Ο άνθρωπος χωρίς όνειρα. σκηνή 11η

Μάθημα πάθους

Ν. Λυγερός

από το θεατρικό δράμα του Νίκου Λυγερού : Ο άνθρωπος χωρίς όνειρα. σκηνή σκηνή 11η

Στο δωμάτιο με το πιάνο.

Μιχάλης: Σας διέκοψα;
Άγγελος: Μελετούσα το τέταρτο μέρος…
Μιχάλης: Maestoso, Allegro.
Άγγελος: Non troppo!
Μιχάλης: Σωστά, όπως και το πρώτο, non troppo...

Άγγελος: Την έχετε μελετήσει κι εσείς;
Μιχάλης: Το σπάνιο μ’ αγγίζει. Αυτή η σονάτα δείχνει και μερικά όρια.
Άγγελος: Στις «εξωτερικές» κινήσεις.
Μιχάλης: Ακριβώς. Αλλά είμαι σίγουρος πως τα έχετε ήδη ξεπεράσει.
Άγγελος: Δεν θα το έλεγα. Η γραφή του Μητρόπουλου είναι πλούσια κι εμπεριέχει τόσες καινοτομίες που… Σιωπή.
Μιχάλης: Συνεχίστε, μ’ ενδιαφέρει.
Άγγελος: Η ενσωμάτωση των παραδοσιακών στοιχείων είναι πράγματι έντεχνη.
Μιχάλης: Φαντάζομαι ότι εννοείτε ειδικά για το πιάνο.
Άγγελος: Πολύ σωστά. Η αρχιτεκτονική της συμφωνίας είναι διαφορετική.
Μιχάλης: Ούτε Brahms ούτε Bartόk
Άγγελος: Όχι, πιο πέρα ακόμα. Χρόνος. Μόνος του.
Μιχάλης: Ένας βράχος;
Άγγελος: Ένας φάρος δίχως φως.
Μιχάλης: Επικίνδυνος…
Άγγελος: Ναι, πολύ. Χρόνος. Αλλά δεν είμαι μόνος.
Μιχάλης: Έχετε τον πανέμορφο μαύρο ίππο σας.
Άγγελος: Νιώθω όμως τόσο μικρός.
Μιχάλης: Ο ωκεανός είναι πάντα μεγάλος.
Άγγελος: Τι θέλετε να πείτε;
Μιχάλης: Δεν είναι όμως εχθρός των ανθρώπων.
Άγγελος: Όπως και ο χρόνος. Χρόνος. Θα ετοιμάσω καφέ.
Μιχάλης: Καλώς. Σιωπή. Να σας συνοδέψω;
Άγγελος: Αν θέλετε…. Αναρωτιέμαι τι θα πει η Αγαθή;

Πηγαίνουν στην κουζίνα.

Μιχάλης: Κι ο Ηράκλειτος δούλευε στην κουζίνα.
Άγγελος: Γελώντας. Αυτό είναι το μόνο που δεν θα πει. Χρόνος. Γλυκός;
Μιχάλης: Ναι, ευχαριστώ.

Ο Άγγελος βράζει τον καφέ.

Άγγελος: Η μάνα μου τον κάνει πάντα με καϊμάκι.
Μιχάλης: Καλά κάνει!
Άγγελος: Σας αγγίζουν και τα παραδοσιακά;
Μιχάλης: Μ’ αγγίζει ό,τι αφορά τον άνθρωπο.
Άγγελος: Η Αγαθή έχει άλλη άποψη.
Μιχάλης: Για ποιο πράγμα;
Άγγελος: Για σας… Σιωπή.
Μιχάλης: Και η αφαίρεση προσθέτει!
Άγγελος: Σαφώς. Χρόνος. Είστε ένα τέρας γνώσης γι’ αυτήν.
Μιχάλης: Το τέρας μου αρκεί.
Άγγελος: Δεν ήθελα να σας πληγώσω.
Μιχάλης: Και τα τέρατα έχουν αντοχές.
Άγγελος: Αλλά δεν είναι κρίμα ; Χρόνος. Έχετε αφοσιωθεί στους ανθρώπους κι εκείνοι βλέπουν μόνο το τέρας.
Μιχάλης: Τι άλλο θα θέλατε να δουν;
Άγγελος: Απλώς τον άνθρωπο που πίνει καφέ μ’ ένα φίλο.
Μιχάλης: Ποιος θα τον κοίταζε;
Άγγελος: Ο ωκεανός που βλέπει και τους φάρους δίχως φως.
Μιχάλης: Βλέπετε έχει δίκιο η Αγαθή.
Άγγελος: Θ’ αλλάξει γνώμη όταν σας γνωρίσει.

Μιχάλης: Είναι φίλη σας και αυτό μου αρκεί. Πίνοντας τον καφέ. Στην Αγαθή!

http://www.lygeros.org/3299-gr.html

τις προηγούμενες σκηνές μπορείτε πιο εύκολα να τις βρείτε εδώ