Εσένα κυνηγά, όχι αυτόν.

Ο ηθικός αγώνας πρέπει να είναι μετωπικός και αδιάλειπτος. Και δεν πρέπει να επιτραπεί σε τρίτους, καλοθελητές ή μη, να αμβλύνουν τα ηθικά σου επιχειρήματα για την όποια σκοπιμότητα ή με υποσχέσεις για οφέλη, ή με την προσδοκία αλλαγής της συμπεριφοράς του αντιπάλου. Πρέπει πάντοτε να θυμάσαι ότι ο τρίτος καλοθελητής ή μη, δεν κάθεται στην καρέκλα σου αλλά στην δική του. Έχει άνεση και πολυτέλεια που εσύ δεν έχεις. Ο εχθρός σου δεν τον επιβουλεύεται. Εσένα επιβουλεύεται. Εσένα θέλει να κατισχύσει. Εσένα θέλει να απονομιμοποιήσει. Εσένα κυνηγά, όχι αυτόν.

Σε έναν πολιτικό αγώνα, ειδικά σε έναν αγώνα για επιβίωση όπως αυτός που διεξάγει η Κύπρος, ο σκοπός του αγώνα πρέπει να είναι, να φαίνεται και να παρουσιάζεται προς την διεθνή κοινή γνώμη (υπάρχει τέτοια γνώμη) προς τους δικούς σου υποστηρικτές (π.χ. την ελλαδική κοινή γνώμη) αλλά και σε τρίτους, αδιάφορους και περιστασιακούς, ως πιο ηθικός και δίκαιος από αυτόν του αντιπάλου.

Όσο ιδεαλιστική και να φαντάζει η ανωτέρω διατύπωση, σε έναν κόσμο αδιάφορο και κυνικό και σε ένα διεθνές σύστημα όπου το συμφέρον κυριαρχεί, η ηθική διάσταση ενός αγώνα και το ηθικό πλαίσιο μέσα από το οποίο παρουσιάζεται, είναι κρίσιμη και καθοριστική για την τελική έκβασή του. Το ηθικό πεδίο της μάχης πρέπει να κατέχεται από εσένα και όχι από τον αντίπαλο όσο υλικά ισχυρός και αν είναι, όποιος και αν είναι αυτός. Και η μάχη για την κατοχή του ηθικού πεδίου πρέπει να είναι συνεχής, αδιάκοπη και ανελέητη.

Σε ένα πραγματικό πεδίο μάχης μπορείς να υποχωρήσεις για να ανασυνταχθείς, μπορείς να κάνεις τακτικές κινήσεις, μπορείς να αποδεχθείς ανακωχή ή και εκεχειρία διαρκείας. Στον ηθικό αγώνα όμως, δεν έχεις αυτήν την πολυτέλεια. Δεν μπορείς να παραχωρήσεις ούτε πόντο στον αντίπαλο ειδικά όταν είσαι μικρός και υλικά αδύναμος και μάχεσαι για την επιβίωσή σου και όταν ο διακηρυγμένος στόχος και πολιτική του υπέρτερου αντιπάλου είναι να σε εκμηδενίσει και να σου αφαιρέσει το πολιτικό, νομικό και ηθικό υπόβαθρο της ύπαρξής σου.

Πρέπει σε κάθε στιγμή του αγώνα στο ηθικό πεδίο να αμφισβητείς τα κίνητρα του αντιπάλου, να εκθέτεις την ανιδιοτέλειά του, να παρουσιάζεις το πραγματικό και διαβολικό του πρόσωπο ώστε να περιορίζεις την ευελιξία του και το πεδίο δράσης του.

Κάθε αντίπαλος έχει μαλακό υπογάστριο. Ποιο είναι αυτό του δικού σου αντιπάλου; Εντόπισε τα ευάλωτα σημεία της δημόσιας εικόνας του και χτύπησέ τα αλύπητα. Ανέδειξε την υποκριτική του συμπεριφορά σε άλλους χώρους που δεν σχετίζονται με το δικό του αγώνα. Διάδωσε και διαφήμισε τα δύο μέτρα και δυο σταθμά της δικής του συμπεριφοράς έναντι τρίτων, ειδικά όταν οι τρίτοι είναι υλικά αδύναμοι όπως είσαι εσύ.

Ο ηθικός αγώνας πρέπει να είναι μετωπικός και αδιάλειπτος. Και δεν πρέπει να επιτραπεί σε τρίτους, καλοθελητές ή μη, να αμβλύνουν τα ηθικά σου επιχειρήματα για την όποια σκοπιμότητα ή με υποσχέσεις για οφέλη, ή με την προσδοκία αλλαγής της συμπεριφοράς του αντιπάλου. Πρέπει πάντοτε να θυμάσαι ότι ο τρίτος καλοθελητής ή μη, δεν κάθεται στην καρέκλα σου αλλά στην δική του. Έχει άνεση και πολυτέλεια που εσύ δεν έχεις. Ο εχθρός σου δεν τον επιβουλεύεται. Εσένα επιβουλεύεται. Εσένα θέλει να κατισχύσει. Εσένα θέλει να απονομιμοποιήσει. Εσένα κυνηγά, όχι αυτόν.

Στον αδιάλειπτο αυτόν πόλεμο ποτέ μην θεωρείς ως δεδομένο κα αυτονόητο το δικό σου δίκαιο. Το δίκαιό σου πρέπει συνεχώς να το δημοσιοποιείς, να το προωθείς και να το διατυμπανίζεις. Και όταν ο εχθρός, λόγω του ότι είναι ισχυρός και λόγω του ότι εξασφαλίζει στήριξη από ισχυρούς και κυνικούς αντιπάλους σε φέρει σε δύσκολη ηθική θέση ή, χειρότερα, πάει να σου κερδίσει το ηθικό πεδίο μάχης, μην λιποψυχήσεις, μην αρχίσεις να κλαίγεσαι, να μοιρολογείς, να σηκώνεις ψηλά τα χέρια και να αναζητάς αποδιοπομπαίους τράγους στα δικά σου χαρακώματα. Και μην ολιγωρείς. Διπλασίασε τις προσπάθειές σου, ανάπτυξε έμμεσες τακτικές και δράσεις, ανάδειξε τη βουλιμία και την επιδρομικότητά του, τεκμηρίωσε τις οπισθοδρομικές του αντιλήψεις, το δεσποτισμό του, τον ανελεύθερο και αντιδημοκρατικό χαρακτήρα της σκέψης του. Και κυρίως, άλωσε τους διεθνείς υποστηρικτές του δημιουργώντας τους αισθήματα ενοχής, ότι συνδράμουν και ενισχύουν τη βουλιμία του αντιπάλου σου ο οποίος δεν αποδέχεται καν ότι έχεις το δικαίωμα της ζωής και το δικαίωμα για μια θέση στον ήλιο. Όπλισε την αιχμή του δόρατός σου με το αίσθημα της ενοχής όλων όσων στηρίζουν και οπλίζουν αυτόν που επιβουλεύεται την ζωή και ύπαρξή σου ώστε να νέμεται την περιουσία σου. Να επαγρυπνείς ώστε να μην εγκατασταθούν μηχανισμοί ελέγχου στο μυαλό σου με το δέλεαρ ότι θα σου εξασφαλισθεί η ζωή, η περιουσία σου και το μέλλον των παιδιών σου. Εάν σου ελέγξουν το μυαλό, θα χάσεις από χέρι.

Το Ηθικό Πεδίο της Μάχης και η Στρατηγική του Δικαίου
Μαριος Ευριβιαδης, Καθ. Παντειου Πανεπιστημιου, Αθηνα



.