Ανίκανοι, ή υποτελείς;

Μια επικίνδυνη εμμονή στην πολιτική των μνημονίων και των μεσοπρόθεσμων προγραμμάτων, έχει η κυβέρνηση κάνοντας πλέον όλο και περισσότερους να πιστεύουν ότι κρύβεται κάτι άλλο πίσω από αυτή την πολιτική.

Τα στοιχεία για το ΑΕΠ αλλά και οι προβλέψεις ότι και τους υπόλοιπους μήνες του 2011 η ύφεση θα είναι βαθιά, θα έπρεπε κανονικά να ταράξουν τα κυβερνητικά νερά. Θα έπρεπε να γίνονται συνεχείς συσκέψεις, να κατατίθεντο προτάσεις και νέες πολιτικές, τέλος πάντως να υπήρχε μια κινητικότητα στο οικονομικό επιτελείο.

Αντ’ αυτών φαίνεται να επικρατεί μια θερινή ραστώνη μια δήθεν ψυχραιμία που προβληματισμό μόνο βγάζει. Όχι ότι δε δουλεύουν οι άνθρωποι, απλά σα να θέλουν να υποβαθμίσουν το γεγονός ότι μια ύφεση 6,8% ή μια ανεργία πάνω από 16% δεν είναι και σπουδαίο γεγονός.

Την ίδια στιγμή από παντού ακούγονται φωνές απόγνωσης ότι μπορεί το καλοκαίρι να κουτσοβγαίνει, αλλά οι επόμενοι μήνες θα είναι δραματικοί. Οι έμποροι βγάζουν κανένα ευρώ λόγω των εκπτώσεων, οι εργαζόμενοι στον τουρισμό έχουν ένα μεροκάματο λόγω της θερινής περιόδου, οι έκτακτοι φόροι δεν έχουν έρθει ακόμη.

Όμως, οι προειδοποιήσεις προς την κυβέρνηση είναι πολλές, αλλά περιέργως επικρατεί μια ανεξήγητη ηρεμία.

Στο οικονομικό επιτελείο, λέει το κυβερνητικό ρεπορτάζ, επικρατεί προβληματισμός για τα στοιχεία για το ΑΕΠ και πλέον οι ελπίδες εναποτίθενται στο κοινοτικό χρήμα που θα πρέπει να ρέει είτε από το ΕΣΠΑ ή νέο σχέδιο Μάρσαλ, είτε από τα δάνεια της τρόικας. Ελπίζουν έτσι ότι θα υπάρξει ανάπτυξη και η οικονομία θα υποστεί ένα σοκ που θα τη βγάλει από το τέλμα. Δεν είναι κακό να έχεις ελπίδα που πεθαίνει τελευταία, αλλά στην Ελλάδα λένε συν Αθηνά και χείρα κίνει.

Στην κυβέρνηση όμως δεν φαίνεται να κάνουν και πολλά, ίσως μόνο ικεσίες στην Παναγία το Δεκαπενταύγουστο. Όσο όμως και να θέλει η Παναγία να μας σώσει, με ανθρώπους ανίκανους να κρατούν την τύχη της χώρας στα χέρια τους, η σωτηρία είναι πολύ μακριά.

Και αναρωτιέται κανείς: Είναι ανίκανοι, ή υποτελείς; Ή μήπως και τα δύο μαζί; Διότι από παντού τους λένε ότι μπορεί να υπάρχει κι άλλη πολιτική, πέρα από μνημόνια, αλλά αυτοί κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. Για παράδειγμα το περίφημο σχέδιο Μάρσαλ δεν είναι καμιά φοβερή παραχώρηση των κοινοτικών. Λεφτά που δικαιούμαστε είναι αλλά που κάθε φορά αποδεικνυόμαστε ανίκανοι να απορροφήσουμε. Γιατί άραγε δε ρίχνουν εκεί όλο το βάρος προκειμένου να ενισχύσουν επιχειρήσεις και να δώσουν δουλειά σε κόσμο; Είναι καλύτερα δηλαδή να περιμένεις πότε θα έλθει η τρόικα για να αξιολογήσει την οικονομία και να δώσει το οκ για την 8η δόση από το να προκηρύσσεις προγράμματα που θα μπορούσαν να απορροφήσουν κονδύλια;

Αυτή η πολιτική, μαζί με τη μείωση της φορολογίας –που έτσι κι αλλιώς δεν προσφέρει στα δημόσια έσοδα- θα ήταν μια καλή αναδιανομή του πλούτου υπέρ των αδυνάτων.

Και φυσικά μια άλλη πολιτική που θα γέμιζε τα ταμεία είναι η πάταξη της φοροδιαφυγής. Το έχουμε ξαναπεί, δε χρειάζεται να πάνε φυλακή αυτοί που χρωστούν 5.000 ευρώ για να σωθεί η χώρα. 1.000 οικογένειες σ’ αυτή τη χώρα που λυμαίνονται τον πλούτο, να πλήρωναν ότι έπρεπε να πληρώσουν, η χώρα θα είχε σωθεί. Αλλά ποιος τολμά να τα βάλει με το κατεστημένο. Φυσικά όχι η κυβέρνηση που εξυπηρετεί τις πολιτικές και επιχειρηματικές φαμίλιες που τα τελευταία χρόνια κάνουν πάρτι με τον εθνικό πλούτο.

http://www.antinews.gr/2011/08/15/117873/