Το Αιγαίο, οι συζητήσεις, το ΝΑΤΟ και η κρίση

Το Μάρτη διαψευδόταν δημοσίευμα της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» ότι ετοιμάζεται συμφωνία με την Τουρκία για καθορισμό του Αιγαίου ανατολικότερα του 25ου μεσημβρινού σαν «περιοχή μειωμένης έντασης». Τον Ιούνιο αποδείχτηκε, με πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας «Τα Νέα», ότι πράγματι διεξάγονταν συνομιλίες για τις πτήσεις στο Αιγαίο.
Το κλίμα των συνομιλιών μπορούμε να το συμπεράνουμε από τα λόγια του κ. Βενιζέλου το Μάρτη, που έβλεπε σαν «λύση αποσυμφόρησης» στο Αιγαίο «ένα πιο ευέλικτο, πιο απλό, λιγότερο ακριβό τρόπο» ...άμυνας στο Ανατολικό Αιγαίο και τα νησιά! Σα να μας έλεγε: Ξέρετε; Στοιχίζει η άμυνα. Ετοιμαστείτε για περικοπές, αναδιοργανώσεις κλπ. (μείωση άμυνας, υποχωρήσεις). Ασε που μαζεύονται πολλά πολεμικά στο Αιγαίο και θα 'χουμε και κανένα ατύχημα. Πρέπει να βρούμε λύσεις (σε συνομιλίες)!

Τώρα λέγεται, βέβαια, ότι οι συνομιλίες του Ιουνίου για τις πτήσεις διεκόπησαν. Προφανώς, οι τουρκικές διεκδικήσεις ξεπέρασαν κάποια όρια. Το ερώτημα όμως είναι, μέχρι τη διακοπή σε ποια σημεία τα είχαν βρει οι δύο πλευρές; Γιατί από τα σημεία αυτά θα αρχίσουν οι επόμενες διαπραγματεύσεις, όταν βελτιωθεί το κλίμα ώστε ...να τις αντέξει η κοινή γνώμη. Δεν πρέπει να ξέρουμε; Μήπως οφείλουν να μας ενημερώσουν;

Τις συζητήσεις για τις πτήσεις στο Αιγαίο διεξήγαγε λέει ο γγ του ΥΠΕΞ Α. Ζέπος. Είναι το ίδιο πρόσωπο, το οποίο συμμετείχε εδώ και ενάμιση χρόνο στην «επιτροπή σοφών» για τη σύνταξη του νέου δόγματος του ΝΑΤΟ. Είναι να μην μπαίνεις στο πειρασμό να κάνεις συσχετισμούς; Εχει εκφραστεί άλλωστε η άποψη του αμερικανο-ΝΑΤΟικού παράγοντα υπέρ της συν-διαχείρισης του Αιγαίου, καθώς έτσι εξυπηρετούνται τα συμφέροντά του! Δεν εξυπηρετούνται όμως τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.

Η συν-διαχείριση πέρα από το επιχειρησιακό - αμυντικό κομμάτι έχει και το οικονομικό, δηλαδή μεταξύ άλλων την εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου ορυκτού πλούτου. Η συν-διαχείριση αυτού του τελευταίου είναι που μπορεί να οδηγήσει πιο εύκολα το λαϊκό παράγοντα να αποδεχτεί μια γενικότερη μοιρασιά! Εδώ είναι ο κίνδυνος! Ολα τα κομμάτια της συν-διαχείρισης είναι ένα κουβάρι! Είναι αλληλοεξαρτώμενα!

Σε κάθε περίπτωση:

* Η «μοιρασιά» δεν μπορεί να γίνει κάτω από πιέσεις και απειλές. (Η Τουρκία απειλεί με πόλεμο σε τυχόν επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων, όπως προβλέπει το διεθνές δίκαιο).
* Η «μοιρασιά» μάλιστα δεν είναι παντού ακριβώς στη μέση (π.χ. 25ος μεσημβρινός). Υπάρχει το διεθνές δίκαιο, που καθορίζει τα όρια, παρέχοντας δικαιώματα στη χώρα. Τα δικαιώματα αυτά δεν είναι διαπραγματεύσιμα, αλλά αντίθετα οι κυβερνώντες πρέπει να τα κατοχυρώσουν! Αφορούν τόσο τη δυνατότητα επέκτασης των θαλάσσιων συνόρων στα δώδεκα μίλια, όσο και τα όρια της υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Σε ό,τι αφορά τα όρια του εθνικού και του διεθνούς εναέριου χώρου, τούτα είναι σαφώς προσδιορισμένα και ούτε εδώ χωράει «μοιρασιά».
* Επίσης τακτικές που εφαρμόζονται κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου (υπερπτήσεις, μη αβλαβείς διελεύσεις), δεν μπορεί να είναι διαπραγματευτικά χαρτιά στο πλαίσιο κάποιων πιθανών «αμοιβαίων» υποχωρήσεων.
* Ούτε στο όνομα της οικονομικής κρίσης είναι αποδεκτές μειώσεις στην άμυνα της χώρας, όπως και αν παρουσιαστούν επικοινωνιακά.


Γιάννης ΝΤΟΥΝΙΑΔΑΚΗΣ
Υποναύαρχος ε.α. ΠΝ, μέλος της ΚΕΘΑ.

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/11/blog-post_5263.html