εξωφρενικό πρόβλημα φοροδιαφυγής που έχει η Ελλάδα. Η κατάργηση της φορολογικής γραφειοκρατίας θα απελευθερώσει τις δημιουργικές δυνάμεις του Ελληνισμού στο σύνολο της οικονομίας.

7) Κατάργηση και όλων των άλλων “ζωτικών” μορφών γραφειοκρατίας. Ένα απλό παράδειγμα είναι η απαίτηση να δίνει άδεια η Δ.Ε.Η. για την εγκατάσταση οικιακών φωτοβολταϊκών. Σκεφθείτε πόσο θα είχε αναπτυχθεί η βιομηχανία των φωτοβολταϊκών στην Ελλάδα, εάν ο καθένας μπορούσε να τα τοποθετήσει ελεύθερα. Πιο τολμηρό παράδειγμα: Κατάργηση των αδειών της πολεοδομίας. Ο κάθε επιβλέπων μηχανικός θα είναι απόλυτα υπεύθυνος για τη συμμόρφωση με τους πολεοδομικούς κανονισμούς και, αν πιαστεί να μην συμμορφώνεται, αμέσως ποινική δίωξη και στις δυο-τρεις φορές υποτροπή, οριστική αφαίρεση αδείας ασκήσεως επαγγέλματος. Να δούμε τότε για πότε “τελειώνουν” την άλλη στιγμή οι ημιϋπαίθριοι, αν το κράτος αρχίσει να δρα κατασταλτικά αποφασιστικά, αλλά και με εντιμότητα.

8) Αντικατάσταση της γραφειοκρατίας από μια ξεχασμένη, αλλά βασική αποστολή του κράτους: την αποτελεσματική, αλλά όχι εξοντωτική, καταστολή κάθε μορφής παρανομίας. Από το παραεμπόριο, μέχρι τη φορολογική παρανομία. Π.χ.: σήμερα έχουμε προληπτικό (δηλαδή: γραφειοκρατικό) πόθεν έσχες. Δεν μπορούμε να αγοράσουμε τίποτα αν δεν δικαιολογήσουμε από πριν πού βρήκαμε τα λεφτά. Αυτό από τη μια μπλοκάρει την οικονομία και από την άλλη βοηθάει τους πραγματικούς φοροφυγάδες να παρακάμπτουν τους γραφειοκρατικούς κανόνες. Με το κατασταλτικό πόθεν έσχες, αντιθέτως, αγοράζεις ότι θέλεις ελεύθερα, και έρχεται εκ των υστέρων η εφορία και ελέγχει πού βρήκες τα χρήματα. Έτσι, ενώ με το προληπτικό πόθεν έσχες, μπορεί να αγοράζει καθένας τρεις σπιταρώνες, μία για αυτόν και από μία στα παιδιά του και ξεφεύγει η κάθε μία, ως “πρώτη κατοικία”, το πόθεν έσχες, με το κατασταλτικό πόθεν έσχες, θα λέει η εφορία, πώς αγόρασε “πρώτη κατοικία” το παιδί σου, αφού δεν δουλεύει; Και να επιβάλλει τότε το κράτος τους φόρους, χωρίς εξοντωτικές ποινές, αλλά μαζί με μια, ανύπαρκτη σήμερα, ποινή φυλάκισης, ώστε να συνειδητοποιηθεί ως “κακό” κοινωνικά πράγμα το να μην πληρώνεις φόρους.

9) Σταδιακή μείωση των εξοντωτικών φόρων που μας επέβαλε ο Παπανδρέου. Αυτό θα είναι δύσκολο να πείσει τους ξένους, ιδίως ΔΝΤ και Ε.Ε. Όμως θα πρέπει να πεισθούν ότι το βασικό μας πρόβλημα είναι η τεράστια ύφεση, που περιορίζει τη φοροδοτική ικανότητα. Κλασική συνταγή είναι ότι, όταν θέλεις να αυξήσεις τα φορολογικά έσοδα, μειώνεις τους συντελεστές. Στοιχειώδες, Watson. Δεν είπαμε να πάμε σήμερα πίσω στο 19% ΦΠΑ, αλλά μπορούμε να μειώσουμε κάπως την τιμή της βενζίνης, ώστε να αυξηθεί η κατανάλωσή της και να διευκολυνθεί η οικονομική δραστηριότητα. Το διανοείστε ότι αυτό το καλοκαίρι φτάσαμε στο σημείο να το σκεφτόμαστε να πάμε για μπάνιο λόγω της βενζίνης;

10) Με μια κουβέντα, ο Αντώνης πρέπει να δώσει στον κόσμο ρεαλιστική προοπτική, πείθοντας ότι υπάρχουν συγκεκριμένοι τρόποι για να ξαναπάρει μπρος η οικονομία, πείθοντας ότι μπορεί να σταματήσει να κινείται ο πολίτης με κριτήριο το φόβο, τον αυτοκαταστροφικό αυτό εθνικό φόβο που έχει ενσπείρει σε όλους μας σήμερα η κυβέρνηση Παπανδρέου.

Αν οι ξένοι δουν ότι: α) η χώρα αποκτά υπαρκτή προοπτική οικονομικής ανάκαμψης, β) σταματά να υπάρχει η προσδοκία κοινωνικής αναταραχής και, γ) σταματά να υπάρχει η γενική προσδοκία “χρεωκοπίας”, haircut κλπ, τότε σύντομα θα ανοίξουν οι αγορές για τα ελληνικά ομόλογα και, αυτομάτως, θα πέσουν τότε και τα spreads σε φυσιολογικά επίπεδα.

Τι θέλει ο Έλληνας, τι θέλει κι ο ξένος από την ελληνική κυβέρνηση για να πιστέψει ότι μπορεί η Ελλάδα να ξαναδανειστεί χρήματα χωρίς πρόβλημα; Λίγη, τόση δα στοιχειωδώς σωστή λειτουργία του κράτους. Και θα την έχει. Ο Αντώνης θα μπορέσει. Οποιοσδήποτε με στοιχειώδη νοημοσύνη θα μπορούσε, πόσο μάλλον ο Αντώνης. Είπαμε, πιο δύσκολο είναι να περάσει αυτό το μήνυμα στον κόσμο, παρά να τα καταφέρει σε επίπεδο διακυβέρνησης.

Επώνυμος