Σαμαράς: πως θα βγούμε από την κρίση

«Δεν ζητάμε εκλογές κάθε τόσο. Δεν βιαζόμαστε να αρπάξουμε την κυβέρνηση, πάση θυσία, για να κυβερνήσουμε ένα-δύο τέρμινα. Χτίζουμε μια κοινωνική πλειοψηφία και μια λαϊκή εντολή για να αλλάξουμε την πατρίδα μας», δήλωσε ο πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς, μιλώντας σε εκδήλωση της Εταιρίας Ανωτάτων Στελεχών Επιχειρήσεων.

Στη διάρκεια της ομιλίας του ο κ. Σαμαράς ανέπτυξε και τις προτάσεις του για την έξοδο από την κρίση, ενώ άσκησε κριτική στην κυβέρνηση για την επιλογή του μνημονίου, κατηγορώντας την πως με την πολιτική της «βύθισε την χώρα σε έναν φαύλο κύκλο συνεχούς ύφεσης» χωρίς διέξοδο.

Αποσπάσματα από την ομιλία

Ο ρόλος τους ηγέτη

Ονομάσατε το θεσμό σας: «το βήμα του Ηγέτη»… Αυτός είναι ο ρόλος του ηγέτη: Να δει τα δύσκολα έγκαιρα. Πριν εμφανιστούν. Να δείξει τις εναλλακτικές επιλογές, όταν ακόμα υπάρχουν. Και να προτείνει την καλύτερη διέξοδο από την κρίση. Και να πείσει.

Να δώσει κουράγιο κι Ελπίδα.

Να εμπνεύσει ο ίδιος εμπιστοσύνη και να δώσει σε αυτούς που τον ακούν αυτοπεποίθηση.

– Όταν, λοιπόν, αρχίζουν να εμφανίζονται τα δύσκολα ο περισσότερος κόσμος αρνείται να τα δει. Βρίσκεται σε φάση «άρνησης παραδοχής»: Σε φάση εφησυχασμού.

– Όταν προκύψουν τα δύσκολα και δεν μπορεί πια να μη τα βλέπει γύρω του, τότε οι περισσότεροι περνούν στην αντίθετη κατάσταση: Σε κατάσταση πανικού.

Ο ρόλος του ηγέτη είναι να καταπολεμά και τον εφησυχασμό πριν από την κρίση και τον πανικό μόλις ξεσπάσει η κρίση.

Επίσης, την ώρα που θα εμφανιστεί η κρίση ο περισσότερος κόσμος τείνει να καταφεύγει στις «εύκολες λύσεις»…

Κι όταν η κατάσταση επιδεινωθεί αφόρητα, τότε οι περισσότεροι, απελπισμένοι πια, πιστεύουν ότι δεν υπάρχει σωτηρία…

Ο ρόλος του ηγέτη είναι να δείξει από την αρχή ότι δεν βοηθούν οι «εύκολες λύσεις». Και στη συνέχεια, οφείλει να καταπολεμήσει την απελπισία…

«Διέξοδος από την κρίση με Ανάκαμψη και Ανάπτυξη»

Θα σας δώσω μόνο ένα αδρό περίγραμμα αυτό που λέμε: «διέξοδος από την κρίση με Ανάκαμψη και Ανάπτυξη»:

Πρώτον, να πολεμήσουμε την ύφεση άμεσα. Γίνεται αυτό;

Ασφαλώς και γίνεται. Με μέτρα μηδενικού ή ελάχιστου δημοσιονομικού κόστους.

Έχουμε προτείνει πολλά. Πρόκειται για απλή ενεργοποίηση εργαλείων που έχει ήδη στη διάθεσή του το κράτος: Όπως το ΕΣΠΑ, που σήμερα παρουσιάζει ένα από τους τελευταίους ρυθμούς απορροφητικότητας στην Ευρώπη. Ή όπως συμβάσεις παραχώρησης περιφερειακών λιμανιών και αεροδρομίων με απόλυτη διαφάνεια. Ή με μέτρα όπως η επιδότηση του επιτοκίου για την πρώτη κατοικία κατά δύο ποσοστιαίες μονάδες για δέκα χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι θα πάρει μπροστά η Οικοδομή και το κράτος θα αρχίσει να καταβάλει μετά από δύο χρόνια ποσά πολύ μικρότερα από όσα θα εισπράξει από ΦΠΑ κλπ. την πρώτη κρίσιμη διετία. Και θα δουλέψουν και τα 130 επαγγέλματα που σχετίζονται άμεσα με την Οικοδομή. Ή όπως η κατάργηση του «πόθεν έσχες» για την κατοικία γενικώς – κι όχι μόνο για την πρώτη κατοικία -για πέντε χρόνια. Πράγμα που δεν κοστίζει τίποτε, γιατί ούτε κατασκευές γίνονται σήμερα ούτε αγοραπωλησίες. Ή όπως μέτρα διευκολυντικά για την Ναυτιλία και τον Τουρισμό, τις δύο «ατμομηχανές» της Οικονομίας μας. Τις οποίες, αντί να τις στηρίζουν κατά προτεραιότητα σε εποχή κρίσης, τις… ταλαιπωρούν απίστευτα! Κατάργησε η κυβέρνηση τα σχετικά υπουργεία. Κι ύστερα τα αποκατέστησε! Τα μπέρδεψε πάλι και τις αρμοδιότητές τους δεν τις έχει ξεχωρίσει ακόμα. Και αύξησε το ΦΠΑ στον Τουρισμό, για να τον μειώσει αργότερα, όταν χάθηκε η σαιζόν του 2010. Μιλάμε για απλά πράγματα. Που αν γίνουν όλα μαζί, αμέσως, μπορούν να ξαναβάλουν την Οικονομία να δουλέψει. Και να φέρουν έσοδα στο Δημόσιο…

Δεύτερον, μέτρα που εξασφαλίζουν ρευστότητα. Πριν απ’ όλα, να δώσει το κράτος, κατά απόλυτη προτεραιότητα, αυτά που χρωστάει στις επιχειρήσεις. Γιατί πρώτο το κράτος οφείλει να αντιληφθεί ότι, αν δεν πληρώνει δεν θα εισπράττει. Σήμερα ο «σημαιοφόρος» του «δεν πληρώνω-δεν πληρώνω» είναι το ίδιο το Δημόσιο!

Τρίτον, μεγάλη φορολογική μεταρρύθμιση.: Μείωση φορολογικών συντελεστών, εξαπλούστευση του φορολογικού συστήματος, αντικειμενικοποίηση της φορολογικής βάσης.

Τέταρτον, να μειώσουμε σταδιακά τις ασφαλιστικές εισφορές. Γιατί το μη μισθολογικό εργοδοτικό κόστος στην Ελλάδα είναι εκείνο που επιβαρύνει κυρίως την ανταγωνιστικότητα της. Να καταλάβουμε, επί τέλους, ότι με χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές θα εισπράξουμε μεγαλύτερα φορολογικά έσοδα. Και με χαμηλότερες ασφαλιστικές εισφορές τα Ταμεία θα εισπράξουν περισσότερα. Μόνο έτσι θα χτυπηθεί και η φοροδιαφυγή και η εισφοροδιαφυγή και τα λουκέτα και η ανεργία και η μαύρη εργασία. Και η κρίση των ασφαλιστικών Ταμείων…

Πέμπτον, να τολμήσουμε όλες εκείνες τις αληθινές διαρθρωτικές αλλαγές που θα ξεμπλοκάρουν την ελληνική οικονομία – κυρίως θα πλήξουν τη γραφειοκρατία:

– Όπως το συμψηφισμό οφειλών από και προς το Δημόσιο. Δεν μπορεί όταν ο ιδιώτης χρωστάει να τον χρεώνουν με τόκο και να τον παραπέμπουν σε αυτόφωρο, ενώ όταν του χρωστάει το Δημόσιο να τον πληρώνει όποτε θέλει και αν θέλει!

– Παράλληλα να απλοποιηθεί η σχέση Πολίτη-Κράτους. Κι όταν το Δημόσιο απαιτεί κάποιο στοιχεία από άλλη δημόσια υπηρεσία, να τα βρίσκει το ίδιο ηλεκτρονικά. Αυτό γίνεται απλά με δικτύωση όλων των δημοσίων υπηρεσιών μεταξύ τους. Έργο για το οποίο υπάρχει η υποδομή και η ανθρώπινη ειδίκευση.

Αρκούν τρείς αριθμοί για να γίνουν όλες οι δουλειές με το δημόσιο: Ο αριθμός ταυτότητος, το ΑΦΜ και το ΑΜΚΑ. Δεν χρειάζεται τίποτε άλλο.

Η κυβέρνηση, αφότου το ανακοινώσαμε, προχώρησε στην εξαγγελία «κάρτας πολίτη». Και έμπλεξε το θέμα σε «νέες περιπέτειες»…

Εμείς προτείναμε να μειώσουμε το κόστος συναλλαγής του πολίτη με το κράτος. Και να το κάνουμε πιο απλό και πιο γρήγορο.

Η κάρτα πολίτη το έμπλεξε, αύξησε το κόστος για το Δημόσιο, και το καθυστερεί.

Έκτον, να στηρίξουμε την επιχειρηματικότητα – όχι να την τιμωρούμε:




Έβδομον, να αξιοποιήσουμε την ακίνητη περιουσία του Δημοσίου. Η οποία κρύβει τεράστιες αξίες και υπεραξίες. Και η οποία σήμερα παραμένει ανενεργή, τη σφετερίζονται κυκλώματα επιτηδείων, εντός κι εκτός Δημοσίου, ή περιμένει τον …καταπατητή της.

Για πρώτη φορά πολιτικό κόμμα στην Ελλάδα έθεσε στην πολιτική ατζέντα το ζήτημα της ανεκμετάλλευτης ακίνητης περιουσίας. Η οποία, στο τμήμα της που είναι σήμερα γνωστό, χωροθετημένο και αξιολογημένο, ξεπερνά τα 300 δισεκατομμύρια σε αντικειμενική αξία!

Στην αρχή μας αμφισβήτησαν τα μεγέθη. Ύστερα τα αποδέχθηκαν πλήρως. Στη συνέχεια μας ειρωνεύθηκαν. Ύστερα παραδέχθηκαν ότι μπορούμε να αντλήσουμε σημαντική ρευστότητα και ετήσια δημόσια έσοδα. Και τώρα κοντεύουν να περάσουν στο αντίθετο άκρο: Εκεί που δεν ήθελαν να ακούσουν τίποτε για αξιοποίηση, τώρα πιέζονται να αποδεχθούν εκποίηση!

Τονίσαμε ότι το Δημόσιο μπορεί να δημιουργήσει αξίες και υπεραξίες από τα ανεκμετάλλευτα ακίνητά του. Και αυτά δεν πρέπει να τα χαρίσει σε ιδιώτες πουλώντας. Μπορεί να αντλήσει έσοδα ετήσια, ώστε να περιορίσει τα ελλείμματά του και να καλύπτει τις δαπάνες για τόκους. Μπορεί ακόμα να προεισπράξει κάποια απ’ αυτά τα έσοδα των επομένων ετών. Κι έτσι να μειώσει απευθείας το χρέος που σήμερα αυξάνεται ανεξέλεγκτα.

– Πριν απ’ όλα, το κράτος πρέπει να καθαρίσει τα ανεκμετάλλευτα ακίνητά του: να καθαρίσει τους τίτλους τους, να προσδιορίσει χρήσεις και συντελεστές εκμετάλλευσης και να τα απαλλάξει από πάσης φύσεων «εκκρεμότητες». Ώστε να μπορούν να αξιοποιηθούν ως real estate development, όχι ως μεμονωμένα οικόπεδα. Κι έτσι να μεγιστοποιηθεί η αξία τους. Κι αυτό μπορεί να το κάνει νομοθετώντας!

– Ύστερα μπορεί να προεισπράξει σημαντικό μέρος των αναμενομένων μελλοντικών εσόδων τους με μεθόδους bridge financing – με προχρηματοδότηση. Και παράλληλα να ξεκινήσει τη διαδικασία εκμετάλλευσης με πολλούς τρόπους: με ενοικίαση, μακροχρόνιο leasing, Αμοιβαία Κεφάλαια ακινήτων και Εταιρίες Holding Ακινήτων. Έτσι δώσαμε απάντηση σε δύο καίρια ερωτήματα:

Πώς μπορείς να βρεις ρευστότητα σχετικά σύντομα από τα ακίνητα αυτά, πριν αρχίσει η εκμετάλλευση και χωρίς να χρειαστεί να πουλήσεις.

Τέλος, η αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου θα υποκινήσει και την ίδια την Ανάπτυξη, αφού οι χρήσεις που θα προσδιοριστούν μπορούν να δώσουν μεγάλη ώθηση σε οικονομικές δραστηριότητες και κλάδους, όπως ο εξειδικευμένος Τουρισμός, ο θεματικός Τουρισμός κλπ.

Και κάτι τελευταίο: Κλαδικά Αναπτυξιακά προγράμματα. Που προωθούν αναπτυξιακές πρωτοβουλίες συνδέοντας περιοχές της χώρας με παραγωγικούς κλάδους. Όπως για παράδειγμα η άρση του cabbotage και τα Δωδεκανησα. Ο αρχιπελαγικός Τουρισμός και οι Κυκλάδες, τα Επτάνησα και οι Σποράδες. Με τις μαρίνες που πρέπει να γίνουν και τον «τουρισμό του «γιότινγκ» που μπορεί να αναπτυχθεί. Όπως η καθετοποίηση προϊόντων κτηνοτροφίας, γαλακτομικών κλπ. και η ορεινή Ελλάδα, η Ήπειρος κλπ. Όπως η βιολογική γεωργία και η επεξεργασία εμπορία των προϊόντων της, για να μη μιλήσω για το κρασί και το λάδι. Ή όπως ο κλάδος των ιαματικών, αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών, όπου όλη η Ελλάδα έχει τεράστιο διεθνές συγκριτικό πλεονέκτημα, το οποίο ούτε η ίδια δεν ξέρει καλά-καλά. Όπως οι συνέργειες ανάμεσα στον Πολιτισμό και τον ποιοτικό εξειδικευμένο Τουρισμό. Που μπορεί να φέρει πολλαπλάσιους επισκέπτες απ’ ό,τι σήμερα σε εκσυγχρονισμένα μουσεία και αναβαθμισμένους αρχαιολογικούς χώρους.

Όλα αυτά τα ψάχνουμε, τα προχωράμε, τα επεξεργαζόμαστε στις λεπτομέρειές του. Βλέπουμε τι γίνεται έξω. Και διαπιστώνουμε τι θα μπορούσαμε να κερδίζουμε αν κάναμε κι εδώ ένα μέρος απ’ όσα γίνονται έξω. Και από χώρες που δεν διαθέτουν τον πλούτο της Ελλάδας σε μια σειρά αναπτυξιακούς τομείς.

Όλα αυτά, που σας ανέφερα μόνον ενδεικτικά, σκιαγραφούν μια στρατηγική με τρία σκέλη:

– Χτυπάμε ταυτόχρονα το έλλειμμα και την ύφεση, ώστε να μειωθεί πραγματικά και γρήγορα το ίδιο το έλλειμμα.

– Χτυπάμε ταυτόχρονα το έλλειμμα και το χρέος, ώστε να ανακόψουμε τη ολέθρια δυναμική ελλειμμάτων-χρέους, που έχει ξεφύγει σήμερα από κάθε έλεγχο.

– Δεν σταματάμε τη μάχη για τον περιορισμό του ελλείμματος. Αλλά το κάνουμε με «στοχευμένους» τρόπους, όχι με «οριζόντιες» περικοπές και «οριζόντιες» φοροεπιδρομές. Εδώ η φράση κλειδί είναι: «Στοχευμένα, όχι οριζόντια»!

Η λογική «κόβω ό,τι νομίζω ότι περισσεύει» δεν είναι οικονομική λογική. Είναι λογική… Προκρούστη!

Και ο χασάπης κόβει κρέας και ο χειρουργός κόβει κρέας. Αλλά οι δύο δεν είναι το ίδιο πράγμα: Ο χασάπης τεμαχίζει. Ο χειρουργός σώζει ζωές!

– «Οριζόντια» μέτρα είναι με τη λογική του χασάπη:. Ακρωτηριάζουν την Οικονομία και την Κοινωνία.

– «Στοχευμένα» μέτρα είναι με τη λογική του χειρουργού. Εντοπίζουν το πρόβλημα και το απομονώνουν. Δεν ακρωτηριάζουν.

Χτυπάμε το έλλειμμα με στοχευμένα, όχι με οριζόντια μέτρα.

Χτυπάμε την ύφεση, ταυτόχρονα με το έλλειμμα, για να καταφέρουμε αληθινά να το περιορίσουμε.

Και μειώνουμε το χρέος απευθείας, ταυτόχρονα με τον περιορισμό του ελλείμματος.


Mήνυμα Ελπίδας:

Η Ελλάδα δεν είναι «τελειωμένη υπόθεση». Η Ελλάδα είναι σήμερα, πράγματι, υπερχρεωμένη. Αλλά είναι, δυνητικά, πολύ πλούσια χώρα!

Έχει αναξιοποίητα συγκριτικά πλεονεκτήματα. Έχει ανθρώπινο δυναμικό και επιχειρήσεις που μεγαλουργούν παντού στον κόσμο και μαραζώνουν στην ίδια την πατρίδα τους. Έχει περιουσιακά στοιχεία που παραμένουν αδρανή και ανεκμετάλλευτα.

Κι από την άλλη πλευρά υπάρχει μια κρατική γραφειοκρατία που πνίγει τα πάντα. Και που, παρά τις υποσχέσεις, δεν άλλαξε. Χειροτέρεψε!

Δεν πνίγει μόνο τις παραγωγικές πρωτοβουλίες. Πνίγει και την απονομή Δικαιοσύνης. Κι έτσι υποθέσεις που παντού αλλού τελεσιδικούν μέσα σε ένα χρόνο το πολύ, εδώ χρειάζονται πολλά-πολλά χρόνια…

Όλα αυτά πνίγουν τη χώρα. Πνίγουν κάθε δημιουργικότητά της. Πνίγουν κάθε ανταγωνιστική δυνατότητά της.

Όλα αυτά είναι «βρόγχοι» γύρω από το λαιμό της…

Όλα αυτά είναι «βαρίδια» στα πόδια της.

Προτείνω, λοιπόν, να κόψουμε τους βρόγχους που την πνίγουν.

Να την απαλλάξουμε από τα βαρίδια στα πόδια της.

Και τότε να δείτε τι μπορεί να καταφέρει…

Το λέω, λοιπόν, ανοιχτά: Σας θέλουμε δίπλα μας. Χρειαζόμαστε τις ιδέες σας. Τις υποδείξεις σας…

Είμαστε το κόμμα της Ανάπτυξης.

Και θέλουμε μαζί μας τους «μοχλούς», τους ηγέτες της Ανάπτυξης.

Δεν έχω να σας πω τίποτε άλλο. Είστε αυτοδημιούργητοι, είστε μορφωμένοι, είστε έμπειροι, είστε «της πιάτσας»…

Ξέρετε τι χρειάζεται αυτός το τόπος: Όραμα, Σχέδιο, Προοπτική.

Ξέρετε τι χρειάζεται αυτός ο λαός. Πίστη ότι μπορεί να ξεπεράσει την κρίση, Εμπιστοσύνη στους ηγέτες του και στον εαυτό του.

Και Ελπίδα! Που τα συνοψίζει όλα.

Εμείς όλα αυτά δεν τα επικαλούμαστε ρητορικά.

Τα δουλεύουμε συνεχώς!

Τα προωθούμε και τα χτίζουμε. Συστηματικά:

Βήμα-βήμα. Λιθαράκι-λιθαράκι.

Εμείς δεν τάζουμε στους πάντες τα πάντα.

Δεν ζητάμε εκλογές κάθε τόσο.

Δεν βιαζόμαστε να «αρπάξουμε» την κυβέρνηση, πάση θυσία, για να κυβερνήσουμε ένα-δύο τέρμινα…

Χτίζουμε μια κοινωνική πλειοψηφία και μια λαϊκή εντολή για να αλλάξουμε την Πατρίδα μας.

Σε αυτή την προσπάθεια σας θέλουμε κοντά μας. Σας θέλουμε μαζί μας. Θέλουμε τον κόσμο των επιχειρήσεων πρωταγωνιστή.

Αυτό που εκπροσωπείτε εσείς, αυτό που ονομάζουμε σήμερα «το επιχειρείν», είναι αυτό που παλαιότερα το λέγαμε αλλιώς: το δαιμόνιο του Έλληνα!

Και δεν μπορούμε να αλλάξουμε την Ελλάδα αν δεν απελευθερώσουμε το δαιμόνιο του Έλληνα, αν δεν απελευθερώσουμε «το επιχειρείν», αν δεν απενοχοποιήσουμε την επιχειρηματικότητα.

Αυτό το «τζίνι» εμείς θα το βγάλουμε από το μπουκάλι!

Μαζί θα τα καταφέρουμε.

Και θα αλλάξουμε τα πάντα στον τόπο μας.

Σας ευχαριστώ πολύ.

http://www.antinews.gr/2011/03/10/90271/