To σενάριο σωτηρίας θα στηριχθεί αναγκαστικά στις προτάσεις Σαμαρά

H Ελλάδα για παραπάνω από ένα χρόνο βρίσκεται στο επίκεντρο της παγκόσμιας επικαιρότητας. Φτάσαμε μάλιστα μέχρι του σημείου να μιλάμε για το ενδεχόμενο κατάρρευσης του ευρώ και διάλυσης της ευρωζώνης, με αφορμή την ελληνική κρίση χρέους. Αν είναι δυνατόν. Η Ελλάδα με οικονομία που αντιστοιχεί μόλις στο 2% της οικονομίας της Ε.Ε., να απειλεί να τη διαλύσει. Ως ένας …άγνωστος και ταχύτατα διαδιδόμενος ιός για τον οποίο δεν έχουμε βρεί ακόμα το κατάλληλο αντιβιοτικό.


Οι ερασιτεχνισμοί του μνημονίου

Εδώ και ένα χρόνο, η ΕΕ κώφευε, ή ήθελε να κωφεύει και γενικώς επέλεξε να παρακολουθεί και αντιδρά στις εξελίξεις, παρά να τις διαμορφώνει. Και οι όποιες αντιδράσεις ερχόταν πάντα καθυστερημένες και μετά από πολύ κόπο, με αποτέλεσμα οι αποφάσεις να προεξοφλούνται από τις αγορές, προτού ακόμα ανακοινωθούν. Την επομένη οι αγορές ζητούσα περισσότερο αίμα.

Η Ευρώπη ήταν ξεκάθαρο ότι κυνηγούσε τη σκιά της να κρυφτεί. Έτσι αυτή η ευρωπαϊκή αβελτηρία έδωσε στις αγορές την ευκαιρία να στοχοποιήσουν την Ελλάδα. Ούτως ή άλλως ο πόλεμος πάντα από κάπου ξεκινάει. Ο μεγάλος στόχος ήταν το ευρώ και οι ενδιάμεσοι στόχοι οι αυξημένες αποδόσεις των ομολόγων, αλλά και η αξιοποίηση της περιουσίας του δημοσίου. Η Ελλάδα είναι από τις ελάχιστες χώρες που το κράτος έχει τόσο μεγάλη περιουσία. Αυτή η περιουσία φάνταζε από μόνη της ως ένα πολύ ελκυστικό πακέτο.

Το μνημόνιο ήταν η πρώτη και ως εκ τούτου χοντροκομμένη και βίαιη προσπάθεια επίλυσης ενός προβλήματος που εκ πρώτης όψεως φάνταζε ελληνικό. Κατά μια κακή συγκυρία συνέπεσαν στη συνταγή ΔΝΤ και η συντηρητική πλευρά της Ευρώπης που εκπροσωπεί η Μέρκελ. Από τη στιγμή που δεν μπορούμε να κάνουμε υποτίμηση του νομίσματος για να βελτιώσουμε την ανταγωνιστικότητα θα κάνουμε ..εσωτερική υποτίμηση. Θα επιβάλλουμε και ένα αυστηρό πρόγραμμα λιτότητας για τον περιορισμό των δαπανών και όσο η χώρα είναι έξω από τις αγορές θα τη στηρίξουμε με νέα δάνεια. Η συνταγή έμπαζε από παντού. Τα νέα δάνεια αύξησαν το χρέος. Τα υψηλά επιτόκια εκτόξευσαν το κόστος εξυπηρέτησης, η λιτότητα οδήγησε την οικονομία σε περαιτέρω ύφεση, οπότε μειώθηκαν τα προϋπολογισθέντα έσοδα. Έτσι όλοι οι στόχοι έπεσαν έξω και άρχισαν οι αναθεωρήσεις και τα αναθεωρημένα μνημόνια.

Σήμερα όλοι συμφωνούν ό,τι το μνημόνιο ήταν μια παταγώδης αποτυχία. Ένα πρόγραμμα που επιδείνωσε τα προβλήματα που σχεδιάστηκε να λύση. Για την ακρίβεια είμαστε σε χειρότερη θέση απ’ ότι πριν το μνημόνιο και τα χειρότερα έρχονται.

Ο Σαμαράς γνωρίζει οικονομικά και καλά μάλιστα. Του ήταν, επομένως, εύκολο μα αντιληφθεί ότι το Μνημόνιο θα αποτύγχανε. Το φώναζε από την πρώτη μέρα. Και αυτό οφείλουμε να του το αναγνωρίσουμε!

Όμως, στην Ε.Ε. της Μέρκελ, ουδείς άλλος τόλμησε να υψώσει φωνή διαμαρτυρίας. Είχαν μαζευτεί πολλοί πολιτικοί εγωϊσμοί και ακόμα περισσότερα και αντικρουόμενα συμφέροντα.

Οι ιδέες Σαμαρά

Όλο αυτό το διάστημα, ο μόνος πολιτικός που κρατάει μια σταθερή θέση εναντίον του Μνημονίου και των πολιτικών του ήταν ο Αντώνης Σαμαράς. Αυτό, όπως, ήταν φυσικό εξόργισε του εμπνευστές του μνημονίου και εξέθεσε τους εσωτερικούς …εφαρμοστές του!

Τι κάνουμε στην περίπτωση αυτή;

Όταν δεν μας αρέσει μια φωνή που σθεναρά υπερασπίζεται κάτι με το οποίο αποφασίσαμε να διαφωνούμε, τότε

α) την καταπνίγουμε και την αγνούμε.

β) Αν δεν τον καταφέρουμε, πάμε στο plan B και την απαξιώνουμε.

γ) Στη συνέχεια επιχειρούμε να την καθυποτάξουμε (συναίνεση)

γ)Αν αποτύχει και το plan C, τότε πάμε στο plan D και αρχίζουμε να …κλέβουμε ιδέες που υπερασπίζεται.

Έτσι, εδώ και μερικές εβδομάδες επανήλθαν στο τραπέζι του διαλόγου προτάσεις που εθεωρούντο περίπου ως …απόκρυφα ευαγγέλια!

-Ο Μπαρόζο άρχισε να μιλάει για την ανάγκη ανάπτυξης!

-Ο Γιούνκερ σε κάθε ευκαιρία τονίζει την ανάγκη περαιτέρω μείωσης των επιτοκίων και παράτασης των δανείων.

Ο Ολι Ρέν στις 7 Ιουλίου επαναφέρει στο προσκήνιο την ιδέα του Ευρωομολόγου.

Στη μαραθώνια συνεδρίαση του Eurogroup, την Δευτέρα 12 Ιουλίου, εξετάζεται η ιδέα της επαναγοράς ελληνικών ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά, μέσω του προσωρινού μηχανισμού ευρω-στήριξης (EFSF).

Κοντά στον πόλο αυτό, που θέλει να διαφυλάξει το ευρώ και την ευρωζώνη και να στηρίξει την Ελλάδα, ως αναπόσπαστο τμήμα της ΕΕ, βρίσκεται και η Γαλλία, αλλά και ο Πρόεδρος της ΕΚΤ. Αυτονόητο είναι ότι, ως άμεσα ενδιαφερόμενες, συμπλέουν Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, αλλά και η «ακυβέρνητη πολιτεία» το Βέλγιο. Όλοι αυτοί αντιλαμβάνονται ότι τυχόν πτώση της Ελλάδος, θέτει σε κίνηση τον μηχανισμό του ντόμινο. Eίναι θέμα χρόνου να πέσει και η δεύτερη χώρα…

Όλοι αυτοί ασχέτως της δημόσιας ρητορικής τους, ουσιαστικά κινούνται στο ίδιο πλαίσιο με τον Αντώνη Σαμαρά!

Η επιλεκτική χρεοκοπία που οδηγεί στη χρεοκοπία

Στον αντίποδα, αυτής της ομάδας, βρίσκεται η ισχυρότερη οικονομία της Ευρωζώνης, η Γερμανία, με τους γνωστούς συμμάχους.

Η αλήθεια, είναι ότι η Γερμανία μέχρι στιγμής, εκτός από τους κερδοσκόπους, είναι η απόλυτη κερδισμένη της ελληνικής κρίσης. Η κ. Μέρκελ, έχει εγκλωβιστεί στην πρόταση για τη συμμετοχή των ιδιωτών που τείνει να αποκτήσει διαστάσεις εμμονής. Εκ πρώτης όψεως η ιδέα της έχει μια λογική. Οι ιδιώτες συμμετείχαν στο πάρτυ των ελληνικών ομολόγων, να συμμετάσχουν και στο λογαριασμό. Όμως το λέει τώρα, που οι δικές τους τράπεζες «ξεφόρτωσαν» τα ελληνικά ομόλογα. Η πολιτική αυτή δεν απλώς λάθος, είναι επικίνδυνη. Το γιατί το εξήγησε με τον καλύτερο τρόπο χθες ο κ. Σαμαράς:

« Πρώτον, γιατί αυτό οδηγεί σε «επιλεκτική χρεοκοπία». Που πολύ πιθανό να δημιουργήσει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα, καθώς η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα δυσκολεύεται πια να παρέχει ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες με ενέχυρο τα κρατικά ελληνικά ομόλογα. Πιθανώς, λοιπόν, να προκύψει πρόσθετο πρόβλημα ρευστότητας στην πραγματική οικονομία.

Δεύτερον, γιατί η «επιλεκτική χρεοκοπία» θα δημιουργήσει πολύ αρνητική ψυχολογία μέσα στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα να προκληθούν, και πάλι, ανεξέλεγκτες αντιδράσεις στην πραγματική οικονομία.

Τρίτον, γιατί η «αναδιάρθρωση χρέους», που θα ακολουθήσει την «επιλεκτική χρεοκοπία», θα έχει αρνητικές επιπτώσεις πάνω στο τραπεζικό σύστημα και στα ασφαλιστικά ταμεία, με επιπλέον αρνητικά αποτελέσματα και πάνω στη ρευστότητα και πάνω στην οικονομική μας δραστηριότητα.

Μ’ άλλα λόγια, η «επιλεκτική χρεοκοπία» θα επιτείνει την ύφεση από πάρα πολλές πλευρές.»

Υπάρχει και ένα τρίτος πόλος, ο αγγλοσαξωνικός, με τους Οίκους Αξιολόγησης και τα γνωστά υπερ-ατλαντικά hedge funds που επιδίδονται στην κερδοσκοπία, την υπονόμευση του ευρώ και την αποδυνάμωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Και η ελληνική κυβέρνηση, που βρίσκεται σ΄αυτό το σχήμα; Αυτή είναι μια πολύ καλή ερώτηση! Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδος είναι ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι όμηρος αντικρουομένων συμφερόντων και δεν ξέρει τι της γίνεται!

Όταν ο κ Βενιζέλος …εκλαϊκεύει την «επιλεκτική χρεοκοπία» και ο Πρωθυπουργός μιλάει δημοσίως για “στάση πληρωμών”, αντιλαμβάνεστε ότι έχουμε μια αμήχανη και επικίνδυνη κυβέρνηση. Εκτός και εάν δημιούργησαν και πάλι ένα σκηνικό τρόμου, για να πέσουν στα μαλακά οι όποιες αποφάσεις έχουν προσυμφωνηθεί για την Πέμπτη.

Όμως, ό, τι και να γίνει, το σενάριο σωτηρίας της Ελλάδος, θα στηριχθεί στις προτάσεις του κ. Σαμαρά: Η βελτίωση των όρων δανεισμού είναι μεν απαραίτητη, τη θέλουμε, αλλά όχι με τρόπους που θα προκαλέσουν έλλειψη ρευστότητας και μεγαλύτερη ύφεση μέσα στην Ελλάδα.Μία τέτοια βελτίωση μπορεί να επιτευχθεί βραχυχρόνια, με δικαίωμα επαναγοράς ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά. Κυρίως, όμως, μπορεί να επιτευχθεί μακροχρόνια, με την έκδοση του ευρωομολόγου. Αλλά αυτό σημαίνει ότι ξεπερνάμε την εμμονή στη συμμετοχή των ιδιωτών…. (χθεσινή δήλωση με την συνάντηση με την κ. Κλίντον)





Το άλλο σενάριο, θ’ ανοίξει τον ασκό του Αιόλου….

http://www.antinews.gr/2011/07/19/113378/