Πόσες άλλες ισορροπίες μπορεί να αντέξει ο Σαμαράς;

Υπάρχει θέμα αναδιάταξης των ψηφοφόρων και επομένως και των πολιτικών δυνάμεων. Δυστυχώς τα μεγάλα ελληνικά κόμματα , όπως λειτουργούν σήμερα, δεν εκπροσωπούν τις πραγματικές τάσεις και όσο πιο γρήγορα το φωνάξουμε εμείς, η πλέμπα, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες υπάρχουν να γίνει κάτι.

Να σκεφτούμε τι θέλουμε… Και όχι τι χρώμα έχει ο εκφωνητής που προεδρεύει των συνεδριάσεων των υπουργικών Συμβουλίων.

Είμαστε φιλογερμανοί, φιλοαμερικάνοι, φιλέλληνες, ή Έλληνες;
Δεν ξέρω πλέον τι θέλει ο Λαός… ξέρω μόνο τι θέλω εγώ. Κι εγώ θέλω, με γνώμονα τον κοινό νου, απελευθέρωση από το Μνημόνιο και Εθνική Αξιοπρέπεια. Θέλω ανάπτυξη για όλους και όχι για τους λίγους. Θέλω να μηδενιστεί το κοντέρ και να ξεκινήσουμε από την αρχή. Θέλω ειλικρίνεια, χρηστή διαχείριση, τιμωρία των ενόχων, ελαχιστοποίηση λαμογιάς, ελεύθερη μεσαία τάξη, λιγότερα τρωκτικά και παράσιτα, ίσες ευκαιρίες, προστασία από την εξαθλίωση, αριστεία στην παιδεία, ρυθμιστικές αρχές και όχι διοικητικές παρεμβάσεις, ελεύθερη πρωτοβουλία με μόνο κανόνα την μη κατάχρηση, πάταξη της διαπλοκής, διαχωρισμό εξουσιών, λιγότερη διαφθορά… Απλά πράγματα.

Δεξιά είναι, ή αριστερά, αυτά;

Το ΠΑΣΟΚ, σε όλα αυτά, προτάσσει επιφάσεις, παραμύθι και αερολογία σαν σιρόπι κατάποσης. Λέει βασικά ότι δεν θέλει Έλληνες. Θέλει Νέα Τάξη. Θα βάλει πράσινα ταμπελάκια «don’t worry, be happy» σε εξαθλιωμένους βεδουίνους και θα κάνει 5-6 αρπαχτές εφάμιλλες αυτών του παρελθόντος, με μη ανατρέψιμες καταστροφές, επίσης εφάμιλλες αυτών του παρελθόντος.

Ωστόσο το ΠΑΣΟΚ είναι σαφές στην ιδεολογική και ιδεοληπτική του ασάφεια.

Και ποιο είναι το αντίπαλο δέος;

Ποιος θα κάνει την αναδιάταξη και την ανατροπή;

Η ΝΔ που αδυνατεί να συλλάβει τα μηνύματα των καιρών;

Οι δημοσιογράφοι εκφωνητές του Μέγκα;

Οι πληθωρικές ντιζέζ στα πρωινάδικα;

Ελπίζω η ανατροπή, να μην γίνει ύστερα από βίαια καταστροφή, αν και κάτι μέσα μου, λέει ότι είναι η μόνη διέξοδος.

Ο Μητσοτάκης χρειάστηκε δέκα χρόνια για να καθίσει στην καρέκλα του Μαξίμου και θα ήταν ακόμα στην αντιπολίτευση αν δεν αρρώσταινε ο Ανδρέας και αν δεν εμφανιζόταν ο Κοσκωτάς με τον Λούβαρη. Χρειάστηκε να εξαντλήσει όλες τις εφεδρείες του ο Σημίτης για να αρχίσει να χαλαρώνει στην καρέκλα του Μαξίμου ο Καραμανλής.

Αυτό το μαγαζί που λέγεται “Νέα Δημοκρατία” με τα φθαρμένα υλικά δεν τραβάει άλλο. Και ούτε μπορεί να αναγεννηθεί, να αναβαπτισθεί, να αναζωογονηθεί και γενικώς να παίξει μπάλα.

Τι προτείνω στην θέση του; Δεν ξέρω. Το μόνο που ξέρω είναι ότι Νέα Μεταπολίτευση με τα υλικά της παλιάς δεν γίνεται.

Και τόσα χρόνια έμαθα τουλάχιστον ένα πράγμα: Ο,τι δεν πρέπει να υποτιμούμε ποτέ τον λαό, ούτε και να τον περιφρονούμε.

Και νομίζω ότι αντί να σπατάλα τον καιρό του στην Ρηγίλλης, αναλώνοντας εαυτόν σε ισορροπίες που κανέναν πέραν των ενδιαφερομένων δεν αφορούν, ο κ. Σαμαράς πρέπει επιτέλους να βγει στον κόσμο γιατί έχει μια μοναδική ευκαιρία να συσπειρώσει γύρω του τους αστούς, τους μικροαστούς, τους μεγαλοαστούς, πλούσιους, φτωχούς, αριστερούς, δεξιούς, με κοινές προδιαγραφές: «τίμιος», «ορεξάτος», «μπαϊλντισμένος», «αντιπράσινος», «Έλληνας».

Αντιθέτως, αν συνεχίσει να ασκεί πολιτική με εκείνους που τον περιτριγυρίζουν στην Ρηγίλλης, η κλεψύδρα που γέμισε προσδοκίες για τον ελληνικό λαό στις 29/11/2009 θα αδειάζει συνεχώς.

http://www.antinews.gr/?p=79147