Φοβού τους Έλληνες, και δη τους θυμωμένους…

Οι εκλογές έγιναν, οι κάλπες μίλησαν, η δημοκρατία νίκησε, μπλα μπλα, μπλα… και οι αναλύσεις συνεχίζουν να δίνουν και να παίρνουν. Όλοι κατά κάποιο τρόπο κέρδισαν. Όπως παλιά, στις φοιτητικές εκλογές.

Άλλοι κέρδισαν σε ψήφους, άλλοι σε μηνύματα, και άλλοι σε εντυπώσεις. Οι μόνοι που έχασαν είναι οι πολίτες. Το δούλεμα καλά κρατεί. Όσον αφορά στο δικό μου βασικό συμπέρασμα, είναι θλιβερό: Δυστυχώς αποδείχθηκε για μια ακόμη φορά, πως υπάρχουν ακόμη πάμπολλοι συμπατριώτες μας που δηλώνουν μαζοχιστές. Βαράτε με κι`ας κλαίω. ΠΑΣΟΚ και ξερό ψωμί… κυριολεκτικά.
Όσο για την αστραπιαία αναδίπλωση του πρωθυπουργού αναφορικά με την απειλή του για εκλογές, αν τη συνδυάσω με την ανακούφιση που μοιάζει να αισθάνθηκε η αντιπολίτευση, τότε το όλο σκηνικό μου θυμίζει κάτι «τσάμπα μάγκες» νεοέλληνες, που περιορίζονται στο αλληλοσπρώξιμο και στην εκτόξευση απειλών (θα σου κάνω, θα σου δείξω, κλπ.), φοβούμενοι όμως ο ένας τον άλλον, και διστάζοντας να ρίξουν τη πρώτη μπουνιά.

Και αν ξεπεράσουμε και το τρομερό ποσοστό της αποχής, πάνω από 40%, που σίγουρα αντιπροσωπεύει ένα ξεκάθαρο φτύσιμο στο σύνολο του πολιτικού κόσμου, αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση, αν και δεν θεωρείται πολιτικά ορθό να συζητιέται στα σοβαρά, είναι το μεγάλο ποσοστό που πήραν οι υποψήφιοι της Χρυσής Αυγής στο κέντρο της Αθήνας, και πιο ειδικά στον Άγιο Παντελεήμονα. Άκουσα, αν δεν κάνω λάθος, για ποσοστά πάνω από 20%.

Κανονικά, θα έπρεπε να μιλάμε για το αβγό του φιδιού που επωάζεται, για το σκοτεινό και απαίσιο πρόσωπο του φασισμού που ξεπροβάλλει, και άλλα παρόμοια δραματικά κλισέ. Δεν είναι όμως έτσι. Σίγουρα η Ελλάδα έχει σημαντικότερα προβλήματα, οικονομικά. Και σίγουρα ο μέσος Έλληνας πλήττεται από τη φτώχια που του προκαλεί το μνημόνιο, και από την απειλή ενός ακόμη φτωχότερου και δυσκολότερου μέλλοντος. Αλλά χειρότερα από το να είσαι πεινασμένος, είναι το είσαι ανασφαλής.

Τι να το κάνεις το πιάτο με τη μπριζόλα, όταν μπορεί να στο αρπάξουν μέσα από τα χέρια; Τι να το κάνεις το καινούργιο αυτοκίνητο ή τη νέα σου σούπερ ντούπερ τηλεόραση των 72 ιντσών, όταν είσαι έρμαιο του κάθε κακοποιού που θα τη βάλει στο μάτι; Τι να το κάνεις το ζεστό σπίτι, όταν φοβάσαι να κοιμηθείς το βράδυ, επειδή ανά πάσα στιγμή μπορεί να μπουκάρει κάποιος σαλεμένος Τσετσένος με το Καλάσνικοφ απασφαλισμένο;

Η φιλόσοφος Χάνα Αρέντ είχε γράψει πως υπάρχουν σημαντικά χειρότερα πράγματα από το θάνατο. Αναφέρονταν στη κατάσταση persona non grata των Εβραίων της εποχής του Χίτλερ. Ε, λοιπόν, κάτι παρόμοιο συμβαίνει και σήμερα, στα κέντρα των ελληνικών μεγαλουπόλεων (που μόνο ελληνικές δεν είναι πλέον). Οι έλληνες είναι κάτι σαν personae non grata, μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Για αυτό και το σύνθημα της Χρυσής Αυγής βρίσκει ώτα ευήκοα: Να ξαναγίνει η Αθήνα ελληνική! Τι πιο απλό;

Η ανεξέλεγκτη είσοδος λαθρομεταναστών έφερε τα πάνω κάτω. Και όχι μόνο αλλοιώθηκε η πληθυσμιακή σύνθεση της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, αλλοιώθηκε και η αρχέγονη ελληνική «ψυχή», και ο παραδοσιακός τρόπος ζωής του Έλληνα. Η φιλοξενία αντικαταστάθηκε από το φόβο, και η εμπιστοσύνη από την καχυποψία. Και για όσους βιαστούν να βάλουν ταμπέλες, θα επαναλάβω για χιλιοστή φορά πως αυτό που με ενοχλεί, και φαντάζομαι το ίδιο ισχύει και για τους κατοίκους του Αγίου Παντελεήμονα, είναι η εγκληματικότητα και όχι αυτή καθ` εαυτή η παρουσία ξένων. Προσωπικά το ίδιο, αν όχι περισσότερο, με ενοχλεί ο Έλληνας τσαντάκιας με τον Αφγανό συνάδελφό του. Έλα όμως που όπου μαζεύονται χιλιάδες «δυστυχισμένοι» αλλοδαποί, ξεπηδά αναπόφευκτα και το έγκλημα…

Δεν ξέρω αν οι πολιτικοί μας ηγέτες έχουν συνειδητοποιήσει το μέγεθος του προβλήματος. Δύσκολο το βλέπω. Οι περισσότεροι από αυτούς ζουν σε καθεστώς εικονικής πραγματικότητας, φρουρούμενοι από αστυνομικούς 24 ώρες το 24ωρο. Όμως καλά θα κάνουν να το συνειδητοποιήσουν όσο είναι νωρίς. Το 20% της Χρυσής Αυγής μπορεί να μεγαλώσει, όπως μεγαλώνει και η εγκληματικότητα, όπως μεγαλώνει και η απόγνωση. Και μπορεί μάλιστα και να διαδοθεί και σε άλλες περιοχές της χώρας, που μέχρι σήμερα δεν αισθάνονται στο πετσί τους το φόβο… ακόμη…

Και αν δεν παρθούν σοβαρά μέτρα, και αν η τάση συνεχιστεί, τότε ίσως να μην είναι η αντιμνημονιακή οργή που θα τους πάρει όλους στο κυνήγι, αλλά ο απλός καθημερινός φοβισμένος Έλληνας νοικοκύρης. Και αν κρίνω από παρελθούσες καταστάσεις, αυτός είναι και ο πιο επικίνδυνος, ειδικά όταν θυμώσει…

Strange Attractor