Δύο μέτρα και δύο σταθμά από την διεθνή κοινότητα για Λιβύη και Συρία

Συρία: Γιατί αδρανεί η διεθνής κοινότητα;

Αυτές τις τελευταίες ημέρες το συριακό καθεστώς σκότωσε τουλάχιστον τριάντα άτομα στη διάρκεια των ειρηνικών διαδηλώσεων.
Συνολικά, υπήρξαν 200-300 θάνατοι από την αρχή των εξεγέρσεων.
Ωστόσο, το Συμβούλιο Ασφαλείας, που επέτρεψε τις βομβιστικές επιθέσεις κατά των δυνάμεων του Καντάφι που απειλούσαν αμάχους πληθυσμούς, δεν ενεργεί ενάντια στο καθεστώς του Άσαντ.

Προς το παρόν, το Συμβούλιο Ασφάλειας δεν σχεδιάζει καν κυρώσεις κατά των Σύρων ηγετών, όπως το πάγωμα των περιουσιακών στοιχείων τους, για παράδειγμα. Δεν απειλούν τη παραπομπή τους στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο όπως συνέβη με τον Καντάφι και τον Γκμπαγκμπό.

Γιατί αυτή η σιωπή, αυτή η αδράνεια;
Για πέντε τουλάχιστον λόγους:

1. Οι δυτικοί αξιωματούχοι επαναλαμβάνουν ότι υπάρχει μια διαφορά μεταξύ του τύπου καταστολής που εφαρμόζεται από τον Καντάφι και αυτού του Άσαντ. Ο πρώτος έβαλε το στρατό να ανοίξει πυρ εναντίον του λαού του, ενώ ο δεύτερος χρησιμοποιεί μόνο την αστυνομία. Χθες, ωστόσο, η Δαμασκός ανάπτυξε στρατεύματα και άρματα μάχης στις εξεγερμένες πόλεις, ειδικά γύρω από τη πόλη Μπανιας.

2. Στο Παρίσι και άλλες πρωτεύουσες, λένε ότι, σε αντίθεση με τον Καντάφι, ο Μπασάρ Άσαντ βεβαιώνει ότι θέλει να ξεκινήσει μεταρρυθμίσεις. Συνεπώς, πρέπει να του αφήσουν λίγο χρόνο και λίγο πολιτικό χώρο για να τις επιβάλει σε ένα πολύ διστακτικό περίγυρο. Μπορούμε όμως να σημειώσουμε ότι ο Σύρος πρόεδρος μίλησε κυρίως για οικονομικές μεταρρυθμίσεις και όχι πολιτικές.

3. Είναι πολύ απίθανο, σε αντίθεση με τη Λιβύη, να προσφύγει ο Αραβικός Σύνδεσμος στο Συμβούλιο Ασφαλείας σχετικά με τη Δαμασκό, ένας από τους πυλώνες του Συνδέσμου. Το καθεστώς Καντάφι είναι μισητό στους περισσότερους Άραβες ηγέτες, οι οποίοι θα χαίρονταν να απαλλαγούν από αυτόν. Δεν ισχύει τελείως στη περίπτωση του Άσαντ. Τέλος, δεν μπορούμε να φανταστούμε τον Άραβα εκπρόσωπο στο Συμβούλιο Ασφαλείας –ο Λίβανος- να υποστηρίξει ένα ψήφισμα κατά της Συρίας.

4. Η Ρωσία, η οποία, προς έκπληξη πολλών επέτρεψε την έγκριση του ψηφίσματος 1973 έναντι του Καντάφι, δεν θα υποστήριζε ούτε και αυτή ένα κείμενο κατά του κυρίου συμμάχου της στην περιοχή.

5. Τέλος, οι μεγάλες δυνάμεις φοβούνται μια αποσταθεροποίηση της Συρίας και έναν εμφύλιο πόλεμο που μπορεί να προκύψει όπως στο Ιράκ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θεωρούν τον ηγέτη της Συρίας ως εγγυητής του status quo με το Ισραήλ και οι Γάλλοι ανησυχούν ότι σοβαρά προβλήματα στη Συρία θα έχουν καταστροφικές συνέπειες για το Λίβανο.

Le Nouvel Observateur 11.04.2011

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/04/blog-post_12.html