Η προκλητικότητα των Σκοπιανών

Όσο πλησιάζει η μέρα των βουλευτικών εκλογών στα Σκόπια, τόσο ανεβαίνουν οι τόνοι σχετικά με το ζήτημα της ονομασίας. Δεν είναι πλέον μόνον ο κ. Γκρούεφσκι, ο οποίος εμφανίζεται αδιάλλακτος, αλλά και ο θεωρούμενος από ορισμένους πολιτικούς αναλυτές στην Ελλάδα, ως μετριοπαθής (γιατί;) κ. Τσερβένκοφσκι, ο οποίος ταυτίζεται πλέον με τις ακραίες τοποθετήσεις του νυν πρωθυπουργού.

Το ότι ως πρόεδρος του Κράτους ο κ. Τσερβένκοσφκι καταδίκαζε την αδιαλλαξία του κ. Γκρούεφσκι, ελάχιστη σημασία έχει, όταν πρόκειται για άγρα ψήφων.
Με ακραία τοποθέτηση εμφανίστηκε και ο νυν πρόεδρος των Σκοπίων κ. Ιβάνοφ. Και δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού τη θέση του την οφείλει στην υποστήριξη του κ. Γκρούεφσκι, ο οποίος παραμέρισε γι’ αυτό τον φίλο του κ. Μπόσκοφσκι, με τον οποίον τώρα είναι «στα μαχαίρια». Ο κ. Ιβάνοφ δήλωσε ότι δεν είναι αποδεκτή ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό. Ποιο είναι αυτό το οποίο δέχεται; «Να γίνει δεκτή μία μόνο πρόταση για ονομασία, η «Δημοκρατία της Μακεδονίας (Σκόπια)», η οποία θα μπορούσε να εξετασθεί σοβαρά από τα επίσημα Σκόπια και να τεθεί σε δημοψήφισμα για έγκριση από τους πολίτες της χώρας».

Το Υπουργείο εξωτερικών της Ελλάδας, δια του εκπροσώπου Τύπου, επισήμανε ότι επιμένει σε σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό. Φαίνεται λοιπόν ότι ξαναγυρίσαμε 20 χρόνια πίσω και ότι οι συζητήσεις δεν θα αποφέρουν κάτι θετικό, παρά το ότι ο κ. Ιβάνοφ ανέφερε ότι μετά τις βουλευτικές εκλογές στην χώρα του, οι οποίες θα διεξαχθούν στις 5 Ιουνίου, αναμένει να εντατικοποιηθούν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελλάδος και Σκοπίων για την εκκρεμότητα της ονομασίας.

Οι τοποθετήσεις των Σκοπιανών πολιτικών δεν εκπλήσσουν. Είναι δε ίδιες, εδώ και πολλά χρόνια. Θυμίζω τις δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών κ. Μιλόσοσκι, ο οποίος στην απειλή ότι η Ελλάδα θα θέτει βέτο στην ένταξη των Σκοπίων σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε. είπε «βάλτε βέτο, δεν αλλάζουμε όνομα». Επιχειρεί δε να μας εκθέσει στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης, ως τον ισχυρό που επιβάλλει τις θέσεις του στον αδύναμο: «Η Δημοκρατία της Μακεδονίας, χρησιμοποιεί στις διαπραγματεύσεις τη δύναμη των επιχειρημάτων, σε αντίθεση με την Ελλάδα, η οποία δυστυχώς, περιστασιακά, χρησιμοποιεί το επιχείρημα της ισχύος για να ασκήσει πίεση».

Εκείνο λοιπόν, που θέλουν οι Σκοπιανοί είναι να γίνει διαπραγμάτευση «Για την ονομασία με την οποία η Ελλάδα -και μόνο αυτή- θα μας αποκαλεί. Η Ελλάδα θέλει μια διεθνή λύση, εμείς λέμε πως μόνο η Αθήνα έχει πρόβλημα με τη συνταγματική μας ονομασία. 131 άλλες χώρες την έχουν αναγνωρίσει. Βλέπουμε λοιπόν μια διμερή διάσταση και ως εκ τούτου πρέπει διμερώς να επιλύσουμε το θέμα».

Πρέπει να προσθέσουμε, ότι πέρα από την υποστήριξη που τους παρέχουν οι Η.Π.Α. και το Ηνωμένο Βασίλειο, οι Σκοπιανοί διαθέτουν ένα ακόμη ισχυρό όπλο. Τον εγκλωβισμό των ελληνικών επιχειρήσεων εκεί. Υποτίθεται ότι με την οικονομική μας ισχύ θα «διεισδύαμε» στη Βαλκανική, όπως έλεγε ο κ. Σημίτης. Αντ’ αυτού γίναμε όμηροι. Οι Έλληνες επιχειρηματίες δεν υπέγραψαν συμβόλαια με τη FYROM αλλά με τη «Μακεδονία». Σε περίπτωση κρίσης, οι Έλληνες θα υποστούν οικονομική ζημία. Ένα ακόμη ατού στα χέρια των Σκοπιανών, οι οποίοι και δια των υπουργών τους ακόμη ζητούν μποϊκοτάζ των ελληνικών προϊόντων και επιχειρήσεων.

Ενθαρρυντικό στοιχείο είναι το γεγονός ότι, έχει ατονήσει το ενδιαφέρον των Η.Π.Α. για την περιοχή, αφενός διότι η Μέση Ανατολή τους απασχολεί τώρα κύρια, αφετέρου διότι απομακρύνεται ο «κίνδυνος» -γι’ αυτούς- της Ρωσικής καθόδου στα Βαλκάνια. Αυτό μειώνει την ένταση των πιέσεων που ασκούνται σε μας. Ποιος όμως θα το αξιοποιήσει αυτό;
http://voria.gr/