Την περίοδο μετά το 1897 οι ενέργειες των Βουλγάρων στην περιοχή των Κορεστίων για προσηλυτισμό των κατοίκων στην Εξαρχία είχαν ενταθεί. Εκβιαστικές προκλήσεις, δολοφονίες πατριαρχικών, κάψιμο ναών και καταστροφές τοιχογραφιών ήταν καθημερινές καταστάσεις. Οι Βουλγαρικές συμμορίες των Πετρώφ, Μάρκωφ, και Παπατράϊκωφ έσπερναν το φόβο στους κατοίκους της περιοχής. Τα χωριά βρίσκονταν μπροστά στο δίλημμα: Εξαρχία ή θάνατος. Οι κάτοικοι αντιστέκονταν. Πρωταγωνιστές του ενόπλου αγώνα στην περιοχή ήταν ανάμεσα στους άλλους ο Μητροπολίτης Καστοριάς Γερμανός Καραβαγγέλης, ο Παύλος Μελάς, ο καπετάν Κώτας κ. α.
Ο Γερμανός Καραβαγγέλης τοποθετήθηκε το 1900 μητροπολίτης στη Καστοριά και το 1902 πρόξενος στο Μοναστήρι ο Ίωνας Δραγούμης. Καρπός της συνεργασίας των δύο ήταν: η <<Επιτροπή Αμύνης>> της Καστοριάς. Μετά την επανάσταση του Ιλιντεν οι Βούλγαροι κατέστρεωαν πολλά χωριά της Καστοριάς. Την περίοδο εκείνη οι Έλληνες της Μακεδονίας αισθάνονταν πολύ πικραμένοι από την <<άψογη>> στάση της Ελληνικής κυβέρνησης. Ο θάνατος του Παύλου Μελά όμως αφύπνισε τον ελληνισμό.
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ - ΚΕΙΜΕΝΑ: Στην Αθήνα πολλοί άνθρωποι ξεσηκώθηκαν, όπως ο Δ. Καλαποθάκης, ο Γ. Θεοτοκάς, ο Στ. Δραγούμης κ. α. και στη Δ. Μακεδονία άρχισαν να καταφθάνουν τα πρώτα σώματα των Κατεχάκη (Ρούβα), Γεωργίου Τσόντου (Βάρδα), Γ. Καούδη, Δικώνυμου Μακρή, Καραβίτη κ. α.
Η Επιτροπή Αμύνης αποτελούνταν από τους: Μενέλαο Μπατρίνο, Ναούμ Τσακάλη, Κων/νο Αλβανό, Δούκα Σαχίνη, Γεώργιο Παπαμόσχο, Μανιό Τσίκα, Φίλιο Τσαμίση, Ιωάννη Καραμπίνα, Βασίλειο Μαυρουδή, Αθ. Κοσμά κ. α.
Μετά την αποτυχημένη επανάσταση του Ίλιντεν (1903) οι Βούλγαροι εξακολούθησαν με μεγαλύτερο φανατισμό τον αγώνα τους προβαίνοντας σε φόνους και σε κάθε είδους καταστροφές. Ανάμεσα στα χωριά που καταστράφηκαν ήταν ο Απόσκεπος, ο Βέργας, η Κλεισούρα, η Βασιλειάδα, η Κρυσταλλοπηγή, ο Σταυροπόταμος κ. α.
Η κατάσταση χειροτέρεψε μετά το Μάρτιο του 1904, όταν χορηγήθηκε αμνηστία στους Βουλγαρομακεδόνες, οι οποίοι είχαν καταδικαστεί για πολιτικά εγκλήματα. Έντονα τηλεγραφήματα διαμαρτυρίας για την κατάσταση που επικρατούσε στάλθηκαν στη Θεσσαλονίκη και την Κωνσταντινούπολη στις 18 Ιουλίου 1903 και στις 15 Μαρτίου 1905. (Τσαμίση Π., Η Καστοριά και τα μνημεία της, σελ. 55, Βακαλόπουλο Κ., Ιστορία του Βόρειου ΕλληνισμούΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, εκδ. Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη 1991 σελ. 413)
Την κατάσταση που επικρατούσε στην Καστοριά την περιγράφει ο Γερμανός Καραβαγγέλης στα Απομνημονεύματά του: <<Όταν έφθασα εκεί βρήκα τον τόπο σε άθλια κατάσταση. Ο πόλεμος του ΄97 ήταν ακόμη πρόσφατος. Οι Τούρκοι από μίσος για την Ελλάδα υποστήριζαν τις Βουλγαρικές αξιώσεις. Οι Βούλγαροι επωφελούντο της ψυχολογικής καταστάσεως και ήταν κύριοι του τόπου...>>. Συνεγείροντας ο μητροπολίτης τις αγωνιστικές δυνάμεις του τόπου εξόπλισε πρώτα τα αντάρτικα σώματα του Κώτα, του Βαγγέλη Στρεμπενιώτη, του Νταλίπη, του Παύλου Κύρου κ. α. Έπειτα άρχισε τις περιοδείες του στην περιοχή. Άνοιγε τις εκκλησίες που είχαν κλείσει οι Βούλγαροι και λειτουργούσε στα ελληνικά. Απέφυγε πολλές δολοφονικές απόπειρες εναντίον του. Ίδρυσε οικοτροφείο στην Καστοριά για τα ορφανά των συγκρούσεων. (Γ. Καραβαγγέλη. Απομνημονεύματα, επιμέλεια Β. Λαούρδα, ΙΜΧΑ 26 (1959).
διαβάστε περισσότερα εδώ
0 Σχόλια
Παρακαλούμε σχολιασμούς επί της ουσίας.
Τα σχόλια σας δεν περνάν από έλεγχο γιατί πιστεύουμε ότι δεν θα θίγουν κάποιον προσωπικά με βρισιές και συκοφαντίες.
Τέτοιου είδους σχόλια δεν περνάν από έλεγχο, αλλά θα διαγράφονται μετά την δημοσίευση.
Παρακαλούμε να γράφετε σε πεζά και όχι κεφαλαία
-------------------------------------------------------------------------
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν είναι απαραίτητο να συμπίπτουν με τα περιεχόμενα στου άρθρου.
Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα - αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω, φόρμας επικοινωνίας.
Ευχαριστούμε