Και η Παιδεία βάλλεται!

Διανύσαμε ήδη την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα και είναι πια εμφανέστατα τα χαρακτηριστικά του. Τα εθνικά σύνορα δεν αποτελούν πλέον κανένα εμπόδιο, στην επικοινωνία. Οι λεωφόροι διακίνησης πληροφοριών μεταξύ κρατών και λαών έχουν ανοίξει διάπλατα.
Σήμερα αναγνωρίζεται από όλους, πως η σύγχρονη κοινωνία είναι η «κοινωνία της γνώσης». Αυτή η κοινωνία της γνώσης βασίζεται αποκλειστικά στην Παιδεία. Το Ανθρώπινο Κεφάλαιο, γίνεται αντικειμενικά το κρισιμότερο και αναγκαιότερο στοιχείο και συστατικό, της αυριανής ευημερίας κάθε χώρας.
Τη μάχη του 21ου αιώνα θα κερδίσουν οι χώρες, που οι κοινωνίες τους απαρτίζονται από πολίτες με κοινωνική αγωγή, σταθερές πολιτιστικές βάσεις και στέρεες γνώσεις, πάνω στις οποίες θα στηριχθεί η παραγωγή και η εφαρμογή νέων γνώσεων, μεθόδων και τεχνολογιών.
Αυτό το Ανθρώπινο Κεφάλαιο, παράγεται μέσα στο σύστημα Παιδείας και σε όλες τις βαθμίδες του. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι, η πολιτική που θα οδηγήσει με επιτυχία τη χώρα μας για να υπάρξει και στο «αύριο», μέσα από τη σημερινή πραγματικότητα του ανελέητου ανταγωνισμού, είναι εκείνη που θα αποφασίσει να προβεί σε γενναία αύξηση των επενδύσεων και όχι των δαπανών για την Παιδεία. Η χρηματοδότηση της Παιδείας δεν αποτελεί κατανάλωση - ώστε να χαρακτηρίζεται ως δαπάνη - , είναι καθαρή επένδυση και μάλιστα η πλέον παραγωγική.
Και ενώ αυτά, τα έχουν κατανοήσει όλα τα κράτη, όσα σέβονται τον εαυτό τους και την ιστορία τους, μα πάνω απ’ όλα σέβονται και προσέχουν τη Νέα Γενιά και επενδύουν στην Παιδεία ενισχύοντας το Εκπαιδευτικό τους Σύστημα, εμείς ζούμε στην Πατρίδα μας την πλήρη αποδόμηση της! Γιατί άραγε; Μα δε θέλει και ιδιαίτερη σοφία! Η Παιδεία βάλλεται ως ο πιο επικίνδυνος μοχλός της καλλιέργειας του ανθρώπου! Και είναι προφανές, πως όταν έχεις ηθελημένα και με μεθόδευση οδηγήσει στην υποθήκευση της ζωής των πολιτών και των παιδιών τους καθώς επίσης και της ανεξαρτησίας της χώρας σε ξένα συμφέροντα, ο σκοπός της Παιδείας πρέπει να ακυρωθεί τάχιστα, για να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους τα αφεντικά σου, οι νέοι ΔυΝάσΤες!
Θα αφήσεις λοιπόν τα σχολειά να ρημάξουν, κόβοντας το 70% από τα λειτουργικά τους έξοδα, θα επιβραβεύσεις την αμάθεια με το μπόνους εισαγωγής στα πανεπιστήμια και μέσα από την παραχάραξη της Ιστορίας του Έθνους, θα έχεις συμβάλει τα μέγιστα, στην «κατασκευή» ανθρώπων-μονάδων της «παγκόσμιας» κοινωνίας του ενός αφεντικού ΔυΝάσΤη, χωρίς τη γνώση που καλλιεργεί την κριτική ματιά των ελεύθερων και σκεπτόμενων ανθρώπων!
Δεν είναι τυχαίο, ότι αυτές οι πολιτικές κόντεψαν να δώσουν δίκαιο στο ιστορικό πόνημα για την Μικρασιατική Καταστροφή της κας Ρεπούση και της παρέα της και που αν δεν υπήρχε η σθεναρή αντίδραση του απλού λαού, των εκατομμυρίων ελλήνων προσφυγικής καταγωγής και του ευσυνείδητου Έλληνα δάσκαλου, θα διδασκόταν σήμερα ο «συνωστισμός» της Σμύρνης!
Είναι αναμφίβολο πως αυτό που συμβαίνει σήμερα στα σπιτικά μας, αποτελεί θέμα Ποιότητας Ζωής και απειλεί ευθέως την επιβίωσή μας, αλλά μήπως αυτό που κάνει η κυβέρνηση του Μνημονίου στην Παιδεία, κτυπά ευθέως την εθνικής μας επιβίωση;
Το ραγιαδισμό τον βίωσαν κάποτε οι πρόγονοί μας για αιώνες, όταν όλα «τα σκιάζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά», μα εκείνοι κάποτε τα κατάφεραν! Εμείς θα επιτρέψουμε να επαναληφθεί κάτι τέτοιο στα παιδιά μας, γνωρίζοντας πλέον τους «σκοπούς» της παρούσας κυβέρνησης, που μετράει ζωή μόλις ενός έτους;
Πρέπει ή όχι να τους στείλουμε, ένα αυστηρότατο μήνυμα πως δεν πάνε καθόλου καλά και πως η ανοχή μας έχει όρια. Η πολιτική τους στην Παιδεία δεν αποτελεί μια επιπλέον οικονομική «θυσία» για εξοικονόμηση χρημάτων και ξεχρέωμα, όταν οι ξένοι μόνο σύμβουλοι του υπηρεσιακού πρωθυπουργού σε αριθμό, τείνουν να ξεπεράσουν το δυναμικό μιας σχολικής τάξης; Κρύβει σαφώς κάτι άλλο!
Αν λοιπόν πρέπει να πάρουν μήνυμα δυνατό, μήπως και συνέλθουν, ας το κάνουμε γρήγορα και μια καλή ημερομηνία αποστολής είναι η 7η Νοεμβρίου! Ας αφήσουμε την καραμέλα περί δήθεν αυτοδιοικητικών χαρακτηριστικών και άλλων φληναφημάτων και ας ψηφίσουμε πολιτικά. Τρανή απόδειξη, πως εδώ και δυο μήνες ασχολούμαστε με τα χρίσματα και τις στηρίξεις από τα κόμματα!
Το «πράσινο» ως χρώμα το θέλουμε στα βουνά μας, στα περιαστικά δάση του λεκανοπεδίου μας που μόλις «καούν» γίνονται γειτονιές προνομιούχων και στις τσιμεντουπόλεις μας για καθαρό οξυγόνο και όχι στους χάρτες της Ελλάδας που θα προβάλλονται στα κανάλια εκείνη τη νύχτα!
Εκτίμησή μου, το μπλε δένει καλύτερα με τις άλλες αποχρώσεις του, που είναι του ουρανού μας και της θαλάσσης μας! Είναι πιο ελπιδοφόρο και σαφώς πιο ελληνικό!

Αφροδίτη