«Κεραμίδα για τους πολίτες, ή κεραμίδι για τον Ελληνα»

Το δίλημμα που βάζει η χθεσινή δέσμευση Σαμαρά για επιδότηση της τάξεως του 2% για 10 χρόνια του επιτοκίου στα στεγαστικά δάνεια, στο πλαίσιο του προγράμματος που προτείνει η ΝΔ για την έξοδο της χώρας από την κρίση
«Κεραμίδα για τους πολίτες, ή κεραμίδι για τον Ελληνα». Και φυσικά, όλοι προτιμούν το δεύτερο, την απόκτηση σπιτιού η οποία αποτελεί όνειρο για όλο τον κόσμο και το μόνο σταθερό επενδυτικό καταφύγιο εν μέσω της κρίσης.
Η πρόταση Σαμαρά στηρίζεται σε μερικές απλές, απλούστατες παραδοχές. Κατ’ αρχάς ότι η οικοδομή και η κτηματαγορά είναι ο βασικός πυλώνας της οικονομίας. Είναι το στήριγμα μιας χώρας αν θέλει να έχει ανάπτυξη. Κι επειδή η Ελλάδα δεν παράγει τίποτε ουσιαστικό, παρά μόνο τουρισμό, επομένως η οικοδομή παίζει σημαίνοντα ρόλο.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, η οικοδομή και οι κατασκευές συμβάλλουν στο 15% του ελληνικού ΑΕΠ ενώ δίνουν δουλειά στο 17% των απασχολούμενων στην Ελλάδα.
Πριν από την κρίση, στα κρατικά ταμεία εισέρρεαν περισσότερα από ένα δις ευρώ από φόρους στα ακίνητα, χωρίς να υπολογίζεται η φορολόγηση των επαγγελμάτων που κινούνται πέριξ της οικοδομής.
Στο χώρο της ιδιωτικής οικοδομικής δραστηριότητας επιχειρούν περί τις 15.000 εταιρείες οι οποίες απασχολούν περί τους 400.000 Ελληνες και αλλοδαπούς εργάτες. Επίσης, άλλοι 600.000 βγάζουν ψωμί από τα περίπου 160 συναφή με την οικοδομή επαγγέλματα.
Επίσης, προ της κρίσης, ο ρυθμός αύξησης των στεγαστικών δανείων είχε φτάσει το 34%, δηλαδή ουσιαστικά οι τράπεζες λειτουργούσαν αποκλειστικά για να δίνουν δάνεια σπιτιών. Ετσι έφτασε και το ποσοστό ιδιοκατοίκησης στην Ελλάδα πάνω από 80%.
Αυτά είναι τα καλά, διότι εδώ και 2-3 χρόνια ήλθαν τα κακά.
Η οικοδομή βουλιάζει λόγω έλλειψης αγοραστών. Ο κόσμος είτε επειδή δεν έχει χρήματα είτε επειδή περιμένει να σκάσει κι άλλο η φούσκα των τιμών στα ακίνητα, δεν ενδιαφέρεται για αγορές.
Η οικοδομική δραστηριότητα έχει πέσει πάνω από 30% σε σχέση με πέρυσι. Οι αγοραπωλησίες είναι μειωμένες κατά 50%-60% με αποτέλεσμα τα απούλητα σπίτια να ξεπερνούν τις 150 χιλιάδες πανελλαδικά.
Περί τις 1.000 οικοδομικές επιχειρήσεις έχουν βάλει λουκέτο μέσα σε 10 μήνες φέτος, περίπου 80-100 χιλιάδες οικοδόμοι έχουν βγει στην ανεργία ενώ εκατοντάδες χιλιάδες απασχολούμενοι στα συναφή επαγγέλματα (αλουμινάδες, μαντράδες, σιδεράδες, ξυλουργοί, υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι κ.λπ.) έχουν βρεθεί σε απόγνωση.
Οσο για το ρυθμό αύξησης των στεγαστικών δανείων, αυτός απλά δεν υπάρχει διότι είναι υπό το μηδέν.
Όπως μηδέν είναι και τα έσοδα του κράτους από τους φόρους μεταβίβασης διότι δεν γίνονται αγοραπωλησίες.
Συμπερασματικά, η οικοδομή έχει καταρρεύσει και προκαλεί το βασικότερο πλήγμα για την οικονομία.
Τι κάνει η κυβέρνηση γι’ αυτό; Απολύτως τίποτε. Μόνο επιβάλλει νέους φόρους, απειλεί με νέες αντικειμενικές αξίες, επιβάλλει χαράτσια τύπου ημιυπαίθριοι, ενεργειακά πιστοποιητικά κ.λπ. και δεν κάνει το απολύτως αυτονόητο. Δε δίνει κίνητρα για να αγοράσει ο κόσμος σπίτια, να κινηθεί πάλι η αγορά, να δημιουργηθεί ανάπτυξη, θέσεις εργασίας, έσοδα για τα κρατικά ταμεία.
Γι’ αυτό η πρόταση Σαμαρά έχει πολύ ενδιαφέρον. Αντί π.χ. να μειώνει το τέλος ταξινόμησης των αυτοκινήτων και να στέλνεις δισεκατομμύρια ευρώ στις εταιρείες αυτοκινήτων της Ιαπωνίας, της Γερμανίας, της Γαλλίας κ.λπ., παίρνεις μέτρα για την εγχώρια βιομηχανία της οικοδομής.
Ξέρετε πόσο ανακουφισμένος θα ήταν ο πολίτης αν ήξερε ότι μπορεί να πάρει δάνειο με επιτόκιο 2 μονάδες χαμηλότερο για 10 χρόνια; Πόσα χρήματα θα γλίτωνε όλη αυτή τη δεκαετία, την τόσο δύσκολη που θα διανύσουμε;
Κατ’ αρχάς θα δημιουργούσε άμεσα ζήτηση για χιλιάδες σπίτια. Το απόθεμα θα μειώνονταν, η οικοδομή θα ξαναέπαιρνε μπροστά, θα χτίζονταν νέα κτίρια. Και οι τράπεζες θα έβγαιναν από τη δύσκολη θέση που είναι τώρα.
Υπάρχουν κι άλλα μέτρα που μπορούν να προταθούν, όπως η αναβολή για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και για συγκεκριμένο ποσό του πόθεν έσχες για πρώτη κατοικία.
Επίσης, η μείωση του φόρου μεταβίβασης από το 10% που είναι σήμερα στο μισό.
Και φυσικά κίνητρα, μέχρι και… απειλές αν χρειαστεί ώστε οι εργολάβοι να ρίξουν τις τιμές των σπιτιών που πουλάνε, διότι και αυτό είναι ένα κρίσιμο ζήτημα.
Εχει σκεφτεί κανείς εκεί στο υπουργείο Οικονομικών ότι δε χρειάζονται μαγικές λύσεις, αλλά μόνο τόλμη στη λήψη αποφάσεων;

http://www.antinews.gr/?p=67987