Νέες Εκκλησιάζουσες (σκηνή 1η)

Το θεατρικό ”Οι νέες Εκκλησιάζουσες” γράφτηκε από τον Νίκο Λυγερό για τις μαθήτριες της Στ’ τάξης του 2ου Δημοτικού Σχολείου του Πλακιά Κρήτης, μετά από παραγγελία της δασκάλας τους Αριστέας και του δασκάλου Κάτσιου Κωνσταντίνου. Τα ονόματα των προσώπων είναι αληθινά.

Οι νέες Εκκλησιάζουσες

Ν. Λυγερός

Αρετή: Θέλουμε και εμείς να παίξουμε θέατρο!
Γεωργία: Σωστά!
Κατερίνα: Μα δεν γίνεται!
Γεωργία: Γιατί;
Έλλη: Τώρα που έχουμε κρίση θα παίξουμε θέατρο;
Μαρία: Γιατί οι άλλοι τι κάνουν;
Μελίσσα: Μιλάς σοβαρά;
Μαρία: Και βέβαια! Όλη η χώρα έχει γίνει μια τεράστια παράσταση..
Γεωργία: Στην οποία δε συμμετέχουμε!
Αρετή: Τουλάχιστον εμείς θέλουμε να παίξουμε αληθινό θέατρο.
Γεωργία: Και όχι επιθεωρήσεις..
Κατερίνα: Μα τι λέτε; Οι άλλοι είναι επαγγελματίες!
Έλλη: Έχει δίκιο, δεν το αντιλαμβάνεστε;
Μαρία: Βλέπουμε που μας οδήγησε ο επαγγελματισμός.
Αρετή: Υπάρχει και κάτι άλλο!
Έλλη: Τι άλλο πάλι;
Αρετή: Ξέρεις πότε έγραψε τις Εκκλησιάζουσες ο Αριστοφάνης;
Κατερίνα: Πού θες να ξέρω!
Γεωργία: Αυτό είναι το πρόβλημα!
Μελίσσα: Δηλαδή;
Αρετή: Είχαν προηγηθεί ο ξεπεσμός της Αθήνας, η αντιπαράθεση των πάντων και η καταδίκη του Σωκράτη!
Γεωργία: Όπως βλέπεις, τα πράγματα πήγαιναν καλά!
Έλλη: Δεν ήξερα ότι ήταν τόσο χάλια.
Κατερίνα: Άρα η κρίση δεν είναι δικαιολογία για να μην κάνουμε τίποτα.
Μαρία: Όχι, βέβαια.
Αρετή: Αν δεν είχε ζήσει ο Σωκράτης, δεν θα σκεφτόμασταν με τον ίδιο τρόπο.
Γεωργία: Είμαστε οι κόρες της ουσίας και όχι της εξουσίας!
Κατερίνα: Και τι να κάνουμε; Να ανεβάσουμε τις Εκκλησιάζουσες;
Μαρία: Όχι, οι μεγάλοι δε θα καταλάβουν.
Έλλη: Θα νομίσουν ότι ασκούμε κριτική στην πολιτική!
Μελίσσα: Ενώ αυτό μας αφήνει αδιάφορες.
Αρετή: Θέλουμε να παίξουμε θέατρο, για να δώσουμε χαρά και να δουν οι άλλοι ότι μπορούμε!
Κατερίνα: Γιατί κάποιος μας αμφισβητεί;
Γεωργία: Για να σε αμφισβητήσουν πρέπει να κάνεις κάτι. Εμείς δεν το κάναμε ακόμα...
Έλλη: Και η ζωή μας;
Μαρία: Δεν είναι έργο δικό μας.
Μελίσσα: Και πώς να πείσουμε τους άλλους για να μας δώσουν ένα θεατρικό;
Κατερίνα: Δεν είναι ανάγκη, θα μας βοηθήσει η δασκάλα μας.
Μαρία: Και ποιος θα βοηθήσει τη δασκάλα μας;
Αρετή: Εμείς! Με το έργο μας!
Γεωργία: Θα γίνουμε οι νέες Εκκλησιάζουσες!
Μέλισσα: Θα πιστεύουμε αυτό που κάνουμε;
Μαρία: Εσύ τι λες;
Μέλισσα: Δεν ξέρω ακόμα. Πρέπει να το σκεφτώ.
Μαρία: Είναι μια καλή αρχή.
Έλλη: Θα πάρουμε ένα αρχαίο θέμα;
Γεωργία: Δεν είναι απαραίτητο... Εξάλλου ο Σωκράτης μάς έμαθε φιλοσοφία...
Έλλη: Πειράζει που είμαστε μόνο γυναίκες για το θεατρικό;
Αρετή: Μην κοιτάς τις λεπτομέρειες!
Κατερίνα: Λεπτομέρεια το λες αυτό; [Δείχνει ένα κολοκύθι]
Αρετή: Καλά καλά, θα πούμε ότι έχουμε όλες αυτοκίνητο.
Έλλη: Μα είναι ψέμα!
Γεωργία: Στο σπίτι, δεν έχεις αυτοκίνητο;
Έλλη: Ναι, βέβαια! Αλλά δεν είναι δικό μου.
Μαρία: Λεπτομέρειες ιδιοκτησίας.
Αρετή: Εκτός αν θέλεις να πάρουμε κολοκύθια;
Έλλη: Δεν θα παρεξηγηθούμε;
Γεωργία: Αν μας παρεξηγήσουν σαν τον Αριστοφάνη, θα είναι καλό σημάδι!
Μαρία: Να πάρουμε μεγάλα κολοκύθια;
Αρετή: Σίγουρα! Στην Ελλάδα είμαστε.
Έλλη: Σωστό και αυτό.
Κατερίνα: Και τι θα κάνουμε μ' αυτά;
Γεωργία: [Σιγά] Έλα να σου πω...[Της λέει κάτι]
Κατερίνα: Δηλαδή δε θα τα τηγανίσουμε;
Μαρία: Και να βάλουμε και μία αναφορά στο Θανάση μας!
Μελίσσα: Ποιον Θανάση;
Μαρία: Το δάσκαλό μας στην κωμωδία.
Μελίσσα: Και ποιος θα καταλάβει την αναφορά μας.
Μαρία: Δεν έχει σημασία. Είναι χρέος μας.
Μελίσσα: Και πώς θα το κάνουμε αυτό;
Αρετή: Είναι απλό! Κοίτα! Ελάτε όλες κοντά μου. Θα καθίσουμε όλες στη σειρά. Έτσι.
Μελίσσα: Και μετά;
Αρετή: Θα στρίψουμε όλες το κεφάλι μας... απότομα σαν να φάγαμε...
Μελίσσα: Να το κάνουμε; Τώρα;
Γεωργία: Ναι! Ναι! [Το κάνουν όλες]
Αρετή: Πέρασε το πνεύμα του Θανάση!
Μελίσσα: Πού'σαι Θανάση;
Όλες οι άλλες: Πού'σαι Θανάση;
Μελίσσα: Η γρουσουζιά να σπάσει!
Αρετή: Θα παίξουμε σαν να είμαστε μαζί του.
Μαρία: Τέλεια! Πάντα ήθελα να παίξω μαζί του.
Έλλη: Δεν πας καλά! Αφού πέθανε ο άνθρωπος.
Μαρία: Ζει στη μνήμη μας.
Κατερίνα: Και τι θα έπαιζε μαζί μας;
Μαρία: Την Ειρήνη!
Κατερίνα: Την Ειρήνη;
Μελίσσα: Τι είναι πάλι αυτό;
Μαρία: Μια γυναίκα που όλοι προσπαθούν να...
Αρετή: Μην το πεις!
Μαρία: Τι να πω;
Αρετή: Αυτό που δεν λέγεται!
Μαρία: Μα δεν το λένε, το κάνουν μόνο...
Κατερίνα: Θα την προστατέψουμε...
Αρετή: Με τα κολοκύθια;
Γεωργία: Δεν είναι κακή ιδέα.
Κατερίνα: Ποιος θα καταλάβει τέτοιο θεατρικό;
Αρετή: Αυτοί που θα γελάσουν!
Κατερίνα: Μα θα πρέπει να καταλάβουν!
Αρετή: Γιαυτό θα γελάσουν.
Κατερίνα: Για να μη καταλάβουμε εμείς...
Αρετή: Έτσι πάνε οι κωμωδίες...
Αρετή: Για την Ειρήνη λοιπόν!
Γεωργία: Ελάτε και εσείς!
Ιασμή: Εγώ;
Αντριάννα: Κι εγώ;
Γεωργία: Βέβαια.
Ιασμή: Μα γιατί; Ωραία ήμασταν εκεί. Έτσι δεν είναι;
Αντριάννα: Μια χαρά! Νομίζαμε ότι είχατε αρχίσει κιόλας.
Αρετή: Ποιό πράγμα;
Ιασμή: Το θεατρικό!
Αντριάννα: Οι νέες Εκκλησιάζουσες!
Αρετή: Θα το παίξουμε μόνο αν μας αρέσει!
Γεωργία: Γυναίκες στα κολοκύθια!

http://www.lygeros.org/lygeros/7257-gr.html