Το ελληνικό οικονομικό πρόβλημα και οι Αγανακτισμένοι

του Κ. Στούπα
Κατά μια ευρύτερη έννοια όλοι είμαστε αγανακτισμένοι σε αυτή τη χώρα. Όσοι «έφαγαν» πολλά γιατί τελείωσαν τα «φαγώσιμα»... Όσοι «έφαγαν» λίγα ίσως γιατί δεν πρόλαβαν να «φάνε» περισσότερα.
Όσοι δεν «έφαγαν» τίποτα γιατί καλούνται μαζί με τους άλλους να πληρώσουν τα «σπασμένα» και, δικαίως, ανησυχούν πως στο τέλος θα τα πληρώσουν μόνο αυτοί.
Όλοι είμαστε αγανακτισμένοι... αλλά ο καθένας για άλλο λόγο.

Ο απεργός της ΔΕΚΟ με τους 16 μισθούς το χρόνο ή της άλλης που θα πουληθεί είναι αγανακτισμένος γιατί η χρεοκοπία του κράτους απειλεί τα κεκτημένα.
Οι περισσότεροι αυτών είχαν ορίσει τα όρια του βιοτικού τους επιπέδου μέχρι εκεί που άφηνε περιθώριο, το όριο δανεισμού του εισοδήματός τους.
Τώρα αυτοκίνητα, κάρτες, ακίνητα απειλούνται να βρεθούν στον αέρα...

Ο άνεργος γιατί δεν έχει και καταλαβαίνει για πρώτη φορά πως μπορεί να χρειαστεί να περιμένει χρόνια μέχρι να ξαναβρεί δουλειά. Οι κάρτες και τα δάνεια είναι ήδη στο κόκκινο και ο βιοπορισμός, μετά τη λήξη του χρόνου επιδότησης της ανεργίας, εξασφαλίζεται από τη συνδρομή των πέριξ...
Φοβάμαι πως υπάρχουν πολλοί αγανακτισμένοι σε αυτή τη χώρα, ο καθένας όμως για διαφορετικούς λόγους, οι οποίοι σε κάποιες περιπτώσεις είναι και ανταγωνιστικοί μεταξύ τους.
Παρατηρώ μέσα ενημέρωσης και κόμματα πως προσπαθούν να εμφανιστούν συνοδοιπόροι όλων των αγανακτισμένων ασκαρδαμυκτί και προσεγγίζουν το πλήθος όπως οι έμποροι ναρκωτικών τις αποσβολωμένες από το σοκ της πραγματικότητας ντελικάτες ψυχές.
Το πλήθος σπάνια δίνει λύσεις. Ενίοτε νομίζει πως δίνει λύσεις, αλλά αυτό που συμβαίνει είναι πως δημιουργεί τις προϋποθέσεις να αλλάξουν τα πρόσωπα που δυναστεύουν τους θώκους της εξουσίας και της οικονομίας.
Αγαπητοί μου αγανακτισμένοι ένθεν κακείθεν... Το ελληνικό οικονομικό πρόβλημα έχει ως εξής:

Κράτος Eσοδα 50 δισ.,         Eξοδα 75 δισ. ευρώ.
Εξαγωγές 16 δισ. ευρώ        Εισαγωγές 44 δισ. ευρώ
Αν δεν ανατραπούν αυτές οι διαφορές, όχι με ελικόπτερο να φύγουν οι ένοικοι της πλατείας Συντάγματος αλλά και με ιπτάμενο δίσκο που μοιράζει χρυσές λίρες, για να γίνει η αποκαθήλωση λύση δεν υπάρχει.
Έχω γίνει κουραστικός, αλλά είναι το θέμα των ημερών. Η διαφορά των 50 με 75 δισ. ευρώ μπορεί να κλείσει μόνο με δύο τρόπους: με απολύσεις στο δημόσιο ή με αύξηση φόρων.
Αν είχαμε κυβέρνηση θα τα εξηγούσε αυτά με λόγια που θα μπορούσαν να ακούγονται συμπαθητικά στα αυτιά των υπηκόων και θα έβρισκε το κατάλληλο μείγμα μείωσης του δημοσίου και αύξησης των εσόδων.
Αν αυτοπροσδιοριζόταν σαν φιλολαϊκή κυβέρνηση, με αριστερά οράματα και άλλες τέτοιου είδους διαφημιστικές λεζάντες ή υπαρξιακές αυταπάτες, θα μπορούσε να βάλει τους εκατοντάδες χιλιάδες απολυμένους για ένα δυο χρόνια σε ένα πρόγραμμα ανεργίας ή μετεκπαίδευσης με κοινοτικά κονδύλια τα οποία θα εξασφάλιζε στα πλαίσια των διαπραγματεύσεων.
Η αύξηση των εσόδων θα μπορούσε να είχε αντιμετωπιστεί με τη δημιουργία μας σοβαρής υποδομής καταπολέμησης της φοροδιαφυγής η οποία θα είχε ξεκινήσει από πέρυσι, όταν το σχετικό υπουργείο διέρρεε στα κανάλια την έφοδο των εφοριακών στους γιατρούς του Κολωνακίου.
Αλλά φευ... άνθρωποι που δεν έχουν εργαστεί ποτέ στον πραγματικό κόσμο και γεννήθηκαν στο κοινοβούλιο ή βιοπορίστηκαν μόνο από τα κοινοτικά κονδύλια, που να την βρουν την κοινή λογική.
Capital

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/05/blog-post_2501.html