Ο άνθρωπος χωρίς όνειρα, σκηνή 3η

Παράδοξος ύπνος

Ν. Λυγερός

από το θεατρικό δράμα του Νίκου Λυγερού : Ο άνθρωπος χωρίς όνειρα. σκηνή 3η

Σ’ ένα παλιό καφενείο. Μια συνάντηση με το μέλλον. Ο Άγγελος πίνει ένα ελληνικό. Εκείνη τη στιγμή μπαίνει ένας άγνωστος.

Μιχάλης: Δείχνει μια καρέκλα. Μπορώ;
Άγγελος: Κανένα πρόβλημα…. Ο άγνωστος πιάνει την καρέκλα. Είμαι μόνος μου. Ο άγνωστος φέρνει την καρέκλα.
Μιχάλης: Δεν θα έρθει η φίλη σας;
Άγγελος: Η φίλη μου; Πού ξέρετε ότι έχω μια φίλη;
Μιχάλης: Ο λαιμός σας…. Ο Άγγελος πιάνει το δώρο της Αγαθής και χαμογελά.
Άγγελος: Είστε παρατηρητικός.
Μιχάλης: Προσέχω τις λεπτομέρειες που έχουν σημασία.
Άγγελος: Καθίστε… τι θα πάρετε;
Μιχάλης: Το ίδιο αν είναι γλυκό.
Άγγελος: Άλλον έναν παρακαλώ.
Μιχάλης: Είστε μουσικός;
Άγγελος: Πιανίστας.
Μιχάλης: Ετοιμάζετε μια σονέτα ;
Άγγελος: Είστε απίστευτος.
Μιχάλης: Τα δάκτυλά σας είναι απίστευτα.
Άγγελος: Να ‘στε καλά. Χρόνος. Μελετώ την ελληνική σονάτα.
Μιχάλης: Ένα σπάνιο κομμάτι του Μητρόπουλου.
Άγγελος: Γι’ αυτό θέλω να το αναδείξω.
Μιχάλης: Έχετε δίκιο. Χρόνος. Αλλά είναι και όμορφο.
Άγγελος: Ελπίζω να μην το αδικήσω.
Μιχάλης: Δεν υπάρχει λόγος. Του φέρνουν τον καφέ. Ευχαριστώ. Στην υγειά σας.
Άγγελος: Επίσης! Και στα όνειρά μας.
Μιχάλης: Ποια όνειρα;
Άγγελος: Δεν ονειρεύεστε;
Μιχάλης: Δεν γίνεται.
Άγγελος: Δεν καταλαβαίνω
Μιχάλης: Το μέλλον υπάρχει ήδη. Ενώ τα όνειρα.
Άγγελος: Δεν είναι η ελευθερία μας;
Μιχάλης: Είναι ο ύπνος μας. Και κάποιοι πρέπει…
Άγγελος: Μα, γιατί;
Μιχάλης: Για να ζήσει το μέλλον.
Άγγελος: Αλλιώς;
Μιχάλης: Η κυριαρχία του παρόντος δεν θα σταματήσει.
Άγγελος: Η κυριαρχία…. Δεν το σκέφτηκα ποτέ με αυτόν τον τρόπο.
Μιχάλης: Το παρόν φοβάται και το παρελθόν.
Άγγελος: Η μνήμη πληγώνει.
Μιχάλης: Η μνήμη είναι το κομμάτι της ανθρωπότητας που έχουμε μέσα μας.
Άγγελος: Η ανθρωπιά είναι πιο επικίνδυνη ακόμα.
Μιχάλης: Γιατί βλέπει το μέλλον και μέσα στο παρελθόν.
Άγγελος: Είναι τόσο διαφορετικός ο χρόνος;
Μιχάλης: Είμαστε κομμάτια χρόνου που δεν έσπασαν.
Άγγελος: Κι όμως η λήθη…
Μιχάλης: Δεν υπάρχει παντού ούτε πάντα.
Άγγελος: Και στο πιάνο υπάρχει μνήμη.
Μιχάλης: Ειδικά στη σονάτα σας.
Άγγελος: Κάθε φορά που την παίζω γεννιέται ένας ολόκληρος κόσμος.
Μιχάλης: Την επόμενη φορά δεν θα πεθάνει.
Άγγελος: Πώς είναι δυνατόν;
Μιχάλης: Θα σας ακούσω…

http://www.lygeros.org/3291-gr.html