Ο άνθρωπος χωρίς όνειρα. σκηνή 15η
Ν. Λυγερός
από το θεατρικό δράμα του Νίκου Λυγερού : Ο άνθρωπος χωρίς όνειρα. σκηνή σκηνή 15η
Σε μια ταβέρνα στο Μοναστηράκι.
Μιχάλης: Έτρεξες;
Μυρσίνη: Με κομμένη την ανάσα. Όχι, όχι.
Μιχάλης: Ήξερες ότι περίμενα και…
Μυρσίνη: Μ’ αρέσει να με περιμένεις!
Μιχάλης: Μήπως θέλεις να με προετοιμάσεις;
Μυρσίνη: Μπορεί, ποιος ξέρει;
Μιχάλης: Τι θέλεις να πάρεις;
Μυρσίνη: Εκτός από σένα; Χρόνος.
Μιχάλης: Χαμογελώντας. Ναι, εκτός από μένα!
Μυρσίνη: Κάτι ελαφρύ…
Μιχάλης: Σωστά, έχεις ήδη το παχύ!
Μυρσίνη: Γελώντας. Μιχάλη! Χρόνος. Ελπίζω το βιβλίο σου να είναι πιο χοντρό από σένα.
Μιχάλης: Μόνο αν αδυνατίσω…
Μυρσίνη: Τότε θα φάμε το ίδιο.
Μιχάλης: Καλώς.
Μυρσίνη: Θέλεις μπύρα;
Μιχάλης: Μαζί σου, βεβαίως…
Μυρσίνη: Ωραία! Θα παραγγείλω εγώ.
Μιχάλης: Αρκεί να πληρώνω εγώ.
Μυρσίνη: Θα γίνει και αυτό.
Σηκώνει το χέρι και λέει την παραγγελία, κοιτάζοντας τον Μιχάλη που την προσέχει. Τι κοιτάς;
Μιχάλης: Την ομορφιά σου…
Μυρσίνη: Δεν είμαι αδέξια.
Μιχάλης: Ποιος το είπε αυτό;
Μυρσίνη: Νομίζεις πως δεν βλέπω ότι χαμογελάς ήδη…
Μιχάλης: Χαίρομαι που είμαι μαζί σου.
Μυρσίνη: Κι εγώ. Όμως αυτό δεν αλλάζει τίποτα.
Μιχάλης: Κι όμως… Χρόνος. Είσαι η ομορφιά του κόσμου μου.
Μυρσίνη: Κι είσαι ο κόσμος της ομορφιάς;
Μιχάλης: Δεν είναι ωραία εδώ;
Μυρσίνη: Με τ’ αρχαία; Με τον ήλιο;
Μιχάλης: Και με τη Μυρσίνη. Χρόνος. Όλα τα στοιχεία της πατρίδας μας.
Μυρσίνη: Και τα δάση; Ο Μιχάλης την κοιτάζει στα μάτια σιωπηλός. Τα μάτια τους βουρκώνουν. Της πιάνει το χέρι με το δαχτυλίδι.
Μιχάλης: Θα ΄ναι πάλι μαζί μας.
Μυρσίνη: Μας άφησαν μόνο αυτά που δεν μπορούσαν να κάψουν.
Μιχάλης: Τον ουρανό και τη θάλασσα.
Μυρσίνη: Κοιτάζοντας τ’ αρχαία. Κι ένα κομμάτι λευκού.
Μιχάλης: Οι βάσεις μας.
Μυρσίνη: Τώρα έχουμε μόνο ρίζες.
Μιχάλης: Τα δέντρα θα ξαναδείξουν τον ουρανό.
Μυρσίνη: Μακάρι. Θέλω να γράψεις και γι’ αυτό.
Μιχάλης: Θα το κάνω και αυτό.
Μυρσίνη: Το ξέρω, απλώς ήθελα να το ακούσω.
Μιχάλης: Σου το υπόσχομαι.
Μυρσίνη: Και μερικοί συνεχίζουν να καπνίζουν.
Μιχάλης: Μην περιμένεις τίποτα από αυτούς.
Μυρσίνη: Θα είμαστε αρκετοί;
Μιχάλης: Δεν έχουμε άλλη επιλογή.
Μυρσίνη: Θέλω τα παιδιά μας να παίζουν και αυτά στα δάση μας.
Μιχάλης: Θα παίζουν και αυτά!
Μυρσίνη: Είσαι πραγματικά ένας βράχος.
Μιχάλης: Κι εσύ το τριαντάφυλλό μου.
http://www.lygeros.org/3303-gr.html
τις προηγούμενες σκηνές μπορείτε πιο εύκολα να τις βρείτε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια
Παρακαλούμε σχολιασμούς επί της ουσίας.
Τα σχόλια σας δεν περνάν από έλεγχο γιατί πιστεύουμε ότι δεν θα θίγουν κάποιον προσωπικά με βρισιές και συκοφαντίες.
Τέτοιου είδους σχόλια δεν περνάν από έλεγχο, αλλά θα διαγράφονται μετά την δημοσίευση.
Παρακαλούμε να γράφετε σε πεζά και όχι κεφαλαία
-------------------------------------------------------------------------
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν είναι απαραίτητο να συμπίπτουν με τα περιεχόμενα στου άρθρου.
Ο ΔΙΚΤΥΟΥΡΓΟΣ ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα - αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω, φόρμας επικοινωνίας.
Ευχαριστούμε