Κοντογιώργης: «Βαθύτατα πολιτικές οι αντιδράσεις αποδοκιμασίας του καθεστώτος που μας οδήγησε στην απόγνωση...» --ΒΙΝΤΕΟ

Μόνη λύση η κατάργηση της Κομματοκρατίας και της συμμετοχής της Κοινωνίας στην πολιτική.

Η νέα μετανάστευση του νέου δυναμικού των Ελλήνων.

Την κατάργηση της Κομματοκρατίας (πελατειακές σχέσεις, φαυλοκρατία, διαφθορά, λεηλασία και ιδιοποίηση δημόσιου αγαθού) και την ένταξη της κοινωνίας στην πολιτική ώστε να ακούγεται η βούληση της και να λαμβάνεται υπόψη η γνώμη της (κοινή γνώμη) μέσω των σύγχρονων τρόπων επικοινωνίας, θεωρεί ο Καθηγητής και πρώην Πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου Γιώργος Κοντογιώργης ως προτάσεις υπέρβασης της κρίσης.
"Δεν υπάρχει λύση με την εναλλαγή στην εξουσία, όποιο και αν είναι το Κόμμα που θα διαδεχθεί το άλλο... Μιας και η φύση του συστήματος είναι τέτοια που όλα τα Κόμματα πολιτεύονται ως να μην είμαστε σε κρίση...". Θεωρεί δε βαθύτατα πολιτικές τις αντιδράσεις και την αποδοκιμασία του καθεστώτος αυτού που μας οδήγησε στην απόγνωση, όπως αυτή εκφράζεται με κινήσεις του τύπου "δεν πληρώνω" ή ακόμα και με τη χειροδικία εναντίον των πολιτικών.

Παρότι για την ώρα -όπως πρόσθεσε- "είναι διαχειρίσιμη" η κρίση στην Ελλάδα και αυτό η κοινωνία το δείχνει αποδεχόμενη τις θυσίες στις οποίες υποβάλλεται (χωρίς να διαφαίνεται προοπτική διεξόδου). Είναι χαρακτηριστικό σε ότι αφορά τη σημερινή κατάσταση το ενδιαφέρον μεγάλων Ευρωπαϊκών ΜΜΕ να πραγματοποιήσουν έρευνα στη χώρα μας για το νέο δυναμικό (κυρίως από τη δεξαμενή σκέψης) που έχει επιλέξει τον δρόμο της μετανάστευσης.

Σε συζήτηση που είχαμε μαζί του σήμερα το μεσημέρι -με τον συνάδελφο Γ. Κατσάβαρο- στο Κέντρο Πρόληψης, μας ανέπτυξε τα αίτια της σημερινής κρισιακής κατάστασης και των παθογενειών του Ελληνικού πολιτικού συστήματος από την Τουρκοκρατία και μετά με την αυτονόμηση της οικονομίας από την πολιτική (αυτορρύθμιση), την αναντιστοιχία πολιτικής και κοινωνίας και την παθογένεια του κράτους με τη λεηλασία και τη διαφθορά (ολική επαναφορά στη φαυλοκρατία του 19ου αιώνα).

Τέλος χαρακτήρισε την Καλλικρατική δομή διοίκησης κακό αντίγραφο του κράτους που καταργεί μνήμες και τοπική πολιτική συνείδηση, όπου η κοινωνία δεν συνιστά συλλογικό υποκείμενο ώστε να παρεμβαίνει σε επίπεδο αποφάσεων έχοντας δικαίωμα έννομου ελέγχου της τοπικής πολιτικής (αποφασίζουν λίγοι και διαπλεκόμενοι), με συνέπεια να αναπαράγεται η διαφθορά και σε τοπικό επίπεδο.





http://www.aegeanews.gr/default.asp?id=27&lg_id=1&Records=Details&_id=383722


http://lomak.blogspot.com/