Η Ευρωζώνη και το ελληνικό χρέος

της Ελίνας Γαληνού
Το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης και επιμήκυνσης του ελληνικού χρέους, συζητούνται ως ύστατες λύσεις στο πρόβλημά μας, ενώ κάποιοι τις θεωρούν "ανάσα" για την ελληνική οικονομία. Μέσω της αναδιάρθρωσης, μπορεί να επιτευχθεί η ελάφρυνση από σημαντικό μέρος του χρέους μας, ενώ η επιμήκυνση θα εξασφαλίσει μεγαλύτερα χρονικά περιθώρια αποπληρωμής του χρέους.Σύμφωνα με επίσημες πληροφορίες από το εξωτερικό, οι αναδιαρθρώσεις χρεών στην Ευρωζώνη εν όψει της προσπάθειας θέσπισης του ευρωομολόγου και του ευρωπαικού ταμείου στήριξης, θα καταστούν αναγκαίες κάποια στιγμή, ίσως όχι και τόσο μακρινή. Διότι και τα διαθέσιμα κεφάλαια του ευρωπαικού ταμείου, θα είναι οπωσδήποτε περιορισμένα ακόμα και αν επιτευχθεί συμφωνία για μερική αύξησή τους (πράγμα για το οποίο προς το παρόν αντιδρά ακόμα η Γερμανία).
Αν λοιπόν σε χώρες όπως η Ελλάδα, το χρέος διατηρείται στο "ύψος του" μέσα στα επόμενα χρόνια, πώς θα μπορέσει η ΕΕ μέσω του ευρωπαικού ταμείου, να τις στηρίξει; Η ουσία είναι πάλι επί σκηνής. Το ελληνικό πρόβλημα έγινε αφορμή για να καταδειχτεί το ευρωπαικό στο σύνολό του...
Η Ευρωζώνη, δεν είχε προβλέψει για έναν αποτελεσματικό μηχανισμό αλληλουποστήριξης και τώρα τρέχει και δεν φτάνει... Εστω, ας μην επανερχόμαστε σε γνωστά πράγματα και ας κοιτάξουμε τι μπορεί να γίνει στο μέλλον. Η Ελλάδα από τη στιγμή που εισήλθε στο Μνημόνιο, έχει λάβει σκληρά μέτρα για την περιστολή δημοσιονομικών δαπανών, έχει συμπιέσει σε μεγάλο βαθμό την κοινωνία της, εφαρμόζει μέτρα ελέγχου της φοροδιαφυγής και όλα όσα της επιβάλουν οι περιστάσεις. Σύμφωνα με εκτιμήσεις άλλων εταίρων μας, πράγματι εφαρμόσαμε τα σκληρότερα μέτρα απ΄όλους. Ομως κάθε τόσο μας λένε ότι τα μέτρα δεν αποδίδουν έσοδα και αυτό είναι ευνόητο, τη στιγμή που οι μεγάλες συμπιέσεις βυθίζουν την αγορά σε ύφεση και δεν υπάρχει ανάπτυξη. Και ίσως η ανάπτυξη έρθει σε 2-3 χρόνια βάσει του προβλεπομένου, αλλά .... τι θα έχει γίνει ως τότε με το χρέος μας; Προφανώς θα έχει εκτοξευτεί σε δυσθεόρατα ύψη και θα τρέχουμε πάλι.
Ποιός μηχανισμός στήριξης και ποιό ευρωπαικό ταμείο θα μπορεί να βοηθήσει, αν μάλιστα υπάρχουν ανάγκες και σε άλλες χώρες όπως η Πορτογαλία και η Ιρλανδία; Στο τέλος θα μας πετάξουν από την ευρωζώνη πύξ-λάξ και θα πέσουμε στα νύχια των αγορών με ακόμα χειρότερους όρους αν δεν μειώσουμε το χρέος μας! "Αρα, η αναδιάρθρωση του χρέους μοιάζει καλή λύση.." ισχυρίζονται μερικοί, ενώ ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του δηλώνουν "ότι δεν θα χρειαστεί με κανέναν τρόπο τέτοια λύση..". Αυτές οι αντιφάσεις προκαλούν σύγχυση και εγείρουν την εξής απορία "Τελικά είναι καλό ή όχι να γίνει η αναδιάρθρωση; Και αν η Ελλάδα δεν μπορέσει να την αποφύγει ούτως ή άλλως, τι μας περιμένει την άλλη μέρα;" Κανείς δεν αρνείται ότι η Ελλάδα περνάει αυτήν την περίοδο "τις Συμπληγάδες πέτρες" και τα ακραία σενάρια, δεν βοηθάνε. Λέγεται ότι αν η ίδια η χώρα αποφασίσει να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του χρέους της, θα προβεί σε στάση πληρωμών και θα ανακοινώσει το μέρος του ποσού του χρέους που μπορεί να αποπληρώσει, ζητώντας επιπλέον προθεσμία. Σε μια τέτοια περίπτωση όμως, πρέπει να φύγουμε από την ευρωζώνη ενώ οι τράπεζές μας δεν θα μπορούν να δανειστούν από την διεθνή τραπεζική αγορά. Αν πάλι η αναδιάρθρωση αποφασιστεί από την ΕΕ, η χώρα μας θα κηρυχτεί σε χρεωκοπία, δεν θα βγεί όμως από την ευρωζώνη και θα τεθεί υπό διαρκή επιτήρηση. Πάντως όπως και να έχει το πράγμα, η Ελλάδα πρέπει να βρεί τρόπο να μειώσει το χρέος της. Τα αισιόδοξα σενάρια του πρωθυπουργού που διαμηνύει "θα καταφέρουμε να πληρώσουμε όλο το χρέος ως την τελευταία δεκάρα χωρίς αναδιάρθρωση", πώς θα επιβεβαιωθούν αριθμητικά; Και οι χώρες της ευρωζώνης από την άλλη, ακόμα και με τη θέσπιση μηχανισμών διάσωσης ή του ευρωομολόγου, εξακολουθούν να διατρέχουν τον κίνδυνο της ασυδοσίας των αγορών. Ιδού ο φαύλος κύκλος της υπερδανεισμένης Ενωμένης Ευρώπης, που αναζητεί απεγνωσμένα τρόπους να απεγκλωβιστεί από το αδιέξοδο. Ηταν να μην εμπλακεί στα δίχτυα των αγορών!


http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/01/blog-post_3368.html