Οι αγκυλώσεις του καλλιτεχνικού κόσμου

Συνοψίζω τον Λαζόπουλο αυτή τη σαιζόν: Χωρίς ιδιαίτερη επιμονή σε κομμένα και ραμένα βιντεάκια, έδωσε την ευκαιρία να απολαύσουμε σε ένα μίνι θεατρικό μερικά γνωστά κι αγαπημένα ονόματα της ελληνικής σάτιρας και επιθεώρησης, από την κλασική…ερωμένη του κασερά Γερασιμίδου μέχρι τους ογκόλιθους Βουτσά και Καρακατσάνη. Ειλικρινής και όχι χάριν εντυπωσιασμού βωμολοχία, έντονη κριτική στο ΠΑΣΟΚ και στο Γιωργάκη με πολλές ενέσεις πηγαίου χιούμορ…αλλά ως εκεί. Κάτι πήγε να ψελλίσει ο, κατά τα άλλα πάντα επίκαιρος, Χάρρυ Κλυν περί Σαμαρά, εν είδει αστεισμού, αλλά οι παρεμβάσεις των υπολοίπων συντελεστών τον ανάγκασαν να «αμπαλάρει» στα γρήγορα το σκετσάκι του και να φιμωθούν όσοι πήγαν να χειροκροτήσουν. Καταγγέλουμε το σάπιο, αλλά αδυνατούμε να αγκαλιάσουμε την ελπίδα.

Είναι λυπηρό να βλέπεις πως ο καλλιτεχνικός κόσμος της χώρας μένει ακόμα αγκιστρωμένος σε αντιδεξιές ρητορικές. Ο Σαμαράς είναι δεξιός άρα δεν τον υποστηρίζουμε. Τέρμα. Τι κι αν τα περιθώρια στενέψανε και οι εναλακτικές δεν υπάρχουν. Σε αυτήν τη χώρα το καλλιτεχνικό στερέωμα είναι ταγμένο ενάντια σε κάθε τι που δεν στηρίζεται από την, κάθε άλλο παρά αυθεντική, αριστερίστικη κουλτούρα που μας επιβλήθηκε από τα απόνερα του Πολυτεχνείου. Γιατί δεν μπορώ να φανταστώ ότι ένας αυθεντικός αριστερός συμφωνεί με την σκυλοσουξεδιάρικη μορφή της τέχνης (όχι μόνο της διασκέδασης) στην Ελλάδα. Ο πολιτισμός στην Ελλάδα έχει καταβαραθρωθεί τα τελευταία 30 χρόνια. Δεν παράγουμε πλέον. Όταν δεν την ξεχνούμε, βιάζουμε την κληρονομιά μας (βλέπε λαικό τραγούδι) και εισάγουμε κακέκτυπα του εξωτερικού. Ποιος νέος σήμερα έχει διαβάσει Παπαδιαμάντη, έχει παρακολουθήσει Αριστοφάνη, ακούει Θεοδωράκη ή Τσιτσάνη και Βαμβακάρη.

Δεν περιμένω από τους καλλιτέχνες μας να «αλλαξοπιστήσουν». Να σπάσουν τα δεσμά του κατεστημένου, να ριζοσπαστικοποιηθούν, να τολμήσουν θέλω. Όπως οφείλει η τέχνη. Όπως οφείλει ο καλλιτέχνης. Ούτε να υποστηρίξουν απροκάλυπτα κάποια πολιτική δύναμη. Να οδηγήσουν όμως τον κόσμο στην ελπίδα. Γιατί πως ο ηθοποιός σημαίνει φως, αν κρατάει τον απλό κόσμο στο σκοτάδι. Μόνο και μόνο επειδή το τελευταίο κερί το κρατάει ένας «δεξιός» αρχηγός.

Θα σταματήσω τώρα την γκρίνια για να απολαύσω τη Χαρούλα μας. Να απολαύσω λίγη Ελλάδα.

TopGunZ

http://www.antinews.gr/2011/06/20/107574/