Η Αφροδίτη της Μήλου ανακαινίζεται και φέρνει την ευτυχία στο Λούβρο.
Monde 20.08.10
Florence Evin
Σύμφωνα με το μύθο, η Venus για του Ρωμαίους, ή Αφροδίτη για τους Έλληνες, γεννήθηκε από τον αφρό των κυμάτων και αναδύθηκε στο Κύπριο πέλαγος. Η θεά του έρωτα υπαγορεύει τους κανόνες της ομορφιάς. Αυτό το ιδεώδες εκφράζεται από την Αφροδίτη της Μήλου.
Η θεά του έρωτα υπαγορεύει τους κανόνες της ομορφιάς. Αυτό το ιδεώδες εκφράζεται από την Αφροδίτη της Μήλου. Το διάσημο άγαλμα μόλις ανακαινίστηκε, μια ωραία έκπληξη για τα έξι εκατομμύρια επισκέπτες του Λούβρου (από τα οκτώ εκατομμύρια
που επισκέπτονται το μουσείο κάθε χρόνο) που έρχονται ειδικά να την θαυμάσουν μαζί με τα δύο άλλα κοσμήματα, τη Τζοκόντα του Λεονάρδου ντα Βίντσι και τη Νίκη της Σαμοθράκης . Η Αφροδίτη της Μήλου που σκαλίστηκε γύρο στο 120 π.χ. σε λευκό μάρμαρο της Πάρου, βρέθηκε από έναν αγρότη το 1820 στο νησί Μήλο, στις Κυκλάδες, και παραχωρήθηκε (*) στο Λούβρο το 1821 από το βασιλιά Λουδοβίκο XVIII.
Αυτό το καλοκαίρι, το άγαλμα ακτινοβολεί. Το μυώδες σώμα της Αφροδίτης, σχεδόν ανδρικό, λουσμένο από το άπλετο φως του νότου, ξαναβρήκε την αρχική του γαλακτώδη λάμψη. Όπως η δύναμή και η αύρα , έναντι στους Θεούς και στις θεές που την περιβάλλουν, η Αθηνά, ο Απόλλωνας, ο Ερμής, ο Διόνυσος, και άλλοι - αντίγραφα ρωμαϊκών αριστουργημάτων που έχουν εξαφανιστεί.
Το χαραγμένο χαμόγελο της αριστερής όψης της, σχεδόν κοροϊδευτικό, έρχεται σε αντίθεση με το σοβαρό ύφος της δεξιάς πλευράς. Ο λεπτός διακριτικός της τήβεννος που τον φανταζόμαστε να είναι από λινό, γλιστράει μέχρι τα ισχία της και απογυμνώνει μια τέλεια προτομή.
Τοποθετημένη στο επίκεντρο ενός ερυθρού μαρμάρινου griotte (μάρμαρο σε κόκκινο κερασιού) μπορεί κανείς να κάνει το γύρο για να την δει από όλες τις πλευρές, η Αφροδίτη της Μήλου, με τα δύο μέτρα ύψος της δεσπόζει, στα 200 τετραγωνικά μέτρα των παλαιών βασιλικών διαμερισμάτων που προεκτείνουν την αίθουσα των Καρυάτιδων. Είναι το κυριότερο κομμάτι της νέας μουσειογραφίας αφιερωμένη στην κλασική και ελληνιστική τέχνη (450-30 π.χ.) που επιδιώκει να είναι ένας τρισδιάστατος περίπατος γύρω από τα έργα, όπως το σχεδίασε ο Jean-Luc Martinez, διευθυντής του τμήματος των ελληνικών, ετρουσκικών και ρωμαϊκών αρχαιοτήτων του Λούβρου.
Πού είναι τα μπράτσα;
Επικεφαλής του πρώτου μουσείου ελληνικής τέχνης του κόσμου, με περιουσία 45.000 αντικειμένων, ο Jean-Luc Martinez εκθέτει για πρώτη φορά κομμάτια που ήταν σε αποθήκες, ή σκορπισμένα αλλού, (κεραμική, πιατικά, κοσμήματα, νομίσματα, έπιπλα), τα οποία εφεξής θα παρουσιάζονται ανά γεωγραφικές περιοχές που σκηνοθετούν το μεσογειακό ελληνικό κόσμο.
Η Αφροδίτη της Μήλου ξαναβρήκε την θέση που είχε από το 1824 έως το 1848. Από τότε που εισήχθη στο Λούβρο, δεν σταμάτησε να μετακινείται. Στα χρόνια του 1820, με την τότε πολιτική, δεν της πρόσθεσαν τα εκλιπόντα μπράτσα της που είχαν σκαλιστεί για την ευκαιρία. Μόνο η μύτη, το αριστερό πόδι και τον χοντρό δάκτυλο είχαν προστεθεί τότε.
«Εξετάζοντας τις παλαιές αποκαταστάσεις παρατηρήσαμε ότι η επιφάνεια είχε ετοιμασθεί για μια προσθήκη από μάρμαρο», δηλώνει ο Μ. Martinez, «η οποία δεν πραγματοποιήθηκε».
Τα 2009-2010, μια επιστημονική μελέτη εμφάνισε τις διορθώσεις και προσθήκες που είχαν γίνει στους δυο αιώνες. Αποφασίστηκε να διατηρηθεί η μύτη της, αλλά όχι το πόδι της. Γύρο από την Θεά εκθέτονται τα μαρμάρινα κομμάτια, μεταξύ άλλων ένα πολύ μεγάλο χέρι και τροφοδοτούν το αίνιγμα: τα μπράτσα είναι χαμένα.
Δείτε επίσης το βίντεο http://www.parismatch.com/Culture-Match/Art/Videos/La-Venus-de-Milo-en-intimite-au-Louvre-198530/
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/09/blog-post_5857.html
Florence Evin
Σύμφωνα με το μύθο, η Venus για του Ρωμαίους, ή Αφροδίτη για τους Έλληνες, γεννήθηκε από τον αφρό των κυμάτων και αναδύθηκε στο Κύπριο πέλαγος. Η θεά του έρωτα υπαγορεύει τους κανόνες της ομορφιάς. Αυτό το ιδεώδες εκφράζεται από την Αφροδίτη της Μήλου.
Η θεά του έρωτα υπαγορεύει τους κανόνες της ομορφιάς. Αυτό το ιδεώδες εκφράζεται από την Αφροδίτη της Μήλου. Το διάσημο άγαλμα μόλις ανακαινίστηκε, μια ωραία έκπληξη για τα έξι εκατομμύρια επισκέπτες του Λούβρου (από τα οκτώ εκατομμύρια
που επισκέπτονται το μουσείο κάθε χρόνο) που έρχονται ειδικά να την θαυμάσουν μαζί με τα δύο άλλα κοσμήματα, τη Τζοκόντα του Λεονάρδου ντα Βίντσι και τη Νίκη της Σαμοθράκης . Η Αφροδίτη της Μήλου που σκαλίστηκε γύρο στο 120 π.χ. σε λευκό μάρμαρο της Πάρου, βρέθηκε από έναν αγρότη το 1820 στο νησί Μήλο, στις Κυκλάδες, και παραχωρήθηκε (*) στο Λούβρο το 1821 από το βασιλιά Λουδοβίκο XVIII.
Αυτό το καλοκαίρι, το άγαλμα ακτινοβολεί. Το μυώδες σώμα της Αφροδίτης, σχεδόν ανδρικό, λουσμένο από το άπλετο φως του νότου, ξαναβρήκε την αρχική του γαλακτώδη λάμψη. Όπως η δύναμή και η αύρα , έναντι στους Θεούς και στις θεές που την περιβάλλουν, η Αθηνά, ο Απόλλωνας, ο Ερμής, ο Διόνυσος, και άλλοι - αντίγραφα ρωμαϊκών αριστουργημάτων που έχουν εξαφανιστεί.
Το χαραγμένο χαμόγελο της αριστερής όψης της, σχεδόν κοροϊδευτικό, έρχεται σε αντίθεση με το σοβαρό ύφος της δεξιάς πλευράς. Ο λεπτός διακριτικός της τήβεννος που τον φανταζόμαστε να είναι από λινό, γλιστράει μέχρι τα ισχία της και απογυμνώνει μια τέλεια προτομή.
Τοποθετημένη στο επίκεντρο ενός ερυθρού μαρμάρινου griotte (μάρμαρο σε κόκκινο κερασιού) μπορεί κανείς να κάνει το γύρο για να την δει από όλες τις πλευρές, η Αφροδίτη της Μήλου, με τα δύο μέτρα ύψος της δεσπόζει, στα 200 τετραγωνικά μέτρα των παλαιών βασιλικών διαμερισμάτων που προεκτείνουν την αίθουσα των Καρυάτιδων. Είναι το κυριότερο κομμάτι της νέας μουσειογραφίας αφιερωμένη στην κλασική και ελληνιστική τέχνη (450-30 π.χ.) που επιδιώκει να είναι ένας τρισδιάστατος περίπατος γύρω από τα έργα, όπως το σχεδίασε ο Jean-Luc Martinez, διευθυντής του τμήματος των ελληνικών, ετρουσκικών και ρωμαϊκών αρχαιοτήτων του Λούβρου.
Πού είναι τα μπράτσα;
Επικεφαλής του πρώτου μουσείου ελληνικής τέχνης του κόσμου, με περιουσία 45.000 αντικειμένων, ο Jean-Luc Martinez εκθέτει για πρώτη φορά κομμάτια που ήταν σε αποθήκες, ή σκορπισμένα αλλού, (κεραμική, πιατικά, κοσμήματα, νομίσματα, έπιπλα), τα οποία εφεξής θα παρουσιάζονται ανά γεωγραφικές περιοχές που σκηνοθετούν το μεσογειακό ελληνικό κόσμο.
Η Αφροδίτη της Μήλου ξαναβρήκε την θέση που είχε από το 1824 έως το 1848. Από τότε που εισήχθη στο Λούβρο, δεν σταμάτησε να μετακινείται. Στα χρόνια του 1820, με την τότε πολιτική, δεν της πρόσθεσαν τα εκλιπόντα μπράτσα της που είχαν σκαλιστεί για την ευκαιρία. Μόνο η μύτη, το αριστερό πόδι και τον χοντρό δάκτυλο είχαν προστεθεί τότε.
«Εξετάζοντας τις παλαιές αποκαταστάσεις παρατηρήσαμε ότι η επιφάνεια είχε ετοιμασθεί για μια προσθήκη από μάρμαρο», δηλώνει ο Μ. Martinez, «η οποία δεν πραγματοποιήθηκε».
Τα 2009-2010, μια επιστημονική μελέτη εμφάνισε τις διορθώσεις και προσθήκες που είχαν γίνει στους δυο αιώνες. Αποφασίστηκε να διατηρηθεί η μύτη της, αλλά όχι το πόδι της. Γύρο από την Θεά εκθέτονται τα μαρμάρινα κομμάτια, μεταξύ άλλων ένα πολύ μεγάλο χέρι και τροφοδοτούν το αίνιγμα: τα μπράτσα είναι χαμένα.
Δείτε επίσης το βίντεο http://www.parismatch.com/Culture-Match/Art/Videos/La-Venus-de-Milo-en-intimite-au-Louvre-198530/
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/09/blog-post_5857.html
Δεν υπάρχουν σχόλια
Παρακαλούμε σχολιασμούς επί της ουσίας.
Τα σχόλια σας δεν περνάν από έλεγχο γιατί πιστεύουμε ότι δεν θα θίγουν κάποιον προσωπικά με βρισιές και συκοφαντίες.
Τέτοιου είδους σχόλια δεν περνάν από έλεγχο, αλλά θα διαγράφονται μετά την δημοσίευση.
Παρακαλούμε να γράφετε σε πεζά και όχι κεφαλαία
-------------------------------------------------------------------------
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν είναι απαραίτητο να συμπίπτουν με τα περιεχόμενα στου άρθρου.
Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα - αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω, φόρμας επικοινωνίας.
Ευχαριστούμε