Μας περισσεύουν επενδυτικές ευκαιρίες;

της Ελίνας Γαληνού
Αν και η λογική υπαγορεύει ότι "στον αναιμικό, χορηγείται αίμα για να τονωθεί", η κυβέρνηση εξακολουθεί να δείχνει με την στάση της, ότι το αγνοεί. Κωφεύοντας στις υποδείξεις περί ανάπτυξης, η οποία είναι η μόνη ελπίδα εξόδου (έστω και σταδιακής) από την τεράστια κρίση, κωλυσιεργεί περιέργως προς κάθε τι αναπτυξιακό. Ακόμα και εάν έχει αποφασίσει να υπηρετήσει πιστά τις επιταγές της τρόικας, θα άκουσε ασφαλώς και εκ μέρους της κάποιες σχετικές υποδείξεις περί ανάπτυξης.
Ωστόσο, ενώ βιάζεται να εξαγγέλει κάθε τόσο σκληρά μέτρα που εστιάζονται κυρίως στην εισοδηματική αφαίμαξη, θέματα επενδύσεων ακόμα και ετοίμων προς εφαρμογή, τα ρίχνει στις καλένδες...
Με έκπληξη πληροφορηθήκαμε μια τέτοια εξέλιξη για κάποια προσχεδιασμένη επένδυση στην Καβάλα. Η επένδυση αφορά την δημιουργία μιας νέας μονάδας παραγωγής γυαλιού η οποία θα στηριζόταν σε ελληνικά και ελβετικά κεφάλαια και με 40% ποσοστό επιχορήγησης από το Δημόσιο. Η κατασκευή του συγκεκριμένου εργοστασίου, είχε εγκριθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση και από την Ευρωπαική Επιτροπή, καθώς τα πλεονεκτήματά της θεωρούνταν σημαντικά για την ενίσχυση της Οικονομίας. Η επένδυση αυτή αναμενόταν να δημιουργήσει 1500 νέες θέσεις εργασίας, ο προσδόκιμος βαθμός απόδοσής της είχε κριθεί πολύ ικανοποιητικός εφ΄όσον η απόσβεση του ποσού επιχορήγησης του ελληνικού δημοσίου υπολογιζόταν σε λιγότερο από μια τετραετία. Η κατασκευή και λειτουργία του εργοστασίου αυτού είχαν μελετηθεί ώστε να είναι φιλικές προς το περιβάλλον, ενώ η παραγωγική δραστηριότητά του θα ενίσχυε σημαντικά τον τομέα εξαγωγών, καθώς το μεγαλύτερο ποσοστό παραγωγής, θα προοριζόταν για εξαγωγές. Οι υαλοπίνακες-τα προιόντα δηλαδή του εργοστασίου αυτού, αποτελούν βιομηχανική πρώτη ύλη που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στον κλάδο οικοδομής, στην αυτοκινητοβιομηχανία, σε διάφορες συσκευές και στον τομέα των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας.
Παράλληλα, η επένδυση αυτή θα αναβάθμιζε την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, καθώς θα ήταν η πρώτη ελληνική εταιρεία δραστηριοποίησης στον τομέα γυαλιού, μαζί με άλλες τέτοιες 4 πολυεθνικές που υπάρχουν στο παγκόσμιο ολιγοπώλιο. Η Ελλάδα δηλαδή, θα ανακτούσε και αυτή ένα μερίδιο στην παγκόσμια αγορά γυαλιού, πράγμα που σαφώς θα της προσέδιδε ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, και μια καλή αρχή για περαιτέρω ανάλογες επενδύσεις. Παρ΄όλα αυτά, η τωρινή κυβέρνηση αναθεώρησε τα έτοιμα προς εφαρμογή σχέδια και δεν τα βρήκε της αρεσκείας της. Συγκεκριμένα, το υπουργείο Ανάπτυξης αμφισβήτησε την βιωσιμότητα της παραγωγικής μονάδας, μειώνοντας το ποσοστό επιχορήγησης του ελληνικού δημοσίου. Ετσι οι επενδυτές, ενώ ήταν έτοιμοι να ξεκινήσουν, ...κρεμάστηκαν την τελευταία στιγμή καθώς οι κωλυσιεργίες του κράτους, κινδυνεύουν να τινάξουν στον αέρα τη συμφωνία, καθιστώντας την μη υλοποιήσιμη.
Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε τέτοιο σκηνικό στον χώρο των επενδύσεων τον τελευταίο χρόνο. Οσο όμως περνάει ο καιρός και η οικονομία βυθίζεται στην ύφεση, η κυβέρνηση βλέπει μπροστά της μόνο την πολιτική των περικοπών υπό το επιχείρημα "ότι μεθοδεύει έτσι, βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της Οικονομίας". Αν ήθελε πράγματι μια οικονομία περισσότερο ανταγωνιστική, δεν θα φρόντιζε να βελτιωθεί το επενδυτικό μας περιβάλλον; Αντί αυτού, προτιμά να διώχνει τις ευκαιρίες, ή έχει ειδική αλλεργία σε κάθε τι που προέρχεται από την προηγούμενη κυβέρνηση, ακόμα και αν αυτό θα ήταν προς όφελός μας; Επιτέλους, υπάρχουν και όρια στον φανατισμό!

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/12/blog-post_6300.html